Moeite met 'geen kinderwens'

Moderators: Memmem, Moderafo's

Kapoentje92

Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Kapoentje92 » 20 dec 2016 23:54

Ik ben een jonge vrouw, inmiddels een aantal jaar gelukkig getrouwd. Het krijgen van kinderen was voor mij logisch, maar dat hoefde niet meteen zodra de trouwakte ondertekend was. Tot ik mij na een x aantal jaar af begon te vragen: wil ik wel kinderen? Iets dat mijn man niet zo grappig vond, aangezien hij - zeker weten - graag kinderen wil. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik geen kinderwens heb. Er is geen oer-instinct, geen moederlijke gevoelens, geen smelten bij de aanblik van een baby. Ik geniet van het leven met de man die ik liefheb en zie het hele zwanger-zijn, bevallen en kinderen opvoeden niet zitten. Het is mijns inziens een enorme verantwoordelijkheid, ik vind mijn leven zo al ingewikkeld genoeg en ik heb er eerlijk gezegd geen behoefte aan dat aandacht-opeisende kinderen bepalen hoe mijn leven vanaf dat moment verloopt, en ik mezelf 'weg moet cijferen' omdat alles om hen draait.

Maar: ik vind dat wel jammer. Zeker omdat mijn man wel kinderen wil. Als ik zie hoe vriendinnen kunnen genieten van hun kinderen, ook al zijn ze afgepeigerd als het kroost op bed ligt, dan lijkt het mij ook fijn om dat te voelen.
Ik zou graag een kinderwens willen hebben. Het ontbreken daarvan bezorgt mij een wat weemoedig en verdrietig gevoel.
Ook omdat ik mij afvraag: is het niet Bijbels om kinderen te krijgen en op te voeden tot eer van God? Doe ik God er verdriet mee dat ik geen kinderen wil?

Zijn er mensen die deze vragen herkennen?

lekkerbek
Luitenant
Luitenant
Berichten: 520
Lid geworden op: 10 mei 2012 09:28

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor lekkerbek » 21 dec 2016 06:57

Op dit moment heb ik weinig tijd, dus teksten opzoeken gaat even niet lukken. Maar wat mij opvalt is dat dit bij mij egoïstisch overkomt, jij hebt er geen gevoel bij, jij wilt geen kinderen, jij wilt zelf de aandacht ipv deze aan kinderen te geven. Wat Bijbels is, is dat je niet voor jezelf hier op aarde bent. God moet de eer krijgen!
Als je het jammer vindt dat je die kinderwems niet hebt, waarom bid je er dan niet voor? Laat de Heere je leven leiden en niet jezelf! Als we zelf onze weg uitstippelen gaat het nooit goed!
"Leer mij volgen zonder vragen.
Vader wat Gij doet is goed!
Leer mij slechts het heden dragen
Met een rustig kalme moed!"
Als je zo je leven in Zijn handen legt dan komt het met jouw gevoelens ok goed!

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor benefietdiner » 21 dec 2016 08:07

Kapoentje92 schreef:Zijn er mensen die deze vragen herkennen?

Het gaat bij jou denk ik over het ontbreken van een ‘moederinstinct’, of heb ik dat verkeerd?
Het kan ook zijn dat je het moederinstinct weg druk om de een af andere rede bijvoorbeeld zijn er vrouwen die denken dat ze door kinderen krijgen een uitgezakt lichaam krijgen. Ik noem alleen een voorbeeld.

tulp
Sergeant
Sergeant
Berichten: 379
Lid geworden op: 30 apr 2006 14:42

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor tulp » 21 dec 2016 09:49

Goed dat je je realiseert wat er in je leeft.
Ik heb bewondering voor mensen die bij zichzelf nagaan hoe ze ergens instaan en niet met hun verstand hun gevoel dirigeren.
Gelukkig hoef je niet binnen een maand een knoop door te hakken. Je kunt rustig een poosje hiermee bezig zijn en afwachten of je gevoel verandert of dat het hierbij blijft.
Misschien is het een proces wat je met je man kunt delen?
Ik vind het een gave als je bij jezelf kunt blijven. Ieder mens is uniek, God heeft iedereen anders gemaakt. Veel vrouwen met kinderwens en ook vrouwen zonder kinderwens.
Voor kinderen is het schadelijk om opgevoed te worden door iemand die ze eigenlijk liever niet had gekregen.

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Chaya » 21 dec 2016 10:05

Kapoentje92 schreef:Zijn er mensen die deze vragen herkennen?

Hoi Kapoentje,
Ja hoor, dat herken ik wel. Ik was er ook niet zo mee bezig, vond het in de gezinnen van mijn oudere broers en zusters altijd zo'n heksenketel.
Brrr, niks voor mij.
Ik vond het leuk om met nichtjes en neefjes te keten, ze de fles te geven of een schone luier, maar moederen, nee.
Toen werd ik zwanger en ik sprong echt geen gat in de lucht toen ik het streepje op de test zag.
Maar ik merkte dat het heel langzaam groeide, letterlijk en figuurlijk.
Rondom zwangerschap, kraambed, het krijgen van kinderen, worden veel "roze" verhalen verteld.
Vroeger kregen de vrouwen gewoon een kind, of ze het wilden of niet.
Nu kan het een bewuste keuze zijn, dat maakt het enerzijds niet gemakkelijker. Want het is een keuze die je hele verdere leven zal bepalen.
En als je sommige gezinnen in ogenschouw neemt, denk je: die hadden beter geen kinderen kunnen krijgen (nemen wordt dan gezegd)
Mijn kraamverpleegkundige vertelde mij dat zij helemaal niet blij was toen ze voor de 2e keer zwanger werd. Kort na de eerste, het was
even genoeg. Dat vervelende gevoel - het ontbreken van blij, verwachtend uitzien - duurde tot de 3e dag van de kraamtijd!
Toen brak het open.
Kapoentje92 schreef:Ook omdat ik mij afvraag: is het niet Bijbels om kinderen te krijgen en op te voeden tot eer van God? Doe ik God er verdriet mee dat ik geen kinderen wil?

Kinderen zijn een geschenk van de Heere. Wij krijgen ze niet voor onszelf, maar om hen op te voeden tot eer van Hem.
Kapoentje92 schreef: Er is geen oer-instinct, geen moederlijke gevoelens, geen smelten bij de aanblik van een baby.

Dat is mogelijk omdat er nog geen kind is waar je gevoelens naar uit kunnen gaan.
Er zijn mensen die die de meest vieze stinkende luier van hun eigen baby lachend verschonen, terwijl ze die van een andere baby nog niet met afgewend hoofd kunnen doen. :mrgreen:
Een zwangerschap duurt 9 maanden, daarin gebeurt er van alles met je lichaam, onder invloed van hormonen zul je je af en toe verdrietig of moedeloos kunnen voelen, of juist heel opgetogen en blij.
Maar het duurt dus die tijd dat je er naar toe kunt groeien.
Als je tegen jezelf - en dus ook tegen je man - NEE blijft zeggen, onthoud je je man dus de kinderzegen, bewust. Hij wil ze heel graag, schreef je.
Wat ik me afvraag, hebben jullie dit nooit voor je huwelijk met elkaar besproken?
Nog iets.
Ik las:
80 procent van de stellen in Nederland lukt het om binnen anderhalf jaar zwanger te raken. De overige 20 procent heeft moeite om in verwachting te raken, van wie 3 procent ongewenst kinderloos blijft. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek is zo’n 20 procent van de vrouwen kinderloos, de helft onvrijwillig.

Als je dit besluit wel zou nemen, bestaat de mogelijkheid dat dit langer dan 9 maanden gaat duren.
Ik wens je veel wijsheid toe. Breng het in gebed, dat is de beste manier.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
Saskia
Majoor
Majoor
Berichten: 1786
Lid geworden op: 01 nov 2003 13:08

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Saskia » 21 dec 2016 12:06

Het niet hebben van een kinderwens herken ik heel erg, ik heb dat ook nooit gehad. Ik kon me best voorstellen dat andere mensen het leuk vonden om kinderen te krijgen, op te voeden, maar ik zag mezelf dat nog niet doen. Zwanger zijn en bevallen, pff, daar had ik ook geen zin in :mrgreen:
Nu was mijn situatie wel iets anders, ik had geen man met een kinderwens, dus ik hoefde er ook niet zo heel erg over na te denken.

Totdat mijn situatie van de ene op de andere dag veranderde, ik kreeg ineens een kind van 11 maanden in huis, eigenlijk tijdelijk, maar dat werd voorgoed. Wat er gebeurd is en wanneer dat gebeurd is zou ik je niet kunnen vertellen, maar dat kind heeft in korte tijd zo'n grote plek in m'n leven ingenomen, dat ik me niet voor kan stellen hoe mijn leven zonder haar zou zijn. Ik zou m'n leven voor haar geven, dat meen ik eerlijk. En dat, terwijl ik haar niet 9 maanden onder mijn hart gedragen heb, haar niet zelf op de wereld heb gezet, geen enkel hormoon gevoeld heb etc. :D
Dus neem van mij aan, het kan groeien, ook al gebeurt dat pas op het moment dat het kind er is.

Kapoentje92

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Kapoentje92 » 21 dec 2016 15:09

lekkerbek schreef:Maar wat mij opvalt is dat dit bij mij egoïstisch overkomt, jij hebt er geen gevoel bij, jij wilt geen kinderen, jij wilt zelf de aandacht ipv deze aan kinderen te geven. Wat Bijbels is, is dat je niet voor jezelf hier op aarde bent. God moet de eer krijgen! (...)
Als je het jammer vindt dat je die kinderwems niet hebt, waarom bid je er dan niet voor?


Beste Lekkerbek, dat is ook juist waar bij mij het probleem ligt. Ik vind het van mezelf ook egoïstisch klinken, en ben daar ook niet blij mee, maar het punt is wel dat ik dit gevoel en deze kinderwens niet heb. Ik ben het met je eens dat ik niet voor mijzelf op aarde ben, maar is mijn doel hier op aarde dan om kinderen te produceren? En uiteraard bid ik hier voor, om duidelijkheid wat dan wél het doel van mijn leven is.

Chaya schreef:Als je tegen jezelf - en dus ook tegen je man - NEE blijft zeggen, onthoud je je man dus de kinderzegen, bewust. Hij wil ze heel graag, schreef je.
Wat ik me afvraag, hebben jullie dit nooit voor je huwelijk met elkaar besproken?


Beste Chaya, bedankt voor je reactie, fijn dat er meer mensen dezelfde ervaring hebben! Ik begrijp wat je bedoelt, maar als je ervoor staat, is het lastig om daarover heen te zien. Stel dat ik dan zeg: oke, laten we het toch maar proberen... en dat gevoel komt niet? Ook niet na de geboorte? Daar ben ik wel bang voor en dan zit je er wel mee.
Wij hebben wel over kinderen gesproken voor ons huwelijk, maar wat ik ook aangaf: ik dacht er nauwelijks over na, meer een automatisme. Tot je echt getrouwd bent en de mogelijkheid daar is, toen begon ik er pas echt over na te denken!

benefietdiner schreef:Het gaat bij jou denk ik over het ontbreken van een ‘moederinstinct’, of heb ik dat verkeerd?
Het kan ook zijn dat je het moederinstinct weg druk om de een af andere rede bijvoorbeeld zijn er vrouwen die denken dat ze door kinderen krijgen een uitgezakt lichaam krijgen. Ik noem alleen een voorbeeld.


Je hebt gelijk wat betreft het ontbrekende moederinstinct. Niet dat ik bang ben om een uitgezakt lijf te krijgen hoor, haha. Het is meer dat ik mijn leven niet wil laten invullen door anderen, in dit geval: kinderen.

tulp schreef:Ik vind het een gave als je bij jezelf kunt blijven.

Dankje voor de bemoedigende reactie Tulp! Het geeft een andere kijk op mijn vraag, bedankt voor je begrip :)

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Chaya » 21 dec 2016 15:33

Kapoentje92 schreef:Beste Chaya, bedankt voor je reactie, fijn dat er meer mensen dezelfde ervaring hebben! Ik begrijp wat je bedoelt, maar als je ervoor staat, is het lastig om daarover heen te zien. Stel dat ik dan zeg: oke, laten we het toch maar proberen... en dat gevoel komt niet? Ook niet na de geboorte? Daar ben ik wel bang voor en dan zit je er wel mee.
Wij hebben wel over kinderen gesproken voor ons huwelijk, maar wat ik ook aangaf: ik dacht er nauwelijks over na, meer een automatisme. Tot je echt getrouwd bent en de mogelijkheid daar is, toen begon ik er pas echt over na te denken!

Dat is dan een nadeel van de keuzemogelijkheid he. Toen ik de tweede verwachtte was ik bang dat ik niet zoveel als van de eerste zou kunnen houden, misschien. Ja ja, een mens kan zo wat aftobben.

Ik vond in de rubriek hier nog een soortgelijke vraag, misschien heb je iets aan het antwoord:

www.refoweb.nl/vragenrubriek/18496/tota ... kinderwens

Maar één ding wil ik je nog meegeven, laat je niet opjagen door een tikkende biologische klok, buitenstaanders en fanatieke moeders. :D
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23520
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Marnix » 21 dec 2016 16:32

Kapoentje92 schreef:Ik ben een jonge vrouw, inmiddels een aantal jaar gelukkig getrouwd. Het krijgen van kinderen was voor mij logisch, maar dat hoefde niet meteen zodra de trouwakte ondertekend was. Tot ik mij na een x aantal jaar af begon te vragen: wil ik wel kinderen? Iets dat mijn man niet zo grappig vond, aangezien hij - zeker weten - graag kinderen wil. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik geen kinderwens heb. Er is geen oer-instinct, geen moederlijke gevoelens, geen smelten bij de aanblik van een baby. Ik geniet van het leven met de man die ik liefheb en zie het hele zwanger-zijn, bevallen en kinderen opvoeden niet zitten. Het is mijns inziens een enorme verantwoordelijkheid, ik vind mijn leven zo al ingewikkeld genoeg en ik heb er eerlijk gezegd geen behoefte aan dat aandacht-opeisende kinderen bepalen hoe mijn leven vanaf dat moment verloopt, en ik mezelf 'weg moet cijferen' omdat alles om hen draait.

Maar: ik vind dat wel jammer. Zeker omdat mijn man wel kinderen wil. Als ik zie hoe vriendinnen kunnen genieten van hun kinderen, ook al zijn ze afgepeigerd als het kroost op bed ligt, dan lijkt het mij ook fijn om dat te voelen.
Ik zou graag een kinderwens willen hebben. Het ontbreken daarvan bezorgt mij een wat weemoedig en verdrietig gevoel.
Ook omdat ik mij afvraag: is het niet Bijbels om kinderen te krijgen en op te voeden tot eer van God? Doe ik God er verdriet mee dat ik geen kinderen wil?

Zijn er mensen die deze vragen herkennen?


Goed dat je dit zo eerlijk durft te bespreken. En jammer dat er gelijk zoveel kritiek op komt, dat je vragen snel als egoïstisch worden bestempeld etcetera. Terecht merk je op dat het een verantwoordelijke taak is, kinderen opvoeden. En dat je daar niet zomaar of tegen je zin in, aan moet beginnen. Dus, bij deze wat vragen en opmerkingen om er verder over na te denken.

Ik begin wel even bij mezelf: Ik ben een jaar of 7 getrouwd. Ik had ook nooit een diepe kinderwens, of heel veel met baby's ofzo. Ik vond het een eng idee ook, een bedreiging voor mijn vrijheid en flexibiliteit. Maar we wisten wel dat we een keer kinderen wilden, het heeft ook leuke kanten. Dus op een gegeven moment een knoop doorgehakt en een kind gekregen. Ik kan je vertellen, het is zoveel leuker en mooier dan ik van tevoren had gehad. Ja, het is een verantwoordelijkheid (maar miljarden anderen kunnen het ook, ook kind opvoeden) en het kost energie. Maar het cliché dat het ook heel veel oplevert is meer dan waar. En daarnaast, je moet soms wat meer rekening met dingen houden maar je leven houdt niet op, wordt niet minder leuk, je kan nog steeds heel veel leuke dingen doen. Je hoeft jezelf helemaal niet weg te cijferen. Ongetwijfeld ken je mensen met kinderen waarbij hun leven alleen nog maar om hun kinderen draait maar dat is een keuze. Je kan prima kinderen hebben en zelf ook nog leven en dingen doen die je leuk vindt.

Oh en sinds we zelf (bijna 1 jaar) een baby hebben vind ik baby's van anderen ook een stuk leuker.

Kortom en daarom vertel ik je dit, misschien heb je wel een wat negatief beeld van een leven met kinderen. En besef je niet half hoe mooi het is. En misschien heb je wel een verkeerde verwachting dat je dat allemaal op voorhand ook zo moet voelen. Geloof me, als je eenmaal je eigen kind wat 9 maanden in je buik heeft gezeten, wat de dna van jou en je man heeft en van jou afhankelijk is, in je armen hebt ben je verliefd. Dus als je wil genieten van je kinderen: Maak je geen zorgen dat je die gevoelens nu nog niet hebt. Die komen dan wel.

Ik denk niet dat je God verdriet doet als je geen kinderen krijgt. Je weet niet eens of je ze wel kan krijgen. Maar als je het niet probeert doe je wel je man verdriet. En misschien jezelf ook wel, als je later wat ouder bent en terugkijkt, je misschien wel eenzaam voelt. Het is denk ik wel goed om ook over die dingen na te denken. Kies je hierin alleen voor jezelf, je leven nu, of ook voor je man, je toekomst?

Mag ik trouwens weten hoe oud je bent en hoe lang je getrouwd bent? Aan je naam te zien ben je 24? Het hoeft niet meteen morgen hoor. Ik ben heel blij dat we 6 jaar met z'n tweeën zijn geweest waarin onze relatie is gegroeid, we allerlei leuke en nuttige dingen konden doen. Spreek er samen eens over, denk eens na over een termijn. En geloof me, klaar ben je er van tevoren nooit voor. Je kan altijd 100 redenen verzinnen om nog maar even te wachten. Maar soms moet je, om mooie dingen te ontdekken in het diepe springen. Hebben wij ooit ook gedaan en ik heb er nog geen minuut spijt van gehad. Ook al waren mijn verwachtingen op voorhand ook gespannen en kritisch. En smolt ik niet bij de gedachte aan een baby. Als ik nu naar die van mij kijk doe ik dat wel. ;)

Succes en veel zegen met het verder nadenken over deze dingen. En als je na dit betoog nog vragen hebt, stel ze gerust ;)
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Bambi

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Bambi » 21 dec 2016 16:37

=
Laatst gewijzigd door Bambi op 12 dec 2017 06:59, 1 keer totaal gewijzigd.

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4539
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor naamloos » 21 dec 2016 16:45

lekkerbek schreef:Maar wat mij opvalt is dat dit bij mij egoïstisch overkomt, jij hebt er geen gevoel bij, jij wilt geen kinderen, jij wilt zelf de aandacht ipv deze aan kinderen te geven. Wat Bijbels is, is dat je niet voor jezelf hier op aarde bent. God moet de eer krijgen!
Als je het jammer vindt dat je die kinderwems niet hebt, waarom bid je er dan niet voor? Laat de Heere je leven leiden en niet jezelf! Als we zelf onze weg uitstippelen gaat het nooit goed!
Kapoentje92 schreef:Beste Lekkerbek, dat is ook juist waar bij mij het probleem ligt. Ik vind het van mezelf ook egoïstisch klinken, en ben daar ook niet blij mee, maar het punt is wel dat ik dit gevoel en deze kinderwens niet heb. Ik ben het met je eens dat ik niet voor mijzelf op aarde ben, maar is mijn doel hier op aarde dan om kinderen te produceren? En uiteraard bid ik hier voor, om duidelijkheid wat dan wél het doel van mijn leven is.
Hmm, ik vind dat 'egoïstisch' hier nogal dubbel klinken.
Wat nou als iemand wél een kinderwens heeft, wél graag aan kinderen aandacht besteed omdat ie daar nu eenmaal gek op is?
Is het dan opeens niet egoïstisch te proberen deze eigen verlangens te realiseren?

Een ander (m.i. groter) probleem is, dat je man hier anders in staat. Jammer dat jullie het hier blijkbaar vooraf niet over hebben gehad.
Hoewel dat misschien niet zo veel had uitgemaakt omdat het voor jou tevoren gewoon logisch leek om ooit kinderen te krijgen.
Alhoewel, misschien was je anders dan wel direct gaan nadenken of je eigenlijk wel kinderen wilde.
Maarja, nou kun je zeggen ''ik wil niet egoïstisch zijn naar mijn man toe'', en je man kan op zijn beurt zeggen ''ik wil niet egoïstisch zijn naar mijn vrouw toe. Maar het gaat niet alleen om jou of je man. Kinderen zijn geen 'dingen', dus je hebt niet met 2 'partijen' te maken, maar met 3.
Ik vind de reactie van @Tulp echt waardevol. 8>)
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Bambi

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Bambi » 21 dec 2016 16:54

=
Laatst gewijzigd door Bambi op 12 dec 2017 06:59, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23520
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Marnix » 21 dec 2016 17:12

Bambi schreef:Het heeft ook niks met egoïsme te maken, maar met opstandigheid
Wij willen best wel doen wat God wil, maar dan op onze tijd en onze manier

Laten we naar Maria kijken, die kreeg de boodschap dat ze een kind kreeg en die ging geen problemen invullen met haar wil en gevoelens en of ze het wel aankon en of het wel met haar plannen strookte. Maar legde zich neer bij de wil van God en ging er vanuit dat God dan wel zou helpen.
Dat is de moeilijkste les, maar ook de enige les, die wij Christenen hebben op aarde. Ons voegen naar de wil van God en Hem erin vertrouwen, dat Hij ons dan zal helpen.


Dat is te kort door de bocht. Allereerst wil God niet dat iedereen kinderen krijgt. Hoe weet je wanneer God wil dat je kinderen krijgt? Bij Maria was dat duidelijk, God wilde dat en ondanks dat ze nog niet getrouwd was en jong was zei Maria: Uw wil geschiedde. Maar als iemand net getrouwd is en het krijgen van kinderen op dat moment heel eng vindt en daar geen behoefte toe voelt en dat bespreekbaar maakt, waarom is dat dan opstandigheid? Misschien wil God wel dat ze er eerst goed over nadenkt en doet ze dat nu?! Sorry maar ik vind je reactie nogal lomp en ondoordacht en ik denk niet dat je Kapoentje92 hiermee helpt door te zeggen: Je bent gewoon opstandig, of je wil of niet, je moet kinderen proberen te krijgen, nu, want dat is Gods wil.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Bambi

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Bambi » 21 dec 2016 17:27

=
Laatst gewijzigd door Bambi op 12 dec 2017 06:59, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23520
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Moeite met 'geen kinderwens'

Berichtdoor Marnix » 21 dec 2016 17:41

Ja, echt tactisch was het niet. Verder geloof ik niet helemaal wat je zegt. Ja, God kan best zorgen dat iemand zwanger wordt, ook al gebruikt hij / zij voorbehoedsmiddelen. Je hoort het nog wel eens dat iemand zwanger wordt, hoewel dat vaak is omdat men de voorbehoedsmiddelen een keer vergeet, er wat misgaat etc. Ik geloof namelijk ook dat God de mens zelf verantwoordelijkheid geeft om keuzes te maken. En doorgaans werken voorbehoedsmiddelen dan ook prima. Dit soort verhaaltjes kloppen niet en in feite zeg je tegen mensen: Gewoon voorbehoedsmiddelen gebruiken, als God wil dat je zwanger wordt word je het toch wel. En naast dat het niet klopt is wat Kapoentje doet een stuk verstandiger: Je twijfels delen en bespreken en zoeken naar Gods wil, hoe dat zich verhoudt tot je gevoelens etc. Jammer dat jij die serieuze vragen totaal niet serieus blijkt te nemen en nogmaals, daar is ze totaal niet mee geholpen.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”


Terug naar “Psychologie & Gezondheid”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten