Dorpeling schreef:Dat herken ik wel, ik ben mijn moeder ook jong verloren (ik was net 20). Nog steeds mis ik haar op de meest onverwachte momenten. En ik had ook echt wel de nodige strubbelingen met haar. Ik moest al jong ook zelfstandig zijn en alles zelf uitzoeken omdat ze er niet was of haar eigen zorgen had waar die van mij niet bij pasten. De moeder - dochter band die soms zo verheerlijkt wordt is vaak te idealistisch, niet zo mooi in de praktijk. Ik werk met jonge meiden en als ik soms hoor hoe dat in gezinnen gaat.. als het te laat is krijg je spijt van alles wat niet goed ging, van alle ruzies, woorden, fouten. Van beide kanten overigens, ik was/ben de makkelijkste niet.
Maar ik heb serieus nooit de behoefte gehad aan een lease moeder ofzo, om de simpele reden dat een moeder niet vervangen kan worden. Met haar gebreken en tekortkomingen blijft je moeder de persoon die je gedragen, gebaard, verzorgd en op haar manier van je gehouden heeft. Dat komt nooit meer terug, en daar zou ik ook niet op hopen als ik jou was. De beste keus voor jezelf is niet het wensdenken om een soort nieuwe moeder te willen. Gedenk haar, met haar fouten en gebreken, maar ga verder met leven. En probeer het zelf 'beter' te doen (dat valt nog niet mee).
Mooi verwoord, helemaal mee eens. Ik denk dat die acceptatie dat je moeder niet vervangbaar is een belangrijke stap is. Waarom die wel gezocht wordt en wat dat wel kan helpen is een tweede, want "ga verder met leven" is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Dan is het belangrijk om mensen om je heen te hebben waarop je kan terugvallen, die er voor je zijn, waar je even je verhaal kwijt kan enz. Zoals Annemieke in haar eerste reactie al zei:
een moederfiguur is "Iemand die je altijd kunt bellen, niet alleen over problemen of twijfels, maar ook om te vertellen dat je een badkamerkastje geschilderd hebt, bij wijze van spreken. Iemand die betrokken is op je leven, geïnteresseerd is in wat je doet en hoe het met je gaat, zonder veroordeling"En Hanneke zei:
Al tijden ben ik aan het rondkijken op internet, maar dit is zo lastig en om mij heen heb ik ook niet veel mensen.en iets verderop:
Vriendinnen heb ik bijna niet, dat heeft ook grotendeels met mijn verleden te maken en ik ben iemand die de kat uit de boom kijkt.En ik denk dus dat een deel van het probleem is. Niet dat je moeder vervangbaar is, maar naast je moeder kunnen goede vrienden / vriendinnen wel die plek zijn waar je bij terecht kan, die voor je klaarstaat, waar je je verhaal kwijt kan, die om je geven en van je houden. Maar ze kunnen wel voor een deel voorzien in wat je mist en over het andere deel kan je met ze praten. Ik denk nog steeds dat dat erg kan helpen in het hele proces, ook al is het niet makkelijk om te realizeren. Je moet eerst mensen vinden en daar contact mee opbouwen voor mogelijk echt goede vriendinnen worden.