BroerKobijn schreef:Ik waag toch een poging hier, ondanks mogelijke kritiek op mijn 'Rock & Roll' -leven...
Aanvankelijk is de christelijke leer zeer populair geweest in Europa en daarbuiten. Het verving zo'n beetje alle reeksen aan goden die niet joods of aan Israël gebonden lijken te zijn.
Zoals ik het begrepen heb, is het een uitvinding van de Romeinen om er een staatsgodsdienst van te maken. Alle neuzen dezelfde kant op => steengoed idee. Maar volgens mijn inzicht is daarmee tegelijk de houdbaarheid van kerkgeloof aangebroken: De mensen die niet willen zullen alleen maar roet in het eten gooien. Mijn mening is dat je het niet kunt of mag verplichtten.
Neem nu de Nederlandse staatsgodsdienst van weleer: tijdelijk houdbaar.
Bovendien heeft onze koning als kroonprins voor een katholieke vrouw gekozen => nogmaals is de staatsgodsdienst verder weg.
Godsdienst op zich is prima voor mij, het hoeft alleen niet per staat bepaalt te worden. In mijn anarchistische 'Rock & Roll' -visie is juist de "Totalitaire macht" des duivels, zoals we gezien hebben in wat meer recente geschiedenis; Adolf Hitler bijvoorbeeld, of Josef Stalin. Daar is geen christelijke weg meer in te vinden.
In Rock & Roll soms ook niet. Zie volgende voorbeelden.
Een Amerikaanse Rock & Roll -uitspatting is de Metal. Daar kennen ze de godslasterlijke band 'Deicide'. Deicide doet het er ook om. of de band 'Morbid Angel', of de Nederlandse Metalband variant 'Altar'. Altar met het album 'Youth Against Christ'. Zwaar, dreigend en agressief; Dat willen ze juist. Dat zegt het wel, ikzelf hou er niet echt van, het beschrijft duidelijk niet mijn song van 'vrede en liefde', maar ben toch bekend met Death -Metal.
Rock & Roll hoort in ieder geval met de elektrische gitaar, voortgekomen uit de bluesrock, om de electrische gitaar wat meer 'body' te geven in een muziekgezelschap. Ik luister graag naar Amerikaanse Rock, van Nirvana (met Kurt Cobain: die in mijn avatar) tot Jefferson Airplane; Dat luistert prettiger dan Death Metal, zo vind ik, en het is zeker geen "verplichte" klassieke compositie zoals Bach, Beethoven en die anderen.
Ik wil best geloven in Jezus en God, en in de kerk een betere eredienst volgen...
Maar ook niet onder dwang, ik hou niet van staatsgodsdienst. Al problemen genoeg toen ik als kind vaders' regel overtrad. Ik ben aan het vallen sindsdien, het lijkt wel die sombere 'Doom Metal', of 'Gothic'.
In ieder geval, Rock is niet mijn bijbel of wet. Mijn leven is ruimer: Dat geloof ik wel. Misschien hoort God en de leer van Jezus daar in. Mijn vader en moeder volgen de kerk; Zij hebben al genoeg met mij te stellen. In alle vrijheden hebben ze me de Rockmuziek nog nooit verboden. Zij verbieden me nu nog weinig, ik ben al middelbare leeftijd. Oud en Wijs genoeg zo zegt men (zelfs daar kan ik soms nog aan twijfelen).
Rock is volgens mij ook niet het Duivels' werk, maar het is wel zeker wilde muziek voor jongelui (het kan magisch zijn...).
Ik sta nu ook wel open voor commentaar, denk ik. Schrijf maar raak hieronder, als het uitnodigt.
Groeten van BroerKobijn.
Inderdaad is de LEER van de kerk in Europa heel populair geweest en dat hangt inderdaad samen met het feit dat keizer Constantijn de Kerk als staatsgodsdienst heeft ingesteld. Veel Cristenen waren daar wel blij mee, omdat er daarom voor hen dus ook geen vervolging meer was.
Als iemand weg ging bij de kerk dan had hij het risico dat mensen dan bijvoorbeeld geen brood meer bij hem gingen kopen als hij bakker was omdat hij niet meer bij de kerk hoorde. Dit zelfde zagen we na de vrijmaking en het begin van de Gereformeerd Vrijgemaakte kerk.
Het doel van keizer Constantijn was dat de mensen dan maar in het gareel zouden lopen van de regels van de kerk, namelijk de overheid gehoorzamen en geen geweld gebruiken en goed zijn voor elkaar, hard werken en belasting betalen.
Wanneer we terugkijken naar het effect wat het maken tot staatsgodsdienst heeft gehad dan moeten we constateren dat er nu nog wel mensen in de kerk zitten maar dat een groot deel van hen er zit omdat hun ouders er ook zitten. Dat is dus niet de goede motivatie.
Ook zien we dat bijvoorbeeld het leerstuk van Kuyper over de veronderstelde wedergeboorte er toe heeft bijgedragen dat veel mensen de oproep in Gods Woord om wedergeboren te worden naast zich neerleggen omdat ze veronderstellen dat ze al wedergeboren zijn omdat ze in de kerk zitten en omdat hun ouders daar lid zijn of waren.
Wanneer je dus vandaag de dag kijkt dan zie je veel mensen die er maar zitten en niet wedergeboren zijn.
Wanneer de preken steeds zo zijn dat iedereen wordt aangesproken als kinderen Gods dan denken die mensen dat het met hen wel goed zit, maar zo is het niet. De oproep om wederomgeboren te worden is voor iedereen dus voor mensen buiten de kerk maar ook juist voor hen die onder het Woord zitten iedere zondag.
Staatsgodsdienst in daarom inderdaad te beschrijven als kerk met verstreken houdbaarheid.
De enige manier van Kerk zijn is ook niet het kerk zijn, maar Gemeente zijn van Christus, door zelf een ieder persoonlijk te zijn ingevoegd als levende stenen door de wedergeboorte. De kerk is dus niet meer van deze tijd, maar de Gemeente is nu nog steeds wat daadwerkelijk zijn werking en kracht en functie niet heeft verloren.
Iedere kerk die voor een groot deel bestaat uit deze wedergeboren mensen mag zich daarom gelukkig prijzen omdat deze mensen zorgen dat het Leven vanuit God door die mensen heen kan stromen naar anderen toe.
De wedergeboren mensen moeten zich wel realiseren dat we mensen die niet wederomgeboren zijn niet de regeltjes kunnen en mogen opleggen die wij voor ons eigen leven hanteren. Het enigste wat we mogen en moeten zeggen tegen hen is dat ze een relatie moeten hebben met God, door wedergeboorte. Alle werken die wedergeboren mensen doen ook al spreken anderen daar nog zo goed van hebben totaal geen enkele waarde, hoewel het heel vroom lijkt van de buitenkant. Alles wat niet gedaan is uit liefde tot Jezus dat zal wegwaaien en heeft geen waarde voor God.
Ik zal het heel zwart / wit stellen, maar het is wel Bijbels om te zeggen dat mensen die niet wedergeboren zijn kinderen van de duivel zijn en onder de macht van de duivel liggen en dat wedergeboren mensen kinderen van God zijn en dus niet meer onder de macht van de duivel liggen, maar onder de genade van God die effectief is geworden in hun leven. Er is dus in deze wereld een tweedeling, namelijk het koninkrijk van de duivel en het Koninkrijk van God. Overal waar iemand tot geloof komt en God groot gemaakt wordt daar wordt het koninkrijk van de duivel weer verder teruggedrongen.
Zo is in de muziekwereld ook een verschil in werelden, namelijk de Christelijke muziek tegenover de rest.
Dat is normaal voor de tijd waar we nu in leven dat ook daar een tweedeling is.
Er bestaat wel een ander verschil bij alle muziek die niet tot het Christelijke genre behoord, namelijk puur slechte muziek met teksten die de duivel aanbidden en muziek met gematigde teksten die over koetjes en kalfjes gaan om maar zo te zeggen.
Alles wat we horen komt in onze hersenen binnen en daar gaan wij naar handelen als we dat maar vaak genoeg horen.
Daarom is het van belang dat wij zelf keuzes maken in het uitzoeken van muziek waar we naar luisteren.
Het kan best zijn dat iemand van stevige muziek houdt dus die zullen niet naar Elly en Rikkert luisteren bijvoorbeeld, omdat ze dat niks aan vinden.
Zelf vind ik de rockband Petra wel mooi om soms naar te luisteren, stevige rock maar wel goede teksten.
Ook alle klassieke muziek is niet 1 pot nat, omdat sommige componisten openlijk er voor uit kwamen dat ze de duivel dienden als hun heer en god.
Hun muziek is dan ook doordrenkt van satanische invloeden.
Zo is een ieder zelf verantwoordelijk voor het uitzoeken van de muziek waar ze naar luisteren, ongeacht hun muziekstijl voorkeur.
maar echt, zo goed is God.