JanvM schreef:In ieder geval wist men in 900 B.C. dat China bestond (er is al minstens 3000 jaar contact tussen China en andere volkeren uit de Klassieke Oudheid). Stel dat je heel die bekende wereld onder water zet dan heb je eenvoudig gezegd een wereldwijde zondvloed, water houdt namelijk geen rekening met landsgrenzen etc. Dus ik zie het punt niet helemaal. Zelfs als alleen Mesopotamië overstroomd was ontkom je daar niet aan.
Twee opmerkingen.
1. Het moment dat de hypothetische wereldwijde vloed zou hebben plaatsgevonden ligt natuurlijk veel vroeger dan het moment dat daar verhalen over worden verteld of later zelfs op schrift worden gesteld. Dus het gaat eigenlijk niet over het moment dat de schrijver aan de gang gaat (ca. 900 BC), maar het gaat over een veel eerder moment. Zijn er geen letterlijke Bijbellezers die de zondvloed rond 2345 BC plaatsen?
Stel dat die vloed inderdaad ook het grondgebied van het huidige China heeft bedekt, dan zou er volgens het Bijbelverhaal geen enkele "Chinees" het hebben overleefd. De zondvloed roeide immers al het leven uit. Vanuit die contreien zijn dus geen verhalen omtrent die zondvloed te verwachten! Niemand kon het immers navertellen!
Maar als er geen ooggetuigen zijn van die wereldwijde situatie (we hebben eigenlijk alleen het plaatselijke verslag dat via Noach, zijn acht zielen, bij de Bijbelschrijver is terechtgekomen) hoe kunnen we dan toch zeker zijn van het feit dat die vloed wereldwijd was?
Dat kan de Bijbelschrijver wel zeggen, maar hij kon niemand aanwijzen die dat ook kon bevestigen!
2. De bedoeling van mijn concrete bijdrage was natuurlijk om aannemelijk te maken dat een plaatselijke overstroming die het hele hebben en houden onder water zet, best wel eens geleid kan hebben tot een verhaal waarin die ramp beschreven wordt als een wereldwijde vloed. Omdat de wereld voor hen kleiner was dan voor ons. We hebben het toch over de wereld van Noach? Daar ligt toch de bron van kennis omtrent de zondvloed? Wat wist hij? Waar lagen in 2345 BC naar zijn gevoel de grenzen van de wereld. Kende Noach het gebied van China?
Maar bovendien: overdrijving en dramatisering zijn ook stijlmiddelen die in de literatuur uit het Midden- en/of Nabije Oosten bekend zijn. Neem nu het geslachtsregister tot en met Noach. Iedereen wordt daar maar honderden jaren oud. Als je die jaren letterlijk neemt (Noach is 600 jaar oud als de zondvloed plaatsvindt), dat zitten er zo'n 1656 jaar tussen Schepping en zondvloed. Dat lijkt een hele tijd om de aarde te bevolken, tot en met China aan toe, maar dat is dan weer heel moeilijk in combinatie met die enorme leeftijden (tenzij elke Chinees van 400 jaar natuurlijk 200 kinderen heeft verwekt (2 per jaar, moet kunnen). Dan ben je wel de super-opa die heel wat wereld nodig heeft om zijn gigantische nageslacht van een plekje te voorzien. Maar het lijkt mij praktisch allemaal wat onmogelijk. Iets zegt me dat het anders ligt. Het is gewoon overdrijving. Net als die "reuzenkinderen" uit die tijd.
Hoe druk je beeldend uit wat de omvang van een regelrechte ramp is? Dan zeg je dat de wereld vergaat!
In het Frans zeggen ze als echt iedereen ergens aan mee doet
tout le monde participe!,
Heel de wereld doet mee!Oftewel, het is wel duidelijk dat het een hyperbool is, een overdrijving, een zegswijze die je niet letterlijk moet nemen.
Heel Gallië? Nee, een klein dorpje biedt dapper weerstand!Wij mensen gebruiken dit soort uitdrukkingen heel vaak:
"De hele boel stort in" (als zich wat vervelende problemen voordoen), "
Jan en alleman komt maar binnenstappen" (als we opeens drie verschillende mensen zien aankomen die we niet hadden verwacht), "
Niemand snapt dat" (als je je ongenoegen over een maatregel wilt uiten"),"
Je hoort niet anders" (als een bepaalde opvatting onder veel mensen post vat). En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het zijn sterke uitdrukkingen waarmee zeker de essentie wordt aangeduid, maar die geen informatie geven over de precieze gang van zaken, over het hoe, het wat, over hoeveel exact of hoelang precies.
De Bijbel is geen fotoboek, geen audio- of video-opname, geen journalistiek verslag, geen interview, geen inlichtingenrapport, geen beta-studie, geen proces-verbaal of de oplossing van een rekensom. Het is literatuur, het is kunst. Met alle kenmerken van dien, kenmerken van het creatieve menselijke brein, waarin hoofd en hart samengaan, fantasie, taal, voorstelling, retoriek, stijlmiddelen, rijm, klank, muziek en de liefde voor schoonheid. Door en door geïnspireerd, uiteraard! De mens heeft het scheppende van de Schepper Zelf ontvangen. Er liggen diepe goddelijke lagen verborgen onder dit heilig verhaal en onder dit heilig schrijfwerk.
Dat is nu juist het unieke relief van de Bijbel, dat mensen het Woord Gods vertolken. Werk van de Geest.
Kom, Schepper Geest!Dat maakt het geestelijk en hoogstaand. Als we het te letterlijk nemen, slaan we het plat.
Persoonlijk hou ik overigens wel van die overdrijving, zoals in 1 Joh. 2,2:
En Hij is een Verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld.Of in Rom. 11,26:
En alzo zal geheel Israël zalig worden.Tout le monde! Welja!
Deze wereldwijde boodschap vind ik eigenlijk veel belangrijker! Want waar hebben we het nou over. Over de zondvloed waarvan God zelf heeft beloofd dat ie eenmalig was en niet meer zal plaatsvinden. O ja, de regenboog!
En dan gaan wij het hier weer als shibboleth ( שִׁבֹּלֶת )gebruiken!
De zondvloed dat is zó passé. Zó 2345 BC!
gravo