Dorpeling schreef:Wat dan, StillAwake? Ik dacht altijd dat je op een discussieforum vooral je eigen mening en inzichten vertolkt. Daar hoort 'ik' bij. Net zoals jij het hebt over 'ik'. Moet ik dan 'wij' gebruiken (wie is 'wij?') Moet ik dan de vizie van mijn buurman ventileren? Mag je alleen posten als je hierin volledig achter de regels én adviezen staat? Of mag je alleen zeggen wat 'ik' doe of vindt als je StillAwake heet?
Daar heb je een punt. Toch zit er voor mij een verschil tussen of je "ik" gebruikt om je mening te geven, of om jezelf als maatstaf te zien.
Als je zegt: "ik heb daar en daar moeite mee", "ik zie het anders", of zelfs "ik vind dat jij het verkeerd ziet": prima, dat hoort bij een open discussie, en dat hoort bij wederzijds respect.
Als je in je reactie stelt: "ik bepaal zelf wel wat goed is" stel je je boven de wet en buiten de discussie.
Dorpeling schreef:Ik geef toe dat ik wat snel reageerde. Dat was vooral uit frustratie omdat ik die volgzaamheid soms zo ergerlijk vind. Ook van mezelf hoor! En omdat je je soms lijkt te verschuilen achter het virus ('blokkeer ik niet, dat doet het virus..'.'Ik maak voor niemand uit of zij wel of niet mogen gaan, dat wordt gedaan door het virus..') Dat werkt blijkbaar op mijn bloeddruk..
Vermoedelijk werkt het virus inmiddels bij iedereen op de bloeddruk. Maar wees gerust: ik verschuil me nergens achter het virus, maar het is wel het virus, de angst voor dat virus en de noodsituatie op de IC's die zou optreden als we het virus zijn gang laten gaan die op dit moment ons leven bepaald.
Daar zit ik niet op te wachten, daar zit jij niet op te wachten, Marke Rutte niet: niemand zit daar op te wachten. De regels zijn er om kwetsbare groepen te beschermen. En inderdaad: je kunt je afvragen of je op een bepaald moment niet moet zeggen: jongens: we worden nu eenmaal niet allemaal 100... Maar vooralsnog ben ik niet degene die zegt: joh; jij bent tachtig, voor jou veen verpleging meer.
Dorpeling schreef:Voor mij blijft overeind dat ik het per geval bekijk. Als ik een uitnodiging krijg voor een verjaardag waar nog 5 anderen komen, zeg ik nee. Maar als mijn dochter 5 vriendinnetjes uitdnodigd, heb ik daar geen enkele moeite mee.
Ik ken de leeftijd van je dochter niet, maar ik vermoed dat we daar dan vergelijkbaar in staan. Ik zal zelf niet naar verjaardagen gaan met een te groot aantal personen, maar voor kinderen ben ik daar een heel stuk milder in.
Dorpeling schreef:Als ik de hele dag wat snotterig ben, doe ik even geen boodschappen. Als mijn zoon licht in zijn hoofd wordt door het dragen van een mondkapje zeg ik, 'gooi dat ding toch af'. Wanneer een eenzaam en bejaard familielid me vraagt of ik alsjeblieft weer eens langskom voor een bakje koffie, ga ik graag.
Helemaal mee eens, waarbij er in mijn optiek wel een verschil zit tussen jezelf bij dat bejaarde familielid opdringen, en uitdrukkelijk uitgenodigd worden.
Dorpeling schreef:Als ik uitgenodigd wordt voor een kerdienst waarin nog 100+ anderen aanwezig zijn en ik daar met zeer veel tussenruimte veilig kan zitten, ga ik ook.
Die laatste daar heb ik wel wat moeite mee, omdat dan door iemand die qua virologie waarschijnlijk geen idee heeft wat hij aan het doen is weloverwogen adviezen in de wind geslagen worden.
En nogmaals: dan gaat het er niet alleen om of jij binnen het gebouw voldoende afstand houdt, en of je je besmettingsrisico vergroot met gemeentezang: het gaat ook om de reisbewegingen de we nu juist zo veel mogelijk dienen te beperken.
En daarnaast gaat het er ook om welk beeld je bij de omwonenden van de kerk neerzet.
Dorpeling schreef:
Dorpeling schreef:(Oeps, was dat weer te veel 'ik'?)
Valt mee hoor
. Zolang je jezelf niet als maatstaf opstelt komt "ik" helemaal niet per definitie fout over...
Dorpeling schreef:Begrijp me niet verkeerd, ik vind het leven ook kostbaar en het beschermen waard. Maar is dat tegen elke prijs? Wat pinda83 ook al aangeeft, heel veel mensen die deze zorg nu ontvangen zijn óf heel oud, óf hebben onderliggende problemen en vaak allebei. Moet daarvoor een hele maatschappij en economie naar de rand van de afgrond gebracht, met alle verstrekkende gevolgen van dien en dat wereldwijd? Waardoor veel meer mensen komen te overlijden. Niet aan het virus zelf, maar aan de gevolgen ervan.
Goede vraag! Het alternatief is echter dat de IC-s en de rest van de zorg overbelast zouden raken, waardoor de mensen die nu wellicht terughoudend zijn in het bezoeken van een arts niet eens meer kunnen worden verpleegd.
Dorpeling schreef:De zorg is verplicht om aan alle mensen alle mogelijke zorg te verlenen (met ongeboren levens onder de 23 weken neemt men het merendeels niet zo nauw, maar dat is een ander onderwerp).
Ben ik volledig met je eens. Ook wat betreft het ongeboren leven ben ik het volledig met je eens, maar ik den kwel dat dat geen onderdeel van deze discussie moet zijn en worden.
Dorpeling schreef:Dus in de praktijk zou dat kunnen betekenen dat een 98-jarige gewoon naar Duitsland gevlogen moet worden om daar een IC bed in te nemen, 4+ weken daar te liggen en als hij/zij dat al overleeft, na thuiskomt een jaar revalidatie ontvangen omdat veel functies niet meer werken. Is dat dan menselijk? En wenselijk?
Nee, dat is niet wenselijk. Maar de extremen (die ongetwijfeld voorkomen) moeten niet weergegeven worden als ge grote gemene deler.
Geef me de rust om te accepteren wat ik niet kan veranderen.
Geef me de moed om te veranderen wat ik kan.
Geef me de wijsheid om het verschil te zien.