Moeite met 'geen kinderwens'

Moderators: Memmem, Moderafo's

Gebruikersavatar
meribel
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3821
Lid geworden op: 24 jan 2011 14:15

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor meribel » 23 dec 2016 11:17

@Marnix,

echt burgerlijk werd ik pas bij het tweede kind...en toen de oudste naar school ging.

Dan is het leven pas echt over :mrgreen:
( denk ; vakantie in schooltijden. op tijd naar bed anders een bloedchagrijnig kind, rekening houden met de middagslaapjes van de jongste en de oudste die daarna weer vroeg naar bed moet, tijdig eten en vooral; 1 kind is zo lekker makkelijk ergens te stallen.
Drie van verschillende leeftijden daarentegen....is een logistieke uitdaging.)

uitgaan kost het dubbele. ( denk aan je oppaskosten )


maar geef niet hoor


je krijgt er zóóóó veel voor terug :roll: :mrgreen: 8)

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Chaya » 23 dec 2016 12:13

meribel schreef:uitgaan kost het dubbele. ( denk aan je oppaskosten )

Ik las een berekening op plusonline en zat toch wel even te knipperen :shock:
Tot 12 jaar: 51.840 euro.

Tijdens de middelbare school worden kinderen alleen maar duurder. Vooral jongens blijken ineens een bijna onstilbare honger te krijgen waardoor hun maaltijden een halve euro per dag duurder zijn dan die van meisjes. Toch 150 euro per jaar. Dan ook worden de schoolkosten hoger. Er komen rekeningen voor het schoolboekenfonds, bijdragen voor excursies en werkweken, gymkleding, consumpties op school, schriften, mappen, pennen. En zo rond het 16e jaar, als er ook nog eens een bedrag van 900 euro aan lesgeld verplicht is, gaan de rapportcijfers dalen en verschijnt er in veel huishoudboekjes een post bijles, meestal voor wiskunde of engels. Een uur bijles per week kost zeker 20 euro.

Een kind, van baby tot baan, kost gemiddeld €110.940 euro

Aldus Meribel, voor dat geld - maal 3 - kun je een huis + auto op de oprit aanschaffen. :mrgreen:
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor benefietdiner » 23 dec 2016 12:23

Ik heb de discussie met de topicstarter Kapoentje92 gelezen. De vraag wordt door haar gestel maar voor een antwoord weten we veel en veel te weinig over haar eigen leven om er ook maar iets verder over te zegen. Ik zou willen weten hoe haar eigen opvoeding geweest is omdat dat een grote rol meespeelt in het betreffende onderwerp. Bijvoorbeeld: heb je zelf ook broertjes of zusjes en ben je dan de oudste of de jongste, of ben je niet in een gezin opgevoed. Wat voor mij voor een juist antwoord ook belangrijk is: hadden ze bij jou thuis ook huisdieren enz. enz. . Toch reageer ik.

Wat kinderen krijgen betreft is het zeker zo dat je moet (leren) delen. Je moet jezelf kunnen opgeven en op de twee plaats stellen. Dat is de praxis van ons leven met vrouw en kinderen. Nogmaals tot op zekere hoogte moet je alles voor je kinderen overhebben, mijn vrouw en ik doen dat met veel vreugde en blijdschap. Onze kinderen zijn een product van onze liefdesrelatie en als je dat zo ziet en ervaar kan er bijna alles. Natuurlijk is er ook wel eens wat en gaat alles niet van een leiendak maar de liefde lost alles op.

Het valt mij op uit de antwoorden van Kapoentje92 dat zij dat niet kan.

Mij mening is dan ook dat je psychologisch de onderliggende gedachten stimuleert van een oerinstinct geen kinderwens te bezitten. Ik zeg niet dat de oerinstinct er niet kan zijn maar je kunt dit weldegelijk stimuleren en voeden en dat merk ik hier wel erg.

Ook wil ik wat zeggen over de vraag ‘wat wil God’.

In de vraag zit het antwoord opgesloten wat Gods wil in deze is. Immers de twijfelachtige vraag van Kapoentje92 of er wel een oerinstinct aanwezig is en de vraag van haar man om de kinderwens is een antwoord van God. Je moet dat wel leren ontdekken.

Ik ben mij ervan bewust dat ik voor sommigen en de topicstarter hard gereageerd heb. Niemand hoeft dan op mijn harde antwoord te reageren. Maar als ik het dan toch verkeerd zie reageer dan.

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23520
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Marnix » 23 dec 2016 12:56

meribel schreef:@Marnix,

echt burgerlijk werd ik pas bij het tweede kind...en toen de oudste naar school ging.

Dan is het leven pas echt over :mrgreen:
( denk ; vakantie in schooltijden. op tijd naar bed anders een bloedchagrijnig kind, rekening houden met de middagslaapjes van de jongste en de oudste die daarna weer vroeg naar bed moet, tijdig eten en vooral; 1 kind is zo lekker makkelijk ergens te stallen.
Drie van verschillende leeftijden daarentegen....is een logistieke uitdaging.)

uitgaan kost het dubbele. ( denk aan je oppaskosten )


maar geef niet hoor


je krijgt er zóóóó veel voor terug :roll: :mrgreen: 8)


Hehe bedankt voor de waarschuwing. We gaan het zien. Overigens merk ik wel dat het heel erg verschilt per gezin hoe ze er mee omgaan.

Wat oppassen betreft, dat hoeft niet zo duur te zijn. We hebben 1 oppasmeisje a 2,50 per uur ongeveer maar die zetten we niet zo heel vaak in. We hebben wat vrienden in de buurt wonen waar we als hij slaapt gewoon de babyfoon brengen (nou ja via een app loggen ze dan met hun tablet / telefoon in) en als er dan wat is loopt een van hen even langs, maar dat is nog nooit gebeurd volgens mij. En zij droppen de babyfoon dan af en toe bij ons. En als we naar vrienden gaan of naar kring wat binnen 5 minuten vanaf huis is nemen we zelf de babyfoon mee. Eerste jaar denk ik 30 euro aan oppaskosten gehad en heel veel avondjes weg. Kinderdagverblijf uiteraard buiten beschouwing gelaten. En ja, je moet dan wel het geluk hebben dat je kind een goede slaper is ;)
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4539
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor naamloos » 23 dec 2016 13:01

naamloos schreef:Natuurlijk kan God alsnog verlangen naar kinderen geven, en ik zou er zeker ook voor bidden als je als echtpaar daarin verschilt.
Maar als dat niet het gevali is zou ik niet weten waarom je voor iets zou moeten bidden waar geen enkele behoefte voor bestaat.
Kapoentje92 schreef:Hierin ben ik het toch niet helemaal met je eens. Ik denk dat ik hier zeker voor kan bidden dat dit verlangen wel ontstaat. Tot op heden is dat echter niet gebeurd, dus misschien is dit niet Gods bedoeling met mijn leven.
Zelf zou ik niet op het idee komen om iets aan God te gaan vragen waar mijn man noch ik behoefte aan hebben. (tenzij ik er van overtuigt zou zijn dat ik iets mis waardoor ik niet in Gods wil voor mijn leven kan wandelen) Maar als jij dat anders ziet zou ik zeggen: gewoon doen! :D
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23520
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Marnix » 23 dec 2016 13:23

Haar man wil wel graag kinderen, dan is het sowieso anders. Maar misschien komt het ook wel door het voorbeeld om haar heen, mensen die allemaal wel kinderen hebben en vinden dat dat ook zo hoort. Of misschien is er ergens diep wel het verlangen maar meer aan de oppervlakte ook weerstand. Angst voor het onbekende, angst om je vrijheid en geluk te verliezen of zo.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor MoesTuin » 23 dec 2016 15:51

tulp schreef:Goed dat je je realiseert wat er in je leeft.
Ik heb bewondering voor mensen die bij zichzelf nagaan hoe ze ergens instaan en niet met hun verstand hun gevoel dirigeren.
Gelukkig hoef je niet binnen een maand een knoop door te hakken. Je kunt rustig een poosje hiermee bezig zijn en afwachten of je gevoel verandert of dat het hierbij blijft.
Misschien is het een proces wat je met je man kunt delen?
Ik vind het een gave als je bij jezelf kunt blijven. Ieder mens is uniek, God heeft iedereen anders gemaakt. Veel vrouwen met kinderwens en ook vrouwen zonder kinderwens.
Voor kinderen is het schadelijk om opgevoed te worden door iemand die ze eigenlijk liever niet had gekregen.


Ontzettend mee eens met deze reactie.
Zo is het.
Iedereen schrijft druk zijn ervaringen e.d. in dit topic.
Allemaal prima.
Maar blijf lekker je zelf TO
Je staat nu op dit moment er zo in.
Over 5 jaar lezen we misschien wel een hele andere wending :mrgreen: (of niet)
Vooral nuchter hierin blijven, praat / deel met je man.....met de jaren groei je ook in zaken, zo ook in deze.....
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
Niagara
Mineur
Mineur
Berichten: 224
Lid geworden op: 27 jun 2015 21:08

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Niagara » 24 dec 2016 11:31

Ik heb zelf geen grote kinderwens. Nooit echt gehad ook. Kom uit een gezin van 5 kinderen en vond dat altijd veel te druk. Zag ook altijd al op tegen zwanger zijn, bevallen etc. Waar mijn zus niet kon wachten tot het zover was. Ik vind kinderen wel leuk, heb zelfs een tijdje les gegeven op speciaal onderwijs, maar heb bij baby's ook nooit zo'n vertederend gevoel. Nou heeft mijn moeder dat ook niet bij de meeste baby's, maar zij zegt dat dat bij haar eigen kinderen wel kwam toen ze er waren. Nu is mijn zus zwanger voor het eerst, dus ben ik benieuwd hoe het bij mijn neefje/nichtje gaat voelen.
Ik ben begin dit jaar getrouwd met een hele lieve man mét kinderwens, maar ook met een genetische afwijking waardoor kinderen krijgen menselijk gezien niet op de natuurlijke manier mogelijk is. Dit wist ik al voor wij verkering kregen, en voor mij was het niet moeilijk om daar vrede mee te hebben. Dit kan je egoïstisch noemen en misschien is het dat ook wel. Toch probeer ik er wel voor mijn man te zijn in zijn verwerkingsproces.
Wij hebben beide nogal wat psychische problemen die werken erg lastig maken, en ik weet van mezelf dat ik sowieso niet meer dan twee kinderen aan zou kunnen, misschien zelfs maar één. Financieel zitten wij ook niet zo ruim dat wij makkelijk een kind kunnen onderhouden. We hebben gespeeld met de gedachte adoptie (=niet te betalen voor ons), pleegkinderen (zie ik zitten maar mijn man niet) of bevruchting met donorzaad. Dat laatste zie ik dan weer minder zitten. Maar ben ik dan egoïstisch, of mijn man, of mogen onze beide meningen bestaan en gerespecteerd worden? Ik vind het laatste. Zolang je maar open bent voor zover je kunt, en elkaar niet veroordeeld, want als je dat in je huwelijk al doet, waar is het dan nog veilig?

Toch, toen deze zomer mijn menstruatie plots uitbleef schoot het door ons hoofd: zou er een wonder gebeurd zijn? En begonnen we ons er stiekem toch wel op te verheugen. Natuurlijk waren er honderdduizend problemen als het zo zou zijn, maar toch hoopten we er op. Maar nee, het was een bijeffect van mijn medicatie en na 2 maanden werd ik toch weer ongesteld.
Dat was wel een beetje een teleurstelling, maar ook een opluchting. Als ik namelijk echt zwanger zou zijn gebleken had ik cold turkey met al mn medicatie moeten stoppen (vanwege kans op spontane abortus, met name in eerste trimester) en dat zou ik geestelijk waarschijnlijk niet aangekund hebben. Dit voorval heeft mij wel doen besluiten mijn medicatie voor zover mogelijk af te bouwen, zodat ik, mocht er een wonder gebeuren, niet Gods plan in de weg zou zitten hiermee. Toch is helaas gebleken dat ik niet zonder alle medicatie kan op dit moment, ik zit wel lager maar nog niet op 0. En ik denk dat God daar ook begrip voor zal hebben.

Als je geen kinderen wilt zul je daar waarschijnlijk je redenen voor hebben, of je je daar nou bewust van bent of niet. Het kunnen nare ervaringen in je gezin van herkomst zijn, of het kennen van je eigen draagkracht. Dit is ook een vorm van moederinstinct. Namelijk het aanvoelen dat jij (zoals het nu gaat) geen goede moeder zou kunnen zijn voor je kind. Of dat er nou in ligt dat je het emotioneel niet aankan of dat het kind zich ongewenst zou voelen omdat het dat ook zou zijn voor jou. Want een kind voelt dat haarfijn aan. Als jij er aan onderdoor gaat als je 0 tijd voor jezelf hebt, is het goed dat je die grens aangeeft. Dan kun je samen met je man kijken of daar een oplossing voor te vinden zou zijn. Ook kan het helpen om in gesprek te gaan met een moeder van een (groot) gezin waarmee het wél goed gaat, om haar eens te vragen hoe zij zorgt dat ze ook aan zichzelf toekomt. Soms kan de beslissing om geen kinderen te krijgen de beste zijn, zelfs als je het aan bijna niemand uit kunt leggen. Als je bijvoorbeeld mishandeling of schadelijke gedragspatronen in je gezin van herkomst hebt ervaren en bang bent dat je het patroon van je ouder(s) zult herhalen of juist in tegenovergestelde zin te extreem zult uitvoeren ten nadele van je kind. Sommigen kunnen dit met therapie voorkomen, maar niet iedereen.
Ja, er zijn mensen die kinderen willen en ze niet krijgen en dat is triest, maar mensen die geen kinderen blijven willen als ze ze krijgen, daarvan zijn de kinderen vaak diep ongelukkig, onveilig gehecht enz. En zelfs als je als ouder je best doet, als dat ongewenste aan de basis blijft knagen is waarschijnlijk de keuze voor geen kinderen de beste, het bespaart een hoop leed. Want jouw man wil waarschijnlijk wel kinderen, maar wil hij dat nog steeds als de enige mogelijkheid is dat hij kinderen krijgt waar zijn vrouw onder lijdt en de betreffende kinderen waarschijnlijk ook? Een disfunctionerend gezin is zwaar om in te leven. Jij kunt beoordelen of het ook zo zal zijn, jij voelt aan dat je geen kinderen wilt en zult moeten graven wat daar de grootste oorzaak van is. Een angst ergens voor, hoe reëel is die angst dan? Nare ervaringen, hoe waarschijnlijk is het dat die een schadelijke rol krijgen in het nieuwe gezin? Zelf niet goed in je vel zitten, wil en kun je daaraan werken en hoe redelijk is de eis dat dat snel opgelost is? Of misschien gebreken zien bij je man, waarvan je denkt dat die een kind schade toe zouden brengen? Problemen in jullie relatie? Zorgen over jullie financiele situatie waardoor je bang bent geen zorg voor een kind te kunnen dragen? Er zijn zovele mogelijkheden, wees vooral eerlijk naar jezelf en je man hierover. Als je er niet open over bent geef je je man de kans niet om het te begrijpen. Heb je het gevoel dat hij daar geen ruimte voor geeft, ga er dan op een niet veroordelende manier over in gesprek met hem.
Afbeelding

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23520
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Marnix » 24 dec 2016 12:07

Wijze woorden!
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor MoesTuin » 24 dec 2016 12:25

zeker, respect
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Kapoentje92

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Kapoentje92 » 24 dec 2016 18:52

@Niagara
Wauw, bijzonder dat je je verhaal zo wilt delen. Een heftig verhaal ook, omdat jij en je man eigenlijk de keuze niet hebben.
Bedankt voor je wijze woorden, je vragen zetten me aan het denken!

Gebruikersavatar
Jess
Sergeant
Sergeant
Berichten: 395
Lid geworden op: 19 sep 2006 12:53
Locatie: @ home

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Jess » 26 dec 2016 21:36

Dit topic doet me wel wat

ben eigenlijk min of meer zwanger geworden omdat mijn man een kinderwens had, ik niet zo. Maar omdat ik in een omgeving woonde waar iedereen binnen een jaar na hun trouwen een kind had, dacht ik dat het zo 'hoorde'. Aangezien ik na dat ik gestopt was met de pil ik meteen zwanger was, superleuke zwangerschap gehad, bevalling was een eitje, dacht ik dat het helemaal leuk zou zijn. Ik had voorheen ook altijd oppas adressen, vond mijn kleine nichtje heel erg leuk en had, toen ik jonger was echt een gedachte aan een gezin van 6 of 7 kinderen.

Maar wat viel dat tegen......... en mijn kind was helemaal geen huilbaby maar wat stond mijn leven op zijn kop. Nee ik was niet blij en gelukkig en had geen roze wolk. Maar voor de buitenwereld, natuurlijk ben je helemaal heppie de peppie want ja, dat wordt van je verwacht. Gelukkig had ik nog een baan en oma wilde graag oppassen. Een 2e kwam na een jaar of 3, niet eens omdat ik zo'n kinderwens had maar het was toch niet leuk om enig kind te zijn? Baan opgegeven omdat we oma niet met 2 oppaskleinkinderen wilden laten druk zijn. Gelukkig hield/houdt ik wel van mijn kinderen hoor, echt wel maar het is zo totaal anders gegaan als ik had gedacht. Daarbij kwam nog dat de kinderen niet al te makkelijk zijn/waren (denk aan gedragsproblemen en adhd en auti-aanverwant). Elke keer als er wat was dacht ik dat het door mij kwam, want ik voedde ze op. Vooral de oudste heeft me wat tranen gekost. Er zijn later nog meer kinderen gekomen en toen vond ik het wel super leuk. Als ik foto's terug kijk zie ik een stralende vrouw en ik herinner me gelukkig heel veel mooie momenten.

Nu, 20 jaar later, een burn out icm depressie verder, verwijt ik het mijn man nog in bepaalde situaties dat omdat hij kinderen wilde en het voor mij niet hoefde. Ik ben 7 dagen per week full time moeder en hij werkt full time en dan is er wel eens wat en ben ik boos omdat ik ALTIJD ALLES met de kinderen moet doen, mijn baan opgegeven heb enzovoort. Dat is niet terecht want hij helpt zoveel hij kan.

Zou je aanraden om vooral niet zwanger te worden omdat je man het zo graag wil!!!!!!! verder wil ik hier niet te veel kwijt over prive zaken, je weet maar nooit wie me zal herkennen...... maar via pb vind ik oke

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23520
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Marnix » 27 dec 2016 10:05

Kinderen krijgen als je er niet klaar voor bent schiet inderdaad niet op. Heftig dat je dat zo hebt meegemaakt.Misschien ook wel omdat het zo snel ging? Je bent net getrouwd en dan heb je al kids. Als je daar niet klaar voor bent kan dat denk ik wel pittig zijn. Plus dat je fulltime moeder werd. Dat zijn wel dingen om over na te denken. Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet je baan volledig wil opgeven als je kinderen krijgt. Anders hou je inderdaad weinig leven over naast je gezinsleven en komt alles op jou neer.

Maar goede les, je moet er wel klaar voor zijn. En nou voelt het soms misschien alsof je er nooit klaar voor bent, dat is een andere kant, maar kinderen krijgen terwijl je er totaal niet klaar voor bent onder het motto God wil het en anders krijgen we lastige vragen van mensen om ons heen of word je voor egoist, opstandig etc versleten, is inderdaad niet goed.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor benefietdiner » 27 dec 2016 11:15

Kinderen zijn geen consument product maar een product van liefdesrelatie. Jammer dat ik dat nog steeds niet leest hier, vooral op een refo site. Het spijt me om te zeggen maar ik leest hier steeds ik, ik en nog eens ik oftewel erg egoïstisch ten opzichte van kinderen. Het spijt me nogmaals maar denk dat daar ook de ‘geen kinderwens’ vandaan komt.

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23520
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Marnix » 27 dec 2016 12:06

Slappe reactie. Dat kinderen het "product" van een liefdesrelatie zijn heeft niemand hier ontkent, iedereen zegt dat zelf ook.

En wat moet je precies zeggen in plaats van "Ik"? We willen geen kinderen maar we doen het toch want God wil het? Waar staat dat dan?

Leg eens kort en helder uit wat het alternatief is voor naar jezelf kijken in deze discussie? En hoe dat dan wel tot een kinderwens zou leiden?
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”


Terug naar “Psychologie & Gezondheid”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten

cron