Sammie40 schreef:Dank voor jullie reacties!
Ik had niet verwacht dat jullie scheiden als serieuze mogelijkheid benoemen!
Ik heb zelf een goede baan en hij woont in mijn koophuis (alles staat nog op mijn naam en betaal bijna alles, terwijl hij als eigen baas bijna 3x zoveel verdiend maar goed)
O, dat maakt het nog gemakkelijker.
In goede perioden heeft mijn enig zelfinzicht en zegt ook wel sorry. Maar het ergste is is dat hij achter zijn kwetsende woorden blijft staan omdat dat nu eenmaal de waarheid is. En dat betekent dat ík moet veranderen.
Ik heb me in m'n leven nog nooit zo minderwaardig gevoeld, en het gekke is dat je alles gaat geloven omdat hij met zulke argumenten komt dat je wel bijna aan jezelf gaat twijfelen. Zo stond hij laatst in de file en kon ons kind van de opvang niet op tijd ophalen. Ik was op mijn werk. Ik kan er natuurlijk niks aan doen dat er files zijn én dan had ie ook wat eerder kunnen vertrekken. Maar op een of andere manier was het mijn schuld. En hij kon er niks aan doen allemaal. Ik moest vanaf m'n werk maar regelen dat ons kind werd opgehaald.
Ik ben dan compleet in de war. Soms is hij dagen kwaad en zwijgt dan. Maar sws heeft hij het nergens over.
Wederom, mijn vrouw kan je exact dezelfde verhalen vertellen. Boos om niks. Dagen 'doodzwijgen', en je gaat het op een gegeven moment ook geloven. Ze heeft nog steeds soms dagen dat ze van mij verwacht dat ik ook boos word of dat ze zich heel raar gedraagd. Ik weet nu dat ze zich dan gedraagd zoals ze bij hem deed.
Scheiden heb ik wel eens geopperd. Ik zei dan dat als hij zo ontevreden over me is, zich zo ergert etc waarom hij dan nog met mij getrouwd wil zijn. Scheiden wil hij niet. Wat dacht ik wel! Dan moet ik er maar voor zorgen dat hij zich niet hoeft te ergeren!!
Bovendien zal hij co-ouderschap willen. Dat zou ik nooit toestaan.
Maar ja, ik weet niet hoe dat met een scheiding zal gaan. Hij zal iig nooit meewerken aan een scheiding.
Hij HOEFT ook niet mee te werken aan een scheiding, zeker niet als het huis op jouw naam staat. Gewoon een scheidingsadvocaat inschakelen en de de sloten laten veranderen.
Hoe is het mogelijk allemaal denk ik wel eens.
Slaan doet hij trouwens nooit meer; hij weet dat ik een tas in de auto heb en bij de eerst volgende tik ben ik met ons kind weg.
Maar goed, schelden en kwetsen etc is net zo erg.
Nee, natuurlijk, omdat als er eenmaal met scheiden is gedreigd, slaan iets is wat vaak direct ophoudt. Het laat immers zichtbaar sporen achter. Maar emotionele mishandeling is inderdaad net zo erg, alleen zijn de sporen niet direct zichtbaar. Kies voor je kind en je eigen veiligheid!
