CGK<3 schreef:Wat me wel opvalt is dat opeens iedereen HSP is...
Dat viel mij dan wel weer mee. Ik val er in ieder geval niet onder.
Moderator: Moderafo's
Roodkapje schreef:De 4 "D's":
Distress: je lijdt eronder
Deviant: het is afwijkend gedrag/ het leidt tot afwijkend gedrag
Danger: het gedrag zorgt voor gevaar voor jezelf of anderen
Dysfunctional: dysfunctioneel. Het gedrag / de gevoelens zorgen ervoor dat je zwaar gehinderd wordt in het dagelijkse functioneren.
Als je gedrag vertoont of emoties hebt die distressing, deviant, dangerous, dysfunctional zijn, pas dan is er sprake van een psychische aandoening, eerder niet. En dan hangt het dus ook nog af van welke cultuur je bent.
reform schreef:Roodkapje schreef:De 4 "D's":
Distress: je lijdt eronder
Deviant: het is afwijkend gedrag/ het leidt tot afwijkend gedrag
Danger: het gedrag zorgt voor gevaar voor jezelf of anderen
Dysfunctional: dysfunctioneel. Het gedrag / de gevoelens zorgen ervoor dat je zwaar gehinderd wordt in het dagelijkse functioneren.
Als je gedrag vertoont of emoties hebt die distressing, deviant, dangerous, dysfunctional zijn, pas dan is er sprake van een psychische aandoening, eerder niet. En dan hangt het dus ook nog af van welke cultuur je bent.
Heeft iemand beweert dan dat HSP een psychische aandoening is?
Waarom zou je een psychologische aandoening willen beperken als het aan die 4 voorwaarden moet voldoen? Waarom zou je geen psychische aandoening hebben als Distress, Deviant en Dysfunctional voor je zou gelden?
Dat die internettest slecht is, betekent niet dat je voor HSP geen goede testen hebt/of goede testen kan ontwikkelen. Ik kan mij niet echt voostellen dat HSP een gevaar is voor je medemens....maar is het daardoor geen psychisch probleem meer....volgens mij niet hoor.
CGK<3 schreef:Wat me wel opvalt is dat opeens iedereen HSP is...
Roodkapje schreef:Er wordt beweert dat 'high sensitive person' een psychologische eigenschap is en er wordt over gepraat alsof het een vorm van prikkelingsprobleem is à la autisme. Kortom, het wordt gepsychologiseerd. Dan lijkt het me zinvol om te kijken wat de serieuze, academische psychologie van HSP vindt. Nou, niet veel dus. Modieuze onzin, volgens professor Breeuwsma.
Roddkapje schreef:Omdat men in de psychologie heeft afgesproken wat de criteria voor een psychologische aandoening zijn. Dat is niet iets wat ik bedacht heb, maar wat de APA (American Psychological Association) aanhoudt als richtlijn.
) niet voldoende serieus op in wordt gegaan mensen op internet maar op zoek en dan dus bij allemaal van die zelftestjes etc. uitkomen, die inderdaad de zaken wat anders voorspiegelen dan het werkelijk is. Maar er blijkt wel dat er mensen zijn die er gewoon keihard tegenaan lopen te gevoelig te zijn voor deze maatschappij (en Roodkapje, ik ben echt niet helemaal een 'leek' op dit gebied...). Helaas worden de problemen die deze mensen ervaren in de psychologie vaak onder tafel geschoven omdat het geen officieel probleem is. Maar als de client dit als probleem ervaart IS het een probleem. Dit bevestigen naar de persoon toe is vaak al een hele opluchting die het probleem dan al veel minder zwaar maakt (dat is wat ik bedoelde te zeggen met dat het een naam geven vaak al de helft van de oplossing is) En dan komt inderdaad het zoeken naar een juiste manier van hiermee om te gaan, al dan niet therapie of begeleiding. Maar zolang de psychologie het bestaan van iets als HSP (al dan niet in die benaming) ontkent wordt het probleem alleen maar erger en krijg je inderdaad het gevaar dat hele volksstammen gaan denken dat ze HS zijn, omdat ze selfmade testjes gaan doen. Ditzelfde is toch ook gebeurd met bijv. ADHD, toen dat nog niet duidelijk werd onderkend had ook iedereen het....tulp schreef:Ik bezie HSP meer vanuit een gemis aan basisveiligheid. Als je als kind altijd op je hoede hebt moeten zijn en je niet veilig gevoeld hebt, dan word je angstig en raak je heel snel overprikkeld. Iedere prikkel moet namelijk "geïdentificeerd" worden als zijnde veilig of bedreigend. Je kunt dus niks langs je heen laten gaan, want misschien laat je dan wel "gevaar" door.
HSP heeft ook te maken met begrenzing. Een lijn kunnen trekken tussen jezelf en de wereld om je heen. Tussen jouw gevoel en het gevoel van een ander (zodat je daar niet in wegzakt)
Er zijn veel mensen die bijvoorbeeld niet veilig gehecht zijn aan hun ouders (niet het gevoel hebben dat zij, als de mens die ze zijn, goed zijn). Daar word je wel HSP van als je altijd alert moet zijn of je je ouders wel tevreden stelt, en later alle andere mensen om je heen.
Hiervanuit bezien denk ik dat HSP geen aparte categorie is. Ik denk dat het 'makkelijker' is om jezelf als HSP te zien dan als iemand die als kind niet gekregen heeft wat die nodig had (en waar je recht op had). Dat is te pijnlijk. Naar mijn idee is het dus een voortvloeisel van een ander probleem (onveiligheid, geen/niet genoeg begrenzing van het eigen ik)
reform schreef:Roodkapje schreef:Er wordt beweert dat 'high sensitive person' een psychologische eigenschap is en er wordt over gepraat alsof het een vorm van prikkelingsprobleem is à la autisme. Kortom, het wordt gepsychologiseerd. Dan lijkt het me zinvol om te kijken wat de serieuze, academische psychologie van HSP vindt. Nou, niet veel dus. Modieuze onzin, volgens professor Breeuwsma.
Psychologische eigenschap is iets anders dan een psychische aandoening. Ik kan mij idd voorstellen dat HSP gepsychologiseerd wordt...het betreft immers de psyche. Ik weet niet waarop prof. Breeuwsma zijn standpunt op baseert....het klinkt in ieder geval erg kort door de bocht. Ik denk dat vooral die onzin is gebaseerd is op slechte internettestjes. Het zou kunnen zijn dat door die testjes heel veel mensen denken dat ze HSP hebben. Als te veel mensen dat opeens hebben, wordt het opeens niet meer serieus genomen....want dan is het een modeverschijnsel. Ik denk wel dat je de mensen onrecht aandoet die wel HSP hebben (b.v de mensen die echt hoog scoren)
reform schreef:Roodkapje schreef:Omdat men in de psychologie heeft afgesproken wat de criteria voor een psychologische aandoening zijn. Dat is niet iets wat ik bedacht heb, maar wat de APA (American Psychological Association) aanhoudt als richtlijn.
Is het trouwens echt zo dat je aan alle D's moet voldoen?
Heb je HSP....dan val je waarschijnlijk niet onder de categorie 'danger'. Als je op basis van zo'n model gaat handelen, dan bekijk je vanuit een theorie en niet vanuit de mens.....lijkt mij niet echt een goede zaak voor de psychologie.
Overigens had ik 8-10 punten voor de test (bij sommige vragen kon ik in mijn perceptie zowel ja als nee invullen), maar dat terzijde.
tulp schreef:Ik word een beetje moe van Nieuwetijdskinderen. Even heel generaliserend: dat zijn over het algemeen kinderen die opgevoed zijn in een grenzeloos klimaat. Die niet hoeven kiezen en dus geen grenzen leren. Dat maakt angstig, maar dat vinden ouders niet leuk om te horen, dus hebben ze een hoogsensitief kind.
Het is niet voor niks dat alle opvoedprogramma's op tv in feite allemaal hetzelfde zeggen: zeg 'nee' tegen je kind. Verbied ze, sta niet alles toe. Geef grenzen! Grenzen = veiligheid.
Het is heel triest dat Nieuwetijdskinderen nog uit de tijd komen van: het kind geeft zelf wel aan wat het nodig heeft en wat het aan kan.
En zo mogelijk nog triester dat ouders, met de beste bedoelingen, angstige kinderen hebben gekweekt. Dat is niet leuk om te horen. Je kunt makkelijker voor de dag komen met een hooggevoelig kind. En vice versa: het is heel rot om als kind je ouders te verwijten dat ze de plank misgeslagen hebben. Hoe goedbedoeld ook. Dus kun je beter hoogsensitief zijn. Dan ben je bovendien niet 'angstig' maar juist 'bijzonder'.
(bron: hooggevoelig.nl).
Omdat het een probleem is, misschien?Roodkapje schreef:Airke schreef:¨Roodkapje schreef:Airke schreef:Volgens mij wordt hier een verkeerd beeld neergezet van HSP, dat ook wel bevestigd wordt door info op internet, helaas.
HSP houdt in dat je niet goed in staat bent de informatie die op je af komt, te filteren. Er komt dus bij een HSP´er meer informatie binnen dan bij een gemiddeld persoon. Zo kan het voorkomen dat iemand met HSP niet goed in staat is een gesprek te voeren in een rumoerige omgeving, omdat hij/zij de achtergrondgeluiden niet kan negeren. Behalve voor zintuiglijke informatie heeft een HSP´er ook een sterkere antenne voor bijvoorbeeld stemmingen van anderen. De overload aan informatie die hierdoor veroorzaakt wordt, kan voor problemen zorgen. Het lijkt me dus wel degelijk een psychologisch probleem.
Dat kan best zijn, maar wat mij logischer lijkt is dat het om een ingebeeld psychologisch probleem gaat. Als ik kijk naar de kenmerken van een HSP'er die jij nu noemt, dan zijn zulke symptomen wel bekend bij mensen met schizofrenie en autisme. Alleen is het bij hun nog wel een graadje of 10 erger dan bij normaal functionerende individuen. Als jij graag een autismespectrum-stoornis wilt hebben, of schizofrenie, prima. Maar 'HSP' is geen klinisch-psychologisch beeld. Je zult het niet tegenkomen in de serieuze psychologische literatuur of in diagnostische handboeken zoals de DSM-IV.
Het heeft inderdaad overeenkomsten met autisme (van schizofrenie weet ik weinig tot niets), maar te zeggen dat je ´graag een autismespectrumstoornis wilt hebben´ is natuurlijk onzin.
Ik zou niet weten waarom je anders zo graag een bepaald labeltje opgeplakt zou willen krijgen. De meeste mensen willen gewoon normaal functioneren en hebben het liefst geen etiketjes. Maar hier lijkt het zo dat men per se wil dat de geestelijke gezondheidszorg hun HSP erkent. Waarom zou dat zijn?
Waarom wordt er onderscheid gemaakt tussen sociale en communicatieve problemen en waarom wordt er niets gezegd over prikkelverwerking terwijl dat laatste een zeer belangrijk zoniet het kernprobleem bij autisme is? Maar dit terzijde.
Omdat de DSM-IV een diagnostisch handboek is en geen uitgebreid leerboek waarin de etiologie van ziektes worden uiteengezet.
Ik denk dat je wel in het oog moet houden wat DSM-IV is en wat het doel van DSM-IV is. Studenten psychologie krijgen heus geen colleges met als enige studieboek de DSM-IV. Dat ding is er alleen maar voor om ervoor te zorgen dat als iemand met bepaalde klachten bij een psychiater komt, dat je bij verschillende psychiaters altijd dezelfde diagnose krijgt. Daarom wordt een nieuwe versie altijd uitgetest: met de diagnostische criteria moeten verschillende psychiaters vaststellen wat voor stoornis een patiënt heeft. Dat moet overal hetzelfde zijn. DSM-IV is dus een standardisatie-instrument. Niets meer, niets minder.
Elke psycholoog en psychiater weet dat autisme een prikkelverwerkingsstoornis is, alleen is 'prikkelverwerkingsprobleem' geen 'symptoom'. Je moet van dat probleem gaan kijken wat voor gedrag daarbij hoort, je moet als psychiater een diagnose stellen. En daar hebben we de DSM-IV-TR voor.
Roodkapje schreef:Airke schreef:Hoezo heeft half Nederland er last van? Dat is niet zo. Alleen als je er problemen mee ondervindt in je functioneren, toch? (Wat betekenen de vier D´s die je noemde precies?)
De 23-vragen-lijst stelt allerlei vragen, en je moet meer dan 13 'symptomen' hebben om HSP te hebben toch? Nou, als je naar die vragen kijkt, en je zou deze lijst bij een willekeurige steekproef zou afnemen, dan komt een grote groep mensen in aanmerking voor de 'diagnose'. Als diagnostisch instrument stelt die vragenlijst helemaal niets voor: je maakt helemaal geen duidelijk onderscheid tussen HSP en niet-HSP.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 54 gasten
