Refowebkids deel 21

[Tobbe]

De investering is inderdaad minimaal, maar daarmee wordt zeker niet het maximale behaald. Op deze manier wordt alleen gekeken naar de korte termijn van het binnenslepen van een resultaat, terwijl de dingen die geleerd worden juist van belang zijn voor hun toekomstige beroep maar na hooguit een week is alle kennis alweer weggesijpeld.

Zo'n toets geeft daarmee een op-het-cijfer-gerichte druk met slechts kortetermijnresultaat, terwijl kennis en vaardigheden tijdens een project waarmee ze aan het werk zijn en dat geen concreet cijfer oplevert, veel langer/ levenslang beklijven zonder dat studenten gericht zijn op een specifiek decimaal resultaat.

En mogelijk vind jij resultaatgerichtheid op een cijfer zoals ik het eerder beschreef, een positieve focus genereren. Dat kan, daarin verschillen we dan van mening.

[Tobbe]

En inderdaad lekkerbek: zo'n spreekbeurtcijfer 9 moet dan een 9,5 worden, maar in welk kader staan dergelijke cijfers... Of als een kind een 10 haalt voor een tekening, is het dan een talent als Van Gogh en valt er niks meer te leren?

De ervaring van dat schrijven heb ik precies zo: ik lag nooit op het pluimenplekje, hoezeer ik mijn best ook deed. Maar het is natuurlijk eenvoudiger om het eindresultaat in zo'n schriftje te beoordelen dan de inspanning of de groei. Terwijl dat laatste het leren aangeeft.

Competitie ten opzichte van je eigen eerder behaalde resultaat vind ik prima omdat je daarmee ook je vorderingen aantoont, maar ten opzichte van anderen zie ik er het nut niet van in maar eerder schade. Want wie is er nu werkelijk met een ander te vergelijken in al zijn verstandelijke en fysieke vermogens en tekortkomingen?
Maar mogelijk hebben anderen daar heel andere ideeën over en ervaringen mee. Vandaar dat ik daarover eerder ook een open vraag stelde.

[pien]

Het werken voor een cijfer (of resultaat) is iets wat bij onze maatschappij hoort. Maar ik ben er ook op de basisschool geen voorstander van.
Bij onze kinderen ligt de nadruk op jezelf ontwikkelen. Wat kan ik, wat wil ik over een week kunnen? wat wil ik leren? En daarin wordt dan de werkhouding beloond, niet vooral het resultaat. Kinderen krijgen inzicht in hun eigen ontwikkeling op die manier. Ze leggen een portfolio aan waarin ze dingen stoppen waar ze trots op zijn. Er wordt ook gevraagd waarom je er trots op bent. Deze portfolio gaat mee van groep 1 tot groep 8. Intrinsieke motivatie is dus heel erg belangrijk. Ik zie die bij mijn kinderen heel duidelijk. juist ook omdat ze zich gewoon in eigen tempo mogen ontwikkelen, waardoor het ene kind al in een boek van een jaar hoger rekent, maar met taal nog niet zo ver is. Een kind is van nature gemotiveerd om te leren, dat zit in ons systeem. Wanneer de ontwikkeling wordt tegengewerkt, doordat de stof te makkelijk of juist te moeilijk is, zal het zijn motivatie verliezen. Dat zie je dus heel vaak gebeuren bij het leerstofjaarklassensysteem. Maar omdat voor veel ouders en veel juffen dit het enige systeem is dat ze kennen, zoeken ze het in andere zaken.

Wanneer kinderen in de puberteit komen zal dat vast anders worden, omdat pubers in een heel andere ontwikkelingsfase komen. Maar zo ver ben ik nog niet

[paprikameisje2]

Bij de onderbouw met name kinderen die goed kunnen leren stelt he thele inderwijs niks voor. Hier wordt nooit geleerd ofwat gedaan en alleen maar een 9 of 10 gehaald.

Daarintegen moeten de kinderen die willen presteren op een ander vlak presteren in hun 3 of 4 sterrenboek. Daar nul fout halen

Schrijven met gekleurde pen. Ik heb nooit 5 stickets gehaald... en nooit met gekleurde pen geachreven. Juist de kinderen die hun uiterste best doen.. worden niet beloond.

Zelf zeg ik altijd dat ze bij hun sterrenschrift nul fout moeten halen. De rest is bij kids die makkelijk mee kunnen komen niks geen moeite!

[paprikameisje2]

Overigens benoem.ik ook dat E niet voor mij een 10 moeten halen. Ze moeten het voor zichzelf gaan doen. Zelf schik krijgen van... bv leren.

We lezen woordrijtjes en de kindereb komen er achter wanneer ze elke dag de woordrijtjes lezen ze de laatste dag een stuk sneller leZen. En dat moeten ze wel leren en bewust van worden gemaakt.

[ajl]

Ah daar zit het verschil. Jij praat over jong volwassenen. Mijn jongens zijn 8 en jonger . Voor de volledigheid; mijn jongens interesseert het niet zo veel wat anderen halen. Het zijn jongens , die malen sowieso minder om sociale cohesie in de klas. Zij zijn vooral dol op een competitie met zichzelf. Dat werkt ook zo met sporten bij hen. Als manlief met de oudste gaat hardlopen, vindt hij niets leuker dan een seconde sneller thuis komen dan de keer ervoor. Dat wil niet zeggen dat wij continue roepen dat zij hoger en hoger moeten scoren. Juist helemaal niet, maar zij moeten wel hun best doen. Bij de een kan het behalen van een 7 wellicht veel beter zijn dan bij een ander kind het halen van een 9.
Om terug te komen op de cijfers in de onderbouw. Ik vind het voor mijn jongens beter dat zij cijfers krijgen. Zo zien zij dat het werken een doel heeft en gaan zij beter hun best doen. Op stickers zijn zij namelijk al jaren uitgekeken. Juist bij de oudste wordt niet regelmatig door middel van grafieken uitgelegd waar hij staat en waar hij beter kan presteren.Ook wordt ( alleen) aan hem verteld dat er cito's zijn en dat het nut heeft als hij het niet afraffelt. Alleen dat motiveert hem.

Maar goed ik merk steeds meer dat het schoolsyteem met methodisch werken niet toegespitst is op jongens, althans niet op mijn jongens. Geef hem bv een opdracht op iets op schaal te maken het hij rekent, deelt, vermenigvuldigt prima. Als het via een sommetje op papier gevraagd wordt, ziet hij het nut er niet van in. Idem met een andere zoon. Zij laten hem nu werken/rekenen door hem fysiek uit te dagen ( springen, lopen etc). Ook dat werkt, maar zitten op een stoel zeker niet.

[pien]

Ik vind het best jammer dat een school niets anders weet om een kind te motiveren dan het geven van cijfers. Hoewel een kind natuurlijk ook best begrijpt dat een 8 meer is dan een 6, en het dus ook heus wel begrijpt dat hij in die zin vooruit gaat, leert hij in mijn ogen te weinig over de weg naar dat cijfer toe. Want: scholen die juist en vooral met het leerproces bezig zijn, geven vaak geen cijfers. Scholen die dat wel doen, zijn hier vaak minder mee bezig. Kinderen die altijd negens en tienen scoren, leren dus eigenlijk vrij weinig op school. Zonde!
Goed onderwijs start met een onvoldoende! Als leerkracht ben je (als het goed is') blij wanneer een kind iets nog niet weet, omdat er dan iets te leren is. Op zulke scholen zie je ook vaak dat zwakke kinderen hele goede hulp en ondersteuning krijgen, terwijl men met kinderen die sneller leren echt handelingsverlegen is. (immers , school werkt toe naar zoveel mogelijk a's en B's op de cito) ik zie dat in mijn praktijk bijna altijd opgaan. Wat dat betreft is er in het onderwijs echt nog veel te leren!

[meribel]

ben, zeker als ik dit allemaal lees, dan toch echt wel blij met de school waar die van mij op zitten.
En er is aandacht ( en ook geschikt werk en materiaal ) voor zwakker en beter lerend.

Wat ik vooral ook goed vind tegenwoordig in het onderwijs is de intergratie van de tablets/laptops.
Rekenen bv wordt met een tablet gedaan. ( wel meer dingen natuurlijk )

Dat is veel motiverender ( lijkt mij ) dan je rijtjes sommen inleveren en de volgende dag terugkrijgen. Welke leerling kijkt nou nog wat die fout heeft gedaan de vorige dag? En een fout kan je blijven maken het hele rijtje. Natuurlijk kan de leerkracht niet met 30 leerlingen meekijken.
Op de tablets krijg je meteen te zien of je een som goed of fout maakt, dat motiveert de kinderen enorm. De leerkracht kan zelf zien op de hoofdcomputer hoelang ze bezig zijn, welk kind al 10 minuten niets doet, of welk kind telkens maar dezelfde fouten blijft maken. Het systeem kan heel makkelijk analyseren waar ze allemaal zwakker in zijn en waar extra aandacht naar moet.
En de app zorgt er weer zelf voor dat een kind dat alles snel en goed maakt juist steeds moeilijkere sommen krijgt, zo blijft de leerling uitgedaagd.

en het scheelt ook nog nakijkwerk

[meribel]

en mijn dochter ( groep vier ) wordt trouwens ook echt heel blij van een leuk filmpje als ze een aantal sommen foutloos heeft gemaakt bv. Dat motiveert haar veel meer dan een cijfer.
En als je dan rekenwerk op niveau automatisch aan kan bieden, betekent dat een leuk filmpje voor de zwakker en de beter lerende kinderen als ze hun best gewoon doen. ( en vergeet vooral de middenmoot niet, dat wordt de nieuwe vergeten groep denk ik weleens )

[pien]

Dat lijkt mij ook een fijn systeem.
Hier kijken de kinderen zelf het werk na. Mijn kinderen kunnen dat prima, maar sommige kinderen niet. Ik denk dat er daardoor wel eens dingen tussendoor glippen. Wanneer de tablet nakijkt, heb je dat niet, maar wel hetzelfde effect!

[ajl]

Ik vind het best jammer dat een school niets anders weet om een kind te motiveren dan het geven van cijfers. Hoewel een kind natuurlijk ook best begrijpt dat een 8 meer is dan een 6, en het dus ook heus wel begrijpt dat hij in die zin vooruit gaat, leert hij in mijn ogen te weinig over de weg naar dat cijfer toe. Want: scholen die juist en vooral met het leerproces bezig zijn, geven vaak geen cijfers. Scholen die dat wel doen, zijn hier vaak minder mee bezig. Kinderen die altijd negens en tienen scoren, leren dus eigenlijk vrij weinig op school. Zonde!
Goed onderwijs start met een onvoldoende! Als leerkracht ben je (als het goed is') blij wanneer een kind iets nog niet weet, omdat er dan iets te leren is. Op zulke scholen zie je ook vaak dat zwakke kinderen hele goede hulp en ondersteuning krijgen, terwijl men met kinderen die sneller leren echt handelingsverlegen is. (immers , school werkt toe naar zoveel mogelijk a's en B's op de cito) ik zie dat in mijn praktijk bijna altijd opgaan. Wat dat betreft is er in het onderwijs echt nog veel te leren!

Ik wil voorop stellen dat ik/wij erg tevreden zijn over de school. De school is juist heel erg bezig met het leerproces. En dat deze school juist bekend staat om zijn goede onderwijs en begeleiding, ook bij kinderen die heel goed mee kunnen komen. Wij hebben daarom volgende week ook een gesprek op school om zijn demotivatie te bespreken en wat wij/zij er aan kunnen doen. Dat hij gedemotiveerd is, staat als een paal boven water.

Daarnaast ben ik eigenlijk wel een voorstander van cijfers. Een kind kan zo leren om zich in te zetten en een bepaald resultaat te behalen. Het werkt nl ook zo in het 'werkende wereld'. Als werknemer kan je ook niet tegen je baas zeggen dat je de opdracht niet helemaal goed uivoert, maar ontzettend veel leert van het proces ernaar toe. Voor een werkgever telt het resultaat.

@ meribel jij hebt 3 meiden, dat maakt ook veel uit. Meiden passen gewoon heel goed in het huidige onderwijs systeem. Ik merk het verschil in wijze van leren enorm tussen onze dochter en de jongens.

[pien]

Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen. Er bestaan zeker scholen die het echt goed doen, al moet je ze met een lantaarn zoeken.

Zelf denk ik dat op een school die echt goed weet om te gaan met snelle slimme leerlingen , eigenlijk geen kinderen zouden moeten zijn die op hun zevende al gedemotiveerd zijn. Dan is er ergens toch iets niet helemaal passend geweest in het aanbod. Wat uiteraard niet wil zeggen dat deze school niet goed is, want dat weet ik natuurlijk niet.

Omdat dit mijn vakgebied is, merk ik dat ik wel kritisch ben. Ik weet dat er veel scholen zijn die heel goed bekend staan, of die zeggen dit heel goed te kunnen. Helaas komen die scholen vaak ook niet veel verder dan extra werk, wat verrijking en verdieping (maar vaak niet op de juiste manier ingezet, en ook niet op het juiste moment, vaak pas als de demotivatie er al is, of als een kind zich eerst in het reguliere werk heft bewezen). en in het beste geval is er een "leuke" Plusklas. En voor een aantal kinderen is dat natuurlijk ook voldoende.

Om hele slimme kinderen echt goed te onderwijzen, valt echter niet mee in ons gemiddelde schoolsysteem. en er komt ook veel, veel meer bij kijken dan wat moeilijker werk en een plusgroep op woensdagochtend. En ik ben ook niet iemand die naar perfectie streeft daarin. Niet alles is maakbaar in het leven, soms moet je het gewoon doen met wat er is.
Maar ik vind het wel heel kwalijk dat er nog altijd heel veel leerkrachten zijn die gewoon heel eigenwijs hun eigen lijnen volgen. Die wel heel hard roepen dat ze het allemaal weten (want er is immers een plusklas met leuke lesjes) , maar die niet open staan voor ontwikkelingen. Of die gewoon geen parate kennis hebben, en doen alsof dat wel zo is. Dat is echt schadelijk voor kind en ouder.
Zeggen dat je geen idee hebt maar wel wil werken aan het vergaren van kennis werkt nog altijd beter dan hardnekkig blijven herhalen dat je het goed doet en echt wel weet, terwijl de praktijk dat niet laat zien. Helaas kom ik dat dagelijks tegen.

[ajl]

Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen. Er bestaan zeker scholen die het echt goed doen, al moet je ze met een lantaarn zoeken.

Zelf denk ik dat op een school die echt goed weet om te gaan met snelle slimme leerlingen , eigenlijk geen kinderen zouden moeten zijn die op hun zevende al gedemotiveerd zijn. Dan is er ergens toch iets niet helemaal passend geweest in het aanbod. Wat uiteraard niet wil zeggen dat deze school niet goed is, want dat weet ik natuurlijk niet.

Volgende week hebben wij gesprek over hem met ib-er erbij. Ben ook benieuwd. Het is ook niet zo dat hij niet graag naar school gaat. Hij gaat met plezier en heeft ook veel plezier alleen niet met schoolzaken. Het nut van leren ziet hij alleen niet in.

[Sabra]

De investering is inderdaad minimaal, maar daarmee wordt zeker niet het maximale behaald. Op deze manier wordt alleen gekeken naar de korte termijn van het binnenslepen van een resultaat, terwijl de dingen die geleerd worden juist van belang zijn voor hun toekomstige beroep maar na hooguit een week is alle kennis alweer weggesijpeld.

Wie bepaalt wat het maximale is? Een student is toch verantwoordelijk voor zijn eigen leerproces? Ik weet natuurlijk niet op welk niveau je doceert en wat voor type opleiding, maar veel dingen (zo niet de meeste) die ik geleerd heb tijdens mijn studie zijn helemaal niet van belang in mijn werk. Dat zal voor een verpleegkundige, timmerman of arts natuurlijk anders zijn dan voor mij.

Zo'n toets geeft daarmee een op-het-cijfer-gerichte druk met slechts kortetermijnresultaat, terwijl kennis en vaardigheden tijdens een project waarmee ze aan het werk zijn en dat geen concreet cijfer oplevert, veel langer/ levenslang beklijven zonder dat studenten gericht zijn op een specifiek decimaal resultaat.

Als je een betere samenwerking hebt in een projectteam, dan is het cijfer waarschijnlijk ook hoger. Dus hoe beter men in staat is tot samenwerking, hoe beter het resultaat. Maar als jouw studenten dat inzicht niet hebben, tja.....

En mogelijk vind jij resultaatgerichtheid op een cijfer zoals ik het eerder beschreef, een positieve focus genereren. Dat kan, daarin verschillen we dan van mening.

Absoluut, omdat dit overeenstemt met hoe onze maatschappij is ingericht. Ik krijg van mijn leidinggevende geen compliment omdat ik zo goed mijn doe, maar omdat ik goede resultaten lever.

[Sabra]

Ik vind het best jammer dat een school niets anders weet om een kind te motiveren dan het geven van cijfers.

Een cijfer geeft uitdrukking aan de meting van een prestatie. Ik zie niet het directe verband tussen het motiveren van kinderen en het geven van cijfers. Ik kan me ook niet voorstellen dat docenten enkel een cijfer gebruikt om kinderen te motiveren. Kinderen worden op andere manier beloond voor hun inzet, zoals een sticker, een klusje doen, filmpje kijken, etc.

Hoewel een kind natuurlijk ook best begrijpt dat een 8 meer is dan een 6, en het dus ook heus wel begrijpt dat hij in die zin vooruit gaat, leert hij in mijn ogen te weinig over de weg naar dat cijfer toe. Want: scholen die juist en vooral met het leerproces bezig zijn, geven vaak geen cijfers. Scholen die dat wel doen, zijn hier vaak minder mee bezig.

Hoe toetsen ze dan het niveau van een leerling en hoe wordt dat gewaardeerd? En wat versta je onder bezig zijn met het leerproces?