Hallo allemaal.
Ik wilde graag mijn verhaal met jullie delen omdat ik op een kruispunt in het leven sta en op zoek ben naar tips/ervaringsdeskundigen die mij wellicht verder kunnen helpen.
Ik zal een vreselijk lang complex verhaal proberen samen te vatten.
Ik ben een kleine 10 jaar getrouwd met mijn vrouw en we hebben 2 jonge kinderen.
Vorig jaar biechtte mijn vrouw op een affaire te hebben. We zijn daarop in therapie gegaan.
Mijn vrouw gaf aan dat ze klaar met mij was omdat ik vaak geïrriteerd thuis kwam en een kort lontje had ( drukke baan). En zich niet gehoord voelde ( wat ik begrijp)
Door de therapie is naar boven gekomen dat ik mijn gevoelens niet goed kon verwoorden en daardoor vaak geïrriteerd reageerde en door mijn lage zelfbeeld gaf ik vaak kritiek op anderen.
Ik heb hier berouw voor getoond en ben heel hard aan de slag gegaan met mezelf. Ik heb mijn indentiteit in Christus nog beter leren kennen en ben blij dat ik nu positief in het leven sta zonder kritiek. Tevens kan ik mijn gevoelens beter verwoorden en ben trots op waar ik nu sta.
Helaas is mijn vrouw op het punt gekomen te willen scheiden. Het hele jaar heeft ze mij op afstand gehouden en ondanks vele malen vergeving te hebben gevraagd neemt ze me nog steeds kwalijk hoe ik heb gereageerd in het huwelijk. Buiten dit feit is ze bijna het gehele jaar verder gegaan met haar overspel. Het blijkt dat ze door haar jeugd psychisch onderontwikkeld is ( wat ik en haar familie nooit hebben geweten) dit is het afgelopen jaar aan het licht gekomen.
Onze therapeut heeft aangegeven dat het veel voorkomend is dat personen met haar Onderontwikkeling zich vaak storten in verslavingen/overspel etc etc. Onze communicatie loopt niet omdat ze niet goed weet hoe ze zich voelt, daardoor heeft ze dit in het huwelijk ook nooit kunnen verwoorden en heb ik dus niet geweten dat ik haar heb gekwetst totdat we in therapie gingen,
Ondanks dat ik kapot ben van verdriet en mijn vrouw niet
meer herken wil ik toch strijden voor herstel. Mijn vrouw woont sinds anderhalf maand ergens in een appartement omdat ze niet meer bij mij wil zijn. Ze blijft zeggen dat ik het probleem ben en neemt nergens verantwoording voor( wat weer met haar onderontwikkeling te maken heeft) ze wil niet meer in gesprek met de voorganger, ondanks dat hij ons heel graag wil helpen.
We zijn een christelijke familie en maken ons grote zorgen.
Mijn vrouw gedraagt zich als een puber, de mensen in ons dorp praten er zelfs over maar ze neemt van niemand meer iets aan. Ze is boos op mij, en boos op God omdat ze zegt dat ze altijd voor mij heeft gebeden en ik niet ben veranderd in het huwelijk, en dat dat nu wel
Zo is, is te laat voor haar in haar ogen.
Ik vraag me af hoe lang ik moet wachten? We zijn al
13 maanden onderweg en iedereen lijdt onder deze walgelijke zonde. Ik heb rust over het feit dat ze is verhuisd maar zou liever een time-out zien dan dat ze de scheiding er door heen drukt waar ze mee bezig is. Ik geloof namelijk dat door het overspel haar ogen zijn verblind( 1joh 2 vers 10 ) en dat ze dus onder invloed deze keuze’s maakt.
Afgelopen jaar zijn we naar meerdere conferenties geweest: bidden en vasten en Vrijzijn. Telkens als we hier weg kwamen zag je de verandering in de ogen van mijn vrouw. ( niet alleen ik, ook de therapeut en haar ouders) Omdat ze nu zegt definitief klaar te zijn met God baart me zorgen omdat ik niet meer zie welke weg ik moet bewandelen om haar te bereiken.
Mochten er mensen zijn met een mooie getuigenis dan zal
Dat erg fijn zijn als je dat wilt delen. Ik deel mijn verhaal ook omdat als God ingrijpt ik hier een getuigenis kan plaatsen.
Gezegende dag gewenst.