Niet geloven in autisme

[Huisje_op_de_hei]

Vorige week schreef ik een reactie onder vraag-en-antwoord 'Autisme hindert gang naar Heilig Avondmaal'. Helaas is die reactie weg gehaald door de beheerder(s) wat ik nog steeds jammer vind. Ik geloof dat wat ik vind over autisme er wel degelijk toe doet en mensen kan bevrijden van een mysterieus ziektebeeld wat niet bestaat.

Wil dat zeggen dat ik helemaal niet geloof in een psychische stoornis als autisme? Nou.... ik denk dat je moet oppassen om mensen te bestempelen met iets wat zo onduidelijk is als autisme. Het gaat tegen mijn gevoel in om mensen weg te zetten als aparte figuren die iets hebben wat niet normaal is.
Iedereen is mens en verdient het om als mens behandelt te worden. Gelijkwaardig dus.
Tegelijkertijd is ieder mens verschillend dus is iedereen uniek. Zoals God ons geschapen heeft.

Ik heb van de week diverse uren zitten werken in een Word-document aan mijn mening over autisme. Vandaag, geloof het of niet, kom ik erachter dat ik het merendeel kwijt ben. Ergens is het alweer verkeerd gegaan met opslaan. Bah
Dus nu typ ik dan maar weer iets... maar het is veel korter dan ik in eerste instantie geschreven heb.

Autisme is naar mijn idee ook een containerbegrip waar allerlei symptomen ingestopt worden die niet gewenst zijn. Een symptoom op zich (bijv. angst) vind ik heel wat duidelijker dan een reeks aan symptomen samengevat in een ziektebeeld/stoornis.

Zijn er mensen die wat willen delen over hun ervaringen met autisme? Ben je blij met autisme of juist niet? En waarom dan wel/niet?
Misschien kunnen we verder praten en leren van elkaar. Ik ben niet snel in reageren maar neem alles wel serieus en reageer wanneer ik denk dat ik dat kan.

Kleine toevoeging: ik heb op youtube verschillende filmpjes bekeken over de BN'er Kees Momma. Ik heb hem een beetje in mijn hart gesloten. Kende hem al langer dan vandaag maar ik heb de filmpjes weer eens opgezocht.
Kees geeft aan dat hij klassiek autisme heeft. https://www.youtube.com/watch?v=q96Z4SqxV_w
Is zijn verhaal herkenbaar voor mensen die vinden dat ze autisme hebben?

[Pcrtje]

Wat zijn je argumenten om te ontkennen dat autismespectrumstoornis zou bestaat? Waarom zouden we de mening van een eenling tegenover de medisch-wetenschappelijke consensus accepteren?

[Erik1960]

Ik ben het met je eens dat we iedereen als mens moeten zien en behandelen. Maar volgens mij kun je in je openingspost ipv ‘autisme’ zo’n beetje elke aandoening/stoornis/ziekte schrijven. Wat maakt dat je je specifiek op autisme richt?

[JWBokx]

Mijn vrouw en ik waren nogal ineens een paar dagen weg, dus nu pas reactie.

Ik zal hier nog even mijn reactie plakken die ik ook in de vragen deel gezet had waar een reactie verwijderd was:

Daar zit wel wat in.
Vandaar dat nu meer de naam ASS AutismeSpectrum S(toornis)
Het spectrum geeft inderdaad wel aan dat het een containerbegrip is.
Alleen dat stoornis vind ik storend.

Uit dat punt wordt in, ik noem het maar even ASSkringen ik weet er zo geen toepasselijke naam voor, wordt gesproken over NeuroTypisch en NeuroDivers.
Waarbij ipv ASS dan dus ND genomen wordt.
Dat maakt het op zich breder, maar een echte 2 deling is het natuurlijk ook niet.

Al geeft wel aan dat hier in Nederland de NT groep groter is dan de ND groep.
Waarbij de NT groep wel de mond vol heeft over diversiteit, maar dat er voor de lastige levensstijl die dat oplevert voor de ND groep.

En behorend bij de ND groep is het erg lastig om door te dringen in de NT groep, omdat je geacht wordt mee te doen met de NT en maar "normaal" moet doen . Waarbij dan "normaal" de visie is van de NT groep.
In mijn jeugd was de term autisme en dus ASS en NT/ND totaal niet in beeld. Je had gewoon wat rare mensen....
De therapie daarbij was leren hoe die rare snuiter "gewoon" moest doen....
Die instelling van "normaal leren doen" betekende dat je als ND zoveel mogelijk met een soort masker op en goed opletten wat anderen deden om dat te imiteren.
Dat kost uiteindelijk zoveel energie dat het uiteindelijk klapt.
Daar begint nu meer zicht op te komen gelukkig. Maar er is nog een lange weg te gaan.

Bovendien gaat dat imiteren veelvuldig fout waardoor je steeds meer maar terugtrekt en totaal niet snapt wat je nu weer verkeerd deed/gezegd had.

Het lijkt op het verhaal van iemand die een examen moest met alleen Ja en Nee antwoorden.
Een goed vriend ging hem helpen, want hij was geslaagd voor dat examen.
Samen de een hele lijst gemaakt met de ja en de nee op de goede volgorde.
Helaas deed de examinator de vragen in een andere volgorde....
Dus helemaal gedesillusioneerd nadat hij gezakt was. Het lijstje was toch goed?

Dus puur tekstueel gezien is autisme een containerbegrip? Dar zeg ik gelijk JA op.
Al geeft dan de zin "niet geloven in autisme" mij wel een onbehaaglijk gevoel...

De ander reacties geven dat eigenlijk ook aan.
Zo zie je maar weer dat tekst voor iedereen anders over komt....

Wat kan ik er over zeggen, tja kan een lang verhaal worden. Dus maar stapsgewijs denk ik als daar behoefte aan is.

Dat ik kriebels krijg van de titel komt bij mij doordat ik voor mijn diagnose ook bij verschillende instanties en personen geweest ben die er zo over dachten. En daar zeer radicaal mee omgingen. Op het autisme forum waar ik regelmatig kom staan ook verhalen van mensen die als kind bij therapeuten terecht kwamen die dat autisme er wel eens met harde hand uit zouden krijgen. Leren om maar "gewoon" te doen.
Die gaan zover zoals ook bij bv homo's gebeurde, we zullen je wel eens genezen van die onzin.
Mensen die dat meegemaakt hebben als kind, zijn nu zeer bezeerd en en hebben het vertrouwen in de medemens compleet verloren.
Dus zo'n zin ligt heel gevoelig....

De term "autisme" is natuurlijk makkelijk te vervangen door iets anders, maar helpt dat?
Ik kan gerust overal NeuroDivers neerzetten. Maar de media kan daar kennelijk nog niets mee al zie je het wel meer.
Dan zijn we gelijk van de zeer negatieve toon van autisme af, maar dat zal nog wel wat tijd in beslag nemen.

Ik heb de filmpjes van Kees Momma niet gezien, dus weet niet uit eerste hand of het herkenbaar is. Maar op het forum wel al veel over gelezen, en daar is veel herkenning. Ik heb de aflevering van @Doc gezien die Aut there heet. Dat is een vrouw die met haar moeder praat over haar autisme. Wat daar naar voren komt is voor mij zeker herkenbaar.
Bijvoorbeeld dat de moeder bij haar altijd aandrong om vriendinnen te hebben. Maar zij had daar helemaal geen behoefte voor. Omgaan met vriendinnen was altijd erg lastig.

Mijn vrouw is om het maar zo te noemen NeuroTypisch.
In onze communicatie komt best wel voor dat ik iets zeg en puur bedoel zoals ik het zeg.
Maar dat zij dan zegt "Dus je bedoelt dat...." eeh nee, ik bedoel gewoon wat de woorden in het Nederlands betekenen...

Je schrijft:

Autisme is naar mijn idee ook een containerbegrip waar allerlei symptomen ingestopt worden die niet gewenst zijn

De woorden "niet gewenst" springen er bij mij dan uit.
Hoezo niet gewenst?
De symptomen die er bij horen, staan niet als verboden in het wetboek of bijbel.
Waarom dan niet gewenst?

Is het symptoom dat ik op een vraag niet binnen 1 seconde een antwoord kan geven niet gewenst gedrag?
Als ik de reacties die wel binnen 1 seconde gegeven worden bekijk, zou ik zeggen denk ook even na....

Een leuke voor de vrouw/man relatie:
Man vraagt mag ik even naar café? Vrouw zegt ja ga maar.
Man moet dan snappen dat het nee is.
Dat is kennelijk wel gewenst gedrag, maar ik snap die niet. Ik zie namelijk niet dat er een "donderwolk" boven het antwoord hangt wat kennelijk uit de lichaamstaal moet blijken.

Die lichaamstaal is bijzonder lastig, soms zie ik wel wat aan het gezicht van mijn vrouw maar kan die niet plaatsen.
Vrouwen zijn daar veel beter in dan mannen, maar ik kan het helemaal niet.
Ook niet als mannen onderling zoiets hebben. Dat was op mijn werk ook best weleens een probleem.

Niet direct symptomen, maar waar ik nu wel meer beeld bij heb.
Als ik op maandag op kantoor kwam, bleken de collega's die zaterdag gezellig met z'n "allen" iets zijn wezen doen.
Ik wist van niets, dus ja "allen"?
Dat is dus wel gewenst gedrag?

Wordt te lang, wellicht later verder als er nog behoefte aan is...

[Huisje_op_de_hei]

Wat zijn je argumenten om te ontkennen dat autismespectrumstoornis zou bestaat? Waarom zouden we de mening van een eenling tegenover de medisch-wetenschappelijke consensus accepteren?

Goed, om te beginnen pak ik even het begrip erbij wat jij schrijft: de 'medisch-wetenschappelijke consensus'. Dat laatste woord kende ik niet dus heb ik het even opgezocht op internet (waar zou ik zijn zonder internet ) Consensus betekend overeenstemming. Dus de medische en wetenschappelijke specialisten hebben samen een overeenstemming bereikt over hun onderzoek t.a.v. autisme. Dus ze hebben bewijs/feiten/onderzoeksresultaten dat autisme bestaat.

Ik in mijn eentje tegenover een hele groep. Waarom zou je de mening van die ene moeten geloven en niet die van de hele groep.
Misschien omdat de medische-wetenschappelijke consensus is gemaakt door mensen? En omdat mensen fouten kunnen maken?
Tenslotte kunnen onderzoeksresultaten (van autisme bestaan er geloof ik varia aan resultaten) elkaar ook tegenspreken.

Dat dus.

Wat argumenten betreft wil ik in de andere reacties uitgebreider op in gaan.

[Huisje_op_de_hei]

Ik ben het met je eens dat we iedereen als mens moeten zien en behandelen. Maar volgens mij kun je in je openingspost ipv ‘autisme’ zo’n beetje elke aandoening/stoornis/ziekte schrijven. Wat maakt dat je je specifiek op autisme richt?

Ha fijn.. er is het iemand een keertje met me eens. Al is het op één gebied. Dat we iedereen als mensen moeten zien en behandelen
Klopt hoor in mijn openingspost had ik zo'n beetje wel elke stoornis op kunnen schrijven.

Ik heb onderhand een grondige aversie gekregen tegen welk psychisch ziektebeeld dan ook. Daar ben ik niet mee begonnen maar mijn ervaringen door de jaren heen hebben me dat gegeven. Ik vind het zo verkeerd om mensen met ingewikkelde diagnoses te bestempelen en ze het leven nog moeilijker te maken dan het al is!!!

Waarom ik me nu op autisme richt is omdat het zo uitkomt. Er werd een vraag gesteld over autisme en daar haak op in. Daarachter zitten mijn eigen ervaringen en visie tegen de hele psychische/deskundige wereld waar ik mijn aversie tegen richt. Weer ik in mijn eentje tegen een hele groep .

Ik vraag me even af óf en in hoevér ik mijn eigen persoonlijke verhaal moet vertellen. Tot hiertoe schrijf ik de reactie en mogelijk ga ik er later verder op in.

[JWBokx]

Ik vraag me even af óf en in hoevér ik mijn eigen persoonlijke verhaal moet vertellen. Tot hiertoe schrijf ik de reactie en mogelijk ga ik er later verder op in.

Ik hoop dat je nog energie hebt om op mijn reactie te reageren?

Maar ik ben het ook met je eens (dus toch niet helemaal alleen) dat die consensus voor mij ook een hoop dingen erger gemaakt hebben.
Daarbij de media die er dan delen uitpikt, uit z'n verband gerukt, de wereld in gooit die dan veel mensen in hun hoofd prenten.
Alleen al de "consensus" dat het een "stoornis" is....

De consensus mist de

Iedereen is mens en verdient het om als mens behandelt te worden. Gelijkwaardig dus.

[Huisje_op_de_hei]

Mijn vrouw en ik waren nogal ineens een paar dagen weg, dus nu pas reactie.

Bedankt voor jouw reactie. Ik waardeer het. Je bent niet verplicht om te reageren en ook niet om uit te leggen waarom het een paar dagen geduurd heeft. Bij mij duren de reacties soms langer omdat ik al teveel informatie rustig moet verwerken en ik waarschijnlijk minder hersens heb dan mensen die heel vlug en veel kunnen reageren

Ik zal hier nog even mijn reactie plakken die ik ook in de vragen deel gezet had waar een reactie verwijderd was:


Dus puur tekstueel gezien is autisme een containerbegrip? Dar zeg ik gelijk JA op.
Al geeft dan de zin "niet geloven in autisme" mij wel een onbehaaglijk gevoel...
Heb je zin om te vertellen waarom autisme voor jou een containerbegrip is? Daar wat dieper op in te gaan?Het niet geloven in autisme komt omdat ik geen zin heb om geloof te hechten autisme. Ik vind dat het begrip het leven voor de mensen onnodig moeilijker maakt. Ik geloof wel dat er mensen zijn die last hebben van bepaalde symptomen. En dat je die zeker serieus moet nemen.Maar autisme op zich vind ik zo onbegrijpelijk omdat de een dit heeft en de ander dat en zus en zo. De mensen die aangeven dat ze het hebben (waarvan ik de verhalen gelezen heb) hebben verschillende 'symptomen' die niet zozeer met elkaar te vergelijken zijn.

De ander reacties geven dat eigenlijk ook aan.
Zo zie je maar weer dat tekst voor iedereen anders over komt....

Wat kan ik er over zeggen, tja kan een lang verhaal worden. Dus maar stapsgewijs denk ik als daar behoefte aan is.

Dat ik kriebels krijg van de titel komt bij mij doordat ik voor mijn diagnose ook bij verschillende instanties en personen geweest ben die er zo over dachten. En daar zeer radicaal mee omgingen. Op het autisme forum waar ik regelmatig kom staan ook verhalen van mensen die als kind bij therapeuten terecht kwamen die dat autisme er wel eens met harde hand uit zouden krijgen. Leren om maar "gewoon" te doen.
Die gaan zover zoals ook bij bv homo's gebeurde, we zullen je wel eens genezen van die onzin.
Mensen die dat meegemaakt hebben als kind, zijn nu zeer bezeerd en en hebben het vertrouwen in de medemens compleet verloren.
Dus zo'n zin ligt heel gevoelig....

De term "autisme" is natuurlijk makkelijk te vervangen door iets anders, maar helpt dat?
Ik kan gerust overal NeuroDivers neerzetten. Maar de media kan daar kennelijk nog niets mee al zie je het wel meer.
Dan zijn we gelijk van de zeer negatieve toon van autisme af, maar dat zal nog wel wat tijd in beslag nemen.
Al zou autisme vervangen worden door Neurodivers dan denk ik niet dat dat gaat helpen nee. Ik zou waarschijnlijk dezelfde bezwaren weer krijgen (als tegen welk psychisch ziektebeeld ook. Naar mijn idee worden de mensen weg gezet als gek en daar kan ik slecht tegen.


Ik heb de filmpjes van Kees Momma niet gezien, dus weet niet uit eerste hand of het herkenbaar is. Maar op het forum wel al veel over gelezen, en daar is veel herkenning. Ik heb de aflevering van @Doc gezien die Aut there heet. Dat is een vrouw die met haar moeder praat over haar autisme. Wat daar naar voren komt is voor mij zeker herkenbaar.
Die documentaire zal ik eens bekijken.
Bijvoorbeeld dat de moeder bij haar altijd aandrong om vriendinnen te hebben. Maar zij had daar helemaal geen behoefte voor. Omgaan met vriendinnen was altijd erg lastig.

Mijn vrouw is om het maar zo te noemen NeuroTypisch.
In onze communicatie komt best wel voor dat ik iets zeg en puur bedoel zoals ik het zeg.
Maar dat zij dan zegt "Dus je bedoelt dat...." eeh nee, ik bedoel gewoon wat de woorden in het Nederlands betekenen...

Je schrijft:

De woorden "niet gewenst" springen er bij mij dan uit.
Hoezo niet gewenst?
De symptomen die er bij horen, staan niet als verboden in het wetboek of bijbel.
Waarom dan niet gewenst?
Je hebt in heel algemene zin allerlei gedrag wat als gewenst of ongewenst wordt beschouwd. Dus met algemeen bedoel ik dat iedereen hetzelfde vindt. Voorbeeld: iemand die tijdens de eredienst er doorheen praat zodat de mensen de preek niet kunnen volgen. Dat is dan in algemene zin niet gewenst. Of als men een vergadering heeft en buiten zet de tuinman de bladblazer even aan. Dat is in algemene zin ook wel ongewenst geloof ik.

Is het symptoom dat ik op een vraag niet binnen 1 seconde een antwoord kan geven niet gewenst gedrag?
Als ik de reacties die wel binnen 1 seconde gegeven worden bekijk, zou ik zeggen denk ook even na....

Een leuke voor de vrouw/man relatie:
Man vraagt mag ik even naar café? Vrouw zegt ja ga maar.
Man moet dan snappen dat het nee is.
Dat is kennelijk wel gewenst gedrag, maar ik snap die niet. Ik zie namelijk niet dat er een "donderwolk" boven het antwoord hangt wat kennelijk uit de lichaamstaal moet blijken.

Die lichaamstaal is bijzonder lastig, soms zie ik wel wat aan het gezicht van mijn vrouw maar kan die niet plaatsen.
Vrouwen zijn daar veel beter in dan mannen, maar ik kan het helemaal niet.
Ook niet als mannen onderling zoiets hebben. Dat was op mijn werk ook best weleens een probleem.

Niet direct symptomen, maar waar ik nu wel meer beeld bij heb.
Als ik op maandag op kantoor kwam, bleken de collega's die zaterdag gezellig met z'n "allen" iets zijn wezen doen.
Ik wist van niets, dus ja "allen"?
Dat is dus wel gewenst gedrag?
Op mij komt die situatie als pijnlijk over. Je hebt wel in de omgang onderling tussen mensen dat de een beter kan opschieten met de ander. Maar als allen iets zijn wezen doen zoals je schrijft vindt ik dat ze ook allen hadden moeten uitnodigen. Buitensluiten is vaak pijnlijk

Wordt te lang, wellicht later verder als er nog behoefte aan is...

[Huisje_op_de_hei]

Ik hoop dat je nog energie hebt om op mijn reactie te reageren?

Maar ik ben het ook met je eens (dus toch niet helemaal alleen) dat die consensus voor mij ook een hoop dingen erger gemaakt hebben.
Daarbij de media die er dan delen uitpikt, uit z'n verband gerukt, de wereld in gooit die dan veel mensen in hun hoofd prenten.
Alleen al de "consensus" dat het een "stoornis" is....

De consensus mist de

Grappig! Ik was er al mee bezig met het beantwoorden en jouw reactie heb ik ook beantwoord .
Wat in het rood staat zijn mijn reacties op die van jou.

Nu is mijn tijd op! Wellicht weer tot horens. Of lezens in dit geval.

[naamloos]

Wil dat zeggen dat ik helemaal niet geloof in een psychische stoornis als autisme? Nou.... ik denk dat je moet oppassen om mensen te bestempelen met iets wat zo onduidelijk is als autisme. Het gaat tegen mijn gevoel in om mensen weg te zetten als aparte figuren die iets hebben wat niet normaal is.
Iedereen is mens en verdient het om als mens behandelt te worden. Gelijkwaardig dus.
Tegelijkertijd is ieder mens verschillend dus is iedereen uniek. Zoals God ons geschapen heeft.

Normaal betekent gewoon 'zoals het het vaakst voorkomt, zoals de meeste mensen het doen.'
Een stoornis is de afwezigheid of afwijking van een functie die tot de normale menselijke ontwikkeling behoort.
Een psychische aandoening waardoor de normale gang van zaken wordt bemoeilijkt.

Mensen met autisme zijn in die zin apart omdat hun gedrag/beleving afwijkt van het normale (zoals de meeste mensen het doen).
Het is een verstoring van de normale gang van zaken, vandaar het woord stoornis.
Om in het 'normale' leven zo goed mogelijk te kunnen functioneren krijgen autistische mensen (gelukkig) niet altijd dezelfde behandeling en wordt er maatwerk geleverd, dat is juist heel menselijk! Je bent geen autist, maar een mens met autisme.
Er is niets onmenselijks of geks aan mensen die meer of minder een beetje anders zijn dan de doorsnee mensen.

In mijn familie zijn er relatief veel autistische mensen, waar het bij 1 persoon al voor zijn 2de jaar overduidelijk was dat er iets niet 'normaal' was.
Ik vind je reactie erg vreemd, en weinig helpend voor mensen met autisme, ook voor hen in hun (directe) omgeving.

[Erik1960]

Tja… ‘normaal’ is het gemiddelde van alle afwijkingen.

[Marnix]

Vorige week schreef ik een reactie onder vraag-en-antwoord 'Autisme hindert gang naar Heilig Avondmaal'. Helaas is die reactie weg gehaald door de beheerder(s) wat ik nog steeds jammer vind. Ik geloof dat wat ik vind over autisme er wel degelijk toe doet en mensen kan bevrijden van een mysterieus ziektebeeld wat niet bestaat.

Wil dat zeggen dat ik helemaal niet geloof in een psychische stoornis als autisme? Nou.... ik denk dat je moet oppassen om mensen te bestempelen met iets wat zo onduidelijk is als autisme. Het gaat tegen mijn gevoel in om mensen weg te zetten als aparte figuren die iets hebben wat niet normaal is.
Iedereen is mens en verdient het om als mens behandelt te worden. Gelijkwaardig dus.
Tegelijkertijd is ieder mens verschillend dus is iedereen uniek. Zoals God ons geschapen heeft.

Ik heb van de week diverse uren zitten werken in een Word-document aan mijn mening over autisme. Vandaag, geloof het of niet, kom ik erachter dat ik het merendeel kwijt ben. Ergens is het alweer verkeerd gegaan met opslaan. Bah
Dus nu typ ik dan maar weer iets... maar het is veel korter dan ik in eerste instantie geschreven heb.

Autisme is naar mijn idee ook een containerbegrip waar allerlei symptomen ingestopt worden die niet gewenst zijn. Een symptoom op zich (bijv. angst) vind ik heel wat duidelijker dan een reeks aan symptomen samengevat in een ziektebeeld/stoornis.

Zijn er mensen die wat willen delen over hun ervaringen met autisme? Ben je blij met autisme of juist niet? En waarom dan wel/niet?
Misschien kunnen we verder praten en leren van elkaar. Ik ben niet snel in reageren maar neem alles wel serieus en reageer wanneer ik denk dat ik dat kan.

Kleine toevoeging: ik heb op youtube verschillende filmpjes bekeken over de BN'er Kees Momma. Ik heb hem een beetje in mijn hart gesloten. Kende hem al langer dan vandaag maar ik heb de filmpjes weer eens opgezocht.
Kees geeft aan dat hij klassiek autisme heeft. https://www.youtube.com/watch?v=q96Z4SqxV_w
Is zijn verhaal herkenbaar voor mensen die vinden dat ze autisme hebben?

Ik snap heel veel aan dit betoog niet. De titel is "niet geloven in autisme" maar je in je argumentatie heb je het helemaal niet over het niet bestaan van autisme, je geeft vooral redenen waarom je moet oppassen om mensen in hokjes te plaatsen en zo moet kwalificeren als "probleemgevallen". En vervolgens ga je mensen vragen naar hun ervaring met autisme dus blijkbaar geloof je zelf ook best dat het bestaat en deel je zelfs een filmpje van iemand die wereld autisme dag promoot en vertelt wat waarin hij anders is dan anderen. Kortom, kunnen we vaststellen dat je (in tegenstelling wat de kop van dit topic suggereert) best gelooft in autisme? Dat maakt de discussie denk ik een stuk helderder.

Want dan kunnen we gaan kijken naar waar het je volgens mij echt om gaat: Als autisme (als verzamelnaam voor bepaalde verstoringen ten opzichte van de norm) bestaat, hoe gaan we daar dan mee om. Want dan snap ik je punt volgens mij wel aardig, dat je snel het gevoel hebt dat je een probleem wordt aangepraat. WIj zijn normaal en jullie zijn dat niet. Maar dat is volgens mij vooral een punt als je de norm ziet als goed en afwijken van die norm als fout. Als een normaal iemand 3100 euro per maand verdient en iemand anders verdient 6000 per maand is dat ook een afwijking van de norm maar niemand heeft moeite met de kwalificatie "rijk". Hoogbegaafdheid idem dito, dat is ook een afwijking ten opzichte van de norm maar wordt niet als negatief gezien (hoewel het soms ook best lastig kan zijn).

Bij autisme is dat vaak wel het geval en dat is wel een aandachtspunt en dat punt snap ik wel, door het een stoornis te noemen klinkt het al snel heel negatief, terwijl mensen met autisme vaak heel goed kunnen functioneren en ook heel goed in bepaalde dingen kunnen zijn. Wat dat betreft mag de focus veel meer liggen op de waarde dan op de beperking om niet het gevoel te creëren: Wij zijn normaal en jullie zijn raar.

Aan de andere kant is het ook heel goed dat er steeds meer duidelijk is en steeds meer aandacht is voor autisme. Want er zijn vaak wel degelijk bepaalde beperkingen. Vroeger was daar vaak geen zicht op of geen aandacht voor en werd je maar geacht mee te draaien in het systeem dat volledig was ingericht op het midden van de samenleving, de norm. Dat maakte het juist vaak voor mensen met autisme soms ontzettend lastig om mee te draaien. Juist doordat dat oog en aandacht voor is ontstaan is er ook meer begrip voor en wordt er meer gekeken hoe je daar in onderwijs, op de werkvloer etc op kan aansluiten. Vroeger werd je dan gewoon bestempeld als een beetje raar en typisch, tegenwoordig wordt veel eerder gezien dat mensen met autisme misschien net iets anders zijn dan de norm, maar wel heel waardevol. Van een site over de geschiedenis van autisme: "De canon laat zien hoe opvattingen over autisme veranderden. Deskundigen dachten vroeger dat mensen met autisme patiënten waren die niet zoveel konden. Nu is dat beeld heel anders en is er veel meer aandacht voor de positieve kanten van autisme.

Dus ik snap je punt om mensen niet een rugzakje aan te praten en te bestempelen als anders of raar, helemaal terecht. Maar zie ook de positieve kanten van de aandacht waardoor mensen met autisme juist veel meer de kans krijgen om alle sterke punten die ze zeker hebben, goed in te zetten.

[Pcrtje]

Consensus betekend overeenstemming. Dus de medische en wetenschappelijke specialisten hebben samen een overeenstemming bereikt over hun onderzoek t.a.v. autisme. Dus ze hebben bewijs/feiten/onderzoeksresultaten dat autisme bestaat.

Ik in mijn eentje tegenover een hele groep. Waarom zou je de mening van die ene moeten geloven en niet die van de hele groep.
Misschien omdat de medische-wetenschappelijke consensus is gemaakt door mensen? En omdat mensen fouten kunnen maken?

Uiteraard, maar aangezien jij ook mens bent, geldt dit punt ook voor jou. Dus nogmaals: waarom zou je ontkennen dat autisme bestaat als al die knappe koppen (artsen, psychologen en wetenschappers) hiernaar onderzoek hebben gedaan?

Wat argumenten betreft wil ik in de andere reacties uitgebreider op in gaan.

Eigenlijk heb ik tot nu toe nog maar twee argument van je gezien. Ik zal ze even nummeren met daarachter het citaat van jou.

1. "Het niet geloven in autisme komt omdat ik geen zin heb om geloof te hechten autisme. Ik vind dat het begrip het leven voor de mensen onnodig moeilijker maakt."
2. "autisme op zich vind ik zo onbegrijpelijk omdat de een dit heeft en de ander dat en zus en zo. De mensen die aangeven dat ze het hebben (...) hebben verschillende 'symptomen' die niet zozeer met elkaar te vergelijken zijn."

Dit zijn geen goede argumenten. Argument 1 is dat je vindt dat de autismediagnose het leven van mensen onnodig moeilijker zou maken. Tja, de diagnose kanker of hartfalen doet dat ook. Is dat een reden om dan maar te ontkennen dat kanker of hartfalen bestaat?

Argument 2 is dat je het onlogisch vindt dat de symptomen bij de ene persoon zo kunnen verschillen van de andere persoon. Ook dat is bij nader inzien helemaal niet zo raar. Bij de ene kankerpatiënt spelen gewichtsverlies en misselijkheid een grote rol, bij de andere weer koorts en infecties. En ook bij vrijwel alle psychische aandoeningen is bekend dat bij de ene persoon het ene symptoom veel sterker op de voorgrond staat, en bij de ander weer een ander symptoom.

Je argumenten zijn dus niet sterk en niet overtuigend. Heb je ook betere argumenten om te beweren dat autisme niet zou bestaan?

[Marnix]

Uiteraard, maar aangezien jij ook mens bent, geldt dit punt ook voor jou. Dus nogmaals: waarom zou je ontkennen dat autisme bestaat als al die knappe koppen (artsen, psychologen en wetenschappers) hiernaar onderzoek hebben gedaan?

Eigenlijk heb ik tot nu toe nog maar twee argument van je gezien. Ik zal ze even nummeren met daarachter het citaat van jou.

1. "Het niet geloven in autisme komt omdat ik geen zin heb om geloof te hechten autisme. Ik vind dat het begrip het leven voor de mensen onnodig moeilijker maakt."
2. "autisme op zich vind ik zo onbegrijpelijk omdat de een dit heeft en de ander dat en zus en zo. De mensen die aangeven dat ze het hebben (...) hebben verschillende 'symptomen' die niet zozeer met elkaar te vergelijken zijn."

Dit zijn geen goede argumenten. Argument 1 is dat je vindt dat de autismediagnose het leven van mensen onnodig moeilijker zou maken. Tja, de diagnose kanker of hartfalen doet dat ook. Is dat een reden om dan maar te ontkennen dat kanker of hartfalen bestaat?

Argument 2 is dat je het onlogisch vindt dat de symptomen bij de ene persoon zo kunnen verschillen van de andere persoon. Ook dat is bij nader inzien helemaal niet zo raar. Bij de ene kankerpatiënt spelen gewichtsverlies en misselijkheid een grote rol, bij de andere weer koorts en infecties. En ook bij vrijwel alle psychische aandoeningen is bekend dat bij de ene persoon het ene symptoom veel sterker op de voorgrond staat, en bij de ander weer een ander symptoom.

Inderdaad. En nog even aanvullend op punt 1: Dat is struisvogelpolitiek, als ik mijn hoofd in het zand steek zie ik geen gevaar en dus is er geen gevaar" maar zo werkt het natuurlijk niet. Daarnaast is het maar de vraag in hoeverre de diagnose kanker / hartfalen je leven moeilijker maakt. Dat is kortetermijndenken. Als je de diagnose niet zou krijgen zou je inderdaad misschien nog even onbezorgd verder kunnen leven maar daarna zou de diagnose alsnog komen en de kans op genezing flink verkleind, misschien helemaal niet meer mogelijk. Terwijl bij een tijdige diagnose er allicht een goede behandeling / operatie mogelijk zou zijn waardoor je er uiteindelijk goed mee zou kunnen leven. Daarmee is de impact diagnose niet gebagatelliseerd. Dan kan er gesteld worden dat kanker waarneembaar is in het lichaam, hartfalen meetbaar maar autisme niet... plus dat het één een dodelijke ziekte is en het ander totaal niet, dat klopt. Maar dat maakt het belang van een diagnose niet anders en zoals ik eerder aangaf, als je naar de geschiedenis kijkt blijkt juist dat het feit dat deze diagnose nu veel vaker en sneller wordt gesteld, als gevolg heeft dat er meer aandacht is, meer begeleiding waar nodig, ook aandacht is voor de sterke punten waardoor het leven voor mensen met autisme juist een stuk minder moeilijk wordt dan vroeger het geval was, toen deze diagnose niet of zelden werd gesteld. Het erkennen van het begrip en vaststellen bij mensen helpt juist in plaats van dat het averechts zou werken.

Je argumenten zijn dus niet sterk en niet overtuigend. Heb je ook betere argumenten om te beweren dat autisme niet zou bestaan?

Volgens mij is het al lang duidelijk dat Huisje_op_de_Hei best in autisme gelooft maar vooral vindt dat het vaak te negatief wordt uitgelegd, mensen teveel in een hokje worden geplaatst / weggezet.

[Yada]

Volgens mij is het al lang duidelijk dat Huisje_op_de_Hei best in autisme gelooft maar vooral vindt dat het vaak te negatief wordt uitgelegd, mensen teveel in een hokje worden geplaatst / weggezet.

Ik denk dat ze vooral ook steeds meer geestelijke problemen voorbij ziet komen. Kijk maar in de vragenrubriek...

Ook ik zie in mijn omgeving dat mensen autisme of een andere stoornis of beschadiging de schuld geven van wat eigenlijk onze/hun zondige doodstaat is. Dus: Door mijn autisme of stoornis kan ik niet geloven of kan ik dit of dat niet doen wat de Heere van mij eist. "Ik ziet het niet..." En dat is een zorgelijke ontwikkeling. Het betekent dat er in het denken/weten over wat God van ons eist, wie wij zijn, wat Hij hééft geschonken en wat Hij wíl schenken al iets mis gaat. (Mijn liefste broertje maakte trouwens soms ook wel bewust (grappig) gebruik van zijn autisme. "Nee, ik kan niet opruimen want ik ben autistische... " )

Zou de Heere niet genoeg in Zijn Woord hebben laten opschrijven om ieder mens, 'normaal' of niet, te kunnen bereiken? Waarom maken de apostelen van de Heere niet enorm veel uitzonderingen of speciale wegen voor speciale mensen in hun brieven bekend? Ja, de Heere heeft wel wegen om iedereen te kunnen bereiken met Zijn Heilige Geest. (Volgens mij las ik dat ook ergens bij @Huisje_op_de_hei.) Zelf gebruikte Hij soms materialen/gebaren/aanraking in combinatie met Zijn Woord om mensen te onderwijzen. Of geeft onderwijs/voorbeelden waarbij Hij gebruikt maakt van het dagelijkse leven of Zijn schepping. En denk ook aan: iets laten doorleven in de praktijk van je leven. Zo onderwees de Heere ook Abraham, Jozef, Hanna, Bartimeus, Petrus etc. Maar Hij past Zijn Woord, Zijn Waarheid niet aan! Hij Zelf wandelt niet meer op deze aarde maar ook nu nog geeft Hij Zijn Geest (in Zijn kinderen) om mensen, die van Zijn stal nog niet Zijn, te bereiken. We moeten weten dat we afhankelijk zijn van Hem en dat we zonder Hem niets (niet iets) kunnen doen. Dat alleen Zijn kracht (Zijn bloed en opstandingskracht) echte verandering geeft en geen 'christelijke' mensenkracht. En dan ook niet een verandering naar de vorm die wij willen maar naar Zijn beeld. Inwendig schoon.

Theorieën zijn onderhevig aan cultuur en tijd/inzichten. Op dit gebied zie je vaak dat het heel lang duurt voordat het effect van een behandeling écht zichtbaar wordt. En dn zie je pas welke grote en verwoestende gevolgen het heeft als velen een verkeerde consensus volgen (zie transgenderbehandelingen). Als we met mensen omgaan zoals wij denken (of de wetenschap denkt) dat goed is dan kunnen we aan de ene kant te hard zijn en aan de andere kant krijg je dan dat mensen geen waarschuwend of streng woord meer durven te zeggen tegen iemand met autisme of met een stoornis/beschadiging. Terwijl dat ook echt nodig is. Vermaningen zijn genade. Ook bij hen moet de zondewond opgelegd worden zodat het bloed en de olie van de Heere Jezus zijn werk kan doen.

Een voorbeeld dat soms ook bij dit onderwerp past: Pas sprak ik een meisje wiens vertrouwen in mensen al vanaf een jonge leeftijd schade heeft opgelopen. Ik zei haar dat de Heere haar al jong leert om op mensen geen vertrouwen te stellen. Vest op prinsen geen betrouwen. Omdat Hij haar bij Zichzelf wil brengen en wil leren dat Hij alleen écht te vertrouwen is. "Ja," zei ze, (en dat had ze geleerd van een therapeut, denk ik) "maar om de Heere te leren vertrouwen moet ik eerst mensen leren vertrouwen." Nee... dan ga je voorbij aan onze doodstaat en dat wij onze Schepper nog voor geen millimeter vertrouwen totdat we in Zijn hart gekeken hebben bij het kruis. Juist vanuit de gemeenschap met de Heere Jezus en Zijn betrouwbaarheid leer je, door Zijn Geest, weer een gezond (écht gezond) vertrouwen in mensen te hebben. En om om te gaan met jouw kruis.