Jaloezie

Moderators: Memmem, Moderafo's

Olifant89

Jaloezie

Berichtdoor Olifant89 » 06 okt 2018 22:43

Als kind was ik heel vrolijk en blij en heel gelukkig.
Maar mijn broer was heel jaloers op mij.
Ik vond het heel rot voor hem en dacht dat het door mij kwam.
Nu heb ik weinig meer om jaloers op te zijn. Maar het probleem is dat ik langzamerhand weer de persoon word die ik vroeger als kind was.
En nu ben ik bang. Ga ik opnieuw mensen ongelukkig maken doordat mensen jaloers worden op mijn talenten. (Ik heb eigenlijk heel erg veel talenten).

Ik weet dat de waarheid is dat het probleem in de ander zit en dat de ander die jaloers op je wordt op elk willekeurig persoon jaloers kan worden. Dus dat het echt niet aan jou ligt.
Maar dit zegt mijn verstand.

Mijn emoties zijn alleen maar heel bang.

Kunnen jaloerse mensen reageren op mijn bericht. Dan weet ik hoe het proces werkt. En wat de beste manier is voor hen om van hun rottige gevoelens af te komen. Wat is de beste reactie van de ander om van jouw jaloezie af te komen? De beste reactie van de ander waarop je jaloers bent.

Ik ben heel benieuwd!!

Gebruikersavatar
hans0166
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1465
Lid geworden op: 28 dec 2012 15:30

Re: Jaloezie

Berichtdoor hans0166 » 07 okt 2018 10:25

Olifant89 schreef: En wat de beste manier is voor hen om van hun rottige gevoelens af te komen. Wat is de beste reactie van de ander om van jouw jaloezie af te komen? De beste reactie van de ander waarop je jaloers bent.

Ik ben heel benieuwd!!


het is erg zwart wit op een forum, maar wat ik in je post lees is dat je het ook wel erg plezierig vind om je "talent" naar ander te etaleren.
Jij hebt niet meer talenten dan een ander, jij hebt niet betere talenten dan een ander. Je hebt mogelijk andere talenten. Mogelijk zelfs minder talenten dan je broer, maar dominanter aanwezig, als jij de talenten van je broer als minder ziet, en/of negeert en/of jezelf in dezelfde bescheidenheid neerzet als je hier beschrijft " ik heb ook heel erg veel talenten" krijg je idd reacties die zich als jaloezie kunnen manifesteren.
Trek eens wat bescheidener schoenen aan om door het leven te wandelen. Accepteer anderen, én jezelf als mens, met je mogelijk- en onmogelijkheden. Vooral deze laatste worden nogal eens buiten beschouwing gelaten. Wat, of wie, ben je met veel talenten als je een lelijk karakter hebt? Wat schiet je er dan mee op?.... niets.
Je legt het probleem wel heel erg gemakkelijk volledig bij een ander neer.

Yoshi

Re: Jaloezie

Berichtdoor Yoshi » 07 okt 2018 10:36

Olifant89 schreef:En wat de beste manier is voor hen om van hun rottige gevoelens af te komen.

Alhoewel ikzelf niet jaloers ben aangelegd denk ik wel een oplossing gevonden te hebben; die mensen kunnen eens een gesprek met een psycholoog aangaan. Evenals mensen die bang zijn dat mensen jaloers op ze worden. Misschien samen met je broer een paar sessies volgen?

Olifant89

Re: Jaloezie

Berichtdoor Olifant89 » 07 okt 2018 10:49

Ik bedoel met te zeggen dat ik veel talenten heb niet dat ik me daardoor beter voel dan andere mensen.
Het is gewoon een feit.
Het maakt niet uit hoeveel talenten je hebt, maar de manier waarop je ze gebruikt is belangrijk.
Dus ik ben echt niet belangrijk daardoor en zo voel ik me ook niet.

Maar het is een serieus probleem van me. Ik vind het jammer dat ik zulke reacties krijg. Zijn er ook mensen die mijn probleem een beetje invoelen en een opbouwende reactie kunnen geven?

Kortgezegd is mijn probleem gewoon dat ik vroeger merkte hoe ongelukkig mijn broer was door wie ik was en ik ben bang dat dat in de toekomst weer gaat gebeuren bij andere mensen.

Olifant89

Re: Jaloezie

Berichtdoor Olifant89 » 07 okt 2018 10:57

Hoi Yoshi,

Bedankt voor je reactie.
Ik ga al naar een psycholoog hiervoor. Dat helpt wel gelukkig.

Groetjes!

Yoshi

Re: Jaloezie

Berichtdoor Yoshi » 07 okt 2018 10:58

Fijn om te horen.

coby6
Majoor
Majoor
Berichten: 1536
Lid geworden op: 01 apr 2018 19:00

Re: Jaloezie

Berichtdoor coby6 » 07 okt 2018 23:13

Dat doet me denken aan wat een prediker ooit zei in Canada. Een andere prediker was heel getalenteerd. Die kon heel goed spreken, heel goed piano spelen en nog meer dingen, maar hij kon eigenlijk niks. Toen ging op z'n aangezicht voor God liggen en vroeg God te werken en er kwamen weet ik hoeveel mensen tot bekering en er werden er veel genezen. LOL toen was die andere jaloers. Ik kan dit, ik kan dat en jij kan helemaal niks en zie wat God allemaal doet! :lol: Hij vertelde het heel lollig.

Gebruikersavatar
Niagara
Mineur
Mineur
Berichten: 224
Lid geworden op: 27 jun 2015 21:08

Re: Jaloezie

Berichtdoor Niagara » 18 okt 2018 15:59

Olifant89 schreef:Als kind was ik heel vrolijk en blij en heel gelukkig.
Maar mijn broer was heel jaloers op mij.
Ik vond het heel rot voor hem en dacht dat het door mij kwam.
Nu heb ik weinig meer om jaloers op te zijn. Maar het probleem is dat ik langzamerhand weer de persoon word die ik vroeger als kind was.
En nu ben ik bang. Ga ik opnieuw mensen ongelukkig maken doordat mensen jaloers worden op mijn talenten. (Ik heb eigenlijk heel erg veel talenten).

Ik weet dat de waarheid is dat het probleem in de ander zit en dat de ander die jaloers op je wordt op elk willekeurig persoon jaloers kan worden. Dus dat het echt niet aan jou ligt.
Maar dit zegt mijn verstand.

Mijn emoties zijn alleen maar heel bang.

Kunnen jaloerse mensen reageren op mijn bericht. Dan weet ik hoe het proces werkt. En wat de beste manier is voor hen om van hun rottige gevoelens af te komen. Wat is de beste reactie van de ander om van jouw jaloezie af te komen? De beste reactie van de ander waarop je jaloers bent.

Ik ben heel benieuwd!!


Als jong kind kun je nog niet buiten jezelf om denken. Zover is je brein gewoon nog niet ontwikkeld.
Zo kunnen jonge kinderen hun handen voor hun ogen slaan en dan roepen: nu kan niemand mij zien! Hun brein kan nog niet bevatten dat er ook andere beleving bestaat dan hun eigen perspectief.
Alle dingen die in je jonge leven gebeuren, daarvan kan zo'n kind niet anders dan de conclusie trekken dat het met hem/haar te maken heeft. Dus als er iets naars gebeurt, denkt een kind automatisch gedachten als: dat is dus mijn schuld. Of: dat doet diegene om mij te straffen. Het kan niet bedenken dat dingen waar het mee te maken krijgt, niet altijd oorzakelijk op hem/haar van betrekking zijn. Zo komt het dat kinderen van wie de ouders scheiden ook vaak denken dat zij dan niet lief genoeg zijn geweest o.i.d. want anders waren hun ouders toch nog bij elkaar? Want ze kunnen niet bevatten dat iets niet met hún gedrag te maken heeft. En nog moeilijker is het om te beseffen dat het wél met iets van jou te maken heeft, misschien zelfs met jou gedrag, maar niet jouw schúld is.
Als jij talenten hebt, is dat niet jouw schuld. Je hebt ze gratis gekregen van God om te gebruiken. Je mag ze toepassen, daar heb je ze voor gekregen. Je hoeft ze niet te verbergen of je te laten stoppen in de ontwikkeling van talenten omdat een ander het moeilijk vindt met je talenten om te gaan. Lees de gelijkenis van de talenten maar eens die Jezus vertelt in Mattheüs 25:14-30/Lucas 19, wat gebeurt er met degene die ze uit angst onder de grond verstopt? En wat met degenen die ze te volste hebben benut? Wees niet bang! Je mag je talenten gebruiken.
Die ander moet er gewoon mee leren leven dat hij/zij niet in alle de beste kan zijn. Als jij het niet bent, dan is er wel weer een ander die beter is in die dingen dan hij/zij.

Wanneer het moeilijker wordt, is als ouders (of andere belangrijke volwassenen in hun leven) kinderen verschillend gaan waarderen om wat ze wel of niet kunnen. Als je twee kinderen hebt, de één heeft als passie muziek en de ander voor voetballen. Als kind 1 voortdurend de ouders op de eerste rij heeft zitten bij elk optreden, terwijl kind 2 niet naar voetbalwedstrijden mag want die zijn op zondag, dan is het gevolg vaak dat kind 2 jaloers wordt op kind 1. Want kind 1 krijgt alle positieve aandacht voor wat hij doet, terwijl kind 2 afkeuring krijgt voor zijn expressie.
Als jij dan kind 1 bent, kun je je heel erg schuldig gaan voelen tegenover je broertje/zusje.
Maar... Ís het dan de schuld van kind 1 dat zijn ouders hem voortrekken? Nee. Moet kind 1 dan de conclusie trekken dat het allemaal aan kind 2 ligt? Evenmin. De ouders zijn in dat geval degenen die de relatie tussen hun kinderen, wellicht onbewust, beïnvloeden. Misschien allemaal vanuit een religieuze overtuiging zelfs, dat voetballen op zondag niet mag en orgelspelen wel. Hoe dan ook, geen van de kinderen is schuldig aan deze ongelijke behandeling. De ouders wel, maar als kind is dat heel moeilijk te zien omdat je ook afhankelijk bent van die ouders, en een loyaliteit naar hen voelt.
Stel dat je ouder wordt, dan ligt dit patroon van je jeugd nog steeds in jouw hersenen als de aangeleerde manier om om te gaan met vergelijkbare situaties en gevoelens. Dus dan linkt jouw brein 'het goed kunnen van iets' aan 'schuld'. Nu heb je wél het verstand om te kunnen beredeneren dat het niet aan jou lag. Maar emotioneel voel je je nog schuldig, omdat het patroon nog steeds is wat je geleerd hebt. Wat dus nodig is: Een nieuw patroon aanleren, zodat je een alternatieve reactiewijze hebt om toe te passen op die situatie. Hierbij kan therapie helpen. Goed dat je in therapie bent. Hopelijk krijg je opdrachten mee waarmee je andere patronen kun leren die gezonder zijn. Dat je verstandelijk weet dat je reactie niet klopt kan moeilijk en confronterend zijn, want je weet het wel maar het lukt je nog niet om het ook anders te doen. Weet wel, je bent al een stap de goede richting uit! Je bewustzijn van het probleem is naar als je nog niet de tools hebt om er wat aan te doen, maar het is al beter dan dat je emotie zo sterk is dat je die waarheid dat er een probleem is verstandelijk niet kunt toelaten. Verstandelijk bewust worden en de waarheid die je verstandelijk weet aan jezelf vertellen is op zichzelf niet altijd genoeg om het gevoel te veranderen. Daarom is het zaak die gedachtes te versterken, door ervaringen op te doen die de goede gedachtes onderbouwen en door inprenting. Wees ook mild voor jezelf als het niet altijd lukt. Tegengedachtes zijn niet altijd sterk genoeg, maar wel goed om tegen jezelf te herhalen zodat ze aan kracht winnen, ook als je gevoel er niet helemaal mee te beteugelen is. Als je gaat oefenen en ervaren dat je anders kunt kijken naar en dus ook omgaan met het jaloerse gedrag van een ander, kan dat helpen je gevoel minder automatisch richting het schuldgevoel te laten gaan, en kun je het beter tegenspreken met de positieve ervaringen als munitie.

Arrogantie vanuit je talenten is iets anders dan het hebben van talenten. Als je neerbuigend bent naar anderen omdat jij iets beter kunt dan zij is dat wel degelijk verkeerd. Maar het kunnen van iets, een talent, is gewoon iets wat God je geeft. Hij vindt het juist verkeerd als mensen niets doen met wat Hij hun geeft om te ontwikkelen. Als je kunt lopen, maar je loopt niet en laat je altijd rondrijden in een karretje, worden je benen op gegeven moment zo slap dat je bijna niet meer kunt lopen. Maar als je jezelf traint, kun je uiteindelijk misschien wel een marathon of de Nijmeegse vierdaagse lopen. Zoals dat met lopen werkt, werkt dat met alle talenten. God geeft ze niet om ze te laten versloffen en onszelf lui in karretjes rond te laten rijden, hij geeft ze zodat we trainen om marathons te gaan lopen.
Is dat trainen van je loopkwaliteiten gemeen tegenover mensen die in rolstoelen zitten door afwijkingen? Nee, natuurlijk niet.
Kan het confronterend voor mensen in rolstoelen zijn om jou de marathon te zien rennen terwijl zij nog geen meter kunnen lopen? Ja natuurlijk.
Maar dat is hun verwerkingsproces. Jij kunt daarin liefdevol zijn en steunen, begrip hebben voor hun verdriet en pijn.
Wanneer het gemeen wordt, is als je neer gaat kijken op die mensen in hun rolstoelen. Als je van ze gaat verwachten dat ze ook de marathon lopen, of zegt: 'waarom win jij die prijs dan niet? Kom op, doe eens beter je best. Iedereen heeft toch gelijke kansen, waarom benut je ze niet?' Ja, dát is gemeen, want gelijke kansen heb je helemaal niet. God geeft iedereen wat anders, en dat is oké. Iedereen heeft een andere plek in Zijn plan, en we moeten elkaar liefhebben en respecteren dat God iedereen uniek heeft gemaakt. Dat is juist heel mooi en creatief van God. We mogen Hem daarom prijzen! Je moeten niet van mensen verwachten/eisen dat ze hetzelfde zijn als jij, want dat is Gods bedoeling helemaal niet. Het is heel arrogant om te denken dat jij het ideaalbeeld bent en dat iedereen net als jij moet zijn. Dán gaat het mis. Maar ga er niet automatisch van uit dat jij wel degene zal zijn die dit doet. Wees eerlijk tegenover jezelf, niet te positief maar ook niet te negatief. Soms ben jij het ook niet zelf die zegt dat de ander net als jij moet zijn, maar zijn het mensen om je heen, of is de maatschappij zo ingesteld dat het ene talent meer beloond wordt dan het andere. Dat kan heel bitter zijn voor degene met het talent dat in deze wereld weinig kans krijgt.
Maar dan zit de schuld van de pijn van degene die voelt dat hij niet kan wat jij wel kan niet in dat jij de marathon loopt terwijl hij/zij dat niet kan. Er kan schuld zitten bij oneerlijke verwachtingen die anderen aan hem/haar stellen, of in dat jij de ander als minder ziet dan jezelf. Als dat laatste bij je aan de hand is moet je daaraan werken. Als dat niet bij jou aan de hand is en je liefdevol en eerlijk bent naar de ander in zijn/haar moeilijkheden, hem/haar uitnemender acht dan jezelf, dan hoef je je nergens schuldig over te voelen en kun je de moeite van die ander zien als een mogelijkheid om liefde te tonen i.p.v. een item waarover schuld bij iemand moet worden gelegd.
Schuld leggen bij de maatschappij is iets wat makkelijk kan en waar je dan lekker boos en wrokkig van kan worden, maar het lost niets op. En dat boos en wrokkig is uiteindelijk ook helemaal niet lekker. Wat veel fijner is, is ondanks de verschillen en gebrokenheid in de wereld, liefdevol met elkaar omgaan en als Jezus voor elkaar zijn.

Op je vraag 'Wat is de beste reactie van de ander om van jouw jaloezie af te komen?' heb ik het volgende antwoord.
A. het is niet jouw jaloezie, het is zijn jaloezie, ook als jij het onderwerp bent van zijn jaloezie is het zijn emotie en niet de jouwe. Zolang jij liefdevol omgaat met hem valt jou geen schuld toe. Ik kan me voorstellen dat je ziet dat de jaloezie hem niet goed doet, en dat je het hem gunt dat zijn leven er niet door beheerst wordt. Daarom kan ik begrijpen als je hem wilt helpen. Zorg wel dat je dit niet doet in een poging jezelf vrij te maken van schuld (als je niet schuldig bent al helemaal niet, en anders moet je vergeving vragen en ontvangen, niet werken werken werken), als dat je hartsgesteldheid is zul je er namelijk niet op de goede manier mee om kunnen gaan als het toch niet lukt hem te helpen. Het is erg belangrijk dat je weet dat jouw schuld door Jezus is gedragen en dat je vanuit Zijn liefde handelt, en niet om jezelf te redden van ellende. Dat redden heeft Jezus namelijk al gedaan, en als je het toch zelf gaat proberen lijdt dat alleen maar tot meer ellende. Als je wel enige schuld hebt in die zin dat je neerbuigend bent geweest naar je broer vanuit je talent, belijd dat dan, accepteer vergeving en draag de gevolgen van je zonde door nu liefdevol te zijn vanuit het besef dat Jezus jouw zonden vergeven heeft, en dat je fout en zijn gevolgen dus niet meer betekenen dat je verloren gaat, maar dat daar voor jou wel een rol mag zijn in het herstel ervan. Ook als het niet jou fout is, kan er misschien een rol voor jou zijn weggelegd in het herstel van de schade rondom de jaloezie. Sowieso is een taak voor jou om geen wraak te nemen op je broer, ook als de schuldgevoelens genezen en die je er niet meer van weerhouden. Dat je beng bent om wraak te nemen als je je niet schuldig zou voelen, kan een reden zijn dat je je schuldgevoel onderbewust in stand wilt houden/bang bent los te laten uit vrees voor de gevoelens die daar onder vandaan zouden kunnen komen. In ieder geval is het christelijke ding om te doen herstel zoeken. Herstel in jezelf, herstel in de relatie met je broer, en misschien ook met ouders of andere betrokkenen. Weet daarin: het voelen van gevoelens die je niet wilt voelen hoort erbij. Het kan voorkomen dat er nu of later wraakgevoelens komen, richting broer of ouders of anderen. Dat kan erbij horen in het proces. Leg het bij God neer als je worstelt met zulke gevoelens, schaam je niet om ze aan Hem te bekennen. Hij is Degene die genezing schenkt, en Hij kan je helpen vergeven. Al die dingen gelden ook voor je broer: God wil dezelfde voor Hem zijn als voor jou, jullie Redder en Genezer. Met die liefde kun je hem benaderen.
B. De beste reactie van de ander als ik jaloers op iemand ben... Dat ligt eraan waaruit mijn jaloezie voortkomt. Als het komt omdat jij iets kunt wat ik niet kan, waarom zou ik dan zou graag willen kunnen wat jij kan? Hecht ik minder waarde aan mijn talent dan aan het jouwe? Is het met mijn talent moeilijker om mijn plekje te vinden dan met het jouwe? Krijg ik vaak afkeuring als ik mijn talent/interesse toon terwijl jij ervoor gewaardeerd wordt? Krijg jij aandacht die ik niet krijg? Heb ik moeite mezelf te waarderen en kan ik daardoor de waardering die ik krijg niet goed handelen, en voel ik daardoor ongelijkheid in waardering terwijl dat procentueel gezien niet zo is? Ben ik extreem op jou gefocust om maar niet over mijn eigen fouten/problemen na te hoeven denken? Of ben ik mij juist extreem bewust van eigen fouten en heb ik juist het idee dat jij perfect bent? Krijg ik niet wat ik nodig heb, en is dit mijn uiting daarvan? Of heb ik niet geleerd tevreden te zijn met genoeg, en wil ik altijd meer? Afhankelijk daarvan kun je bepalen wat prettig zou zijn voor mij.
Indien er pijn en verdriet onder zit, zou de beste reactie voor mij zijn dat je je inleeft in mijn situatie en zo mogelijk het onderliggende verdriet troost. Indien er een gebrek aan inzicht in Gods plan met mijn leven en mijn talenten onder zit, zou een liefdevol vertellen van Gods goede plan met mensenlevens en de verschillende wegen die Hij met mensen kan gaan mij kunnen bemoedigen. Als ik het zelf ook als probleem zou ervaren en naar hulp zou zoeken zouden tips als elke dag vijf dingen noemen waar je dankbaar voor bent kunnen helpen, om mezelf te trainen in meer tevreden zijn met wat ik heb. Als ik werkelijk niet krijg wat ik nodig heb, dan zou je me misschien kunnen helpen dat wel te krijgen. Als ik nu wel krijg wat ik nodig heb maar vroeger niet en dat patroon zit er nog in, dan zou ik therapie kunnen gebruiken, daarheen zou je me de weg kunnen wijzen als ik daarvoor openstond.
Wat ik nodig heb is waarheid in liefde, en liefde in waarheid. Dat is zo met ieder mens. Per situatie verschilt het hoe je dat toe kunt passen. De precieze toepassing is nauwelijks met woorden uit te leggen, zeker niet me zo weinig informatie. Met wat speculatie kun je wel globaal wat lijnen schetsen, maar de uiteindelijke toepassing ligt toch aan jouw inschatting van de situatie en persoonlijkheid van degene met wie je omgaat. Wat ik wel kan zeggen is: vraag God om hulp! Hij is erbij, Hij wil relaties herstellen. Hij geeft richtlijnen: Jezus heeft voorgeleefd hoe wij om horen te gaan met andere mensen. En de Heilige Geest wil jou in je hart uitleggen hoe je dat toe mag passen op elke situatie. Leef in contact met Hem, bid God om wijsheid, liefde, geduld, en ga naar Hem toe als je moeilijkheden tegenkomt. Ook geeft Hij je mensen om je heen met wie je erover kunt praten, misschien je psycholoog, een vriend of vriendin, iemand anders die je vertrouwt en die je kan steunen in dit proces. Vertrouw je problemen aan God toe en vertrouw op Hem, Hij wil helpen!
Afbeelding

mohamed

Re: Jaloezie

Berichtdoor mohamed » 23 okt 2018 00:11

Jaloezie is een slechte eigenschap, desondanks kampen we er allemaal wel eens mee. De een relativeert het meer dan de ander, maar aangezien we allen bekend zijn met de emotie hebben we die allemaal gevoeld.

lekkerbek
Luitenant
Luitenant
Berichten: 520
Lid geworden op: 10 mei 2012 09:28

Re: Jaloezie

Berichtdoor lekkerbek » 23 okt 2018 06:11

Ieder mens heeft talenten, ook je broer. Op het moment dat je aangeeft dat je wel heel erg veel talenten hebt lijkt het erop dat de ander er minder heeft.
Deze houding kan onbewust de grondlegging zijn van jaloezie. Op het moment dat je de aandacht die jij krijgt ook terug geeft aan anderen, interesse toont in anderen, bewondert wat zij in t leven, in de maatschappij doen dan denk ik dat je op de goede weg bent. Als je je bovendien bewust bent dat de talenten geschonken zijn door de Heere en geen eigen verdienste zijn, als je ook in die afhankelijkheid leeft, dan denk ik dat de houding anders gaat worden. Misschien wekt dat ook tot jaloersheid, maar toch anders! Dan gaat het om wie je voor de ander bént en niet wat je doet!


Terug naar “Psychologie & Gezondheid”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten