Kinderen en speelgoed

[MissF]

Wat ik om me heen wel zie, is dat kinderen die niet zo vaak iets tussendoor krijgen wel veel blijer en dankbaarder zijn met wat ze wel krijgen. En dat vind ik zo mooi, dat áls Jurian dan iets krijgt, hij zo ontzettend blij is.
Hij heeft idd van het voorjaar van mijn man (nouja, natuurlijk van ons allebei, maar omdat mijn man hem heeft opgehaald en in elkaar gezet heeft hij het volgens Jurian echt van papa gekregen ) een houten speelhuis met glijbaan en zandbak gekregen. Gewoon tweedehands, maar hij is daar zo ontzettend blij mee, nog steeds. Dat is hij dus ook met die bellenblaas. Daar kan hij een hele tijd op teren.
Daarom probeer ik soms ook zijn oma een beetje te remmen die het liefst elke week iets voor hem koopt, want hij gaat haar anders associeren met cadeautjes, en dat wil ik niet.

Het idee dat speelgoed vooral duurzaam moet zijn ben ik het niet zo mee eens. Juist het kleine goedkope spul kan hij heel blij mee zijn en lang mee spelen. Alleen dat speelhuis vond ik belangrijk om een goede te kopen, niet een plastic ding ofzo, zodat het de komende jaren meegaat, ook voor zijn zusje.

[hieke]

Aan de andere kant geldt dat voor heel veel speelgoed: blokken/lego/mecano, puzzels, boekjes, kleurboekjes, etc.

Het heeft er denk ik ook mee te maken hoeveel je voor jezelf koopt. Mocht mij ooit kinderen gegeven worden en ik ga ermee naar de stad en koop dan een enorme stapel cd's of spelletjes of boeken voor mezelf, dan kun je je kind eigenlijk geen nee verkopen als het ook met een boekje voor zichzelf komt aanzetten, toch? Het lijkt me dat ze vrij snel doorhebben wanneer de behandeling ongelijk is.

Ja, daar beginnen mijn kinderen nu wel mee te komen. Maar ik zeg dan dat ik dat koop van mijn eigen geld, en dat zij dus ook kunnen sparen voor dingen.
En ja, ik heb meer geld te besteden dan zij, maar ik ben dan ook volwassen. Tot nu toe leggen ze zich daar nog gewoon bij neer. Natuurlijk zijn ze soms teleurgesteld dat ze iets niet krijgen, maar een drama maken ze er niet van, juist omdat ze soms ook gewoon wel iets krijgen.

[hieke]

Wat ik om me heen wel zie, is dat kinderen die niet zo vaak iets tussendoor krijgen wel veel blijer en dankbaarder zijn met wat ze wel krijgen. En dat vind ik zo mooi, dat áls Jurian dan iets krijgt, hij zo ontzettend blij is.
Hij heeft idd van het voorjaar van mijn man (nouja, natuurlijk van ons allebei, maar omdat mijn man hem heeft opgehaald en in elkaar gezet heeft hij het volgens Jurian echt van papa gekregen ) een houten speelhuis met glijbaan en zandbak gekregen. Gewoon tweedehands, maar hij is daar zo ontzettend blij mee, nog steeds. Dat is hij dus ook met die bellenblaas. Daar kan hij een hele tijd op teren.
Daarom probeer ik soms ook zijn oma een beetje te remmen die het liefst elke week iets voor hem koopt, want hij gaat haar anders associeren met cadeautjes, en dat wil ik niet.

Het idee dat speelgoed vooral duurzaam moet zijn ben ik het niet zo mee eens. Juist het kleine goedkope spul kan hij heel blij mee zijn en lang mee spelen. Alleen dat speelhuis vond ik belangrijk om een goede te kopen, niet een plastic ding ofzo, zodat het de komende jaren meegaat, ook voor zijn zusje.

Ik denk toch niet dat dat te maken heeft met nooit iets krijgen. Mijn kinderen krijgen namelijk soms wel iets tussendoor, en zijn daar ook gewoon heel erg blij mee. En dat zie ik ook in mijn omgeving. Dus nee, dat gaat ook niet altijd op.
Ontevredenheid zit soms in een karakter, of is aangeleerd. Wanneer jij als ouder heel vaak ondoordacht iets geeft, dan zie je dus zelf blijkbaar ook de waarde er niet van. Wanneer je bewust geeft, en laat merken dat het ook bijzonder is, dan nemen kinderen dat al snel over.

Hier zijn ze natuurlijk ook blij met klein en goedkoop spul, voor een kind maakt dat inderdaad echt niet uit . Echter......waarom is iets goedkoop? Vaak omdat het milieu-onvriendelijk geproduceerd is, of in landen waar men het niet zo nauw neemt met mensenrechten. Ik wil als christen leven, en daar hoort voor mij ook bij het zuinig zijn op de aarde, en goed doen aan je mede- mensen. Anderzijds wil ik ook geen honderden euro's uitgeven aan speelgoed, vandaar dat ik vaak kijk in kringloopwinkels en op marktplaats.
Ik verbaas me er eigenlijk soms over dat veel christenen daar niet eens over nadenken..........

[trijntjejohanna]

Wat ik om me heen wel zie, is dat kinderen die niet zo vaak iets tussendoor krijgen wel veel blijer en dankbaarder zijn met wat ze wel krijgen. En dat vind ik zo mooi, dat áls Jurian dan iets krijgt, hij zo ontzettend blij is.
Hij heeft idd van het voorjaar van mijn man (nouja, natuurlijk van ons allebei, maar omdat mijn man hem heeft opgehaald en in elkaar gezet heeft hij het volgens Jurian echt van papa gekregen ) een houten speelhuis met glijbaan en zandbak gekregen. Gewoon tweedehands, maar hij is daar zo ontzettend blij mee, nog steeds. Dat is hij dus ook met die bellenblaas. Daar kan hij een hele tijd op teren.
Daarom probeer ik soms ook zijn oma een beetje te remmen die het liefst elke week iets voor hem koopt, want hij gaat haar anders associeren met cadeautjes, en dat wil ik niet.

Het idee dat speelgoed vooral duurzaam moet zijn ben ik het niet zo mee eens. Juist het kleine goedkope spul kan hij heel blij mee zijn en lang mee spelen. Alleen dat speelhuis vond ik belangrijk om een goede te kopen, niet een plastic ding ofzo, zodat het de komende jaren meegaat, ook voor zijn zusje.

ben ik het niet mee eens! milan en matteo zijn altijd blij en dankbaar met wat ze krijgen en toch krijgen ze regelmatig tussendoor wat dingetjes.. (door ons of opa/oma/oom/tante)

[ajl]

Ik begrijp wel wat Missf bedoeld. Natuurlijk zijn alle kinderen blij als ze iets krijgen, maar voor hoelang.
Ik zie om mij heen best wel kinderen die niet alles heel normaal vinden en ik hoop dat wij onze kinderen wel kunnen leren dat je niet altijd alles kunt kopen. Ik kan ook niet alles kopen wat ik zou willen.

Ik probeer ook de dingen te beperken die onze kinderen tussendoor krijgen. Het is zo makkelijk, even een knuffel hier, een boekje daar, stiften, stoepkrijt, etc. Natuurlijk als het kleurboek vol is, koop ik rustig een nieuwe, maar zomaar dingen bij een speelgoedwinkel kopen doe ik eigenlijk ook niet.

[TheKeimpe]

Het idee dat speelgoed vooral duurzaam moet zijn ben ik het niet zo mee eens. Juist het kleine goedkope spul kan hij heel blij mee zijn en lang mee spelen.

Goedkoop en duurzaam strijden niet persé met elkaar. Een autootje van stevig plastic en een paar euro kan heel goed zijn. Maar in de praktijk zie ik iets anders. Dan stort Sluban in elkaar, en Lego blijft heel. Van plastic autootjes breken de wielen af, metalen autootjes blijven (langer) heel. Etc.
Speelgoed moet goed zijn zodat er echt mee gespeeld kan worden. Ook door onvoorzichtige jongentjes (zoals wij er een aantal rond hebben springen). Natuurlijk probeer je ze zuinig te laten zijn, maar goed...

[Mortlach]

Wat ik om me heen wel zie, is dat kinderen die niet zo vaak iets tussendoor krijgen wel veel blijer en dankbaarder zijn met wat ze wel krijgen. En dat vind ik zo mooi, dat áls Jurian dan iets krijgt, hij zo ontzettend blij is.

Ja, nogal wiedes... Geef hem een paar dagen geen eten en zet dan iets voor zijn neus wat hij normaal gesproken niet lust, wat denk je dat zijn reactie dan is? ... bij wijze van spreken natuurlijk.

Daarom probeer ik soms ook zijn oma een beetje te remmen die het liefst elke week iets voor hem koopt, want hij gaat haar anders associeren met cadeautjes, en dat wil ik niet.

Dat kan ik me goed voorstellen. Ik zag een beetje hetzelfde bij mijn ouders en mijn neefje en nichtje, maar nu ze wat ouder zijn valt dat weer reuze mee.

[Mortlach]

Ja, daar beginnen mijn kinderen nu wel mee te komen. Maar ik zeg dan dat ik dat koop van mijn eigen geld, en dat zij dus ook kunnen sparen voor dingen.

En wanneer je kinderen erachter komen dat dat geen argument is omdat zij geen inkomen hebben? Wat dan? Het is simpelweg een feit dat een jong kind bepaalde dingen onmogelijk bij elkaar kan sparen.

En ja, ik heb meer geld te besteden dan zij, maar ik ben dan ook volwassen. Tot nu toe leggen ze zich daar nog gewoon bij neer. Natuurlijk zijn ze soms teleurgesteld dat ze iets niet krijgen, maar een drama maken ze er niet van, juist omdat ze soms ook gewoon wel iets krijgen.

Natuurlijk. En soms is nee ook gewoon nee, en hoef je dat niet uitgebreid te verdedigen. Maar tegen een kind zeggen dat het moet sparen terwijl jij degene bent die hun inkomen regelt... hmm, dat gaat je nog terugbijten, vrees ik.

[paprikameisje2]

denk dat onze cadeautjeskring rondom verjaardagen veel kleiner zijn, hier krijgen ze dus echt niet veel, vraag vaak geld voor de spaarpot nu nog, de dingen die ze krijgen is gewoon wel ok'e.

Ik kan echt eerlijk zeggen dat julia heel dankbaar is. Ze is altidj blij geweest, met elke kleine knikker die ze krijgt, die wordt gekoesterd en na twee weken weer eens opgezocht omdat ze die toen had gekregen.
Zelf zie ik niet dat julia ondankbaarder wordt nu ze toch wel regelmatig iets krijgt. Onder dingen krijgen versta ik ook kleertjes enzo! vandaag een vestje, die moest ze nog, ze doet de tas open en zegt: oooh een vest.. die wou ik al zooo lang :) en heeft hem in de hele buurt geshowd... en zal ws nu op een kleerhanger moeten hangen de rest van de maand in ons huis. En over vier maand zal ze nog steeds zeggen, die wou ik al zo lang..

Dnek als je dagelijks iets geeft dat het anders wordt. Als ik zo kijk, krijgt julia elke week wel wat, is het de ene week een kledingstuk, de andere week een nieuwe tandenborstel en de volgende een zonnebril omdat de ander gesneuveld is. En ze kan ook erg blij zijn met de nieuwe shampoo voor de haren, of een nieuwe tube tandpasta En... ze mag ook gerust met de wekelijkse boodschappen 1 ding kiezen. Immers wij kiezen een kar vol en zij mag niks. Dan mag ze van mij echt kiezen uit de twee pakken koekjes die ik haar voorhoud. Tja, dan krijgt ze weer wat.

zodra ze enig benul heeft van waarde van geld, dnek rond groep 4, gaat ze ook sparen, dan mag ze voor dat geld wat kopen als ze wil en we willen een soort van beloningsysteem, als je een hele maand heb gespaard, dus dan bv 4 munten van 50 hebt, krijg je een euro extra

[hieke]

Mortlach, mijn kinderen krijgen zakgeld. Ze hebben dus wel degelijk inkomen, al is dat zoals gezegd lager dan het mijne.
Ik probeer hen uit te leggen dat ze meer gaan verdienen naarmate ze ouder worden. En tot nu toe begrijpen ze dat wel.

[Max]

Hier gelukkig tot nu toe geen zeurende kinderen. Ik kom met de kids hoogst zelden in de speelgoedwinkel. Alleen als broer of zus jarig is want dan mogen ze zelf een kadootje uitzoeken voor de jarige.
Als ze iets van speelgoed 'nodig' hebben koop ik dat meestal zonder hen. Dan kom ik thuis en zeg dat ik een verrassing bij me heb. Werkt tot nu toe prima! En willen ze toch eens een keer vragen om iets dan zeg ik dat ze dat op moeten schrijven voor hun verjaardag. Werkt ook nog steeds.
Misschien wordt het wel anders als ze inderdaad wat ouder worden, maar daar maak ik me nu nog maar geen zorgen om.

[Mortlach]

Mortlach, mijn kinderen krijgen zakgeld. Ze hebben dus wel degelijk inkomen, al is dat zoals gezegd lager dan het mijne.
Ik probeer hen uit te leggen dat ze meer gaan verdienen naarmate ze ouder worden. En tot nu toe begrijpen ze dat wel.

Sorry als mijn bericht wat vinnig overkwam, dat was niet de bedoeling. Het lijkt me bijzonder lastig kinderen goed op te voeden, zeker als het om geld en consumptiegedrag gaat. Er viel mij wat op, maar dat betekent niet dat ik kritiek heb op jouw manier van doen, integendeel zelfs.

[LauraC]

Hier gelukkig ook geen zeur! Enorm gelachen vandaag want hij moet een nieuw autostoeltje dus wij online gekeken. Hij wil perse een gele maar die vond ik echt te erg. Uiteindelijk is het groen/zwart geworden en daar was hij ook blij mee. Ik begin nu trouwens wel al met oefenen met betalen enzo. Een nieuwe zonnebril en petje mocht hij zelf gaan afrekenen (ik stond 3 meter ofzo bij hem vandaan). Hij was helemaal trots dat hij het kon en zo leert hij ook dat je eerst centjes moet betalen enzo. Ik denk dat het sowieso wat anders is omdat hij enig kind is. Misschien is hij ook wel een beetje verwend maar zolang hij zich niet verwend gedraagt of alles wil hebben vind ik het best hoor...

[paprikameisje2]

geen idee dat het komt omdt hij enigst kind is. Julia die wijst altijd van alels aan, dan benoem ik wat ze ziet en als ze dan vraagt, gaan we dat ook kopen, vind het zo mooi, geef ik altijd als antoword, vraag maar voor je verjaardag.

Maar nu is ze erachter dat marijn eerder jarig is en komt ze met: zal tegen marijn zeggen dat et leuk is of iets in die trant... met andere woorden, dan krijgt marijn het, en dan speel ik ermee

Hier doen we dat trouwens met speelgoed, Het is van Julia, maar marijn mag er mee spelen, of andersom. Zoals speciale dingen, net nieuwe auto van marijn of de pop van julia.

Hoe doen jullie at? of is alles wat in de kamer ligt, van iedereen?

[Marnix]

Het lijkt me dat het van een van beiden is, maar dat je wel met elkaars speelgoed mag spelen. Spelen is delen