Berichtdoor elburger » 17 dec 2018 18:31
Ik ken momenteel 2 mensen die te kampen hebben met een burn-out
Een jonge vrouw van 30 en een vrouw van middelbare leeftijd, 52 dacht ik.
Beiden onder behandeling en ik bemerk dat er een verschil is in het benaderen van de "patiënten" door de arbo dienst.
De jongere vrouw wordt gepusht om maar weer zo snel mogelijk aan het werk te gaan, eerst moest zij maar eens gaan koffie drinken en de dag erna werd zij opgebeld en vertelde men haar dat ze maar weer moest gaan om koffie te drinken.
Deze jonge vrouw heeft tijdens het koffie drinken, ong 30 min, alleen maar gehuild.
Zij staat onder behandeling bij een psycholoog en heeft mensendieck therapie.
Daarnaast heeft zij serieuze nekklachten waarvoor zij bij een specialist loopt.
Deze vrouw werkt normaal gesproken 36 uur maar wordt veel gevraagd om in te vallen als er iemand ziek is, en aangezien zij plichtsgetrouw geeft zij vaak gehoor aan het verzoek.
Ook tijdens haar vrije dagen, vakanties wordt zij regelmatig gebeld omdat men het op het werk niet even weet.
Als gevolg deze totale instorting.
Maar de arbo arts, onder druk van de werkgever, wil haar zo snel mogelijk weer aan het werk hebben, terwijl vanuit de medische kant gewerkt wordt aan een rustige opbouw, om weer terug te kunnen keren in het arbeidsproces.
De vrouw van middelbare leeftijd daarin tegen krijgt alle tijd.
Hoefde pas na 5 weken voor het eerst bij de arbo arts te verschijnen en mag na het koffiedrink bezoekje eerst weer beginnen met 3x 2 uur per dag.
Ken beide vrouwen redelijk goed en heb goed contact met hun echtgenoten, dus ben goed op de hoogte van beide situaties.
Mijn vermoeden is, en ik kan het fout hebben, dat men van een jonge vrouw meer verwacht dan van een ouder iemand.
Van de zijde van de arbo dienst dan.
Mijn vriend heeft een jaar of 5 hetzelfde meegemaakt.
Ook een burn-out.
Prognose was dat het tussen 8 en 12 maanden zou duren voor hij hij volledig aan het werk zou kunnen.
Arbo dienst besliste anders en begon al spoedig weer met het re-integratie traject.
Uiteindelijk heeft het 2 jaar en 7 maanden geduurd dat hij weer volledig aan het werk kon gaan,
Wel werkt hij nu 32 i.p.v. 38 uur omdat de werkdruk anders te groot zou worden.
Burn-out, is een zwaar onderschatte vorm van ziekte, en de aandacht met name vanuit de werkgever is "heel vaak" niet positief.
ongerechtigheden hadden de overhand over mij, maar onze overtredingen die verzoent Gij