Hoe weet je nu of iemand bij je past?

[Abdijbiertje om 1:00]

Natuurlijk kan dat, maar goed, ik redeneer vanuit mijn eigen ervaring en toen was het andersom. Eerst verliefdheid, daarna een relatie. Maar dat is per stel verschillend.

[Hippieblijhoofd]

Zeck: True, absoluut... marre...
*fluit Guus Meeuwis - Verliefd zijn is veel leuker

Nou, ik vind verliefdheid juist niet leuker. Het hindert me in m'n functioneren Verliefdheid daarentegen terwijl je een relatie hebt en pas nadat je een relatie bent aangegaan, lijkt me wel weer erg fijn ja Kan toch

ghe, dat lijkt me ook ideaal .

Trouwens, over een relatie zonder verliefdheid, mís je dan niet veel? Mis je dan niet het gevoel dat hij/zij de belangrijkste in de hele wereld is, het stuiter-gevoel wanneer je hem/haar ziet, de vlinders in je buik, het blije gevoel wanneer je bedenkt dat hij/zij van je houdt, het gevoel dat je samen de hele wereld aankan, dat soort dingen?

Als ik een relatie heb, wil ik dat soort dingen wel hebben. Ik wil niet dat het me eigenlijk niet zo heel veel uitmaakt of we samen blijven of niet, of dat het me niet zoveel uitmaakt of we een toekomst samen hebben of niet, het me weinig uitmaakt of we vrienden zijn of geliefden enz. (wat wel het geval zou zijn wanneer ik een hechte vriendschap had en me tot die ander aangetrokken voelde)

[Aragorn]

Denk dat je dat terecht concludeerd.
Helemaal terecht natuurlijk Ik zie het nut van verliefdheid eigenlijk niet echt. Het liefst zou ik een relatie aangaan d.m.v. vriendschap. Eerst een goede en hechte vriendschap opbouwen, waarin je elkaar goed leert kennen. Dat lijkt me een betere basis dan wat dan ook...

Wat betreft het laatste ben ik het wel eens, maar het is de vraag of je dan überhaupt wel een relatie aan hoeft te gaan. Het verschil tussen een 'gewone' vriendschapsrelatie en een relatie-relatie is toch vooral de verliefdheid, het erotische, die speciale aantrekkingskracht. Als dat er niet is zul je waarschijnlijk ook niet zo snel de behoefte hebben om je hele dagelijks leven met die persoon te delen en in die zin is verliefdheid denk ik wel een noodzakelijke bijkomstigheid.

Goed verliefdheid is misschien wel nodig (tijdelijk), maar dat kan ook komen nadat je besloten hebt een relatie aan te gaan. Ik ben het er niet mee eens dat een wat jij noemt relatie-relatie nooit zonder verliefdheid kan. Dat zou betekenen dat je altijd verliefd moet zijn wil je relatie-relatie goed blijven?
De echte meerwaarde van een relatie-relatie zit'm toch vooral in het feit dat je je helemaal overgeeft aan de ander, dat complete vertrouwen, dat totaal genieten van de ander, het niet te beschrijven gevoel dat je krijgt bij het idee dat je samen een leven gaat leven.... etc, blabla (het klinkt bijna als verliefdheid ).

Hm, ik wil niet beweren dat je altijd verliefd moet zijn wil de relatie goed blijven. Juist daarom is die vriendschappelijke basis belangrijk: omdat je niet altijd verliefd bent en het ook wel leuk is als je elkaar zonder dat nog een beetje aangenaam gezelschap kunt vinden. Daar wil ik dan ook niets aan afdoen, ik heb me daar zelf ook aardig mee bezig gehouden alvorens ergens aan te beginnen.

Maar ik vind wel dat verliefdheid erbij hoort en als dat er niet zou zijn zou ik denk ik weinig behoefte hebben om de vriendschappelijke relatie om te zetten in een relatie-relatie. Maar idd, wat jij beschrijft klinkt al behoorlijk verliefd , hebben we niet gewoon een verschillende definitie van verliefdheid?

En daarbij is het natuurlijk ook gewoon leuk. Ik kan me niet voorstellen een relatie aan te gaan zonder verliefd te zijn, de extase, samen-de-wereld-veroveren, bloemetjes-bijtjes-flower-power, enfin, je kent het wel.

Nee, ik ken het niet

Hm, ok. Je bent dus voor je gevoel nooit echt verliefd geweest?

[Jo'tje]

En als vriendschap overgaat in liefde kan ik me zo voorstellen dat er de angst is dat de liefde overgaat... En daarmee (tja, 't hoeft niet, maar 't is toch wel vaak zo) de vriendschap ook.

Héél herkenbaar.
Ik heb net zo lang gewacht tot ik het niet meer eerlijk vond om het voor me te houden. En met (toch best wel veel) zekerheid dat als het niet wederzijds zou zijn de vriendschapsrelatie niet zomaar weg zou zijn.
Het duurde ff, maar het wachten is ongelooflijk beloond
En stel dat het uit gaat? Ik denk er liever niet aan, maargoed. Vriendschap van tevoren of niet: het is altijd ***/niet leuk.

[zekharyahu]

@Aragorn
Ongezond verliefd ben ik wel geweest ja
Misschien praten we inderdaad wel over wat we nou eigenlijk verstaan onder verliefdheid, want ik ben het eigenlijk wel met je eens verder. Wat jij misschien als verliefdheid bestempelt, zie ik meer als euhm... liefde? Verliefdheid zie ik meer als het prille begin van, wat uit zou kunnen komen op, die liefde.

[Jo'tje]

zekharyahu, klinkt erg theoretisch. In praktijk kan dat nog wel eens erg anders uitpakken. En vooral door elkaar heen lopen.

[zekharyahu]

zekharyahu, klinkt erg theoretisch. In praktijk kan dat nog wel eens erg anders uitpakken. En vooral door elkaar heen lopen.

Natuurlijk kan dat, maar naar dát strek ik me uit, omdat me verliefdheid als basis niet correct lijkt

[Aragorn]

@Aragorn
Ongezond verliefd ben ik wel geweest ja
Misschien praten we inderdaad wel over een wat we nou eigenlijk verstaan onder verliefdheid, want ik ben het eigenlijk wel met je eens verder. Wat jij misschien als verliefdheid bestempelt, zie ik meer als euhm... liefde? Verliefdheid zie ik meer als het prille begin van, wat uit zou kunnen komen op, die liefde.

Hm ja, ik zie verliefdheid opzich wel als iets dat losstaat van liefde in die zin dat je verliefd kunt zijn zonder dat er iets diepers achter zit. En dat is natuurlijk niet echt handig, maar anderzijds kan het ook dat die verliefdheid er gewoon tegelijk met een diepere vriendschappelijke/liefdesband is en dat is denk ik wel redelijk ideaal omdat het elkaar dan kan versterken.

Ik denk dat ik ongeveer bedoel dat verliefdheid an sich een neutraal iets is en dat de overige omstandigheden bepalen of het een overbodige en lastige emotie is of dat het juist iets toevoegt. Bladiebla.

[zekharyahu]

Oke, ik denk dat ik wel snap wat je bedoelt.

Maar het lijkt me nog steeds mogelijk dat je verliefd wordt op iemand waarvan je met je verstand weet dat je er beter niet aan kunt beginnen, omdat het waarschijnlijk is dat de karakterverschillen (bijvoorbeeld) je zullen opbreken. Met karakterverschillen kun je nog uitstekende "gewone" hele goede vriendschapsrelaties hebben. Ja.. dat is de hoofdreden waarom ik deze mening toegedaan ben geloof ik

[Aragorn]

Volgens mij zijn we het dan wel aardig eens. Ik heb mezelf ook eens laten bedonderen door een extreme verliefdheid en als je dan de jaren des onderscheids nog niet bereikt hebt en er toch iets mee doet kom je er later vanzelf achter dat je toch weinig op schiet als dat het enige is waar je relatie op gebaseerd is (vandaar ook dat ik sindsdien veel meer belang hecht aan een wat bredere basis). En idd, het voordeel van vriendschapsrelaties is dat je ondanks grote verschillen toch met elkaar op kunt schieten (maar dat kan tijdens verliefdheidsbuien natuurlijk ook), maar je hoeft dan ook niet dagelijks met elkaar opgescheept te zitten. Als je daar echter wel voor kiest, is een weinigje verliefdheid als smeermiddel toch wel praktisch.

[Jo'tje]

Haha inderdaad.

Achja, verliefdheid is niet altijd handig.
Maar verliefdheid<->liefde... het één sluit het ander niet uit denk ik.
Volgens mij hoef je ook niet te wachten met een relatie tot het moment dat je geen verliefdheid meer voelt ofzo.

[zekharyahu]

Oke, we zijn het eens!

[Smurffie]

Haha inderdaad.

Achja, verliefdheid is niet altijd handig.
Maar verliefdheid<->liefde... het één sluit het ander niet uit denk ik.
Volgens mij hoef je ook niet te wachten met een relatie tot het moment dat je geen verliefdheid meer voelt ofzo.

Precies, er bestaan namelijk stellen die al 25 jaar getrouwd zijn en nog steeds verliefd zijn.

Hm..wat kan ik hier nog meer over kwijt. Het is iig vrij weird als je iemand de ene week eng vind, maar toch de week erop weer wilt spreken (woei, 2,5 jaar geleden al weer.) Daarna ben ik niet meer extreem verliefd geweest geloof ik. Ha, werkelijk een tijd geleden al

[australiafreak]

verliefd zijn is gewoon heerlijk. Dan voel je 100% beter dan anders. Ik zou nooit een relatie beginnen zonder dat gevoel, een vriendschap is ok, maar als er geen verliefdheid bij zit, dan wordt t niks. Ik vind juist die vonk en die enorme klik heeeel belangrijk. Natuurlijk wordt dat met de jaren minder, maar die vonk aan het begin, maakt dat ik naar die ene persoon toe trek en niet naar al die anderen waar ik het goed mee kan vinden....

[Corine]

Verliefd zijn is ook heerlijk, en soms mis ik dat wel een beetje. Aan de andere kant is het zo wel een stuk rustiger. Geen last meer van hartkloppingen als ik zn auto aan hoor komen. Geen uuuuren meer voor de spiegel en geen uren meer voor de kledingkast. Om domme opmerkingen kun je lachen zonder eerst door de grond te zakken. Het bloosgehalte zakt naar normaal niveau en het voelt góed om af en toe eens te roepen: "Hé zak patat, hou nu gewoon eens even je mond, je ziet toch wel dat ik er éven geen behoefte aan heb? Nee, nou, léér dat dan is te zien.." "Ja, okay schat.."

Maar, je moet wel iets meer je best doen om het niet saai te laten worden. En ik ga nu even van mezelf uit hoor, met jonge kinderen wat best druk is af en toe vergeet je wel eens dat er ook nog een samen is en samen zijn. Maar goed, binnenkort valentijnsdag, 's verzinnen of we daar iets leuks van kunnen maken