Op diverse christelijke fora wordt men als het ware door een wesp gestoken als het om homo's en lesbiennes gaat en iedereen is al te bereid om het te veroordelen.
Kijk hier ook maar: twee onderwerpen achter elkaar waar men het over homoseksuele relaties heeft en of je een leraar mag weigeren of als fotograaf wel of niet kunt weigeren bij een huwelijk te zijn.
In diverse topics komt af en toe het woord 'incest' naar voren of ander seksueel misbruik. Het betekent geen tig pagina's aan reacties.
(Groot-)vaders, broers, ooms, die hun dochters, zusters, nichtjes verkrachten, misbruiken en opzadelen met 'levenslang'.
Het komt voor in alle soorten gezinnen en in alle kerken van uiterst orthodox tot vrijzinnig. Niemand kan daar omheen.
Er wordt geen zinnig woord over gezegd.
Er komt af en toe (helaas veel te vaak) een extreem geval van kindermishandeling in het nieuws, met fatale gevolgen. Er wordt even aandacht aan besteed, soms, en dan is het weer over.
Wanneer worden we wakker??? Ook in de kerken en laten daar eens bijbels licht over schijnen?
Er is een meldpunt gekomen voor seksueel misbruik in pastorale relaties. Ik weet dat - in ieder geval binnen de PKN - pastores en ambtsdragers cursussen kunnen krijgen over hoe om te gaan met daders en slachtoffers als er een zaak bekend wordt.
Ik heb ooit één preek gehoord waarin dit kwaad duidelijk aan de orde gesteld werd en alle daders het in hun zak konden steken. Daarvoor en daarna nooit meer.
Terwijl er - misschien wel naast je in de kerk op de zondag - een kind zit dat is misbruikt, mishandeld.
Wat doen wij? "Och, och' roepen en onze weg gaan?
Is de kerk een schuilplaats? (zoals een aantal jaren geleden een kerkelijke nota over seksueel misbruik genoemd werd?)
