Dorpeling schreef:Misschien een vooringenomen stelling? Ik dacht meerdere malen aangegeven te hebben dat ik persoonlijk heel voorzichtig ben en alle regels in acht neem. Zij het alleen maar om geen aanstoot te geven en mijn verantwoordelijkheid voor mijn naasten te nemen. Daarnaast heb ik steeds genoemd dat ik achter kerken sta die kiezen voor meer dan 30 personen als dit veilig mogelijk is. En dat geldt voor veel kerken.
Over wat 'betamelijk' is verschillen we van mening.
Tja, wellicht omdat ik vind dat je als kerk altijd het goede voorbeeld zou moeten geven, en ik te vaak ben aangelopen tegen mensen die juist vanuit kerkelijke hoek de regels voornamelijk voor anderen van toepassing vinden.
En of dat te maken heeft met vooringenomenheid: neen. Jij schrijft hierboven namelijk nog steeds dat je de regels in acht neemt, maar vermijd het woord adviezen.
De kerk die afgelopen week hier het nieuws haalde met grote bezoekersaantallen ken ik toevallig erg goed, en ook erg goed van binnen (Krimpen aan den IJssel). En ze schermen nu met het getal 1350 wat er in het gebouw mag, maar dat is het getal wat de brandweer toestaat bij incidentele gelegenheden. En laat nu net in
die kerkelijke gemeente de haard hebben gelegen die de burgerlijke gemeente naar de toppositie van de besmettingenranglijst gestuwd heeft.
Dorpeling schreef:Eerste eens. Tweede is larie.
Sinds de lockdown ook voor de horeca verzwaard is hoor ik daar ook meer klachten over maatwerk vandaan komen. Maar over sport, theater en bioscoop heb ik (afgezien van hen die daar werkzaam zijn) weinig klachten gehoord van de clientele. Dat is geen larie, het is een feit dat
ik dat hoor. Vreemd dat jij het larie noemt als ik iets uit mijn persoonlijke ervaring vertel.
Dorpeling schreef:Lijkt mij dat je een kerk bezoekt in je eigen dorp of stad, de reisbewegingen wel mee vallen. Ik ga in mijn eigen dorp naar de supermarkt, bibliotheek, bakker, slager én kerk.
Het is wat anders wanneer je er elke keer een uur voor een kerkbezoeken zou moeten reizen, maar dat is in heel veel gevallen niet zo.
Met je eens dat er ruimte moet zijn voor maatwerk, maar in de huidige golf van besmettingen lijkt het opvolgen van adviezen me in de eerste plaats van belang. En niet zelf gaan lopen grasduinen in de adviezen naar wat je wel of niet wenselijk, zinnig, toepasbaar of van toegevoegde waarde acht.
Dorpeling schreef:Dat spijt me dan.
Wanneer ik wél die verantwoordelijkheid had gehad, had ik niet anders gedaan hoor! Ik ben blij dat het bij ons zo geregeld is dat er meer op kunnen gaan.
Als je de verantwoordelijkheid had gehad was het wellicht wijzer geweest om de diensten zo uit te gaan zenden dat je vanuit huis ook het idee hebt erbij te zijn.
Maar je hebt die verantwoordelijkheid niet, dus in die zin heb je makkelijk praten.
Dorpeling schreef:Dat is fijn. In die zin begrijpen we elkaar dus.
Absoluut. Ik zou ook het liefst weer naar de kerk kunnen (in de normale setting). Zou ook het liefst weer een biertje kunnen drinken in een kroegje met wat vrienden, zou ook graag met mijn vrouw uit eten gaan, zou ook graag weer naar mijn werk gaan, heb ook wel zin om weer eens een avondje naar de bios/sportschool/concertzaal te kunnen. We zijn het allemaal eens, maar we moeten nu door de zure appel heenbijten. En dat moeten we allemaal doen, en het is daarin uitermate onverstandig als jij (of ik, of wie dan ook) zelf gaat bepalen welke zaken in jouw optiek wel van toegevoegde waarde zijn en welke niet.
Dorpeling schreef:Wanneer je aangeeft dat je in de kerkenraad zit en dus heel regelmatig mag gaan, vind ik ergens dat je wel makkelijk praten hebt. Staan alle gemeenteleden achter jullie beslissing? Ik weet niet hoe groot jullie gemeente is, maar stel dat er 200, 500, 800 leden zijn. In feite blokkeer je de toegang tot de kerk dus voor veel anderen die niét dat voorrecht hebben wat jij hebt.
Die toegang blokkeer ik niet, dat doet het virus...
Dorpeling schreef:Wij hebben een grote gemeente, en in de lockdown mochten er elke keer een paar personen komen, naast een deel van de kerkenraad , koster, organist etc. Ik denk dat wij 1 keer geweest zijn in bijna 3 maanden. De rest moest thuis gevolgd worden. En dat waren echt wel eens goede tijden hoor, en het kon toen ook niet anders.
Maar een van de leden van onze kerkenraad woont bij ons in de buurt, en wanneer ik hem voor de zoveelste keer gemoedelijk naar de kerk zag peddelen, borrelde het weleens van binnen. Dan was ik gewoon ordinair jaloers en kon het niet uitstaan dat hij wel om de week kon gaan, en wij al maanden thuis moeten zitten. Domweg omdat hij het geluk had in de kerkenraad te zitten en wij niet.
Dus in die zin vraag ik me af in hoeverre jij voor je gemeenteleden kunt en mag beslissen dat zij niet op mogen gaan omdat jij vindt dat dat 'beter' is.
Ik maak voor niemand uit of zij wel of niet mogen gaan, dat wordt gedaan door het virus. En het gaat er niet om wat ik beter vindt, maar wat volgens de geldende richtlijnen, adviezen en regels kan. Deze adviezen worden opgesteld door mensen die er voor doorgeleerd hebben, en niet door mij. Of door onze kerkenraad, of ons corona-team.
Het gaat er wel om dat je als kerk verantwoordelijk bezig bent. Naar je gemeente toe, naar omwonenden toe, maar ook de uitstraling naar buiten is van belang. We zijn als kerken de ambassadeurs van Christus.
Bij ons is er iedere dienst 1 koster, 1 diaken, 1 ouderling en 1 predikant, 1 pianist en 2 voorzangers aanwezig (vanwege het advies om niet te zingen is het orgel tijdelijk vervangen door een piano, en wordt de zang door twee gemeenteleden gedaan). Al deze mensen worden gerekend onder "personeel").
Zodoende ben ik dus in de kerk als mijn eigen wijk uitgenodigd is (als lid), en als de wijk waar ik verantwoordelijk voor ben is uitgenodigd (als kerkenraadslid). Dat is tweemaal zo vaak als anderen, en in heel oktober ook nog niet. Zo heel regelmatig is dat dus ook niet...
Bovendien 1 opmerking: als ik zie hoeveel tijd ik kwijt ben aan kerkenraadswerk: misschien is je uitdrukking "makkelijk praten" niet helemaal juist getroffen...
Als je ziet met welke gebrokenheid je als kerkenraadslid af en toe te dealen hebt: ik ben bijna aan het einde van mijn ambtstermijn, en zie echt uit naar de rust die daarna komt. Je hebt makkelijk praten als je niet in de kerkenraad zit...
De commentaren die mij bereikt hebben (we hebben een eigen corona-team als kerk, waardoor ik gelukkig ook niet alles hoor) zijn in merendeel positief over de uitzendingen die we houden, en van de leden die uitgenodigd wordt komt ongeveer de helft (de risicogroep blijft het vaakst weg).
Zodoende: geen negatieve commentaren gehad.
Geef me de rust om te accepteren wat ik niet kan veranderen.
Geef me de moed om te veranderen wat ik kan.
Geef me de wijsheid om het verschil te zien.