Komt, maakt God met mij groot!

[Levensbron]

Psalm 34:2

Komt, maakt God met mij groot;
Verbreidt, verhoogt, met hart en stem,
Den nooit volprezen naam van Hem,
Die ons behoedt in nood.
Ik zocht in mijn gebed
Den HEER, ootmoedig met geween;
Hij heeft mij in angstvalligheên
Geantwoord, mij gered.

Graag nodig ik jullie uit om hier de Heere groot te maken en van Hem te getuigen. Om te voorkomen dat het om ons gaat en wij in het middelpunt komen te staan, is hiervoor een nieuwe account aangemaakt: Levensbron. Iedereen die hier post, mag daar gebruik van maken. Het wachtwoord is eveneens "levensbron", maar dan met kleine letters. Het is de bedoeling dat deze account alleen in dit topic wordt gebruikt.

Nogmaals het gaat om Hem, niet om ons. "Hij moet wassen, wij minder worden." Laat dat ons doel zijn: Soli Deo Gloria.

Gods zegen.

[scape]

[Levensbron]

Steeds maar zoeken, tasten naar een antwoord
Steeds maar lezen in Gods Woord
Steeds maar vragen om vergeving
Steeds maar smeken om beleving
Steeds maar zuchten voor Gods troon
Steeds maar roepen tot Zijn Zoon
Steeds maar bidden tot de Heer'
Steeds maar, steeds maar, telkens weer.

En toch...
Steeds onvoldoende droefheid over de zonde
Steeds onvoldoende strijd tegen de zonde
Steeds onvoldoende geloof in God
Steeds onvoldoende liefde tot God
Steeds onvoldoende leven volgens Zijn wil
Steeds onvoldoende vragen naar Zijn wil
Steeds onvoldoende leven tot Gods eer
Steeds onvoldoende, steeds maar, telkens weer.

En toch...
Stil ga ik aan
En ik leer het verstaan:
d' Eenvoudigen wil God steeds gadeslaan!

[Levensbron]

Mijn kleine jongen had een bui vanavond,
die elk vermanend woord te tarten scheen.
Tenslotte moest ik wel het vonnis vellen:
naar zolder... op het grote bed alleen.

Toen ik ging kijken, was hij ingeslapen
het dek was nijdig in een hoek geschopt.
En vóór 'k het wist had ik de koude voetjes,
onder de warme dekens weggestopt.

Toen dacht ik: Als onze mensenliefde
dat blote, koude voetje niet verdraagt
en 't stoute kind, dat ons met opzet griefde,
vergeeft, nog éér het om vergeving vraagt,

hoe groot moet dan Uw liefde zijn, o Vader,
Die eindeloos geduldig altijd weer
vergeeft en ons bedekt met Uw genade,
wel zeventig maal zevenduizend keer!

Uit "Sta op en Christus zal over u lichten", van ds. H. J. Hegger.

[Levensbron]

Op het verdwijnpunt van mijn gedachten,
aan de horizon van mijn geest
Vind ik U, die op mij staat te wachten.

Ik kan de hele wereld over gaan,
alles doen wat ik maar kan,
van de bergen tot de oceaan

Alle godsdiensten uitproberen
om te kijken wat het is,
maar U daarbj bezeren.

Alleen, wat baat het mij
om dit te doen
zonder U aan mijn zij?

Zelfs als ik alles over U "vergeet"
en wegga bij de kerk,
is er toch iets in mij dat weet:

Op het verwijnpunt van mijn gedachten,
aan de horizon van mijn geest;
staat U op mij te wachten.

[Levensbron]

Ik zing en juich voor mijn verlosser,
juich voor mijn verlosser.
Ik zing en juich voor mijn verlosser:
Jezus is mijn Heer.

Hij is mijn rots en mijn vertrouwen,
rots en mijn vertrouwen.
Hij is mijn rots en mijn vertrouwen:
Jezus is mijn Heer

Ik zing en juich voor mijn verlosser,
juich voor mijn verlosser.
Ik zing en juich voor mijn verlosser:
Jezus is mijn Heer.

Hij is mijn kracht en overwinning,
kracht en overwinning.
Hij is mijn kracht en overwinning:
Jezus is mijn Heer.

Ik zing en juich voor mijn verlosser,
juich voor mijn verlosser.
Ik zing en juich voor mijn verlosser:
Jezus is mijn Heer.

opwekkingsbundel lied 423

[Levensbron]

Wat is dat toch dat ik deze grote God mijn Vader mag noemen. Dat ik nooit tevergeefs bij Hem aanklop. Dat Hij mij ook de vreugde en dankbaarheid geeft in Hem. Al het plezier dat ik met wereldse dingen beleefd heb, haalt het niet bij wat ik nu mag proeven en smaken. Hoe is dit mogelijk? Waaraan heb dat ik te danken? Iedere avond moet ik het belijden dat ik dit niet waard ben. En toch deze intense, diepe, vreugde. Het is niet te beschrijven, maar ik gun dat iedereen.

Maar o wonder, het kan voor iedereen!!! Deze grote God staat met Zijn armen wijdt om iedere verloren zondaar te ontvangen. Niet waard te zijn een zoon/dochter genaamd te worden, maar van eeuwigheid te zijn verkoren. Enkel en alleen uit genade. Geweldig. "Kom, ga met ons en doe als wij..."

[Levensbron]

Gisteravond zag ik het leven niet meer zitten. Ik heb liggen huilen, en mijn hart schreeuwde het uit naar God. Ik heb gesmeekt om Zijn nabijheid. Ik weet dat Hij altijd bij mij is, maar ik wilde het ervaren. Ik heb geschreeuwd om rust in mn hart en hoofd. Toen ik een beetje tot rust kwam, viel mijn blik op een poster die op de muur hangt in mijn kamer.
Er stond:

Nothing compares to the promise I have in You!

En op dat moment ervoer ik Zijn nabijheid, en kon rustig gaan slapen. Ik lag en sliep gerust, van 's HEEREN trouw bewust, tot ik verfrist ontwaakte.

[Levensbron]

Groot is Uw trouw, o Heer,
mijn God en Vader.
Er is geen schaduw van omkeer bij U.
Ben ik ontrouw, Gij blijft immer dezelfde
die Gij steeds waart,
dat bewijst Gij ook nu.

Groot is Uw trouw, o Heer,
groot is Uw trouw, o Heer,
iedere morgen aan mij
weer betoond.
Al wat ik nodig had,
hebt Gij gegeven.
Groot is Uw trouw, o Heer,
aan mij betoond.

Gij geeft ons vrede,
vergeving van zonden,
en Uw nabijheid, die sterkt en die leidt:
Kracht voor vandaag,
blijde hoop voor de toekomst.
Gij geeft het leven tot in eeuwigheid.

door Jezus alleen...! Wat een wonder! Dank U Heere!!!

[Levensbron]

Eens was ik een vreemdeling (McCheyne)

Eens was ik een vreemdeling voor God en mijn hart;
Ik gevoelde geen schuld en ik kende geen smart.
Ik vroeg niet:,,Mijn ziele door ziet gij uw lot?
Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?"

Al sprak daar een stem uit de Heilige Blaân,
Van 't Lam, met de zonden der wereld belaân.
Ik zocht bij de Kruispaal geen veilige wijk;
'k Stond blind, en van verre, in mij zelve zo rijk.

Ik deed als Jeruzalems dochters weleer;
Ik weende om de pijn van mijn lijdende Heer,
En dacht er niet aan, dat ik zelf door mijn schuld,
Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.

Maar toen mij Gods Geest al mijn schuld had ontdekt,
Toen werd in mijn ziele de vreze gewekt,
Toen voelde ik wat eisen Godsheiligheid deed;
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed!

Toen vluchtte ik tot Jezus! Hij heeft mij gered;
Hij heeft mij verlost van het vonnis der Wet;
Mijn heil en mijn vrede en mijn leven werd Hij;
Ik boog me, en geloofde, en mijn God sprak mij vrij.

Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis,
Dat Christus alleen mijn gerechtigheid is.
Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf,
Nu neemt mij geen Satan de zegekroon af!

Nu reis ik getroost onder het heiligend kruis,
Naar het erfgoed daar Boven, in het Vaderlijk Huis,
Mijn Jezus geleidt mij door de aardse woestijn,
,,Gestorven voor mij!" zal mijn zwanenzang zijn!

[Levensbron]

God wijst mij een weg als ik zelf geen uitkomst zie. Langs wegen die geen mens bedenkt maakt Hij mij Zijn wil bekend!.....

……Dit is z’n bijzondere ervaring om mee te maken.

Het volgende wil ik graag met jullie delen:

Vanaf mijn 8e levens jaar vluchtte ik met mijn emotie’s in de sport. (achteraf bezien) Niet dat ik het door had hoor. Ik was ontzettend fanatiek en ook nog eens ontzettend goed in die sport.

Dit ging door en ik ging steeds meer sporten. Iedereen zag mij als een krachtige vrouw die alles aan kon en nergens bang voor was. Dat beeld klopte voor een deel. Ik ben een krachtige vrouw maar niemand had ooit door hoe gevoelig meisje ik was. Alles wat pijn deed kropte ik op en ontkende zelfs die emotie. Ik had geen hart voor mijn gevoel. Het gevoel kende ik niet. Ik wist geen weg met mijn emotie’s


Ik kwam op een openbare school (vervolgonderwijs) terecht waar veel dingen gebeurden wat ik niet gewend was of ooit in aanraking mee gekomen was. Mijn hart was enorm verhard en God kon me echt letterlijk gestolen worden. Steeds meer zag ik dingen die vreemd voor me waren. Op den duur raak je er zo aangewend dat je nieuwe norm wordt. O wat was ik geïnfecteerd met het virus van deze tijdsgeest. Het virus vermeerderde zich en ik leefde totaal los van God. Daarvoor ook al..maar nu was ik zo geïnfecteerd…..dat er geen houden meer aan was. Mijn hart was totaal koud.

Ik sportte steeds meer doordat de omstandigheden steeds meer begonnen te spannen en er geen ademlucht meer over was. Ik dook nog verder de sport in en ik ging letterlijk over de kop door het sporten. Ik takelde steeds meer af, maar ging gewoon door. Tot dat…..

…..ik inklapte. Je wereld stort letterlijk in! Je kunt niets meer. De hele dag liggend op je bed gaat er heel wat door je hoofd. Wat was ik boos! Waarom was dit nodig? O wat was ik opstandig. Tegen sport tijd begon ik helemaal te trillen en te sjeken in mijn bed. Ik wou, ik wou, ik wou, maar ik KON niet. Voor mijn “ziekte” stond 4 maanden. En ik zag het al weer helemaal zitten om na 4 maanden weer helemaal actief te zijn. Maar dat alles pakte anders uit. Ik takelde psychisch helemaal af en begon eindelijk een paar van die onverwerkte emotie’s van vroeger te verwerken. En o wat pijnlijk. Ik dacht….dit los ik zelf wel ff op. Veel denken, veel psychologische boekjes lezen en ik ben er zo. Ja dat klopte wel….ik kwam erg ver.

Ik begon steeds meer te lezen in Gods woord en op de een of andere manier een drang om te lezen. Ik raakte bij een andere kerk verzuild en zij preekte wat ik nodig had! De liefde Gods, vrije genade…ja ook voor mij. Ik zoog het als een spons in.Ik was nog steeds erg opstandig. Ik begon tegen de dichte deur te schoppen van het niet kunnen/ het niet mogen. Wat vond ik dit onterecht!


Tot op het moment dat het echt niet meer ging. Ik raakte verstrikt in mijn eigen kunnen en denken. Ik zag het leven niet meer zitten. Het was zo zinloos en leeg geworden. Langzaam worden je gedachten naar zelfmoord gedwongen. Wat had het leven nog voor nut? Als ik nu een einde er aan maakte hoefde ik al die bittere ellende ook niet de proeven. Ik hoefde niet meer na te denken. Wat een bevrijding zou dat zijn van die diepe innerlijke pijn (als je daar zelf wat van hebt mogen proeven weet je dat het bijna zo voelt als: toen Jezus zei: Mijn God waarom heeft U mij verlaten?) dit was zo’n aannemelijke vlucht route. Maar meteen realiseerde ik me ook dat het ook betekend God te ontmoeten. In eerste instantie stond ik daar onverschillig tegen over. Maar dan bedenk je wat de hel is. Vreselijk!!! Als ik altijd die kwellende pijn zoals ik hem nu voelde moest verdragen. En dan was er geen ander andere keuze dan die pijn te voelen en te snakken naar bevrijding. Die niet meer mogelijk is.

Uit eindelijk belde ik de hulpverlening op voor een intake. Meteen een week later al weer spijt van mijn belletje. Het was wel erg aannemelijk om weer af te bellen. Uiteindelijk toch gegaan.

En wat kwam ik daar met een diepe pijn weg. Zo word ff recht in je gezicht gezegd wat je probleem is. Ik kwam er niet van los. Mijn hart begon te schreeuwen, te huilen, te jammeren. O God hoe kan ik ooit liefde geven. Dit was een enorm diep dal. Ik schreeuwde tot God, O God stort u liefde in mij. Ik kan het niet, ik ben het niet waardig. O God… help me dan, het kan zo niet verder (enz) o wat een heerlijk moment dat de opstand en duisternis binnen in je word verwijder en zo enorm diepe rust op je neer daalt! De last valt van je schouders. Het gevoel kun je niet bevatten. Het ware alsof ik boven de hemelen uit rees.

Maar een paar dagen later stak de twijfel op. Wat zal de ouderlingen van mijn kerk zeggen. Gewogen, gewogen en te licht bevonden? Niet genoeg zonden en ellende kennis? Ik was bang voor een meetlint langs mijn bekering. En wat gaf ik toe aan die twijfel. Ik raakte in de spiraal naar beneden en mijn hart riep maar uit: was het dan niets? Kan je dit zomaar voorbij laten gaan zonder er acht op te geven?

Ik smeekte om bevestiging! O God, als het echt zo is, bevestig het dan alstublieft. Geef me zekerheid. Ik wil wel maar ik ben zo ongelovig, kom mijn ongelovigheid te hulp. En wat een bevrijding toen God me een bijbel tekst liet lezen. Ja het was ook voor mij! Zo’n heerlijk gevoel. God die mij zo lief had dat Hij zijn eigen leven voor mij heeft gegeven. En te weten God houd van je en wacht alleen nog maar tot dat jij komt!

Ik kon God danken voor de afgelopen periode in mijn leven. Het was goed wat God heeft gedaan! Ik mocht berusten en weten Hij leid mijn leven. Ook al vliegt er wel eens een raam of deur uit, maar ik weet Gij zijd altijd bij mij. Hij liet op bijzondere wijze zien wat Hij van mij wou.

Ik herkende mezelf niet meer. Ben ik dat? Reageer ik zo? Nee dat was ik niet. Zo heb ik nooit gereageerd. Langzaam aan begon ik te wennen aan de liefde die God in mijn hart had uitgestort. Maar de liefde scheen ook door mij heen. Wie was ik? Wie ben ik? Wat gebeurd er allemaal met me. Ik bevat me zelf niet. Langzamer hand werd het steeds gewoner dat ik zo ging reageren of deed. Beetje bij beetje eigende ik het mezelf toe. Het werd bekend en heerlijk dat ik nu mag zeggen het is goed dat ik zo ben! Ik ben tevreden met mezelf…wat niet wil zeggen dat ook wel eens baal van mezelf hoor.

Wat heerlijk om deze genezing te mogen ervaren. Veel dingen vielen weg, ze waren niet meer belangrijk. De rest van de genezings periode verliep snel.

Toch botste ik nog op emotie’s diep binnen in mij. Waar ik vanaf wilde maar niet bij kon. Ik stond onmachtig. Ik voelde de aanwezigheid maar ik kon er niet bij. Wat ik ook probeerde ik raakte het niet kwijt. Ik kwam er niet van af. Het benauwde mij.
Op therapie moest ik het zelf op lossen. Verzin maar wat, dat lukt je wel. Nee, nee, ik weet niet wat ik er mee aan moet. Ik wil er van af….maar niets wat ik ook doe kan zo diep steken als het zit.

Die zondag ga ik diep getroffen naar huis. Mijn hele levens geschiedenis kwam langs…en ja hij zat bij mijn pijn. Wat een afschuwelijke pijn! Het kwelde mijn. Het voelde als een doodsteek. Ik kon niet meer! Mijn God, mijn God waarom heeft u mij verlaten? Na een paar dagen was ik helemaal op. Ik kon niet meer. Toen nam God het heft in handen. Alle emotie’s kwamen er uit. Ik voelde dat Gods liefde daar voor in de plek kwam. Alle rommel en troep die diep in mij zaten kwamen er uit. O wat was ik rot (rottende appel) van binnen! Wat een smurrie en bagger kwamen er uit. Alles werkelijk alles kwam er uit! O wat een wonderlijke reiniging! Wat een bevrijding! Ik kan niet omschrijven hoe gelukkig dat voelt!

U alleen bent waardig, heilig en rechtvaardig. U bent zo geweldig goed voor mij!


Wat heerlijk om vanuit Gods liefde te mogen leven. Zou je zo’n Vader afwijzen??

Komt allen die vermoeid en belast zijn. En Ik zal u rust geven!

[Levensbron]

Een droom, die geen bedrog is

Ik droomde eens en zie ik liep,
aan het stand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heere liep aan mijn zij.

We liepen saam het leven door,
en lieten in het zand
een spoor van stappen, twee aan twee,
de Heere liep aan mijn hand.

Ik stopte en keek achter mij
En zag mijn levensloop,
In tijden van geluk en vreugd,
Van diepe smart en hoop.

Maar als ik goed het spoor bekeek,
Zag ik langs heel de baan,
Daar waar het juist het moeilijkst was,
Maar één paar stappen staan.

Ik zei toen: 'Heere waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had,
Juist toen ik zelf geen uitkomst zag
Op het zwaarste deel van het pad.'

De Heere keek me toen vol liefde aan
En antwoordde op mijn vragen:
'Mijn lieve kind, toen 't moeilijkst was
Toen heb Ik jou gedragen.'

[Levensbron]

Wat een geweldig getuigenis!!! We hebben een grote God. Hij zal NOOIT laten varen wat Zijn hand begon.

PSALM 130

1 Uit diepten van ellenden
Roep ik, met mond en hart,
Tot U, die heil kunt zenden;
O HEER', aanschouw mijn smart;
Wil naar mijn smeekstem horen;
Merk op mijn jammerklacht;
Verleen mij gunstig' oren,
Daar 'k in mijn druk versmacht.

4 Hoopt op den HEER', gij vromen;
Is Israel in nood,
Er zal verlossing komen;
Zijn goedheid is zeer groot.
Hij maakt, op hun gebeden,
Gans Israel eens vrij
Van ongerechtigheden;
Zo doe Hij ook aan mij.

[Levensbron]

Amazing grace, how sweet the sound
that saved a wretch like me.
I once was lost, but now I'm found.
’Was blind, but now I see.

'Twas grace that taught my heart to fear.
and grace my fears relieved.
How precious did that grace appear
the hour I first believed.

When we've been there ten thousand years
Bright shining as the sun,
We've no less days to sing God's praise
Than when we first begun.

Amazing grace, ohh how sweet the sound
that saved a wretch like me.
I once was lost, but now I'm found,
was blind but now I see....

[Levensbron]

Psalm 27

Mijn hart zegt mij, o HEER, van Uwentwegen:
'Zoek door gebeên met ernst mijn aangezicht,'
Dat wil, dat zal ik doen; ik zoek den zegen
Alleen bij U, o bron, van troost en licht!
Verberg toch niet Uw oog van mij, o HEER!
Ik ben Uw knecht, zie niet in toorne neer.
Gij waart mijn hulp in al mijn zielsverdriet
O God mijns heils, begeef, verlaat mij niet.

Zo ik niet had geloofd, dat in dit leven
Mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
Mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed, gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Wacht op den HEER, godvruchte schaar, houd moed:
Hij is getrouw, de bron van alle goed;
Zo daalt Zijn kracht op u in zwakheid neer;
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op den HEER.