contacten leggen

[Smurffie]

Ah ja, contacten leggen... ik heb daar ook moeite mee gehad, en nog steeds wel eigenlijk. Herkenbare reacties lees ik hier.

Shit zeg, wat ben ik een onzeker iemand geweest. Weinig zelfvertrouwen. Maar het is al wel een heel verschil met een jaar geleden.
Ik heb nooit veel contacten gehad. Bijna niet eigenlijk. Op kamers gaan is, wat dat betreft, heel nuttig voor mij geweest. Een heel nieuwe wereld van vrienden en contacten.
Wat assertiviteit betreft kan ik nog steeds veel leren. Working on it.

Ik herken dit heel erg. Voordat ik op kamers ging, was ik tamelijk introvert. De vier jaar ver weg van huis, midden in een gemeenschap met maar heel weinig links naar 'vroeger', hebben me absoluut gevormd. In mijn relatie, die in diezelfde tijd ontstond, heb ik echt leren praten en ook mezelf leren waarderen. Er zijn nog wel momenten dat ik onzeker ben, maar ik weet daar steeds beter mee om te gaan.

Ergo: als je de kans hebt om op kamers te gaan: doen.

Idd, over 3 weken ga ik

Een stuk zelfstandigheid, je bent op jezelf aangewezen, dus je móet je zelfvertrouwen wel opkrikken, anders red je het niet.

Sinds een jaar of twee heb ik redelijk veel zelfvertrouwen, zelfs als klanten me minderwaardig aankijken omdat ik op de markt werk. Ik heb geleerd mezelf daar overheen te zetten met de gedachte; ''Voorlopig komen jullie hier je zooi nog kopen, dus dim maar een beetje in''.

Trouwens, contacten léggen is meestal het probleem niet, contacten hóuden is al een stuk moeilijker.

[hermanmulder]

Dat heb ik dus ook, als ik een hele avond met een meisje praat, moet ik op het laatst wel even nadenken waar ik het over kan hebben Ligt er ook wel aan hoe die ander reageert, soms heb je het wel dat er mensen zijn die bijna niets terug zeggen, dan wordt het wat lastiger. Dit is dan bij mensen die ik dus maar net ken... Bij de rest gaat het vanzelf

[Debor@]

Idd, over 3 weken ga ik

Woeiii, echt gaaf! Ik wil zo begin volgend jaar op mezelf, in Rotterdam of Delft, is afhankelijk van een aantal factoren.

Heel erg onzeker ben ik nooit geweest, maar sinds ik een vaste baan heb is mijn zelfvertrouwen flink gegroeid. Dat komt misschien ook omdat ik regelmiep/ vraagbaak ben van zo'n 50 man, allemaal redelijk jonge mensen die geen blad voor de mond nemen (daar heb ik overigens ook geen moeite mee). Sinds ik me bezighou met interne cursussen die ik geef en een stuk voorlichting naar externen, is het zelfvertrouwen alleen maar gegroeid. Rest de laatste stap: op mezelf! Maar dat duurt nog wel even

Sinds een jaar of twee heb ik redelijk veel zelfvertrouwen, zelfs als klanten me minderwaardig aankijken omdat ik op de markt werk. Ik heb geleerd mezelf daar overheen te zetten met de gedachte; ''Voorlopig komen jullie hier je zooi nog kopen, dus dim maar een beetje in''.

Herkenbaar! Pas geleden kregen we een externe audit, komt er zo'n glibber in driedelig, koffertje, laptopje, mobieltje en wat dies meer zij de gang inlopen. Hij moest bij mij melden. Ik zat op dat moment met een collega een tijdschrift over oude auto's door te kijken, gezellig naast elkaar, kop koffie erbij, radio aan gezellig op een tafel midden in de gang (wij zitten sporadisch op stoelen, tafels zitten makkelijker, kun je lekker met je benen heen en weer slingeren en zo ). Komt heerschap aan, kijkt me echt heel viezig aan en zegt arrogant met een stem vol klemtonen: ,,Ik zoek de sécretarésse van de heer ingeniéur dóctorándus XXX." Ik spring van de tafel, steek hand uit en zeg (uiteraard met vriendelijke glimlach): ,,Ha, dan treft u het, dat ben ik." Hij keek me aan van: JIJ!?!?!?

Later hoorde ik van m'n baas dat hij mij wel bij het informele karakter van het bedrijf vond passen gezien mijn kledingstijl en kapsel. Hij vond mij natuurlijk een vage sloeber of zo (heeft hij natuurlijk ergens wel een punt, maar dat terzijde ).

Aan de telefoon merk ik dat ook vaak, veel managers zien secretaresses toch als een stel typdozen met korte rokjes die onder werktijd met de baas vozen (dat rijmt nog ook) en behandelen je als voetenveeg. Laatst belde iemand om een afspraak te maken, praatte door me heen en zei vervolgens letterlijk: ,,Jaja mijn secretaresse zegt ook altijd dat ik in bespreking ben, doe je werk even en geef mij XXX even." Toen heb ik gezegd (wat ik denk ik in het begin niet zou durven!!!): ,,Als u die insinuatie niet terugneemt en uw toon niet verandert, ben ik genoodzaakt ons gesprek te beëindigen." Waarop híj de hoorn erop gooide. Later belde hij wel terug met excuses. Ik heb gezegd dat alleen ík er voor kan zorgen dat hij XXX kan spreken en bereiken en dat ik géén voetenveeg ben voor gefrustreerde managers die aan de telefoon dreinen (jaja, voor ik er erg in had was dat woord eruit) om een afspraak, maar dat ook de secretaresse respect verdient. Afijn, bij een bezoek later had hij een doos chocolade afgegeven aan XXX 'voor die pittige secretaresse van je', met een briefje erop: 'met veel respect'. Kijk, dat is best leuk

Vandaag nog een goede uitspraak gelezen: Als je denkt: ik zeg niks, want niemand vind mij belangrijk om te horen, zet die gedachte dan om in: ik ben even zo goed belangrijk en wat ik te melden heb, is van belang.

[Treg]

Ik heb gezegd dat alleen ík er voor kan zorgen dat hij XXX kan spreken en bereiken en dat ik géén voetenveeg ben voor gefrustreerde managers die aan de telefoon dreinen (jaja, voor ik er erg in had was dat woord eruit) om een afspraak, maar dat ook de secretaresse respect verdient. Afijn, bij een bezoek later had hij een doos chocolade afgegeven aan XXX 'voor die pittige secretaresse van je', met een briefje erop: 'met veel respect'. Kijk, dat is best leuk

Kijk, zo'n geval had ik nou ook een maandje of wat terug met een klant van me. Sindsdien is zij de enige klant die me gewoon met mijn voornaam aanspreekt (en ik haar) ook al is er een leeftijdsverchil van 45 jaar.

Soms moet je in zo'n geval zeggen waar het op staat om respect af te dwingen!! Vervolgens ook hard blijven werken om het waar te blijven maken.. dan komt t helemaal goed

[Debor@]

Ik heb gezegd dat alleen ík er voor kan zorgen dat hij XXX kan spreken en bereiken en dat ik géén voetenveeg ben voor gefrustreerde managers die aan de telefoon dreinen (jaja, voor ik er erg in had was dat woord eruit) om een afspraak, maar dat ook de secretaresse respect verdient. Afijn, bij een bezoek later had hij een doos chocolade afgegeven aan XXX 'voor die pittige secretaresse van je', met een briefje erop: 'met veel respect'. Kijk, dat is best leuk

Kijk, zo'n geval had ik nou ook een maandje of wat terug met een klant van me. Sindsdien is zij de enige klant die me gewoon met mijn voornaam aanspreekt (en ik haar) ook al is er een leeftijdsverchil van 45 jaar.

Soms moet je in zo'n geval zeggen waar het op staat om respect af te dwingen!! Vervolgens ook hard blijven werken om het waar te blijven maken.. dan komt t helemaal goed

Precies

[Smurffie]

Haha, Deb

Ghe, ik vind het iedere keer weer een overwinning, zo van; ''Tjonge, dat voelt goed'''. En ach, zulke mensen zullen er altijd zijn, helaas, áltijd mensen die denken dat ze boven je staan. Wel , daar moeten we dan maar boven gaan staan

[Debor@]

Haha, Deb

Ghe, ik vind het iedere keer weer een overwinning, zo van; ''Tjonge, dat voelt goed'''. En ach, zulke mensen zullen er altijd zijn, helaas, áltijd mensen die denken dat ze boven je staan. Wel , daar moeten we dan maar boven gaan staan

Precies, één iemand moet de wijste zijn

[Boekenlezer]

De beginfase van het contact met een erg leuk meisje vind ik het moeilijkst, omdat je dan zo onzeker bent, en omdat je nog geen idee hebt waar je met de persoon aan toe bent. Je kent haar karakter ook niet.
Maar als er dan enige gewenning aan elkaar is ontstaan, kan het erg leuk worden. Dan heb je tenminste redelijke zekerheid dat je welkom bij die ander bent, als je eens een babbel met haar wil maken, en dat vind ik al heel wat. Dat helpt mij enorm.
En over verliefdheid hoeft het dan nog helemaal niet te gaan. Dat kan eventueel altijd nog, als dat nodig is. Het ontspannen gevoel dat er met haar om te gaan valt is er dan, en daar gaat het mij dan als eerste om.

[Kaboutertje]

Haha leuk al die reacties te lezen hier

Mannen, vrouwen whatever!!

Ik heb meer vrienden dan vriendinnen, maarre als ik een jongen heel leuk vind maar niet goed ken ben ik soms ook wel heel verlegen..

en de andere keer ga ik heel hard aandacht trekken

over t algemeen ben ik niet zo verlegen hoor, mensen die mij kennen... die kijken zelfs raar op als ik zeg soms verlegen te zijn

[Acire]

Mensen ik heb verkering.Hoera!

[Daphne]

Mensen ik heb verkering.Hoera!

Heej! Gefeliciteerd!

[Gerdien B.]

Mensen ik heb verkering.Hoera!

oeps

[Cybercurse]

Mensen ik heb verkering.Hoera!

Met wie nu weer?

[Acire]

WHAHAHA:D

Een tip: zet je 'automatisch inloggen' uit als een stel refowebbers je computer in beslag nemen
Dit grapje komt van Omega, kan niet missen

[Gerdien B.]

ik had al zo'n vermoeden dat dit niet klopte