Johan100 schreef:(...)Hier ben ik het wel mee eens. Maar hoe vul je dat ruim en gunnend en uitnodigend en gemeend in? Daar zit ook nog een verschil.
Omdat ik je al wat beter ken van het forum vraag ik je dit. Ten koste van Gods geboden?
Het begint bij de uitgangspunten van de verkondiging. Wat is dat eigenlijk, het Evangelie verkondigen? Al te vaak wordt het opgevat als het zo precies en bijbels mogelijk vertellen aan de gemeente op welke wijze een mens zalig wordt. Dan is de verkondiging eigenlijk een college over de gereformeerde dogmatiek. Let wel, zo'n college kan foutloos verlopen. De predikant maakt geen enkele fout, hij hanteert de heilsorde op de juiste manier, legt geen eenzijdige accenten, Bijbels gezien is er geen speld tussen te krijgen (en dat is heel knap) en je kunt er heel veel van leren.
Met name in de Gereformeerde Gemeente waar ik heb gekerkt, waren veel preken van dit type. Men vertelde hoe een mens bekeerd wordt tot God. Wat er nodig was, hoe het begon, wat er vervolgens allemaal verder nog gebeurt, waar het toe leidt en wat de uitkomst tenslotte is.
Toch, als het hier bij zou blijven, noem ik dat niet de kern van de verkondiging. Want als de rechte leer zonder ketterij en dwaling verkondigd wordt, maar er zouden toch geen of weinig mensen tot geloof komen, dan ontbreekt er iets aan. Ik kreeg in de kerk vaak die indruk.
Jarenlange kerkgang, waarbij de luisteraars de prediking als Bijbels en rechtzinnig beoordeelden, leidde niet tot geloof en bekering. Althans, uit niets was op te maken dat dat zo was. Tientallen jaren lang gingen dezelfde mensen aan het avondmaal en waren ook dezelfde mensen afwezig of gingen niet aan het avondmaal, om maar iets te noemen. Geloofsgetuigenissen, ze waren er niet. Altijd werd weer gewezen op (aanwijzend voornaamwoord)
die mens die (aanwijzend voornaamwoord)
dat mocht meemaken. Er was alleen die ideale, abstracte, theoretische gelovige. Maar om wie ging het nu concreet? Dat bleef altijd de vraag. Vaak was men alleen overtuigd van de zaligheid van de dominee (want alle dominees moet toch wel kinderen van God zijn?) Maar verder? Andere mensen? Ik wist bijna niemand te noemen. Ja, je had vermoedens. En vaak ging het dan om eigen familieleden, omdat je niet wilde dat zulke fijne en dierbare mensen verloren zouden gaan. Dan had je de neiging om te denken dat zij misschien wel kinderen van God waren. Dat was wel lief gedacht, maar je wist niets zeker. Niemand leek het zeker te weten.
Voor mij zal de verkondiging daarom een ander uitgangspunt moeten hebben. Het is niet louter een leerdienst. Verkondigen moet altijd uitlopen op een persoonlijke vraag aan de toehoorder. Alles moet er op gericht zijn de kerkganger ergens van te overtuigen op een manier dat dat ook leidt tot een reactie, tot een consequentie. Hoe leerzaam het ook is om in het algemeen te weten hoe een kind van God bekeerd wordt, de eigenlijk zaak waarom men is samengekomen is de vraag in welke mate men zelf gelovig is (in de volle zin des woords: of men wedergeboren is en zich afgekeerd heeft van een leven in zonde en slavernij van de wereld en of men God hartelijk liefheeft, vanwege de liefde en de genade die men vindt bij Jezus Christus.
Is er geloof of niet. Daarover moet de verkondiging duidelijkheid geven. Zo niet, dan dienen mensen dringend worden uitgenodigd om hun eigen lot onder ogen te zien en zich in geloof over te geven aan alles wat God belooft. Een oproep tot geloof dus. Om de persoon in kwestie duidelijkheid te geven, maar ook voor de openbaarheid, om de omstanders duidelijkheid te geven over iemands geloof. Dat je weet dat het ware geloof er echt is.
Hoe ruim en gemeend en uitnodigend kan zo'n oproep zijn? Dat moet een predikant goed weten. Mijn visie is dat de verkondiging mag worden gezien als een bewuste en oprechte handreiking van God aan al degenen die die verkondiging horen. God heeft de kennelijke bedoeling om alle luisteraars hetzelfde aan te bieden en hetzelfde te beloven. Van Zijn kant is er geen blokkade meer als zich de situatie voordoet dat iemand zich onder het gehoor heeft begeven. Het enkele feit dat de verkondiging gehoord wordt, betekent dat God die toehoorder Zijn genade wil geven en hem de verlossing door Jezus Christus aanbiedt. Als de verkondiger daar niet van overtuigd is (omdat hij zich onbewust of bewust laat remmen door de gedachte dat niet iedereen zalig zal worden) dan kan de verkondiging alleen nog maar een theoretische uiteenzetting worden over hoe God in het algemeen een mens bekeert. En dan zal die verkondiging onpersoonlijk blijven en feitelijk krachteloos worden, omdat er nog gewacht wordt op een andere, belangrijkere ingreep van God in het leven van de kerkgangers, namelijk een buiten de prediking omgaande bewerking van het hart, die een direct uitvloeisel is van de verborgen raad van God. Zo is de verkondiging van het Evangelie geen kracht op zich meer, maar slechts commentaar bij wat God buiten de verkondiging doet. Als dit gebeurt, is er geen ruime, gemeende en uitnodigende verkondiging meer, want de toehoorders weten ook: niet de verkondiging zal mij overtuigen, niet het Evangelie is een kracht Gods tot mijn zaligheid, nee, die zaligheid moet eerst zonder mij in mij geschieden door een eenzijdig werk van God.
En dat betekent concreet dat men uiteraard nog wel naar de kerk gaat, maar dat men daar niets concreets van verwacht. Theologisch gezegd: de wedergeboorte is in ruimte en tijd volledig losgemaakt van bekering en geloof en daarbij is waarde van de verkondiging van het Evangelie, met de bijbehorende oproep tot geloof tot nul gereduceerd. Hoe anders is dat in het boek Handelingen.
Ruim en gunnend kun je alleen zijn, wanneer je er vast van overtuigd bent dat het God zelf is die mensen op het moment van de verkondiging persoonlijk benadert en ook persoonlijk wil verlossen en dit ook door de mond van de verkondiger duidelijk en dringend laat weten.
Wie gelooft zal zalig worden. Dat wordt op dat moment beslist en ook op dat moment (van de verkondiging) werkelijkheid.
Ik heb niet de indruk dat er veel geboden Gods overtreden worden met deze zienswijze (om nog even op de slotzin van Johan100 terug te komen).
gravo