Refowebkids deel 21

[Sabra]

Natuurlijk zijn er ook uitzonderingen. Er bestaan zeker scholen die het echt goed doen, al moet je ze met een lantaarn zoeken.

M.a.w. veel onderwijsprofessionals begrijpen eigenlijk niet waar ze mee bezig zijn. Ik vind dat nogal een boude uitspraak.

Om hele slimme kinderen echt goed te onderwijzen, valt echter niet mee in ons gemiddelde schoolsysteem. en er komt ook veel, veel meer bij kijken dan wat moeilijker werk en een plusgroep op woensdagochtend. En ik ben ook niet iemand die naar perfectie streeft daarin. Niet alles is maakbaar in het leven, soms moet je het gewoon doen met wat er is.

Het is toch logisch dat het onderwijssysteem is ingericht op basis van de gemiddelde leerling en niet op basis van het hele kleine deel hele slimme kinderen. En wie moet dat betalen? Specifiek onderwijs aan en klein aantal kinderen is namelijk een stuk kostbaarder.

[pien]

Zelf zie ik ook geen enkele relatie tussen het geven van cijfers en motivatie. Maar ajl gaf aan dat het halen van een goed cijfer haar zoon motiveert. Dit is iets dat een kind op school leert. Een kind motiveren door een sticker of een filmpje vind ik ook niets. Kinderen zijn vanuit zichzelf gemotiveerd om dingen te leren. Dat begint al in de wieg. Kinderen gaan uit zichzelf omrollen, zitten, staan, lopen. Dat doen ze niet omdat ze er een koekje voor krijgen, of een cadeUtje. Dat doen ze omdat ze doorkrijgen dat het hun wereld verbreed. Zo werkt het ook voor oudere kinderen, op de basisschool ze zijn gemotiveerd om te leren lezen, rekenen, schrijven........Natuurlijk kun je een kind soms wel stimuleren om door te zetten. Een juf kan aan een groep die moeite heeft geconcentreerd te werken een beloning in het vooruitzicht stellen. Wanneer jullie nog vijf minuten stil werken, kunnen we daarna lekker even naar buiten. Maar wanneer een kind alleen werkt als het een sticker krijgt of een 10, dan klopt er iets niet. Als leerkracht zou je dan moeten beseffen dat het niveau niet passend is. En dan moet je niet met kunst en vliegwerk het kind aan het werk houden.

Vorderingen en niveaus van kinderen worden op school heel regelmatig getoetst. Denk aan mwthodetoetsen, citotoetsen etc. Op die manier kun je de ontwikkeling van een kind prim in kaart brengen. Hier een cijfer aanhangen is iets van de school, de methode geeft dat niet aan.
Ik ben zelf onderwijsprofessional, en heb helaas moeten constateren dat OP DIT GEBIED heel veel collega's inderdaad niet weten waar ze mee bezig zijn. En dat neem ik ze niet kwalijk, de focus op de Pabo ligt op andere zaken. Ik neem ze wel hun starre houding kwalijk , en het feit dat ze niet open staan voor bepaalde kennis. er is inmiddels voldoende kennis voorhanden, er zijn ook genoeg professionals die kunnen adviseren. Dat men daar geen gebruik van maakt is geen kwestie van geld, maar een kwestie van onwil, of angst het vertrouwde los te laten.
Gelukkig zie ik wel heel langzaam een verschuiving, maar het zal nog heel wat tijd kosten voor ook de slimmere kinderen gewoon passend onderwijs krijgen.

Overigens lenen bepaalde onderwijsvormen zich wel heel goed voor differentiatie. Montessori bijvoorbeeld is daarin altijd koploper geweest. Daar is helemaal geen sprake van dat het onderwijs gericht is op het gemiddelde kind. Dat dit op veel scholen wel zo is, is mijne inziens gewoon een kwestie van geld en gemak. Men is soms al trots als er met rekenen op drie niveaus gewerkt wordt.........En dat terwijl in de Montessoriklas van mijn dochter wel 20 verschillende niveaus zijn. Gewoon een kwestie van heel ander klassenmanagement.
En de ene school is zeker de andere niet, ik wil absoluut niet alles over een kam scheren. Je hebt ook hele slechte Montessorischolen, en hele goede reguliere scholen. Dat is zeker.

[juffiejuf]

Allemaal onwil bij leerkrachten en scholen... Volgens mij vergeet je dat leerkrachten bedolven worden door alle professionele nascholingen etc. Jij hebt hier je focus erg op en jij hebt hier veel kennis van, maar als ik je verhaal lees dan zouden leerkrachten overal verstand van moeten hebben...

[paprikameisje2]

en werken.. ik doe mijn werk met liefde.. 7 verschillende niveaus in een klas van 20 is normaal tegenwoordig. Pietje een schouderklopje extra.. truusje een knipoog, jantje juist de duimschroeven aan.. tis spelen en aftasten. Wat vandaag werkt.. kan morgen niet werken. klaasje moet juist cijfers bij corneeltje moet je juist geen letters verbeteren en een groenen pen hebben want van rood schrikt ze! en dan hebben we het alleen nog maar over de aanwezigheid van minimaal 28 kids in de klas.
nog maar te zwijgen van gedragsproblematiek. Zelf ervaar ik mijn beroep niet als zwaar maar heb in mn prive wel dingen moeten laten. Sporten mee gestopt en ook de sociale contacten staan op een lager pitje.

En.... bijscholing is mijn hobby maar dat zal niet iedereen hebben. Wat ik wil en het gevoel wil geven is dat ik iedereen series neem ook al bekijk ik bepaalde zaken anders.

werken in het onderwijs is tegenwoordig niet meer een baan maar het is ook een grote liefde en drive die je moet hebben.

[paprikameisje2]

oh en digitaal onderwijs.. wat zich aanpast..... veel digischolen stoppen ermee, onderzoeken wijzen uit dat dit onderwijs niet biedt wat wel was verwacht.

[meribel]

@ajl,
dat zal wel schelen denk ik hoor! dat ik meisjes heb. Met de jongste moet ik het nog zien die is wat anders, maar de oudste twee zijn echt van die standaard schoolmeisjes.
verder zie ik het niet zo zwart in als hier wordt geschetst door sommigen. Als je het vergelijkt met 50 jaar geleden toen mijn moeder op school zat of maar 25 jaar geleden toen ik zelf nog op school zat is het echt ongelooflijk veel beter. (Ja parate kennis wordt er nu wellicht minder ingestampt maar vind ik in deze tijd ook niet zo nodig )
En perfect bestaat niet, elke tijd loop je weer tegen andere zaken aan.

[Sabra]

Kinderen zijn vanuit zichzelf gemotiveerd om dingen te leren. Dat begint al in de wieg. Kinderen gaan uit zichzelf omrollen, zitten, staan, lopen. Dat doen ze niet omdat ze er een koekje voor krijgen, of een cadeUtje. Dat doen ze omdat ze doorkrijgen dat het hun wereld verbreed. Zo werkt het ook voor oudere kinderen, op de basisschool ze zijn gemotiveerd om te leren lezen, rekenen, schrijven.

Als je een positief mensbeeld hebt geloof je hierin. Ik ken voorbeelden uit mijn omgeving van kinderen die op vrije scholen zaten en die hadden vrijwel allemaal een achterstand ten opzichte van hun leeftijdgenoten, behalve in de creatieve vakken. Het betrof hier drie verschillende vrije scholen in drie verschillende plaatsen. Ik geloof dus niet zo in de veronderstelling dat kinderen voldoende intrinsieke motivatie hebben om te leren rekenen, etc.

Overigens lenen bepaalde onderwijsvormen zich wel heel goed voor differentiatie. Montessori bijvoorbeeld is daarin altijd koploper geweest. Daar is helemaal geen sprake van dat het onderwijs gericht is op het gemiddelde kind. Dat dit op veel scholen wel zo is, is mijne inziens gewoon een kwestie van geld en gemak. Men is soms al trots als er met rekenen op drie niveaus gewerkt wordt.........En dat terwijl in de Montessoriklas van mijn dochter wel 20 verschillende niveaus zijn. Gewoon een kwestie van heel ander klassenmanagement.
En de ene school is zeker de andere niet, ik wil absoluut niet alles over een kam scheren. Je hebt ook hele slechte Montessorischolen, en hele goede reguliere scholen. Dat is zeker.

In onze woonplaats had ik het beste gevoel bij de algemeen bijzonder onderwijs scholen. Daar hing een sfeer die ik herkende uit mijn eigen tijd op de basisschool in de jaren '80 en '90. Op deze scholen was veel meer mogelijk, maar dat had ook te maken met de bijdrage die je als ouder moest doen als lid van de vereniging. De bijdrages bedroegen €350 resp €750 per jaar per kind. Dan is het niet vreemd dat je extra kunt investeren als school in allerlei extra programmma's. Helaas was onze zoon hier uitgeloot. Nu zit hij op een openbare Daltonschool en je merkt gewoon dat er minder geld is.

[Tobbe]

Wie bepaalt wat het maximale is? Een student is toch verantwoordelijk voor zijn eigen leerproces? Ik weet natuurlijk niet op welk niveau je doceert en wat voor type opleiding, maar veel dingen (zo niet de meeste) die ik geleerd heb tijdens mijn studie zijn helemaal niet van belang in mijn werk. Dat zal voor een verpleegkundige, timmerman of arts natuurlijk anders zijn dan voor mij.

...

Als je een betere samenwerking hebt in een projectteam, dan is het cijfer waarschijnlijk ook hoger. Dus hoe beter men in staat is tot samenwerking, hoe beter het resultaat. Maar als jouw studenten dat inzicht niet hebben, tja.....

Ik geef les aan een beroepsopleiding waar de link tussen lesinhoud en toekomstig werk voor het overgrote deel heel concreet is. Bij academische opleidingen bijvoorbeeld is dat inderdaad meestal veel minder het geval (maar daar hebben studenten vaak al iets meer plezier in het leren om het leren).

Projectwerk is niet per se gericht op samenwerking of gezamenlijke opdrachten. Bovendien is het maar de vraag of er bij samenwerking hogere cijfers behaald worden; de samenwerking kan evenzogoed het resultaat fiks omlaag halen.

Wat betreft het positieve mensbeeld: van vrije scholen zijn inderdaad voorbeelden te geven waar het qua leren bij kinderen mis gaat. Intrinsieke motivatie wil ook niet zeggen dat kinderen alles zelf leren; ze moeten ook simpelweg met bepaalde dingen in aanraking komen. Maar je kunt je wel voorstellen dat het leren gemakkelijker gaat wanneer kinderen in de praktijk van bijvoorbeeld een taart bakken merken dat het nodig is om verhoudingen te kunnen uitrekenen, en wanneer je dat vervolgens ook bij je cake kunt toepassen is dat an sich al een beloning die breder effect heeft dan een willekeurig cijfer voor een ris uitgewerkte sommen die meer weg hebben van het uitvoeren van een bepaald kunstje zonder dat helder is wanneer dit ooit van pas zal komen.

Wat betreft inzet leerkrachten/ scholen: ik denk dat over het algemeen elke leerkracht in elk geval de insteek heeft om de kinderen zaken bij te brengen op de manier die het beste passend zijn. Tegelijkertijd zijn er ook tal van nascholingen op marginale gebieden terwijl de ideeën over het grote onderwijzen nog niet voldoende uitgedacht/uitgewerkt/ingebed zijn. Daarnaast zal de invloed van een enkele docent ook fiks ingeperkt worden door bestuur en directie die met inspectie en allerlei bekostigingskwesties te maken hebben, en daarom graag goed willen scoren. Helaas komt het ministerie OCW ook niet altijd met plannen die door het werkveld en onderzoekers met gejuich begroet worden. Wat dat betreft, zitten scholen wel in een spagaat.

[ajl]

@ sabra als je gaat verhuizen en een paar wijken opschuift heb je geen loting en toch goede scholen

[Sabra]

@ sabra als je gaat verhuizen en een paar wijken opschuift heb je geen loting en toch goede scholen

Dat zijn we ook van plan en dan wordt het de Fatimaschool.

[ajl]

.

[jaccootje85]

https://imageshack.com/i/pnm88M3Bj

Norah is afgelopen donderdag 3 jaar geworden

https://imageshack.com/i/plvVRQWcj

Nu is ze een echt poppenmoedertje geworden

[Duschka]

https://imageshack.com/i/pnm88M3Bj

Norah is afgelopen donderdag 3 jaar geworden

https://imageshack.com/i/plvVRQWcj

Nu is ze een echt poppenmoedertje geworden

Proficiat Jaccootje!
De foto's zijn overigens niet zichtbaar?


@De discussie
Ik heb de discussie mbt intrinsieke motivatie geïnteresseerd gevolgd en gelezen...
Wij doen thuis zo min mogelijk aan straffen en belonen juist in het kader van intrinsieke motivatie etc., maar we zijn ons er ook van bewust dat de maatschappij in zijn algemeenheid hier niet altijd bij aansluit en ook daar willen we onze kids mee leren omgaan.
Daarnaast, ik denk dat het puur menselijk is, dat sommige dingen nu eenmaal niet direct door intrinsieke motivatie tot stand gaan komen en het overgangsgebied vind ik ook een heel grijs en groot vlak.
Vaak zit het 'm (voor ons qua opvoeding, vooral in de intonatie etc.).
Ter illustratie noem ik dan maar even... ik kook bijna elke dag (behalve als ML "kookt" en eten afhaalt) en dat doe ik met plezier, want ik vind het leuk. En natuurlijk zou ik, uit het feit dat de borden leeg zijn, kunnen concluderen dat het eten heeft gesmaakt, maar desalniettemin vind ik het ook plezierig, als ML eens een keer uitspreekt dat het eten lekker was.

Ik herken ook de frustratie mbt "stempeltjes" enzo.
Daarom begrijp ik niet dat een leerkracht in zo'n geval niet de prestatie kan vergelijken met de prestatie van 't kind in 't algemeen op dat gebied.
Als Pietje altijd heel moeilijk leesbaar schrijft en het ineens een stuk meer leesbaar... kan die prestatie toch "beloond" worden? Dat is dan veel eerlijker en meer motiverend, dan Pietje laten smachten naar het "onhaalbare".
Ikzelf was zo'n kind met een vrij "karakteristiek" handschrift en een leerkracht die ervan overtuigd was dat ik 't deed uit pesterij.
Nou dan is 't een kansloze missie... als ik eens heel erg mijn best had gedaan, en er kwam weer zo'n vreselijk afkeurende opmerking met rode pen bij te staan... dan was dat meteen voor 't laatst, dat schooljaar, dat ik mijn best had gedaan (dat zegt natuurlijk ook iets over mij ha ha)

@PPM, dat neemt niet weg, dat ik begrijp dat jullie als leerkrachten écht je benen spreekwoordelijk onder je lijf vandaan moet rennen, hoor!

Nou ja... ik zou er nog veel meer over kunnen spuien maar dat doe ik niet

Overigens snap ik wel dat cijfers voor een kind ook juist duidelijkheid kunnen scheppen. Het is soms ook een zeer duidelijk meetbaar iets voor een kind, om persoonlijke ontwikkeling te kunnen volgen.
Ik denk dat dit, net als zoveel andere zaken, persoonsgebonden zijn en ook opvoedingsafhankelijk.

Ik merk heel erg bij onze dochter, dat ze qua karakter best op mij lijkt en ik ben ten ene male niet gevoelig voor enige vorm van wedstrijd / concurrentie element, daarnaast zie ik ook heel erg onze omgang met elkaar, in haar gedrag terug.
Beloningen als "een koekje / sticker oid" voor een prestatie zijn ten ene male niet aan haar besteed.

[ajl]

Zelf zie ik ook geen enkele relatie tussen het geven van cijfers en motivatie. Maar ajl gaf aan dat het halen van een goed cijfer haar zoon motiveert. Dit is iets dat een kind op school leert..

Hoe bedoel je dit?
Ik had juist aangegeven dat zoonlief op school juist weinig/geen cijfers krijgt en m.i. hierdoor zijn motivatie mist.

En ieder kind zal wel een keer gaan leren, maar ik vermoed dat onze oudste zich niet snel uit zichzelf zal gaan verdiepen in spelling en ontleden. Dat zal nooit zijn interesse krijgen.

@ajl,
dat zal wel schelen denk ik hoor! dat ik meisjes heb. Met de jongste moet ik het nog zien die is wat anders, maar de oudste twee zijn echt van die standaard schoolmeisjes.
verder zie ik het niet zo zwart in als hier wordt geschetst door sommigen. Als je het vergelijkt met 50 jaar geleden toen mijn moeder op school zat of maar 25 jaar geleden toen ik zelf nog op school zat is het echt ongelooflijk veel beter. (Ja parate kennis wordt er nu wellicht minder ingestampt maar vind ik in deze tijd ook niet zo nodig )
En perfect bestaat niet, elke tijd loop je weer tegen andere zaken aan.

Klopt, ik zie het ook niet zo zwart wit. Allleen merk ik, doordat wij 3 stuiterende, stoere jongens hebben, wel dat het schoolsysteem erg vervrouwlijkt. De meeste jufffen begrijpen jongens echt niet.

[pien]

@ajl, ik bedoelde dat een kind meestal niet vanuit zichzelf gemotiveerd raakt door een goed cijfer. Vaak zie je dat school hier een rol in speelt ( door aan te leren of aan te geven dat het belangrijk is om een goed cijfer te halen voor iets) Of bijvoorbeeld opa of oma, die vragen naar een rapport, en vragen naar goede cijfers.
Kinderen die hier nooit mee in aanraking komen, zullen ook niet snel met zichzelf de strijd aangaan om een hoog cijfer. Simpelweg omdat ze het systeem van cijfers koppelen aan prestatie niet kennen. Vandaar dus mijn opmerking dat dit vaak aangeleerd is door de omgeving/school.
Voorbeeld: in het Montessori onderwijs worden geen cijfers gegeven. Toen een dochter van een kennis op het vwo haar eerste 4 haalde, was ze beslist niet onder de indruk. Zij wist niet wat de waarde was van het cijfer. Pas toen ze de toets terug kreeg en alle fouten zag, begreep ze dat een 4 minder goed is dan een 9.

Jongens zijn vaak wat competitiever ingesteld, en zij willen zichzelf graag verbeteren. Bijvoorbeeld bij een DMT toets, of een Cito. Of de piepjestest bij gym. Ze willen het dan graag beter doen dan de vorige keer. Meisjes hebben dat ook wel, maar minder.
Het Nederlandse onderwijs is voor jongens inderdaad niet makkelijk. Soms hebben ze in al die jaren nooit een meester gehad, alleen de gymleerkracht in een gunstig geval. Heel jammer, en voor veel jongens echt ronduit slecht.