ik kom een btj midden in de discussie binnen, maar ik ben dus zo'n nieuwe vrijgemaakte. dat heet btw nu Gereformeerde Kerk met als aanduiding 'hersteld' ervoor.
ik denk dat het handig is als ik het een en ander ga uiteenzetten over de leer over de ware kerk.
Wij belijden met de NGB dat de ware kerk is een vergadering van ware christgelovigen.
dat wil concreet zeggen dat als ik szondags in de kerk zit, dat die een vergadering is van ware christgelovigen.
eerste opmerking die dan door velen wordt gemaakt is: 'dat is arrogant, je hoeft alleen maar daar binnen te zijn, of lid te zijn en je bent zalig'
dat is een een misvatting en teglijk legt het bloot waar het bij veel mensen al fout gaat met het nadenken over de kerk.
ik stel voorop dat ik gereformeerd wil zijn. dat houdt in:
wij onderwerpen ons aan de Schrift en de belijdenis die daaruit voortvloeit.
de Schrift is onfeilbaar, de belijdenis mag eventueel aangepast worden.
dit mag nooit gebeuren van uit de praktijk("het is nu eenmaal anders in de realiteit") dat mag alleen vanuit het geloof, vanuit de Bijbel, niet vanuit wat voor ogen is
wat er fout gaat bij mensen die dit tegenwerpen is dat ze simpelweg de Gereformeerde (dat is de Nederlandse) geloofsbelijdenis niet lezen.
hier staat o.a. de huichelaars niet tot de kerk worden gerekend.
dat wil zeggen dat als je in de kerk zit en je geloofd het Woord dat gepredikt wordt dat je dan behoort tot die vergadering (zowel coetus als congregatio) van ware christgelovigen.
ik zal nu een gezonde Gereformeerde situatie uiteenzetten en aan het eind toepassen op het heden - de chaos.
Gelovigen zoeken elkaar op om samen de Heere te dienen. zij vormen daarmee een gemeente (ecclesia) ze worden door God samengebracht (congregatio) maar zoeken dat zelf ook (coetus). maar er zijn meer plaatsen op de wereld(/in het land) waar dat ook gebeurt, God vergaderd Zijn kerk niet op één plek (bv. Jeruzalem) maar verspreid en verstrooid.
Calvijn spreekt over een zichtbare en een onzichtbare kerk.
Zichtbaar: wat voor ogen is: wij zien in NL een kerk met mensen.
onzichtbaar: wij zien geen kerk in landen waar vervolging is, maar ze is er wel. wij zien ook niet de gelovigen die in de hemel zijn.
N.B. dit is niet hetzelfde als 'strijdende kerk'(dat is op aarde) en triumferende kerk (dat is in de hemel).
Deze losse gemeentes dienen allen God, en zoeken elkaar. daar zal verscheidenheid zijn (pluriformiteit BINNEN de kerkEN/gemeentES (dit is dus niet het pluriformiteitsidee van dr. A. Kuyper maar juist een tegenovergestelde) als ze het maar eens zijn over wat Calvijn noemt "de hoofdsom der religie" (dat zijn zaken waarover geen discussie mogelijk is
zoals bv. de triniteit, Christus God en mens, gezag van de Bijbel etc.) de verschillen die er zijn en NIET die hoofdsom aantasten, mogen daar zijn, er mag over gediscussiert worden maar er hoeft niet perse een bindende leeruitspraak over te komen (ik noem bv. hoedjes in de kerk, ritmisch of isoritmisch zingen, dit brengt niet mogelijk de zaligheid in het geding)
over de leer wat betreft exegese kan wel uitspraak worden gedaan. maar er zijn bepaalde vrijheden. paulus heeft het in rom 14 over verdraagzaamheid. en die kan er zijn zolang het niet het geloof aantast.
deze mensen vormen samen een kerkgenootschap door afvaardiging te sturen naar vergaderingen op grotere schaal (NIET OP HOGER NIVEAU OF VAN MEER GEZAG, Christus het hoogste gezag, Hij is degene die Zijn kerk regeert, niet, nooit een synode of een paus, of een dominee die denkt dat iedereen het met hem eens moet zijn, dat is zonde) hier bespreken zijn in een groter verband de zaken en de uitspraken zijn binden mits ze niet in strijd zijn met Gods Woord, de kerkorde (die ook bijna niemand heeft gelezen
!)of de belijdenis. dit is allemaal vastgelegd op de synode van dordrecht in de Dordse KerkOrdening(DKO) bij velen achterin opgenomen in hun kerkboek.
deze vergadering zorgen ervoor dat dwaalleer word aangepakt en dat er recht word gesproken naar Gods Woord. hier word ook gesproken voor zending en worden er commisies aangesteld om bepaalde zaken te onderzoeken. het is jammer dat dit vergaderen vaak zeer tijdrovend is omdat mensen nou eenmaal mensen blijven.
de NGB en Calvijn zeggen dus van deze situatie dat NIEMAND zich mag afscheiden van die kerk omdat hij/zij zich dan afscheid van de kerk van Christus God heeft de kerk gegeven als middel dat lijd tot de zaligheid, wie zich daarvan afwend...daarover hoeven wij niet te oorden, dat doet God, wel MOETEN wij hem/haar waarschuwen, want die weg lijdt waarschijnlijk tot het verderf (buiten de kerk geen zaligheid)
misschien vergeet ik nu een stukje, maar ik ga door naar het heden.
geen heden zonder verleden dus we zullen de geschiedenis in vogelvlucht doen om ervan te leren.
de eerste christenen vergaderden al snel en de de christelijke gemeentes hielden contact door concilies. zo is de Katholieke Kerk ontstaan. later scheidde de Oosterse kerk zich daaran af omdat ze een dwaalleer hadden die de hoofdsom der religie aantaste (nl. over de Heilige Geest en Christus, en Gods manier van openbaren) terecht wees de Katholieke Kerk deze dwalingen af en oefende zo de tucht uit die ze moest uitoefenen. iedereen weet dat de RKK is gaan dwalen met o.a. de paus, het avond maal etc.
toen is de reformatie gekomen: mensen predikten de ware leer binnen de kerk die in verval was geraakt. mensen bleven binnen de kerk en probeerden die te REformeren. maar rome bekeerde zich niet en sloeg hen met de ban en inquisitie. toen werden de kenmerken van een VALSE kerk duidelijk: hier MOESTEN ze van afscheiden. om de WARE kerk van vroeger voort te zetten: ze reformeerden de kerk door deze daad en was de voortzetting van de RKK, NIET een nieuwe kerk of een nieuwe leer, nee de oude kerk en de oude leer.
zo kreeg de kerk de naam GE-REformeerd door de REformatie. de Dordse synode van 1618 legde veel vast in de belijdenis en formulieren om nooit meer zulke dwalingen in de kerk te krijgen en haar zo zuiver te houden, om de kerk zo te blijven reformeren. doorgaande reformatie dus.
maar wat was geprobeert tegen te gaan mislukte. de kerk raakte weer verdeeld, de oude arminiaanse dwalingen (waarmee was afgerekend op de dordse synode) staken weer de kop op. en langzaam maar zeker kwam de gereformeerde leer in het gedrang. de reformatie moest doorgaan en de dwalingen aanpakken. maar de synode deed inmiddels niets meer. de kerk werd in 1816 (omgekeerde van 1618) staatskerk, koning werd hoofd van de kerk. de kerk kreeg een regelement zoals een vereniging (een vereniging is alleen coetus), er werden verkeerde gezangen ingevoerd die gezongen moesten worden. de naam werd ook veranderd, inplaats van Gereformeerde Kerk, werd het Hervormde Kerk.
opzich geen foute naam, maar dit was het begin van het losweken van de belijdenis, de GEREFORMEERDE belijdenis. een vorm van indoctrinatie.
boevendien wilde de koning alle kerken in nederland na verloop van tijd samenvoegen tot 1 volkskerk, voor iedereen in NL.
men wilde dus geen leeruitspraken meer, geen veroordeling van dwaling, alleen een doofpot, en iedereen in 1 kerk.
poging tot reformatie kwam, mensen van het Reveil stonden op en predikten het Woord, maar dit heeft uiteindelijk niet de hervormde kerk gereformeerd.
Maar God bewaart Zijn kerk.
Hendrik de Cock was een predikant die eerst vrijzinnig was maar tot bekering kwam. Hij ging fel de strijd aan met de vrijzinnigheid. noemde de dwalingen en ging voor reformatie binnen de kerk. maar synode die inmiddels niet meer instrument van God was maar de macht had bij gratie van koning willem, zag in de Cock een onruststoker, iemand die hun mooie plannetje van de volkskerk wilde verstoren. (hiervan wist de Cock niet, en had dat ook niet op het oog, of hij het met het plannetje eens zou zijn geweest. daar draait het nu eenmaal niet om in de kerk, maar om Gods eer.) Hendrik de Cock werd voor de synode gedaagd en geschorst en afgezet. onterecht (dit kunt u overal nalezen, dat ga ik niet uittypen).
De Cock die de kerk wilde reformeren werd door deze kerk uitgespuwd.
met hem nog een aantal dominees. zijn gemeente stond achter hem. deze gemeente werd zo min of meer buiten het verband gesteld en stond als ze de Cock nog wilde aanhouden als herder en leeraar van God, ook buiten het verband. zo tekende uiteindelijk de gemeente van Ulrum de acte van Afscheiding of wederkeer.
ze zetten de kerk voort omdat de hervormde kerk zich een valse kerk had getoond door niet een moeder voor alle gelovigen te zijn, maar de hoererende vrouw uit openbaringen. ze vervolgde ook mensen van wie ze het vermoeden had dat ze mogenlijk de Cock gezind waren. langzaam maar zeker werden de kentekenen zichtbaar.
de gemeente van Ulrum was een vergadering van ware christgelovigen en stond nu buiten het kerkverband. ze moest nu wel een nieuw kerkverband opzetten om de ware kerk gestalte te geven. over het hele land scheiden zich mensen en gemeentes af. ook dominees kwamen over. God werkt door mensen en die mensen blijven mensen. zondige mensen. zo was er veel ruzie in de afgescheiden gemeentes. maar toch Gods kerk omdat de leer werd gehandhaafd naar Gods Woord en de belijdenis die Gods Woord naspreekt.
het kerkverband kreeg weer vorm en het kerkelijk leven kwam op gang, maar de koning liet het er niet bij zitten en vervolgde de afgescheidenen met allerlei middelen. maar het bloed van de martelaren is het zaad der kerk. pijn en moeite voor God, zo weinig in vergelijking met het kruis. pijn en moeite, én dankbaarheid: Christus is verlosser.
helaas bleven velen achter in de hervormde kerk. zij waren van mening dat zij niet mochten scheiden omdat ze niet vals maar ziek was. ondanks de kentekenen die duidelijk waren wilden zij geen gemeentschap der heiligen hebben met de afgescheidenen. hiermee verscheurden ze de eenheid en waren juist zij scheurmakers en niet de afgescheidenen (hoe gek het ook klinkt) veel mensen vluchten tot: maar de leer is hier plaatselijk "nog" goed, er zijn "nog" bekeringen etc.
puur genade van God. maar hoe belangrijk dat de christenen één zijn zoals ook Christus ook 1 is (Joh 17). door te blijven scheurden ze en bleven ze onder het juk van de synode en koning, werd dwaalleer getolereert en was er geen leertucht.
even een tussenstand:
een deel was achtergebleven en een deel was afgescheiden.
hervormde kerk: valse kerk. afgescheidenen: ware kerk.
hoe zit dat dan met die mensen in die hervormde kerk? want: buiten de kerk geen zaligheid!
zo zwart-wit is het niet direct na de afscheiding. bovendien kun je in een vals instituut zitten terwijl er bij jou plaatselijk nog de ware leer word verkondigd. maar door deze ogenschijnlijke logische redenering zorgen ze zelf voor verdeeldheid van geovigen over kerken. want: als de Cock en zovelen eruit zijn GEZET, wat kunnen ze anders dan de kerk voortzetten, het kerk-zijn zit niet vast aan het instituut, maar wat ze leren en wat daaruit voortvloeit (art26-29 NGB) als nu de eerste regel van het NGB artikel over 1heid gaat. moeten gereformeerden elkaar dan niet juist opzoek ipv gescheiden blijven? 2 kerk: bij de ene kon je niet gereformeerd zijn, in de ander wel. dan moeten alle gereformeerden zich vergaderen en laten vergaderen door Christus in dat ene instituut opdat zijn allen 1 zijn. het blijven in de hervormde kerk is een zonde voor God, maar laten wij niet oordelen over hen, God zal iedereen oordelen naar zijn daden en geloof. was lot niet in sodom? is ook hij niet behouden? hij moest daar niet zijn... toch behield God hem...puur genade!
zo is er een eerste verdeeldheid gekomen tussen de gereformeerden. dit heeft zich ontwikkeld in een enorme polemiek en over en weer geschrijf.
helaas heeft dit de zaak niet opgelost en lijkt iedereen meer en meer vastgeroest in 'zijn' instituut. laat u vergaderen. eenheid in waarheid.
nu werd de naam van de afgescheidenen: 'de christelijk gereformeerde kerk'
maar hier bleef het niet bij, God ging door. ds. A. Kuyper bekeerde zich tot de ware leer en streed tegen de vrijzinnigheid, ook hij werd de kerk uitgewerkt, hij was een zeer begaafd man. bij velen staat hij negatief bekend omdat hij zowel een bijbelse als een onbeijbelse kant had. die onbijbelse word meestal benadrukt terwijl dat zeer weinig is (toch wel met een enorme invloed , helaas) en ook aan het eind van zijn leven.
Hij schudde veel mensen wakker en trok veel mensen uit de hervormde kerk. 'zijn' afscheiding heette doleantie (ook hieraan zit een lang verhaal, wat ik niet ga vertellen, tenzij er een verzoek komt
)
de dolerenden en de afgescheiddenen zochten al gauw contact om samen verder te gaan in waarheid omdat chrstenen zich met elkaar moeten verenigen.
samen vormden zijn uiteindelijk in 1892 1 kerkgenootschap.
ze namen de alouden naam van de dordse synode weer aan:
Gereformeerde Kerk.
maar, zegt u, er zijn nog meer kerkgenootschappen dan de gereformeerde, hervormde en roomse kerk. klopt. bij de vereniging in 1892 is een deel van de christelijk gereformeerden niet meegegaan. zij zagen gevaren in o.a. dr A kuyper. helaas hebben ze gelijk gekregen.
kuyper had een paar slechte ideeen ontwikkeld die niet bijbels waren. de kerk heeft die niet genoeg veroordeeld en heeft zich wederom in de ellende gestort. maar die toen apart bleven zijn doorgegaan onder de naam: christelijk gereformeerde kerk (dus dezelfde naam)
de gereformeerde kerk heeft te laat gereageert op die paar ideeen van kuyper en is op het zelfde spoor gekomen als de roomse en hervormde kerk. ze zijn gaan dwalen van de regen in de drup. zo herhaalt het verhaal zich en in 1944 (N.B. IN DE OORLOG!!!) is het weer tot scheuring gekomen. dr. K Schilder werd op een vergelijkbare manier uit de kerk gewerkt en het verhaal herhaald zich. weer een scheiding, om moe van te worden verzuchten we. maar voor God gaan we verder, we kunnen niet, maar God helpt ons, en dan is het mogelijk bergen te verzetten.
dr K Schilder heeft gelijk na de oorlog contact gezocht met de christelijk gereformeerden omdat toen ze in 1892 uiteengingen niet duidelijk was of dat goed of verkeerd was. maar de christelijk geref. kerk was ook al verdeeld geraakt over 2 vleugels, een rechtzinnige en een vrijzinnige.
de nieuwe afgescheidenen / vrijgemaakten konden dus niet naar de christelijk geref kerk, er is toen een dringende oproep gedaan op iedereen die gereformeerd wilde zijn en blijven om allen zich te formeren en laten formeren in 1 gereformeerd instituut, die roep is van alle kanten onbeantwoord gebleven, veel mensen kwamen over, maar het merendeel bleef. de ware kerk werd voortgezet. het intituut ging heten: Gereformeerde Kerk. met als postale aanduiding (vrijgemaakt op art31 van de NGB (kortweg: vrijgemaakt))
God lijd Zijn kerk, laten wij ons door God lijden?
weer herhaalde het verhaal zich: de vrijgemaakte kerk ging weer dwalen.
hoe alles ook moge lopen...Chistus vergadert Zijn kerk.
wij allen moeten ons vergaderen en laten vergaderen in de ware kerk. laten we elkaar opzoeken als we gereformeerd willen zijn.
géén houding van: het maakt allemaal niet uit...
Christus roept ons er immers zelf toe op (Joh 17)!
ik hoop dat dit duidelijk is. ik sta open voor kritiek en vragen.
