Maar doe je best om dit soort slechte boeken te verdedigen
@Radical, dit valt volgens de Nederlandse taal onder dom schelden. Kunt u ook Bijbels weerleggen?
In de Waarheidsvriend stond in 2015 een uitgebreide recensie van de hand van dr. Mart Jan Paul. (ik houd hem bij het boek).
Vanuit zijn cultuur had hij best een aantal zinnige bemerkingen, maar ook hij rekende Wake Up! niet onder de slechte boeken.
Zeer interessant zijn ook de verhandelingen die er zijn bij de Joodse bruiloft en de symboliek die daarbij hoort.
Hier wordt de buitenstaander uitvoerig geïnformeerd en krijgt men een klein beetje inzicht hoe het Joodse denken is.
Voor wat ik heb gelezen, kan ik dit boek van harte aanbevelen.
@Jesaja, heb dank voor uw constructieve bijdrage inzake het boek Wake Up!
Dit geeft mij moed om ook nog wat verder van de daarin aanwezige symboliek gebruik te maken.
Op dit topic vraag ik aandacht voor mijn veronderstelling dat alle christenen zomaar nog niet het geestelijk niveau hebben van Bruid en dat dit zich bij de opname van de Gemeente van Christus wellicht zal openbaren d.m.v. wat iemand noemde een 'partiële opname', een beduidend meer beperkte opname dan geldend voor iedere kerkganger, dooplid of zelfs ieder serieus belijdend lid dus, zou ik willen veronderstellen.
In het boek Wake Up! vind ik steun voor die gedachte bij de behandeling van de 4 opeenvolgende verbonden, waarbij slechts de laatste, het hoogste verbond, het Huwelijksverbond wordt genoemd en de volledige geestelijke eenheid vertegenwoordigt.
Alle andere verbonden daaronder blijven onder dat niveau van Bruid steken als wij niet geheel en al op de opeenvolgende uitnodigingen van de Heere Jezus zijn ingegaan. Er zit dus progressiviteit in het patroon,
nadat de gelovige door Zijn genade alleen is gered.Het eerste verbond noemen de schrijvers het Bloedverbond.
Dat sloot de Heere al via Mozes met Zijn volk en dat vereiste dierenoffers om de bevestiging te handhaven. Het stond in de identiteit van dienstknecht. Formeel is het de verhouding meester - slaaf (doulos= eigene).
Dit is het verbond dat de Heere Jezus ook uitsprak bij het laatste avondmaal, als het Nieuwe Verbond in Zijn bloed.
Maar de Bruid van Christus heeft een roeping die zoveel verder gaat dan het Bloedverbond. Zij is meer dan alleen eigene en daarom is het opvolgende verbond het Zoutverbond, wat niet steeds herbevestigd behoeft te worden en nooit verbroken kan worden. Dit verbond staat in het teken van
vriendschap. Dit is een opwaardering van slaaf naar vriend op initiatief van God met beantwoording van de mens.
Heb erg dat een slaaf die ook vriend wordt, anders is dan een vriend die geen slaaf meer is. De liefdevolle gehoorzaamheid komt niet te vervallen. Dat toonde de Heere Jezus m.i. ook in heel Zijn leven aan, tot aan de voetenwassing toe.
Tegenwoordig vinden gelovigen een vriendschapsverhouding met God veel prettiger dan een slaaf - meester relatie. Die eerste relatie past veel beter bij het denken van de 21e eeuw. Maar beseffen we dat vriendschap met God van onze kant ook een toenemende toewijding vraagt?
Binnen het Zoutverbond past het dat Jacob 'met God worstelde', totdat hij verkreeg wat hij van God wilde. Ook hier weer ligt een verschil met het Bloedverbond: binnen een vriendschapsrelatie kan meer dan binnen een slaaf - meester verhouding.
Zo werd het koningschap aan David door God gegeven onder het Zoutverbond. Als wij 'het zout der aarde' worden genoemd, dan wijst God uitdrukkelijk op dit onverbrekelijke verbond. Op God kan vertrouwd worden en van de gelovige wordt dat ook verwacht.
Als vriendschap met God wordt doorleefd in ons dagelijks leven, dan roept God ons op tot een volgend niveau; het eeuwigdurend Sandaalverbond.
Dit verbond staat in het teken van
erfenis. Met oude sandalen werden in Israël eigendomsgrenzen gemarkeerd.
In het boek Ruth geeft de eerste losser zijn sandaal aan Boaz waarbij de partijen verzegelden dat Boaz het erfdeel van Elimelech mocht overnemen, inclusief verplichting naar Ruth.
De erfgenaam is ook nog steeds vriend en slaaf, met daarbij behorende verhoudingen.
( Op dit punt botst het opnieuw met veel moderne theologische opvattingen).
De Heere Jezus zocht in de rijke jongeling niet alleen een dienstknecht (slaaf), wat hij wel was, maar ook een vriend en een erfgenaam.
Het hoogste verbond is dan uiteindelijk het Huwelijksverbond, de hoogste vorm van vertrouwelijkheid. Zij beheren straks de schepping door het Sandaalverbond als erfgenamen, maar leven ook in de hoogst mogelijke intimiteit met God in een liefdevolle relatie van aangezicht tot Aangezicht met hun Schepper.
Vraag van mij: wie herkent deze opklimmende m.i. volkomen logische reeks in eigen en andermans leven om hem/haar heen?
Dezer dagen ligt mijn schoonmoeder op sterven, in rust en vrede, ondanks dat ze niet kerkelijk meelevend was. Ook hier meen ik weer een aanwijzing te zien, dat niet verloren gaan een hele lage drempel is, omdat het verlossend werk van de Heere Jezus zo volkomen was.
Maar wat voor een heiligmakingsniveau nemen we bij onszelf en om ons heen waar?
Wat draagt de gemiddelde kanselboodschap daaraan bij? Wekelijkse oproep om 2x naar de kerk te komen en je te laten bekeren?
ik ben er van overtuigd dat verreweg de meesten bij ons een duidelijke keuze hebben gemaakt hoor. Behouden zijn we wel.
Maar Bruid? "Niet meer ik leef, maar Jezus leeft in mij"? 100%? Helemaal? Zelf haal ik de helft niet, na al best een lang leven, vind ik......