dalethvav schreef:In een
vraag over "trouwen en belijdeniscatechesatie volgen" las ik dit: "In de Herv. Kerk en dus ook in de HHK, anders dan in de Ger. Gem., mag je in de kerk trouwen zonder eerst belijdenis van het geloof te hebben afgelegd,".
Waarom is dit? Dit komt bij mij toch wat vreemd over.
Chaya schreef:Waarom je eerst belijdenis moet doen, bedoel je?
Inderdaad, dat bedoelde ik.
Chaya schreef:Als je nl. geen belijdenis hebt gedaan, kun je niet deelnemen aan de sacramenten, zoals Heilig Avondmaal en de doopbediening. Dat komt erop neer dat je je kind dan niet kunt laten dopen.
V.w.b. het H.A. zou ik het dan toch even heel scherp neer willen zetten (niet sarcastisch of cynisch bedoeld, maar wel een pijnlijke constatering): "En vervolgens nemen de meeste getrouwde stellen geen deel aan het H.A." , althans zo leert ons de praktijk.
V.w.b. beide sacramenten: Waarvan doet men nu eigenlijk belijdenis? Van het gelóóf of van de leer (zie ook de
vragen van Voetius).
Hier lijk je als hoofdreden om belijdenis te doen, het (kerkrechtelijk) verkrijgen van toegang tot de sacramenten.
Mensen die in hun geweten tot de conclusie komen dat ze pas belijdenis kunnen doen als er sprake is van oprecht geloof, zouden daarom niet kunnen trouwen totdat er oprecht geloof gevonden wordt. Trouwens, boven het doopformulier staat toch ook "Formulier om den heiligen doop aan de kleine kinderen
der gelovigen te bedienen". Wie of wat zijn dan gelovigen?
Hoe ver staat dan (helaas) de dooppraktijk niet af van de intenties van het doopformulier (of je het nu inhoudelijk wel of niet eens bent met het formulier doet er dan even niet toe)?
Waarom wordt dan voor het huwelijk zo'n drempel opgeworpen terwijl er in de dooppraktijk zo gemarchandeerd wordt met de inhoud ervan?
Wordt het huwelijk op deze manier dan niet zo ongeveer verheven tot bijna een sacrament?
Chaya schreef:Het huwelijk - bij de ouders weggaan - betekent volwassen worden. Belijdend lid worden is de geestelijke volwassenheid, je neemt je eigen verantwoordelijkheid nu over van je ouders, die je als kind hebben laten dopen.
Dit kan toch niet echt de bedoeling van het doen van belijdenis zijn? Worden hier de "regels" niet aangepast aan de praktijk?
Overigens heb ik hier in mijn nabije omgeving een zeer pijnlijk voorbeeld van deze regel meegemaakt.
Van een verloofd GerGem stel dat nog geen belijdenis gedaan had moest één van beide partners enkele jaren voor het werk naar het buitenland. De keuze was: Of trouwen (samenwonen was uit overtuiging geen optie) om samen naar het buitenland te kunnen óf het stel zou enkele jaren "gescheiden" moeten leven. De kerkenraad was onverbiddelijk: Geen belijdenis = geen trouwen, punt uit. Dus dan maar enkele jaren gescheiden door het leven gaan? De vraag stellen is hem beantwoorden. De keuze die daardoor overbleef was: Vertrekken uit de GerGem. naar een ander kerkverband vanwege die blokkade. Wat moet je anders? Men liet ze gewoon gaan.
Kan dat de bedoeling zijn van zo'n regel?
Ps. 122vs6: Bidt om de vrede van Jeruzalem; wel moeten zij varen, die u beminnen.