Als kerken zijn we nu eenmaal breed (net als schrijver dezes ook enigszins wat bre(e)d(er) is... ). En daarvoor moeten we de ogen niet sluiten. Maar wat nu als de broeders van de synode de ruimte voor het bevestigen vrouwelijke ambtsdragers en het accepteren dat mensen van hetzelfde geslacht binnen onze kerken een relatie met elkaar mogen hebben niet zien? Gaan we dan toch maar "doorzeuren"? En lekker "onze eigen zin doordrijven"?Speedy schreef:Inderdaad. Waar ik respect voor heb is dat jij de breedte probeert te overzien en de (pijnlijke) realiteit weergeeft.
Ik begrijp de moeite van kerken als die in Arnhem heel goed. Deels deel ik ook wel hun standpunt. Maar als op landelijk niveau de ruimte niet wordt gezien, of op zijn minst gegeven, wat doen we dan?
Als je voor een baas werkt, en je doet, zelfs na vele malen gesprekken te hebben gehad, alles wat hij / zij je verboden heeft, dan word je er vroeger of later uitgegooid. Als je heel veel geluk hebt dan word je met "lichtelijk gedwongen" een andere werkomgeving te zoeken.
Mijn voorstel is om het andersom te doen in de kerk. Als de synode bij het vorige besluit blijft dan moeten kerken zich daaraan houden. Zo niet dan met zachte dwang verzoeken om een ander kerkverband te zoeken. En als laatste middel gewoon eruit zetten. Klinkt hard, en ik hoop dat het zover niet hoeft te komen overigens. Maar van alles roepen en niets doen tegen hen die de afspraken / regels met voeten (blijven) treden schiet ook niet op. Dan ben je als kerkleiding er zelf mede debet aan dat er van alles in jouw kerkverband gebeurt waar je niet achter staat.
Links en rechts hoor je, en dat zie ik ook hier op het forum wel langskomen, dat een synodaal gestuurde kerk achterhaald zou zijn.
Achterhaald? Als de regels die we met elkaar hebben afgesproken toch niet worden nageleefd en er toch niet wordt gehandhaafd, dan kunnen we beter ieder voor zich laten gaan. Maar de vroege kerk werd ook al synodaal gestuurd. De apostelen kwamen in Jeruzalem bijeen om enkele gewichtige zaken te bespreken en vast te leggen hoe men met bepaalde zaken zou omgaan (Galaten 2 en handelingen 15). Dus zo achterhaald is dat niet denk ik. Als "ieder doet wat goed is in eigen oog" dan krijg je een janboel. Als we als CGK zeggen dat de inhoud en beleving van het geloof vrij wordt gelaten aan de plaatselijke gemeenten, dan zijn we klaar. Dan heeft de synode geen richtinggevend aspect meer, maar alleen besluiten te nemen over de uitvoering van het kerkzijn.
O, maar dat is bij de PKN toch ook zo? Ja, inderdaad. Maar als de plaatselijke kerken zelf veel mogen uitmaken, dan kun je net zo goed naar de PKN overgaan. Dan kunnen we wel roepen dat in de PKN de Gereformeerde belijdenissen niet exclusief bindend zijn, maar "bij ons" is dat ook allang niet meer zo. In onze kerken is dat op papier nog wel zo, maar in de praktijk vaak minder dan niet... Dus dan moeten we niet mekkeren en de eenheid zoeken. De kleine clubjes die dan achterblijven? Die komen vanzelf wel bij elkaar. Je ziet dat nu al gebeuren binnen ex GKV kerken. Die gingen allemaal een eigen verbandje stichten nadat ze uit de GKV gingen. Er waren zelfs gemeenten die alleen verder gingen... Want de anderen deden toch iets meer fout dan zij.... En nu zie je dat ze toch weer naar elkaar toeschuiven. Iets wat ik toejuich overigens. Dat gebeurt vroeger of later ook met de achterblijvers uit de CGK en co die niet mee willen naar de PKN. Die clubjes schuiven naar elkaar toe en verenigen zich. Totdat in de GG de pleuris uitbreekt omdat een gemeente besluit om in de eredienst, tegen het synodebesluit in, ritmisch te gaan zingen en de HSV te gaan gebruiken. Enzovoorts etcetera undsoweiter.
Al dat gezeur doet me alleen maar meer verlangen naar die Grote Dag!
Dan geen gezeur meer over 2 of 3 verbonden, wel of geen vrouw in het ambt, wat te doen met homoseksuelen, zwarte pakken voor de kerkenraden of toch maar de witte kleding waar Prediker 9 over schrijft, ritmisch of niet ritmisch zingen en dansen voor de Troon, alleen orgel of ook andere instrumenten bij de begeleiding, berijmingen, vertalingen, belijdenissen, Arminianen of mensen die Gomarus volgden, leggings, rokken / broeken, korte broeken, tv, internet, telefoon, en noem alles maar op waar wij elkaar de geestelijke hersens mee inbeuken. Dan zingen we samen 1 lied, het loflied van het Lam! Daar geen rouw meer, en geen tranen (en ook geen kerkelijke strijd en eerzucht) in dat nieuw Jeruzalem!
Laat ik dit hele verhaal maar zo samenvatten: MARANATHA!