Grotere kinderwens dan partner

[ajl]

Ik denk op zich niet dat wij heel makkelijk zijn. Ik denk dat wij op veel punten strenger zijn dan andere ouders. Daarnaast zijn er ook weer makkelijk, omdat vrienden altijd mee kunnen komen en/ of slapen. Wel hebben wij veel regelmaat en ritme en daarmee kan je veel drukte ondervangen.

In de overweging van nog een kind hebben wij zeker de door jou genoemde punten meegenomen. Met 4 gezonde kinderen loopt het prima. Wat als kind 5 veel zorg nodig heeft? En ik merk nu ook dat de lagere school periode eigenlijk een rustige periode is. Middelbare school vind ik drukker.

[meribel]

Oh dat ervaar ik anders Ik vond het echt het zwaarst toen ze klein waren. Hoe ouder hoe makkelijker. Gewoon de mogelijkheid om de deur uit te kunnen lopen is zo lekker. Man is weg en ik ga een uurtje wandelen met de buurvrouw? Geen probleem. Man moet werken en ik heb vrouwenvereniging? Prima. (Klinkt heel ouderwets )

Onze overweging om het bij 3 te houden was puur een rationele en praktische. Drie kan maar meer passen niet in het huis (behalve als ze kamers delen) en bovendien vond ik de zwangerschappen bij elke zwaarder worden.
Maar ik herken het hoor dat je naar een baby kijkt en denkt ‘oe wat ruikt dat lekker’. En ‘ het kan nog’. Maar ja soms moet je beslissen met je hoofd ipv je hart

En ik geniet van de vrijheid en dat zeg ik dan ook tegen mezelf

[ajl]

Dat klopt. In dat opzicht wordt het makkelijker als ze opgroeien.

Het voordeel van kleine kinderen is dat de discussies zich beperken tot algemene basisregels ( kleding, eten, slapen) en ze elke avond bijtijds op bed liggen. De verschillen in opvoeding van kleine kinderen is over de grote lijn genomen bij elke ouder ongeveer hetzelfde. De verschillen in betrokkenheid tot het kind en normen/ waarden ontstaan m.i. vanaf 10 jaar. De keuzes die je dan als ouder maakt, vraagt steeds meer om uitleg.

Bij pubers ben je minder verzorgend bezig, maar veel meer in gesprek; normen, waarden, geloof, social media, seksualiteit etc..Het lijkt daardoor dat je minder aanwezig hoeft te zijn. Alleen hebben ze je meer nodig dan ooit. Ik bemerk dat tijdens het thuiswerken regelmatig een puber naast mij kruipt met zijn/ haar ontbijt en dan begint over dingen die spelen. Dan kan ik twee dingen doen; afkappen vanwege werk of toch daar de tijd voor nemen en het werk later weer inhalen. In dat opzicht vind ik het intensiever worden.

[meribel]

Dan denk ik ik.. zo morgen vroeg op ik ga lekker vroeg naar bed, en dan loop je langs de dames (die vaak later gaan) hun kamers en zegt welterusten maar dan hoor je terug aan de stem er is wat. En dan weet je…..niets vroeg naar bed…houd er maar rekening dat je nog een half uur op dat bed zit te luisteren en adviezen te geven waar ze toch niets mee doen he


Of ik zit met man op de bank een filmpje te kijken en dan komt er een thuis en aan hoe de deur dicht gaat hoor je al…zet het maar op pauze en schenk maar wat thee in want nu komt er wat


Mijn werk is gelukkig altijd op het werk. Ik zie een groot voordeel daarin nu als ik jou zo hoor



Maar jongens wat een leuke tijd is dit ook hoor. En wat een mega les in loslaten krijg je als ouders continu

[Marnix]

Oh dat ervaar ik anders Ik vond het echt het zwaarst toen ze klein waren. Hoe ouder hoe makkelijker. Gewoon de mogelijkheid om de deur uit te kunnen lopen is zo lekker. Man is weg en ik ga een uurtje wandelen met de buurvrouw? Geen probleem. Man moet werken en ik heb vrouwenvereniging? Prima. (Klinkt heel ouderwets )

Onze overweging om het bij 3 te houden was puur een rationele en praktische. Drie kan maar meer passen niet in het huis (behalve als ze kamers delen) en bovendien vond ik de zwangerschappen bij elke zwaarder worden.
Maar ik herken het hoor dat je naar een baby kijkt en denkt ‘oe wat ruikt dat lekker’. En ‘ het kan nog’. Maar ja soms moet je beslissen met je hoofd ipv je hart

En ik geniet van de vrijheid en dat zeg ik dan ook tegen mezelf

Ja precies. Ik denk trouwens dat het twee kanten heeft, als kinderen klein zijn zijn ze veel meer van je afhankelijk, je kan ze niet alleen laten, ik gok dat ze wat vaker huilend wakker worden en zo ook, dat soort dingen. Dat verandert als ze ouder worden, op een gegeven moment kan je ze thuis alleen laten.Op andere vlakken wordt het misschien juist wat complexer. Pubertijd, misschien problemen op school, kinderen die naar feestjes willen en hoe laten komen ze dan thuis enz Plus dat ze later naar bed gaan, nu is de avond nog van ons samen als we allebei thuis zijn en geen sport, kerk, werk of andere dingen hebben... en anders van degene die thuisblijft. Als ze ouder worden gaan ze ook later naar bed en hou je wel wat minder tijd voor jezelf over. Aan de andere kant, dan kan je wel makkelijker even eruit. Laat mij dan maar lekker een uur op de hei lopen. En het kan natuurlijk ook juist wel weer heel gezellig zijn

Overigens denk ik dat vaak bij overwegingen wat de subcultuur gewoon vindt ook wel een rol speelt. Christelijke gezinnen zijn nog steeds gemiddeld denk ik een stuk groter dan seculiere gezinnen, dat is deels ook wel een gevolg van de subcultuur. Vanuit de scheppingsopdracht en het idee om de "kerk te bouwen" en die aan Noach en Abraham heeft de kerk toch het idee gehad dat God van je vraagt om veel kinderen te krijgen. Zelfs in jouw reactie proef ik daar nog wel iets van, het moeten er in ieder geval zoveel zijn als je aan kan, of wat past, sowieso dat je moet beargumenteren waarom het er niet meer zijn geworden. Maar volgens mij is aan de opdracht om de aarde bevolken, zeker in ons land, ruimschoots voldaan, sterker nog, de bevolkingsgroottte en bevolkingsdichtheid zorgen tegenwoordig ook voor allerlei problemen op het gebied van milieu, natuur, klimaat, woningnood en huizenprijzen die zo hoog zijn dat starters vaak niet eens een huis meer kunnen kopen en ga zo naar door. We hebben ook de opdracht om rentmeester van de aarde, te zijn, zorg te dragen voor de schepping, de natuur. De dieren, de planten. En ik merk dat dat tegenwoordig ook wel meer een afweging wordt die mensen, vooral als ze wat meer links georiënteerd zin, maken maar ik denk dat je als christen op die manier ook prima kan besluiten om geen kinderen te krijgen of maar een of twee, waar zover je daar invloed op hebt.

[Marnix]

Mijn werk is gelukkig altijd op het werk. Ik zie een groot voordeel daarin nu als ik jou zo hoor

Hier ook, dat is ook een bewuste keuze hoor, maar ik heb in coronatijd al wel gemerkt dat thuiswerken niet zo mijn ding is maar met kinderen thuiswerken, of ze nou jong zijn of oud, werkt sowieso niet echt hier. Veel teveel afleiding, moet je constant toch dingen doen, vragen beantwoorden etc. Misschien dat een eigen werkkamer dan zou helpen maar dan nog. Mijn vrouw doet het wel af en toe maar dan zijn de kinderen naar school en daarna naar de BSO. Maar goed, ik heb makkelijk praten want ik heb nauwelijks reistijd, maar laat mij maar op kantoor werken

[ajl]

Ja precies. Ik denk trouwens dat het twee kanten heeft, als kinderen klein zijn zijn ze veel meer van je afhankelijk, je kan ze niet alleen laten, ik gok dat ze wat vaker huilend wakker worden en zo ook, dat soort dingen. Dat verandert als ze ouder worden, op een gegeven moment kan je ze thuis alleen laten.Op andere vlakken wordt het misschien juist wat complexer. Pubertijd, misschien problemen op school, kinderen die naar feestjes willen en hoe laten komen ze dan thuis enz Plus dat ze later naar bed gaan, nu is de avond nog van ons samen als we allebei thuis zijn en geen sport, kerk, werk of andere dingen hebben... en anders van degene die thuisblijft. Als ze ouder worden gaan ze ook later naar bed en hou je wel wat minder tijd voor jezelf over. Aan de andere kant, dan kan je wel makkelijker even eruit. Laat mij dan maar lekker een uur op de hei lopen. En het kan natuurlijk ook juist wel weer heel gezellig zijn

Overigens denk ik dat vaak bij overwegingen wat de subcultuur gewoon vindt ook wel een rol speelt. Christelijke gezinnen zijn nog steeds gemiddeld denk ik een stuk groter dan seculiere gezinnen, dat is deels ook wel een gevolg van de subcultuur. Vanuit de scheppingsopdracht en het idee om de "kerk te bouwen" en die aan Noach en Abraham heeft de kerk toch het idee gehad dat God van je vraagt om veel kinderen te krijgen. Zelfs in jouw reactie proef ik daar nog wel iets van, het moeten er in ieder geval zoveel zijn als je aan kan, of wat past, sowieso dat je moet beargumenteren waarom het er niet meer zijn geworden. Maar volgens mij is aan de opdracht om de aarde bevolken, zeker in ons land, ruimschoots voldaan, sterker nog, de bevolkingsgroottte en bevolkingsdichtheid zorgen tegenwoordig ook voor allerlei problemen op het gebied van milieu, natuur, klimaat, woningnood en huizenprijzen die zo hoog zijn dat starters vaak niet eens een huis meer kunnen kopen en ga zo naar door. We hebben ook de opdracht om rentmeester van de aarde, te zijn, zorg te dragen voor de schepping, de natuur. De dieren, de planten. En ik merk dat dat tegenwoordig ook wel meer een afweging wordt die mensen, vooral als ze wat meer links georiënteerd zin, maken maar ik denk dat je als christen op die manier ook prima kan besluiten om geen kinderen te krijgen of maar een of twee, waar zover je daar invloed op hebt.

Dat lees ik dus totaal niet terug in haar post. Meer een afweging van gevoel ( toch lief zon'n baby) tegen ratio ( weinig ruimte). Bij ons speelde deze overweging ook niet mee. Wij wilden beiden een groter gezin vanwege de reuring en gezelligheid. Met 4 is het toch altijd wat drukker en minder afgepast. Dus als er nog 5 vrienden aanwaaien en mee-eten/ slapen is dat ook altijd prima. D

[meribel]

@ajl ik dacht dat marnix het tegen jou had idd. Bij mij speelt die afweging totaal niet idd

[Marnix]

Goed om te horen. Bedoelde meer dat "meer past niet" vaak wel als valide argument wordt gezien terwijl bij "meer past wel maar we hoeven er niet zoveel" toch wel eens wat argwanend wordt bekeken. Moet je goede argumenten hebben om überhaupt geen kinderen te willen of het er bij eentje te laten bijvoorbeeld? Dat is wel een interessant vraagstuk vind ik. (maar misschien iets voor een ander subforum)

[meribel]

Klinkt meer alsof jij moeite heb met verantwoorden waarom je het bij 2 houdt. En dat is prima hoor. Maar het hele rentmeesterschap verhaal, klinkt alsof je je keuze toch bijbels wil inkleden

[ajl]

Klinkt meer alsof jij moeite heb met verantwoorden waarom je het bij 2 houdt. En dat is prima hoor. Maar het hele rentmeesterschap verhaal, klinkt alsof je je keuze toch bijbels wil inkleden

Haha, ik dacht het, jij zegt het!

[ajl]

:lol: Dan denk ik ik.. zo morgen vroeg op ik ga lekker vroeg naar bed, en dan loop je langs de dames (die vaak later gaan) hun kamers en zegt welterusten maar dan hoor je terug aan de stem er is wat. En dan weet je…..niets vroeg naar bed…houd er maar rekening dat je nog een half uur op dat bed zit te luisteren en adviezen te geven waar ze toch niets mee doen he


Of ik zit met man op de bank een filmpje te kijken en dan komt er een thuis en aan hoe de deur dicht gaat hoor je al…zet het maar op pauze en schenk maar wat thee in want nu komt er wat


Mijn werk is gelukkig altijd op het werk. Ik zie een groot voordeel daarin nu als ik jou zo hoor



Maar jongens wat een leuke tijd is dit ook hoor. En wat een mega les in loslaten krijg je als ouders continu

Het is zeker een leuke tijd. Verstandsverbijstering ten top. Jij hebt natuurlijk allemaal meiden. Dat is toch weer totaal anders dan jongens. Bij meiden overheersen emoties in alle facetten en jongens zijn net Bokito op de apenrots. Erg komisch.

[meribel]

Ja ik wist jongens alleen van mijn broers (heb er 3 )
Maar prijs mijzelf altijd met enkel meiden hoor ( alsof je keuze heb he, ben gewoon dankbaar voor wat ik heb gekregen)

Maar de oudste (17 over een half jaar) heeft nu al lange tijd vaste serieuze verkering dus hier ook een jongen over de vloer. Voor mij prima en gezellig maar zooooo mijn man vind het lastig hoor Wil het niet laten merken maar daar doet hij zo zijn best voor dat iedereen dat echt wel merkt

[ajl]

Ja ik wist jongens alleen van mijn broers (heb er 3 )
Maar prijs mijzelf altijd met enkel meiden hoor ( alsof je keuze heb he, ben gewoon dankbaar voor wat ik heb gekregen)

Maar de oudste (17 over een half jaar) heeft nu al lange tijd vaste serieuze verkering dus hier ook een jongen over de vloer. Voor mij prima en gezellig maar zooooo mijn man vind het lastig hoor Wil het niet laten merken maar daar doet hij zo zijn best voor dat iedereen dat echt wel merkt

O herkenbaar! Mijn man heeft ook al stress dat zn dochter ooit met een man thuiskomt.

Grappig hoe het werkt. Ik ben juist heel blij met de combi van jongens en een meid. Voor de jongens goed dat zij leren dat het met een meisje anders werkt en voor haar goed om zich niet te verliesen in het meiden gedoe.

[Marnix]

Klinkt meer alsof jij moeite heb met verantwoorden waarom je het bij 2 houdt. En dat is prima hoor. Maar het hele rentmeesterschap verhaal, klinkt alsof je je keuze toch bijbels wil inkleden

Ik heb daar totaal geen moeite mee, wij hebben deze keuze weloverwogen gemaakt en daarbij speelt ons geloof en Gods Woord een belangrijke rol. Maar ik merk dat daar door anderen af en toe wel anders over wordt gedacht. Maar jullie gaan er heel relaxt mee om hoor!

Het is zeker een leuke tijd. Verstandsverbijstering ten top. Jij hebt natuurlijk allemaal meiden. Dat is toch weer totaal anders dan jongens. Bij meiden overheersen emoties in alle facetten en jongens zijn net Bokito op de apenrots. Erg komisch.

Oh ik kan me daar toch zo nog geen voorstelling van maken hoe dat gaat zijn terwijl dat natuurlijk best hard gaat. Als ik bedenk hoe snel ze nu groot zijn geworden, nog een keer zo'n periode de oudste zit midden in de puberteit....