Berichtdoor Petra777 » 01 nov 2006 22:22
Ja, dat heb ik wel eens gehad. En aardig lang ook. Ik had God altijd als heel dichtbij ervaren, nooit getwijfeld of Hij van me hield of wat dan ook. Tot ik op een gegeven moment, een tijdje geleden in een put kwam, ik begon aan het bestaan van God te twijfelen, las de bijbel niet meer, bad ook niet meer, want mijn bidden leek niet verder te komen dan mijn eigen hersenpan. Eerlijk gezegd leek God mij eerder een een leuk verzinsel dan werkelijkheid. Ik was ook bang mijn geloof kwijt te raken.
Ik zocht God in gebed, maar kreeg niet het idee dat het ook maar een beetje hielp. Ik heb er met goede vrienden over gepraat, die hebben voor mij gebeden, en één van hen gaf mij het advies om eerlijk tegen God te zeggen wat en hoe ik me voelde, dat ik bang was, kortom alles.
Dat heb ik gedaan.. en er gebeurde niets...
Maar de zondag daarna waren er twee dominees, die allebei preekten over hoe het kan zijn als je het idee hebt dat God verweg is, als je twijfelt, als je geen relatie meer merkt met God...
Dit was voor mij een soort van knipoogje van God. Nu ben ik uit dat dal en langzaam gaat het steeds beter. Dit ter bemoediging.
Tips: praat erover met vrienden, laat voor je bidden. Maar vooral: Ga naar God toe, vertel Hem alles en houdt vol, ook al voel je er niets bij en denk je dat je eigenlijk gek bent. Vraag Hem zich te openbaren aan je, op wat voor manier dan ook. Doe eens bijbelstudie met een vriend/ vriendin die ook haar geloof op een laag pitje heeft, door samen bijbelstudie te doen kun je elkaar opbeuren en God weer ontdekken.
Houdt het beeld voor ogen dat het geloof zoiets is als een trein: de locomotief is het FEIT dat Jezus voor je gestorven is en dat God de Vader je als Zijn Kind wil. Dan komt het eerste treinstel: Je geloof. En tot slot is er nog het tweede treinstel; Je gevoel. Fijn als dat er is, maar waar je je op moet richten is het FEIT.
En dan nog iets, het kan zijn dat God je geloof wil beproeven door ver weg te lijken.
Openbaring 2 :5 'Gedenk dan, van welke hoogte gij gevallen zijt en bekeer u en doe weer uw eerste werken.'
Betrek God in alles, als je tegen je gevoel in gaat bidden en bijbellezen, bid dan eerst of Hij het wil zegenen, in je wilt werken. Zonder Zijn hulp kun je het namelijk niet; je kunt jezelf misschien even oppeppen maar voor blijvend geloof moet je bij God zijn.
Ik heb dit vooral geschreven vanuit mijn eigen ervaring, maar ik hoop dat je er wat aan hebt.
Ons hart is onrustig, totdat het rust vind in U.
maar ik denk dat ik snap wat je bedoeld, en het is in het begin inderdaad zo dat je het eigenlijk niet durft te geloven, zeker omdat je nog oude ''last'' met je meeneemt. en andere christenen kunnen zeker behoorlijk je groei verzwaren maar ik denk dat God je ook helpt om verder te groeien tegen alle andere geluiden in.
