Jantjes schreef:Marnix schreef:Maar het gaat om die situaties waarin er misbruik wordt gemaakt van gezag door ermee tegen Gods leefregels in te gaan... en dan mag je als mens niet eens gehoorzaam zijn. Ga eens op die situaties in, dat je ouders moet gehoorzamen als ze niet tegen Gods wil ingaan lijkt me geen discussiepunt, daar zal iedereen het mee eens zijn.
Gerdien B. noemde een aantal punten 6 stuks:
1- meiden mogen absoluut niet in een broek (het Bijbelgedeelte gaat over travestiet zijn niet over algemeen). Zeer zeker als je weet dat je een kind van God bent trek je geen broek meer aan.
2- Zodra je bekeerd ben ga je zoveel mogelijk naar de kerk en niet naar andere avonden die over geloof gaan
3- opwekking muziek is fout.
4- bekering kan alleen als je een ontzettende diepe ellende kennis hebt. De Bijbel zegt: geloofd en u zal behouden worden
5- Op zondag mag je niet reizen--> was het niet Jezus zelf die tegen die regel in ging?
6- Je moet gesprekken aan gaan met iemand van de kerkenraad en niet met iemand anders als je met geloofszaken zit
Genoemde punten kan je natuurlijk discussiëren, maar het zijn geen punten die tegen de geboden ingaan en daardoor mag je niet zeggen mijn ouders maken misbruik van hun gezag en vervolgens er mee te zeggen tegen je ouders dit zijn zaken waarin ik God hoger moet acht dan jullie. Ik vind dat jij er wel erg makelijk over spreekt Marnix.
Goed, allereerst de opmerking die Gerdien al maakte. Als men op basis hiervan gaat oordelen of je waar geloof hebt of niet is er iets grondig mis. Dat ouders bepaalde regels stellen, oke, maar ze mogen je er niet op veroordelen. Logisch toch? Want als iemand het huis uitgaat en niet meer aan regels van ouders gebonden is, wel opwekking luistert, een broek draagt en daardoor je geloof veroordelen en je als een heiden zien terwijl je wel echt gelooft raakt door het gedrag van die ouders de verhouding zoals God die bedoeld heeft beschadigd. Over de punten wil ik ook nog wel wat zeggen:
1. Broek vs Rok. Cultuurgebonden... maar goed, als ouders zo vast zitten in hun tradities kan ik me voorstellen dat ze er waarde aan hechten. Dus dan maar een rok dragen, om de lieve vrede nog eventjes te bewaren, totdat je zelfstandig bent, gewoon een broek mag dragen en vervolgens daarom veroordeeld wordt. Soms denk ik wel eens: Het zou goed zijn wel gewoon broeken te dragen dan... dan wennen ouders er alvast wat aan en gaan ze het misschien ooit nog eens accepteren. Hoe langer ze in hun tradities blijven geloven, des te moeilijker komen ze er vanaf.
2. Kerk vs. andere avonden: Als je naar een avond wil waat God centraal staat, maar wat niet van je eigen kerk uitgaat vind ik niet dat je ouders je mogen tegenhouden. Je wordt dan belemmerd naar plaatsen te gaan waar je God wil dienen. Als je ouders het beste met je voorhebben en willen dat je groeit in je relatie met God verbieden ze je dat soort dingen niet. Waarom doen ze het dan wel? Omdat ze het altijd zo deden en altijd al naar dezelfde kerk gaan en zelf op interkerkelijk vlak niet actief zijn. En dat is een bijzonder slechte reden om een ander tot iets dergelijks te weigeren.
3. Opwekking is lofprijzing van God. Als ouders je al gaan verbieden om lofliederen voor God te luisteren en te zingen, waar moet het dan heen? Als jij met die muziek God wilt eren mogen je ouders je dat toch niet zomaar verbieden? Dan zou je je ouders eren door het eren van God na te laten. Je ouders kunnen je niet dwingen alleen maar 1773-psalmen en Johannes de Heer te luisteren en te zingen. Ouders moeten kinderen de ruimte geven om God te eren en te prijzen en te aanbdden.
4. Bekering en diepe ellendekennis. Tot op zekere hoogte klopt het, bekering gaat niet zonder ellendekennis. Maar deze wordt vaak zo zwaar gemaakt dat het gewoon een verdraaiing, een karikatuur van het evangelie wordt. Het stompt sommigen af, anderen maakt het tot grote twijfelaars.... en de genade wordt beperkt, exclusief gemaakt voor mensen die wel heel bijzondere dingen meemaken. En als je tegen je ouders zegt: Ik geloof, ik ben door God bekeerd mogen ze niet zeggen: Niet waar, anders had je wel een veel diepere ellendekennis gehad of zo.... Dan veroordelen ze iemands geloof... en dat is ontzettend onbijbels en dus ontzettend fout.
5. Reizen op zondag. Tja... moeilijk. Ik ben actief bij een organisatie die diensten op zondag organiseert en daarvoor moest ik eerder met het openbaar vervoer reizen. Ik heb geen auto dus ik had geen alternatieven. Dus weet ik dat God me daar een plaats heeft gegeven waar ik me mag inzetten voor zijn koninkrijk. Tja, zou ik dan die roeping moeten negeren als ik op zondag niet zou mogen treinreizen? In zo'n geval is er denk ik ook sprake van "wat vraagt God van je en wat vragen je ouders van je en wat is belangrijker?"
6. Wat geloofszaken betreft, God geeft mensen die je daarbij helpen en niet alleen de kerkenraad. Als iemand een probleem heeft moet hij ook met iemand daar over kunnen praten, als dat per se met de kerkenraad moet kan dat wel een drempel zijn die mensen belemmert om over hun geloofszaken te praten... Met de kerkenraad? Liever niet... dus dan maar met niemand er over praten? Ook niet goed. Als God iemand stuurt lijkt het me niet goed om te zeggen: Nee het mag alleen met de kerkenraad dus je mag me niet helpen.
Zo zie je maar, er zijn bij die punten genoeg voorbeelden te noemen wanneer het verkeerd is als dit soort regels gesteld worden, tegen Gods wil... Het kan leiden tot dingen die God niet zo bedoeld heeft en daar moeten ouders echt mee oppassen. Als een kind zegt: Ik luister opwekking tot eer van God kan je als ouders op twee manieren reageren:
1. Je kan het verbieden omdat je opwekking niet goed kent, nooit zelf zingt, het zelf ook niet zo mooi vindt omdat je meer van oudere liederen houdt of zo... en het vervolgens je kind ook verbieden.
2. Je kan accepteren dat je kind anders is dan jij, niet dezelfde smaak heeft, in een andere tijd opgroeit etc. en blij zijn dat ondanks verschillen, er dezelfde passie is: God... tenminste, dat hoop ik maar, voor ouder en kind. Want als men zo wettisch is vraag ik me wel eens af waar die passie dan is. Maar goed, dat terzijde. De grootste fout die je als ouders kan maken is willen (en dat ook met allerlei regels en zo proberen te bereiken) dat je kind net zo wordt als zij... wat betreft tradities, vormen, geloof, geloofsbeleving, hoe je dta handen en voeten geeft etc.
)
