Heb al enige tijd last van een forse depressie met daarbij hulp van een psycholoog en ondersteuning van medicijnen.
Helaas krijg ik via de kerkelijke weg geen enkele ondersteuning om mijn verhaal kwijt te kunnen ook zie of hoor ik niets van gemeenteleden. Lijkt wel of ze er bang voor zijn,terwijl jezelf graag je verhaal kwijt wil. Daardoor voel ik mij erg eenzaam.
Een ouderling reageerde toen ik om geestelijke hulp vroeg " we zijn er niet voor om je handje vast te houden" ik wist niet wat ik hoorde.
Zeer teleurstellend en verdrietig vind ik.