Olifant89 schreef:Ik heb het idee dat binnen de Ger Gem mensen die bekeerd zijn vaak nog als uitzonderlijk worden gezien.
Ik baal hiervan, want ik ben zelf opgegroeid in de Ger Gem en wilde als kind heel graag heel dicht bij God leven.
Maar het idee dat ik dan een apart kind zou zijn hield me hiervan af.
Ik voel me meer thuis in evangelische kringen waarin het niet zo bijzonder wordt gevonden als je een kind van God bent.
Ook als klein kind niet (denk aan de liedjes van Elly en Rikkert)
Maar ik vind het heel jammer dat binnen de Ger Gem dit nog wel vaak als heel bijzonder wordt gevonden.
Ook als je kijkt naar de vervolgde kerk zie je dat mensen zonder schaamte of zonder zich heel bijzonder te voelen heel dicht bij God leven.
Zijn er mensen die zich hierin herkennen?
Ja, ik zal het zo zeggen: mijn vrouw heeft er gekerkt en is bevindelijk gereformeerd opgevoed en ze werd er depressief van.
Ik kan niet zeggen wat zij allemaal beleeft met God, maar zoals ik het van haar begrijp is het praten over Jezus en Gods liefde al snel iets wat er als lichtzinnig wordt gezien. Toch had ze al jong de ervaring van dat God heel dicht bij is. Al zoekende vond ze net als jou meer aansluiting bij de evangelischen, waar we samen terecht zijn gekomen. Ik zelf leef ook dicht bij God, maar kom vanuit de Gereformeerde Kerk en hoe mensen daar denken is niet zo gemakkelijk neer te zetten. Over het algemeen kan ik zeggen dat het er allemaal bij de meesten steeds minder en minder wordt en de kerkverlating is afgrijselijk groot, al lijkt het wel af te nemen. Dit is ook de kerk waar de meeste evangelischen uit komen. Zoals ik dus. Het voelt dan echt bevrijdend om in een kerk te zitten met veel mensen die dicht bij Jezus leven en waarvan sommigen ook bijzondere gaven van de Heilige Geest hebben, tot opbouw van elkaar. Ik leer er veel van, door met ze in gesprek te zijn. Ik geniet van de jongeren en de kinderen die er zijn. Al kennen ze daar ook vergrijzing, het is er toch nog relatief een stuk beter dan in de Gereformeerde Kerk, wat mij vaak ontmoedigd heeft. Ook ik haalde meer uit de Open Doors bladen, onder andere. Een heftig verhaal trouwens, wat je plaatst. Maar ook wel mooi om te zien hoe God ook met hem mee gaat.
Bij ons is vorige week een vrouw genezen van haar hartaandoeding, na de ziekenzalving te hebben ontvangen. Direct kon ze weer normaal ademen, want ze was erg benauwd. Ook voor ons heel bijzonder. We zitten in een kleine jonge kerk (Evangelie Gemeente/Baptisten gemeente in wording), dat langzaam groeit en trouwens nog geen ontkerkelijking kent. Zo'n genezingswonder is voor ons ook de eerste dat we mee maken in het afgelopen 5 jaar, dat de gemeente bestaat.
De bijbel lees ik veel en het sterkt me enorm. Het Levende Woord van God heb ik als dagelijks voedsel nodig om de duivel van me te zien vluchten. Verzwak ik in het bijbel lezen, dan al snel nemen de negatieve gedachten het ervan over en sluipt deze sluipmoordenaar binnen, die dan ook tussen mij en anderen gaat zitten stoken. Maar lees ik Gods Woord: dan lees ik positieve woorden van hoop, geloof en liefde tot opbouw en slaat de duivel op de vlucht. Ik zeg, ja het is mogelijk, dat dan Gods luister over je komt.
Door Gods Woord te lezen, spreekt God ook werkelijk tot jou. Het is de ontmoeting, waarin God heel intiem met jou in contact komt. Sterker nog, niemand is zo dichtbij en kan zo dichtbij komen als Jezus, want Hij woont zelf in jouw hart. Je bent een opnamevat voor Gods liefde en Gods Geest, wat eigenlijk synoniem is voor het zelfde, want God is liefde.