Gods wil voor mijn relatie?

[Sannetje81]

Een jaar geleden gebeurde het voor het eerst, twijfel of het Gods wil was dat ik samen met m’n vriend verder ging. Destijds heb ik daar pastorale gesprekken over gevoerd en de keuze gemaakt om verder te gaan met mijn vriend, met de gedachte dat als de twijfel terug zou komen ik er dan wellicht wat mee zou moeten. Een paar maanden terug kwam de twijfel opnieuw, ik hield me bezig met het kloosterleven. Zou dit Gods plan zijn voor mijn leven? Achteraf ervaarde ik dat dat leven niet bij mij past. Nu sinds een week ervaar ik weer diezelfde twijfel.. ik vind het zo lastig. Mijn vriend weet ervan. Hij kent mij als geen ander, we houden van elkaar (hoewel ik ook begin te twijfelen of ik wel écht van hem houd), we proberen beide met de Heere Jezus te wandelen, we zijn nu 1.5 jaar samen. Ik snap niet waarom die twijfel toch weer terugkomt. Spreekt God op die manier tot mij? Wilt God dat ik mijn relatie verbreek en mezelf volledig in Zijn handen overgeef? Of komt het voort uit angst? Mijn verleden is complex, ik heb een onveilige hechting gehad, dus dat kan een rol spelen. Iets in mij zegt dat het beter is als ik de relatie verbreek. Is dat mijn hart of zijn dat mijn gedachten? En waar is dat op gebaseerd? Misschien omdat ik er zo over na denk ga ik het ook zo voelen. Want als ik er nuchter over na denk dan is er niks mis met onze relatie en proberen we het samen met God te doen. Maar wat als het wel Gods wil is dat ik de relatie verbreek en ik gehoorzaam Hem niet? Misschien ziet God iets, wat mijn vriend en ik niet zien. Als ik er alleen al over na denk, raakt dat me zo erg, ik wil hem niet kwijt. Ik verlang ernaar om samen met hem een toekomst op te bouwen. Een pastoraal gesprek volgt nog, maar ik wil graag jullie meningen horen.

[naamloos]

Een jaar geleden gebeurde het voor het eerst, twijfel of het Gods wil was dat ik samen met m’n vriend verder ging. Destijds heb ik daar pastorale gesprekken over gevoerd en de keuze gemaakt om verder te gaan met mijn vriend, met de gedachte dat als de twijfel terug zou komen ik er dan wellicht wat mee zou moeten. Een paar maanden terug kwam de twijfel opnieuw, ik hield me bezig met het kloosterleven. Zou dit Gods plan zijn voor mijn leven? Achteraf ervaarde ik dat dat leven niet bij mij past. Nu sinds een week ervaar ik weer diezelfde twijfel.. ik vind het zo lastig. Mijn vriend weet ervan. Hij kent mij als geen ander, we houden van elkaar (hoewel ik ook begin te twijfelen of ik wel écht van hem houd), we proberen beide met de Heere Jezus te wandelen, we zijn nu 1.5 jaar samen. Ik snap niet waarom die twijfel toch weer terugkomt. Spreekt God op die manier tot mij? Wilt God dat ik mijn relatie verbreek en mezelf volledig in Zijn handen overgeef? Of komt het voort uit angst? Mijn verleden is complex, ik heb een onveilige hechting gehad, dus dat kan een rol spelen. Iets in mij zegt dat het beter is als ik de relatie verbreek. Is dat mijn hart of zijn dat mijn gedachten? En waar is dat op gebaseerd. Misschien omdat ik er zo over na denk ga ik het ook zo voelen. Want als ik er nuchter over na denk dan is er niks mis met onze relatie en proberen we het samen met God te doen. Maar wat als het wel Gods wil is dat ik de relatie verbreek en ik gehoorzaam Hem niet? Misschien ziet God iets, wat mijn vriend en ik niet zien. Als ik er alleen al over na denk, raakt dat me zo erg, ik wil hem niet kwijt. Ik verlang ernaar om samen met hem een toekomst op te bouwen. Een pastoraal gesprek volgt nog, maar ik wil graag jullie meningen horen.

Tja, ik zou zeggen: gewoon nuchter blijven nadenken.
Je kunt jezelf heel wat aanpraten, en als je iets zelf gaat geloven ga je het ook voelen.
Vervolgens kun je dat (mogelijk) aan God toe gaan schrijven.
Geen mens op de wereld (ook geen dominee of zoiets) die je daar antwoord op kan geven want die hebben ook geen telefoonlijn met God hoor)
Als je gelooft in een almachtige God, vertrouw er dan ook maar op dat hij je klip en klaar duidelijk maakt wat zijn (bijzondere) plannen voor je zijn.
Ik kan geen enkele reden bedenken waarom hij daaarvoor schimmige mysterieuze methodes zou bedenken waardoor hij dat via via aan jou bekent zou maken. Kortom: gebruik je nuchtere verstand, dat doe je met andere dingen toch ook neem ik aan?

[Marnix]

Een jaar geleden gebeurde het voor het eerst, twijfel of het Gods wil was dat ik samen met m’n vriend verder ging. Destijds heb ik daar pastorale gesprekken over gevoerd en de keuze gemaakt om verder te gaan met mijn vriend, met de gedachte dat als de twijfel terug zou komen ik er dan wellicht wat mee zou moeten. Een paar maanden terug kwam de twijfel opnieuw, ik hield me bezig met het kloosterleven. Zou dit Gods plan zijn voor mijn leven? Achteraf ervaarde ik dat dat leven niet bij mij past. Nu sinds een week ervaar ik weer diezelfde twijfel.. ik vind het zo lastig. Mijn vriend weet ervan. Hij kent mij als geen ander, we houden van elkaar (hoewel ik ook begin te twijfelen of ik wel écht van hem houd), we proberen beide met de Heere Jezus te wandelen, we zijn nu 1.5 jaar samen. Ik snap niet waarom die twijfel toch weer terugkomt. Spreekt God op die manier tot mij? Wilt God dat ik mijn relatie verbreek en mezelf volledig in Zijn handen overgeef? Of komt het voort uit angst? Mijn verleden is complex, ik heb een onveilige hechting gehad, dus dat kan een rol spelen. Iets in mij zegt dat het beter is als ik de relatie verbreek. Is dat mijn hart of zijn dat mijn gedachten? En waar is dat op gebaseerd? Misschien omdat ik er zo over na denk ga ik het ook zo voelen. Want als ik er nuchter over na denk dan is er niks mis met onze relatie en proberen we het samen met God te doen. Maar wat als het wel Gods wil is dat ik de relatie verbreek en ik gehoorzaam Hem niet? Misschien ziet God iets, wat mijn vriend en ik niet zien. Als ik er alleen al over na denk, raakt dat me zo erg, ik wil hem niet kwijt. Ik verlang ernaar om samen met hem een toekomst op te bouwen. Een pastoraal gesprek volgt nog, maar ik wil graag jullie meningen horen.

Waarom zou God willen dat je je relatie opgeeft? Waar komt het idee vandaan dat je liefde voor je partner zou concurreren met je liefde voor God? De ene relatie de ander in de weg zou staan? De meeste christelijke stellen zullen dat totaal niet zo ervaren, dus waarom jij wel? Heeft het te maken met iets dat je hebt meegemaakt of zo? Ik denk dat God niet spreekt door twijfels in je hart, twijfel komt vaak van de duivel. Als God spreekt krijg je juist zekerheid.

[benefietdiner]

Een jaar geleden gebeurde het voor het eerst, twijfel of het Gods wil was dat ik samen met m’n vriend verder ging. Destijds heb ik daar pastorale gesprekken over gevoerd en de keuze gemaakt om verder te gaan met mijn vriend, met de gedachte dat als de twijfel terug zou komen ik er dan wellicht wat mee zou moeten. Een paar maanden terug kwam de twijfel opnieuw, ik hield me bezig met het kloosterleven. Zou dit Gods plan zijn voor mijn leven? Achteraf ervaarde ik dat dat leven niet bij mij past. Nu sinds een week ervaar ik weer diezelfde twijfel.. ik vind het zo lastig. Mijn vriend weet ervan. Hij kent mij als geen ander, we houden van elkaar (hoewel ik ook begin te twijfelen of ik wel écht van hem houd), we proberen beide met de Heere Jezus te wandelen, we zijn nu 1.5 jaar samen. Ik snap niet waarom die twijfel toch weer terugkomt. Spreekt God op die manier tot mij? Wilt God dat ik mijn relatie verbreek en mezelf volledig in Zijn handen overgeef? Of komt het voort uit angst? Mijn verleden is complex, ik heb een onveilige hechting gehad, dus dat kan een rol spelen. Iets in mij zegt dat het beter is als ik de relatie verbreek. Is dat mijn hart of zijn dat mijn gedachten? En waar is dat op gebaseerd? Misschien omdat ik er zo over na denk ga ik het ook zo voelen. Want als ik er nuchter over na denk dan is er niks mis met onze relatie en proberen we het samen met God te doen. Maar wat als het wel Gods wil is dat ik de relatie verbreek en ik gehoorzaam Hem niet? Misschien ziet God iets, wat mijn vriend en ik niet zien. Als ik er alleen al over na denk, raakt dat me zo erg, ik wil hem niet kwijt. Ik verlang ernaar om samen met hem een toekomst op te bouwen. Een pastoraal gesprek volgt nog, maar ik wil graag jullie meningen horen.

Kijk eens naar dit antwoord over 'binnenpraters', zijn die bij jou wel duidelijk voor je? : https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... enpraters/
Gaat in dit antwoord niet over een vriendrelatie maar wel over goede en niet goede gedachten t.o.v. God.

[Lalage]

Je hebt nooit 100% zekerheid. Iedereen heeft goede en mindere kanten, jullie allebei ook. Ken je elkaar goed genoeg? Lijkt het je fijn om samen te leven? Ga dan trouwen en kies voor elkaar. Zal het goed gaan? Dat kan je niet voorspellen.

Ik weet nog dat het mij rust gaf toen de bruiloft achter de rug was en de keus gemaakt was. Toen hoefde ik niet meer te piekeren over of dit het wel was. Het is nu 17 jaar later en we zijn nog steeds blij met die keuze. Natuurlijk doen we weleens chagrijnig tegen elkaar. Maar dat moet toch kunnen. Juist bij degene die het dichtst bij je staat, laat je je vervelende kant weleens zien. Je weet ook niet hoe je je zal gaan ontwikkelen in de toekomst. In gesprek blijven is belangrijk, zodat je met elkaar mee kunt bewegen.