vlila voor de armen en stof voor ieder reptiel

[amigo]

'Omein' sprak de Rabbi, alvorens hij zijn keppeltje op zette, en de argentijnse Tango danste.

[Charlotte]

Dit was niet zoals het geweest was, slechts een hotsen van klaterende tanden volgde hem de berg af, die hij in toom trachtte te houden door de rinkelende ketting die om zijn pols hing. Nee, zei hij, en dacht.

[Stefanus]

Ware het niet dat de groene strompelende mafketels hem onder luid doch enigszins twijfelend gezemel bezochten, hij zou voorwaar het branden van de sterren niet verdragen hebben. LUIDE LOF ZAL SCHALLEN!!! (dat is tenminste de bedoeling)

[Raido]

Sterf! Sterf! Gilde de worm en vrat zich dood

[Collateral]

'Nattevingerwerk?' sprak de vrolijke gynaecoloog, 'breek me de eendenbek niet open!'

[amigo]

'waarom' dacht de eendagsvlieg, "Waarom'' heb ik nou mijn dag niet. Terwijl hij dat nog dacht, schreeuwde de mestkever dat hij opmoest schieten.

[JialiKelly]

Drie
Bier

[Collateral]

Drie bier, om het even, dacht Herman, en hop, daar gaat de eerste, zodat de tweede wederom eerder naar binnen kan dan de derde; je zult het zien. Bier zat, Jan zat en ik nog steeds boven Jan. Geen hond die mij begrijpt, maar zou ik daarom minder drinken? Geenzins.

[Smurffie]

Bleskensgraaf, het dorp waar je nog een tas vol boeken van Bunyan aan een deur kan hangen, zonder dat deze door terorristen van de deur gerukt wordt en 6,66 meter verderop in een stinkende gracht wordt gedeponeert. ''Nee'' dacht ze, ''Geef mij Rotterdam maar''

[JialiKelly]

De spiegel sloeg ze in stukken op zijn hoofd.
' Daar dan! Geluk! En nu ingerukt! '

[Collateral]

Bevend als een oude beer opende Herbert de atoombom. Pielen was nog altijd zijn lust en zijn leven.

[Sjaan]

Maar daar ontspon zich een gesprek dat waarlijk ongeevenaard mocht heten. Zelden nog was dit vertoond. Toch moest het zo zijn. Een andere mogelijkheid was er eenvoudigweg niet.

[elbert]

Gegrepen door het dogma van de menselijke zelfontplooiing, rekte hij zich helemaal uit. Dat ging zo voortreffelijk, dat de buurjongen hem als elastiekje kon gebruiken. "Au!", zei het marsmannetje later, "alweer zo'n meteoriet!"

[Stefanus]

Hij verfrommelde het papiertje, stapte in de auto en wuifde zachtjes met de ruitewissers mee. De versiering aan de rand van zijn bureau lag op de bank, dagdromend over stalen buizen en ridicule watermannen. Het was zoals het was.

[Sjaan]

Maar nee, nu hij hierover nadacht, zo was het toch niet. Het was anders. Maar hoe? Hij hing rond in het luchtledige tot hij met een plof op de aarde belandde. Met beide benen op de grond daagde het hem en daarom kon het niet anders dan dat hij 'Eureka!' blies, waarop alles uiteenspatte en het einde kwam.