Advies nodig

[Livelovex]

Hoi hoi!

Ik heb echt advies nodig omdat ik er zelf niet meer uitkom. Ik heb een jongen leren kennen in de gereformeerde gemeente, of zoals hij zichzelf noemt, een "refo".

Ik ben zelf niet christelijk opgevoed, dus heb vrijwel geen kennis van dat geloof. We zijn bijna een jaar samen, maar ik begin nu te twijfelen aan onze toekomst.

Ik bespreek dit niet met hem omdat ik hem echt heel leuk vind en gek op hem ben! Hij is sterk verbonden met het geloof en leeft volgens de Heere. Hij gaat elke zondag 2x naar de kerk, heeft een heel gelovige familie, geen tv thuis, bidt en leest voor het eten en voor het slapengaan. Hij luistert ook geen muziek en gaat niet uit.

In het begin moest ik hier erg aan wennen, vooral omdat zijn moeder me niet helemaal accepteerde. Nu ga ik al een half jaar mee naar de kerk en volg ik zelfs privé catechismus. Zijn familie is ontzettend lief en warm, maar ik denk dat dit vooral komt omdat ik me bezighoud met de kerk. Ze willen nu eenmaal geen ongelovige vriendin voor hun zoon.

Ik merk dat ik tegen hem andere dingen zeg, zodat hij bij me blijft. Sommige aspecten van het geloof vind ik mooi, maar ik kan me niet voorstellen om zo te leven zoals hij dat wil. Onze verschillende kledingstijlen zorgen ook regelmatig voor discussies. Hij vindt het te kort of te sexy, zelfs een topje is al een issue.

Zijn denkwijze is lief en respectvol, maar diep van binnen weet ik dat ik niet zo wil leven. Ik wil mijn kinderen vrij opvoeden en niet in het geloof. Maar ik wil hem niet kwijt, hij is ontzettend lief en ik ben echt gek op hem! Ook waardeer ik zijn denkwijze over het leven en het respect dat hij voor mij heeft.

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Dit speelt al heel lang en ondertussen ga ik nog steeds elke zondag mee naar de kerk en doe ik alsof ik echt "gelovig" wil worden. Ik merk gewoon dat ik niet geloof, niet op de manier zoals hij dat doet.

Zijn hele familie hoopt dat ik hun toekomstige schoondochter word en dat wij later mogen trouwen.

Ik heb echt heel erg advies nodig.

[Pcrtje]

Hoi Leefliefdex,

Om het maar gewoon meteen eerlijk tegen je te zeggen: dit zal ellendig eindigen. Met "dit" bedoel ik niet jullie verschillen in opvoeding of huidige levensovertuigingen, maar dat je blijkbaar niet eerlijk hierover communiceert. Je schrijft namelijk:

Ik bespreek dit niet met hem omdat ik hem echt heel leuk vind en gek op hem ben! (...) Ik merk dat ik tegen hem andere dingen zeg, zodat hij bij me blijft. (...) [Ik] doe alsof ik echt "gelovig" wil worden.

Wat je te doen staat is hierover eerlijk zijn, zodat hij ook eerlijk kan kiezen. Ik begrijp dat het een moeilijke stap is, want je voelt aan dat je je relatie met hem op het spel zet als je eerlijk zult zijn. Echter, vrijwel iedereen die een relatie heeft (gehad) kan beamen dat eerlijkheid hierin vele malen belangrijker is dan het tijdelijke verliefdheidsgevoel.

Groet, Pcrtje

[StillAwake]

Hoi hoi!

Ik heb echt advies nodig omdat ik er zelf niet meer uitkom. Ik heb een jongen leren kennen in de gereformeerde gemeente, of zoals hij zichzelf noemt, een "refo".

Ik ben zelf niet christelijk opgevoed, dus heb vrijwel geen kennis van dat geloof. We zijn bijna een jaar samen, maar ik begin nu te twijfelen aan onze toekomst.

Ik bespreek dit niet met hem omdat ik hem echt heel leuk vind en gek op hem ben! Hij is sterk verbonden met het geloof en leeft volgens de Heere. Hij gaat elke zondag 2x naar de kerk, heeft een heel gelovige familie, geen tv thuis, bidt en leest voor het eten en voor het slapengaan. Hij luistert ook geen muziek en gaat niet uit.

In het begin moest ik hier erg aan wennen, vooral omdat zijn moeder me niet helemaal accepteerde. Nu ga ik al een half jaar mee naar de kerk en volg ik zelfs privé catechismus. Zijn familie is ontzettend lief en warm, maar ik denk dat dit vooral komt omdat ik me bezighoud met de kerk. Ze willen nu eenmaal geen ongelovige vriendin voor hun zoon.

Ik merk dat ik tegen hem andere dingen zeg, zodat hij bij me blijft. Sommige aspecten van het geloof vind ik mooi, maar ik kan me niet voorstellen om zo te leven zoals hij dat wil. Onze verschillende kledingstijlen zorgen ook regelmatig voor discussies. Hij vindt het te kort of te sexy, zelfs een topje is al een issue.

Zijn denkwijze is lief en respectvol, maar diep van binnen weet ik dat ik niet zo wil leven. Ik wil mijn kinderen vrij opvoeden en niet in het geloof. Maar ik wil hem niet kwijt, hij is ontzettend lief en ik ben echt gek op hem! Ook waardeer ik zijn denkwijze over het leven en het respect dat hij voor mij heeft.

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Dit speelt al heel lang en ondertussen ga ik nog steeds elke zondag mee naar de kerk en doe ik alsof ik echt "gelovig" wil worden. Ik merk gewoon dat ik niet geloof, niet op de manier zoals hij dat doet.

Zijn hele familie hoopt dat ik hun toekomstige schoondochter word en dat wij later mogen trouwen.

Ik heb echt heel erg advies nodig.

Gewoon vandaag nog kappen met die relatie.
Denk je echt gelukkig te worden naast iemand die totaal anders in het leven staat?

[Marnix]

Ik zou iets minder stellig willen zijn dan hierboven, er zijn situaties waarbij het wel werkt, waarbij men naar elkaar toegroeit, ook op dit punt, waarbij de een gelooft en de ander niet. Maar dat kan je alleen bereiken als je begint met eerlijk te zijn en niet te doen alsof. Nu heeft je vriend en zijn familie ten onrechte allerlei verwachtingen van je die je niet kan en wil waarmaken maar ooit komt dat toch wel uit, dus vertel hem hoe de vlag erbij hangt en ga dan eens open en eerlijk met elkaar in gesprek wat dat voor invloed heeft op je relatie, jullie toekomstperspectief. Maar wat je nu doet is iedereen inclusief jezelf voor de gek houden. Dat schiet niet op.

Sterkte & zegen!!

[benefietdiner]

Zijn denkwijze is lief en respectvol, maar diep van binnen weet ik dat ik niet zo wil leven. Ik wil mijn kinderen vrij opvoeden en niet in het geloof. Maar ik wil hem niet kwijt, hij is ontzettend lief en ik ben echt gek op hem! Ook waardeer ik zijn denkwijze over het leven en het respect dat hij voor mij heeft.

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen.

Tja… zou het respect voor zijn geloof ook niet kunnen komen?
Je schrijft over vrij zijn zonder geloof. Maar ik kun je wel vertellen dat dat zeker een leugen is. Geloof maakt juist vrij ook al zie je het op dit moment niet.
Maar begint wel met eerlijk zijn, gooi het open en bespreekt het.

[naamloos]

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Dit speelt al heel lang en ondertussen ga ik nog steeds elke zondag mee naar de kerk en doe ik alsof ik echt "gelovig" wil worden. Ik merk gewoon dat ik niet geloof, niet op de manier zoals hij dat doet.

Je bent nog geen jaar samen schrijf je, dus zo heel lang kan dit toch nog niet spelen?
Ik kan me niet voorstellen dat dit in de praktijk gaat werken. Geen tv, geen muziek, je kleding die hij niet goed vindt ....
Alleen al het feit dat je niet eerlijk durft te zijn zegt, denk ik, eigenlijk al genoeg: je bent niet goed zoals je bent.
Verliefheid gaat een keer over en dan zitten jullie allebei met dingen die je elke dag weer tegenkomt.
Als je het nu al moeilijk vindt, dan zou ik er maar op rekenen dat dat nog veel erger gaat worden als de verliefdheid weg of op de achtergrond is.

Op zich geloof ik best wel dat een relatie tussen een gelovige en een ongelovige gelukkig kan zijn.
Maar bij de geloofsstroming die jij beschrijft ... Sorry, maar ik zou het nooit doen.
Lees bijvoorbeeld eens de vragen in de vragenrubriek die specifiek aan dominees uit de Ger Gem worden gesteld.
Behalve de do's and don'ts over alledaagse dingen durven/kunnen ze zelf de dingen die ze waar houden niet eens te geloven.

[Yada]

Hoi hoi!

Ik heb echt advies nodig omdat ik er zelf niet meer uitkom. Ik heb een jongen leren kennen in de gereformeerde gemeente, of zoals hij zichzelf noemt, een "refo".

Ik ben zelf niet christelijk opgevoed, dus heb vrijwel geen kennis van dat geloof. We zijn bijna een jaar samen, maar ik begin nu te twijfelen aan onze toekomst.

Ik bespreek dit niet met hem omdat ik hem echt heel leuk vind en gek op hem ben! Hij is sterk verbonden met het geloof en leeft volgens de Heere. Hij gaat elke zondag 2x naar de kerk, heeft een heel gelovige familie, geen tv thuis, bidt en leest voor het eten en voor het slapengaan. Hij luistert ook geen muziek en gaat niet uit.

In het begin moest ik hier erg aan wennen, vooral omdat zijn moeder me niet helemaal accepteerde. Nu ga ik al een half jaar mee naar de kerk en volg ik zelfs privé catechismus. Zijn familie is ontzettend lief en warm, maar ik denk dat dit vooral komt omdat ik me bezighoud met de kerk. Ze willen nu eenmaal geen ongelovige vriendin voor hun zoon.

Ik merk dat ik tegen hem andere dingen zeg, zodat hij bij me blijft. Sommige aspecten van het geloof vind ik mooi, maar ik kan me niet voorstellen om zo te leven zoals hij dat wil. Onze verschillende kledingstijlen zorgen ook regelmatig voor discussies. Hij vindt het te kort of te sexy, zelfs een topje is al een issue.

Zijn denkwijze is lief en respectvol, maar diep van binnen weet ik dat ik niet zo wil leven. Ik wil mijn kinderen vrij opvoeden en niet in het geloof. Maar ik wil hem niet kwijt, hij is ontzettend lief en ik ben echt gek op hem! Ook waardeer ik zijn denkwijze over het leven en het respect dat hij voor mij heeft.

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Dit speelt al heel lang en ondertussen ga ik nog steeds elke zondag mee naar de kerk en doe ik alsof ik echt "gelovig" wil worden. Ik merk gewoon dat ik niet geloof, niet op de manier zoals hij dat doet.

Zijn hele familie hoopt dat ik hun toekomstige schoondochter word en dat wij later mogen trouwen.

Ik heb echt heel erg advies nodig.

Nou, omdat je het zo heel erg nodig hebt dan... komt tie hoor: Relatieadvies van Yada!
Zoals Pcrtje zegt: Eerlijk zijn, geen toneelspel. Maar dan denk ik: Is hij dat ook wel naar jou toe? Deelt hij weleens iets van zijn ongeloof? En zijn familie? Hoezo is hij 'sterk verbonden met het geloof'? Waarom ging hij dan uberhaupt de relatie aan? En heeft hij dan nog niets gemerkt? Weet hij dan niet of hij jou van de Heere heeft gekregen?

Dit is trouwens wel een mooi beeld van hoe het er vaak in de kerk aan toe gaat. Dat je je mond maar houdt en/of mee doet, omdat ze anders niet blij met je zijn. En wat te denken van het beeld: Wel die Man, die lieve en respectvolle Man. Die Jezus, die wil je wel hebben maar het leven met Hem niet. Je wil niet alles (je vrijheid) verlaten om Hem te volgen... Dan is niet alles wat je van Hem krijgt ook Zijn eigendom. Bijvoorbeeld je lichaam en hoe je daarmee pronkt voor anderen of de kinderen die je eventueel van Hem mag krijgen. Die geeft Hij om ze voor Hem op te voeden. Lees dan eens de geschiedenis van Orpa en Ruth. Of de rijke jongeling. (Al is hij waarschijnlijk later tot inkeer gebracht...) Want het verschil met een mens is dat de Heere Jezus je hart allang kent en dat Hij machtig is om het anders te maken. Nu is er nog tijd... En Hij weet wel wie Hij van Zijn Vader gekregen heeft.

[ajl]

Ik zou iets minder stellig willen zijn dan hierboven, er zijn situaties waarbij het wel werkt, waarbij men naar elkaar toegroeit, ook op dit punt, waarbij de een gelooft en de ander niet. Maar dat kan je alleen bereiken als je begint met eerlijk te zijn en niet te doen alsof. Nu heeft je vriend en zijn familie ten onrechte allerlei verwachtingen van je die je niet kan en wil waarmaken maar ooit komt dat toch wel uit, dus vertel hem hoe de vlag erbij hangt en ga dan eens open en eerlijk met elkaar in gesprek wat dat voor invloed heeft op je relatie, jullie toekomstperspectief. Maar wat je nu doet is iedereen inclusief jezelf voor de gek houden. Dat schiet niet op.

Sterkte & zegen!!

Ik denk eerlijk gezegd dat StillAwake gelijk heeft. Hij en ik komen uit dezelfde situatie. Mijn man was onkerkelijk voordat wij trouwden en @StilAwake was zelf onkerkelijk. Als na ongeveer een jaar vooral 'weerzin' overheerst, kan je beter stoppen. Een relatives/huwelijk met een ongelovige gaat niet werken, helemaal niet als er kinderen in het spel zijn.

[Jess]

Ben zelf afkomstig uit de Ger. Gem, maar niet uit de Bible Belt. Mijn vriend, later man, ging ook naar de Ger. Gem dat was wel in de B.B. Dat was al een wereld van verschil en ik kon me met moeite aanpassen aan de extra (ongeschreven) regels van daar. Nu vele jaren en (geloofs)ervaringen verder zijnde heb ik er een andere kijk op gekregen.

Heeft jouw vriend een levend geloof, gelooft hij dat hij een kind van God is? Je schrijft dat ze erg gelovig zijn, merk je dat aan de regels en wetjes (geen tv, kledingstijl) of aan het feit dat ze blij zijn dat ze verlost zijn van hun zonden en zich gedragen weten door de Heere Jezus? Je merkt duidelijk een verschil of ze leven in angst of ze wel of niet hopen uitverkoren te zijn, of dat ze leven in vrijheid.

Wil jij ook zo leven in de vrijheid of wil je beperkt worden door angst en regeltjes? Zo als ik je verhaal lees zie je het geloof meer als een beperking dan een verrijking in je leven.

Wees eerlijk tegen je vriend, dat is toch heel belangrijk in een relatie. Eerlijkheid op alle gebieden. Nu ben je niet eerlijk, je doet alsof.

Misschien is het een optie om eens in een andere gemeente dan de Ger Gem naar een dienst te gaan, om te kijken hoe daar het geloof beleden wordt, hoe de preken zijn.

[Marnix]

Ik denk eerlijk gezegd dat StillAwake gelijk heeft. Hij en ik komen uit dezelfde situatie. Mijn man was onkerkelijk voordat wij trouwden en @StilAwake was zelf onkerkelijk. Als na ongeveer een jaar vooral 'weerzin' overheerst, kan je beter stoppen. Een relatives/huwelijk met een ongelovige gaat niet werken, helemaal niet als er kinderen in het spel zijn.

Ja ik ben het op dat punt wel met jullie eens hoor. Maar ik denk ook dat, omdat er een toneelspelletje wordt gespeeld, het misschien nog iets te vroeg is om die conclusie te trekken. De vraagsteller doet alsof ze geinteresseerd is maar is dat in feite niet, maar houdt de schijn op voor haar vriend en zijn familie.

Ik las alleen in het stuk wel dingen op basis waarvan ik nog iets van aanknopingspunten zie. Ze beschrijft vrij duidelijk dingen die horen bij de orthodoxe flank waar haar vriend in zit: Geen tv, geen muziek, 2x per zondag naar de kerk, de kledingstijl en zegt dan: "Sommige dingen van het geloof vind ik mooi maar ik kan me niet voorstellen om zo te gaan leven" en "ik merk gewoon dat ik niet geloof, niet op de manier zoals hij dat doet".

Ik kan wel mensen die uit een wat behoudende kerk komen en iemand ontmoetten die niet geloofde, die wel bij elkaar zijn gebleven en ook soms naar de kerk gaan maar wel qua kerk zijn opgeschoven naar een progressievere gemeente. In sommige gevallen is de partner ook wel echt gaan geloven, in sommige gevallen geïnteresseerd maar niet overtuigd of bekeerd (maar in hoeverre is dat in de orthodoxe flank altijd anders?) maar doordat ze naar een minder zware kerk gaan is het makkelijker voor de partner om mee te gaan, zich er in bepaalde mate thuis te voelen en uiteindelijk ook de boodschap te gaan verstaan en/of geloven.

Misschien zou dat hier nog wel een mogelijkheid kunnen zijn maar dat kan alleen maar als zij dan ook eerlijk naar hem is en zegt: Sorry, ik heb het een poos geprobeerd, de familie is misschien erg enthousiast maar ik kan echt niet leven met zulke kledingregels, geen muziek, televisie / film en al die andere dingen. Ik vind sommige dingen in het geloof mooi, wil me er best verder in verdiepen maar dit gaat echt niet. Als dat niet verandert zie ik geen toekomst voor onze relatie, hoeveel we ook van elkaar houden. Ik weet niet hoe hij daar tegenover staat, vaak heeft dat ook weer te maken met druk wat de familie er dan van vindt maar het zou kunnen dat er een plek is waar hij kan geloven en zij zich wel thuisvoelt. Zo zou je verder kunnen gaat. En het kan zijn dat je dan alsnog ot de conclusie komt dat het niet werkt, maar nu is die optie nooit serieus onderzocht omdat hij en de hele familie denken dat ze zich in de huidige kerk wel thuisvoelt.

Dat is het achterliggende idee van mijn reactie. Wees eerlijk, kijk als beiden dat willen of er nog een plek die waar je wel samen op je plek zou zijn voordat je definitief te knoop doorhakt.

[K80]

Heb hier al heel lang niets meer geschreven, maar las dit en moet toch even reageren.

Maak het uit, bijt door de zure appel heen en ga door met je leven.

Je past je nu helemaal aan naar zijn en zijn familie wensen.
Dit ga je nooit volhouden. Je zal altijd in hun spoor moeten lopen zonder te doen wat jij wil. Het zal een gevangenis worden.
Ze proberen je nu al te hedsen spoelen zonder te willen accepteren hoe je zelf bent.

Soory dat ik het vraag, maar het volgende.

Ondanks al zijn vrome levensgewoonte zal je nu wel gewoon met elkaar naar bed gaan? Of doet hij dit uit overtuiging niet?
Weet natuurlijk niet hoe oud je bent, maar lijkt me stug dat je als niet gelovige na een jaar verkering geen seks met elkaar hebt.

Kan me daar niets bij voorstellen.

Als jullie wel met elkaar naar bed gaan is hij zo hypocriet als het maar zijn kan.

Run Forrest run.

[Marnix]

Heb hier al heel lang niets meer geschreven, maar las dit en moet toch even reageren.

Maak het uit, bijt door de zure appel heen en ga door met je leven.

Je past je nu helemaal aan naar zijn en zijn familie wensen.
Dit ga je nooit volhouden. Je zal altijd in hun spoor moeten lopen zonder te doen wat jij wil. Het zal een gevangenis worden.
Ze proberen je nu al te hedsen spoelen zonder te willen accepteren hoe je zelf bent.

Soory dat ik het vraag, maar het volgende.

Ondanks al zijn vrome levensgewoonte zal je nu wel gewoon met elkaar naar bed gaan? Of doet hij dit uit overtuiging niet?
Weet natuurlijk niet hoe oud je bent, maar lijkt me stug dat je als niet gelovige na een jaar verkering geen seks met elkaar hebt.

Kan me daar niets bij voorstellen.

Als jullie wel met elkaar naar bed gaan is hij zo hypocriet als het maar zijn kan.

Run Forrest run.

Tjonge, wel wat kort door de bocht he. "je zal vast wel met elkaar naar bed gaan want ik kan me niet voorstellen dat je dat na een jaar nog steeds niet doet en als dat zo is is hij hypocriet". Goedemiddag, welkom terug. De cursus "genuanceerd en met respect reageren" blijkbaar in tussentijd niet gevolgd? Je weet niet eens hoe oud ze zijn. Ze wonen nog thuis. Wist je dat tegenwoordig de helft van de jongeren steeds later seks hebben en de helft met 18,5 niet met iemand naar bed is geweest? Dus doe niet alsof het zo raar is of onmogelijk om geen seks te hebben.

Ik lees in het verhaal van de topicstarter niets over dwang, de topicstarter heeft er zelf voor gekozen zich te verdiepen vanwege de relatie maar is daarin niet helemaal eerlijk. Dus "ze proberen je te hersenspoelen" is wel een klein beetje zwartwit.

[K80]

Hoi

Ok iets teveel aannaamens van mijn kant.

Maar het zou me niets verbazen als ik gelijk heb.

Het klinkt gewoon niet goed hoe het gaat en dat vind ik zorgelijk voor de vraagstelster.

Als ze niet meer mee zou willen naar de kerk en wilt stoppen met de catechisatie dan gaan dr schoonouders vanzelf hun zoon dwingen om de relatie te beeindigen.
Reken daar maar op.

[Huisje_op_de_hei]

Als ik je goed begrijp gaat het jou voornamelijk om de jongen. En niet om zijn geloof. Je vriend zou dus net zo goed een moslim, boeddhist, jehovagetuige, atheïst of orthodox joods kunnen zijn. Er zijn veel geloofsstromingen in de wereld.

Het vervelende is, wat je zelf al beschrijft, dat je nu een schijnvertoning aan het opvoeren bent. Je doet alsof. Omdat je bang bent om hem te verliezen. Ik weet niet hoelang je dat vol gaat houden. Op een keer moet het toch aan het licht komen denk ik. Dat zou wel zo eerlijk zijn.

Ik weet niet welke aspecten van het geloof je mooi vindt. Kledingstijlen of twee keer naar de kerk gaan zijn in principe buitenkant-dingen denk ik. Als je echt meer van het geloof wilt weten zou mijn advies zijn om zelf de Bijbel door te gaan lezen. En vragen aan God of Hij je wilt leiden in het begrijpen van Zijn Woord.

Jezus zelf zegt in Mattheüs 10 37-39:
Wie vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mij niet waard; en wie zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mij niet waard.
En wie zijn kruis niet op zich neemt en Mij navolgt, is Mij niet waard.
Wie zijn leven vindt, zal het verliezen; en wie zijn leven verliest omwille van Mij, zal het vinden.

Voor mij betekend dat dat als het er opaan komt en ik kiezen moet; dat Jezus dan de nummer 1 moet zijn in mijn leven.
Of als je begint met geloven dan is het ook zo als Mattheüs 6 vers 33.
Maar zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u erbij gegeven worden.

Ik hoop echt dat de lucht voor jou geklaard gaat worden en je in alle openheid en eerlijkheid met een goed geweten het juiste pad in kan slaan.

O een ding nog.. in Jezus ben je juist vrij!

[Marnix]

O een ding nog.. in Jezus ben je juist vrij!

Daarin ben ik het helemaal met je eens, maar iemand die niet gelooft en opeens allerlei dingen niet mag zal dat misschien wel wat anders ervaren. Overigens zou dat voor mij in zekere zin ook wel gelden als ik ik me bij bepaalde kerkverbanden zou aansluiten. Dat bedoel ik niet negatief maar de verschillen tussen kerken zijn behoorlijk groot.

Hoi

Ok iets teveel aannaamens van mijn kant.

Maar het zou me niets verbazen als ik gelijk heb.

Het klinkt gewoon niet goed hoe het gaat en dat vind ik zorgelijk voor de vraagstelster.

Als ze niet meer mee zou willen naar de kerk en wilt stoppen met de catechisatie dan gaan dr schoonouders vanzelf hun zoon dwingen om de relatie te beeindigen.
Reken daar maar op.

Dat zou inderdaad kunnen, ook dat is niet altijd zo. Ik ken ook mensen met een achtergrond in de rechterflank, die vanwege hun relatie of niet, naar links zijn opgeschoven maar waarbij dat niet tot enorme drama's in de familie leidt. En zelfs al is dat het geval, dan heb je nog steeds in zekere zin een keuze, ook al is dat een lastige, om te kiezen tussen je familie en je geliefde. Als je echt samen verder wil kan je ook het huis uit, ergens anders gaan wonen als je daar oud genoeg voor bent, naar een andere kerk overstappen. Waarbij overigens weinig mensen echt verstoten uit de familie omdat ze zich bij ander kerkverband aansluiten, zelfs niet als ze helemaal de kerk de rug toekeren. Nogmaals, het is een pittige, lastige keuze dan want het zal de verhoudingen in het gezin in het begin vast ook een beetje op scherp zetten, maar de Bijbel zegt niet voor niets dat een man zich losmaakt van zijn vader en moeder en zijn vrouw gaat aanhangen, soms gaat dat losmaken met wat scheuren geplaatst.

Maar goed, dat is in bovenstaande casus nog niet aan de orde, daar is het zaak om eerst eerlijk te zijn en vanuit die eerlijkheid en transparantie met elkaar praten of er nog mogelijkheden zijn.