Rechterflank CGK wil behoudend blijven

[gravo]

(...) Maar kan iemand eens uitleggen wat dat woord Genade betekent??

De meeste begrijpelijke uitleg is mijns inziens: Genade = Een Liefdevol Gegeven Cadeau!

Alles wat we hebben, hebben we ontvangen. Het feit dat we leven, dat we kleding hebben, voedsel en onderdak. Dat we onze afkomst weten (schepsels van God), dat we onze toekomst weten (als kinderen van God zullen wij bij Hem thuiskomen). Dat we een nieuw geestelijk leven mogen leven (oftewel: dat we opnieuw geboren zijn), dat we kwijtschelding hebben gekregen van onze schuld en zonden (gratis), dat onze angst, zorgen en lasten weg zijn gedragen. Dat we God ontmoet hebben. En dat Hij geen Boeman is, geen IJzeren Vorst, geen Vernietigende Macht, maar louter Goedheid en Liefde. Dat we omarmd worden en niet weggeduwd. Dat Hij de tranen van onze ogen wist en ons niet straft. Dat we oprecht en zonder vrees in geloof, hoop en liefde mogen leven. Dat het geen Illusie is, geen IJdelheid, dat we niet beschaamd zullen worden.
Dit is allemaal Een Liefdevol Gegeven Cadeau.
En Genade leidt tot Vreugde!

Maar dat wist je al.

gravo

[benefietdiner]

In denominaties met conjectuur wordt genade divers gedefinieerd.
Zware of orthodoxe denominaties definiëren genade als: ‘uit benauwdheid verlost’.
Ik denk dat dat beter bij Chaya past.

[handelingen2_21]

Maar kan iemand eens uitleggen wat dat woord Genade betekent??

Mooiste vraag die je een christen kan stellen, zo'n beetje. Genade is de zaligheid krijgen die je niet verdient, nooit zou kunnen verdienen. Hoewel er al genade was door de weg van offers en gebed in het oude testament, is het werkelijk openbaar in Jezus Christus (Joh1:14,17). Hij is de Genadevolheid (πληρης χαριστος) van God. Meer dan het aanbod alleen, want het is genade om genade te ontvangen, of zelfs maar te vérlangen

[Marnix]

Het klinkt als een mantra.
Maar kan iemand eens uitleggen wat dat woord Genade betekent??

Genade is dat God Jezus stuurde en alleen Zijn offer wie in Hem gelooft kan redden. Je kan er zelf niets aan bijdragen. Niet door het kerkverband waar je lid van bent en hoe vaak je de diensten bezoekt, hoe zuiver je leer en dogmatiek is, hoe progressief of conservatief je bent, wat voor kleren je draagt, welke berijming je zingt en vertaling je leest, welke liederen je zingt, of je voor of tegen vrouwen in het ambt bent, hoe vaak je van kerkverband bent geswitched etcetera.

[MoesTuin]

Mooi en zowaar bovenstaande reactie, hopelijk bemoedigd het diegene die de vraag stelde en alle meelezers tot diep in het hart....

Wat is nu eigenlijk Genade?
Dat is geloven, aannemen wat God geeft.

Een mens gaat niet verloren omdat hij of zij niet uitverkoren was tot zaligheid.
Een mens gaat niet verloren omdat hij of zij uitverkoren was om verloren te gaan.
Een mens gaat zelfs niet verloren vanwege zijn of haar zonden en misdaden.

Een mens gaat verloren door stomme nalatigheid, omdat hij of zij Gods genade in Jezus niet aangenomen heeft.

Jan van Dooijeweert (evangelist binnen de Gereformeerde Gemeenten) sprak eens voor een groep studenten en bood een 2 euromuntstuk aan.
'Wie wil er 2 euro van mij ontvangen?'
Het bleef stil.
Hij bood het nog eens aan.
Toen kwam er iemand naar voren om het uit de hand van onze broeder aan te nemen.
En Jan vroeg: 'Kunnen we degene die net die 2 euro ontvangen heeft, beschuldigen van diefstal?'
'Nee, want ik heb het gegeven'.
Waarom zijn er dan kringen waar men zegt dat je met een gestolen Jezus leeft.
God heeft gegeven en wij mogen door genade aannemen.

Leef dan uit en van die genade.
Met vreugde en dankbaarheid.

[Chaya]

In denominaties met conjectuur wordt genade divers gedefinieerd.
Zware of orthodoxe denominaties definiëren genade als: ‘uit benauwdheid verlost’.
Ik denk dat dat beter bij Chaya past.

Genade werd ook wel goedertierenheid genoemd. Dit woord hoor je nu minder vaak.
Maar het zegt wel wat er bedoeld wordt.
In de Psalmen vind je regelmatig terug wat genade van God betekent.

Nee, dat hoeft niet altijd verlossing uit de benauwdheid te zijn!
Dan kun je wel spotlachend beweren dat dit beter bij mij past, maar wat weet jij eigenlijk van mijn geestelijk leven?
Ik heb geen enkele behoefte om dit op het forum te ventileren, want geheid dat de shredder eroverheen gehaald wordt.

Er is hier zoveel godsdienst, die van Godsvreze niet zoveel weet heeft kennelijk. Maar ik hoop dat ik me vergis.

Een predikant zei eens: Hoe dan gemeente? Hoe moet dat dan? Hoe moet dat als je geen voeten hebt om te gaan en geen handen om aan te nemen?

Hier zal wel binnen enkele minuten een antwoord op gegeven worden, in de trant van wat losse teksten, lukraak uit de Bijbel geplukt.

Maar ik kan het er helaas niet mee doen.

[gravo]

(...)Een predikant zei eens: Hoe dan gemeente? Hoe moet dat dan? Hoe moet dat als je geen voeten hebt om te gaan en geen handen om aan te nemen?(...)

Meer dan één predikant heb ik deze moeilijke vragen al eens horen stellen. Het zijn overigens geen onterechte vragen. Ik ben het eens met de misschien pessimistisch te noemen visie dat het menselijk geslacht zichzelf niet kan verlossen. De vragen ken ik.

Maar Chaya vindt dat wij hier op Refoweb maar beter geen antwoorden kunnen geven, omdat de kans groot is dat die toch maar bestaan uit wat losse teksten, lukraak uit de Bijbel geplukt. Vraag ik me af, maar dit neem ik maar voor kennisgeving aan.

Maar is het onterecht om de predikanten die deze vragen te berde hebben gebracht zelf eens om een antwoord te vragen? Zij zijn toch de eerst aangewezen personen om een uitweg te bieden uit de door hen zelf opgeworpen dilemma's?
Je kunt als predikant toch ook niet volstaan met het alleen maar oproepen van vragen?

Nu ons zelf de kans en het vermogen om te antwoorden is ontzegd, zal het via Chaya moeten verlopen.

Chaya, misschien heb jij zelf wel eens van een predikant een afdoende antwoord gehad op de vragen die werden genoemd.
Wil je die antwoorden dan met ons delen? Wij zouden anders maar lukraak......enz.

In het kader van de door jou vermelde problematiek dat er zoveel godsdienst is die van Godsvreze niet zoveel weet heeft, gaat het om de volgende vragen:
- Hoe dan gemeente?
- Hoe moet dan dan?
- Hoe moet dat als je geen voeten hebt om te gaan en geen handen om aan te nemen?

We zien de antwoorden gaarne tegemoet.

gravo

[Chaya]

Ik zal je nog eenmaal uitleggen waarom ik niet meer op jou reageer.
Lees deze posting van jezelf nog maar eens terug!

viewtopic.php?f=29&t=30150&p=2094109&hilit=Chaya#p2094109

De vijandschap en haat druipt er vanaf. Jij denkt toch niet dat ik dit nogmaals laat gebeuren, want in de Bijbel staat dat we geen parels voor de zwijnen moeten werpen.

En vraag jezelf dan nog maar eens af, waarom de serieuze forummers vertrokken.
Of lees jij met veel aandacht en genoegen bijv. het hedendaagse meditatietopic?

Blijf jij jezelf gerust in de modder wentelen van je frustrerende jeugd en opvoeding, maar ik ben verder gegaan en volwassen geworden.
Zou jij ook eens moeten doen.

[gravo]

Ik zal je nog eenmaal uitleggen waarom ik niet meer op jou reageer.
Lees deze posting van jezelf nog maar eens terug!

viewtopic.php?f=29&t=30150&p=2094109&hilit=Chaya#p2094109

De vijandschap en haat druipt er vanaf. Jij denkt toch niet dat ik dit nogmaals laat gebeuren, want in de Bijbel staat dat we geen parels voor de zwijnen moeten werpen.

En vraag jezelf dan nog maar eens af, waarom de serieuze forummers vertrokken.
Of lees jij met veel aandacht en genoegen bijv. het hedendaagse meditatietopic?

Blijf jij jezelf gerust in de modder wentelen van je frustrerende jeugd en opvoeding, maar ik ben verder gegaan en volwassen geworden.
Zou jij ook eens moeten doen.

Hartelijk dank voor de reactie, die je naar eigen zeggen telkenmale niet praktiseert!

Je ziet het helaas toch verkeerd. Mijn scherpste bijdragen hebben altijd te maken met het gemak waarmee wij als christenen andere christenen, die wij misschien niet goed kennen, begrijpen of snappen, genadeloos kunnen afbranden. Ook in het stukje dat je citeert ging het over het onverantwoordelijk verscheuren van het Lichaam van Christus door luidkeels en openlijk andere christenen van afval en ketterij te beschuldigen. Daar zijn we zeer goed in geworden, krijgen we in Nederland ook altijd applaus voor en op de een of andere manier is ons geweten voor deze ondeugd volledig dichtgeschroeid.
Rücksichtslos en met groot gemak en onverschilligheid verklaren wij anderen in de eigen gemeente of in andermans kerk tot valse christenen. Met gespeelde verontwaardiging wordt dit recht vervolgens op populistische wijze toegeëigend: "Ik mag niet meer op onbijbelse zaken wijzen, de waarheid mag niet meer gezegd worden". Ik vind het een in- en intrieste zaak! Zo weinig achting voor medechristenen! Zo weinig animo om anderen als medebroeders en zusters te zien. Het is een zeer gemakzuchtige, zondige houding die de zaak van God ernstig schaadt!

Ga er liever van uit dat God meer weet dan wij. Ga er vanuit dat Zijn wegen zó ondoorgrondelijk zijn dat Hij zelfs in de gevallen dat ons oordeel volslagen negatief en afkeurend is (Bijbels voorbeeld: Jona), God Zich toch niet verloochent en Zich gelukkig toch niets aantrekt van onze ernstige frons of ons bange gemoed, maar gewoon Zijn goedheid en liefde toont en verspreidt aan mensen die wij niet begrijpen, op manieren die wij niet snappen. Laat het aan God over.

Mijn volwassenheid houdt in dat ik tot eigen schade en schande heb moeten ondervinden dat God overal werkt: in gereformeerden huize, bij evangelicals, in de RKK, bij rechtzinnigen en vrijzinnigen, in lichte en zware kerken, bij bewegingen die heel religieus zijn of juist heel sociaal. Bij linkse christenen, groene christenen, kerkelijke, niet-kerkelijke gelovigen, onder jonge en oude mensen, armen en rijken, ja zelfs onder mensen die zoeken naar God, ook mensen van andere geloven. Zelfs onder ongelovigen!
We kunnen alles als een probleem zien (en menen dat het voor God ook een probleem is) en ja, van alles en iedereen kan wel wat gezegd worden, maar mijn ervaring is dat onze beperkingen en tekortkomingen voor God geen beslissende zaak zijn.

Weet je,
God is goed voor mensen die zich gerust wentelen in de modder van hun frustrerende jeugd en opvoeding
God is goed voor mensen die door andere mensen verweten worden dat ze zich gerust wentelen in de modder van hun frustrerende jeugd en opvoeding.
God is zelfs goed voor mensen die andere verwijten dat ze zich gerust wentelen in de modder van hun frustrerende jeugd en opvoeding.

Wat we ook te berde brengen, hoeveel beschuldigingen we ook terecht of onterecht tegen iemand uitspreken, God kan en wil en zal daar altijd boven staan. Dat is niet waar Hij in geïnteresseerd is.
Gelukkig maar.

gravo, een serieuze forummer

PS. En toch heb ik een idee waarom je steeds, ondanks je dreigingen dat je het niet meer zult doen, blijft reageren!
Het blijft je gewoon bezig houden...net als mij

[Marnix]

Genade werd ook wel goedertierenheid genoemd. Dit woord hoor je nu minder vaak.
Maar het zegt wel wat er bedoeld wordt.
In de Psalmen vind je regelmatig terug wat genade van God betekent.

Nee, dat hoeft niet altijd verlossing uit de benauwdheid te zijn!
Dan kun je wel spotlachend beweren dat dit beter bij mij past, maar wat weet jij eigenlijk van mijn geestelijk leven?
Ik heb geen enkele behoefte om dit op het forum te ventileren, want geheid dat de shredder eroverheen gehaald wordt.

Er is hier zoveel godsdienst, die van Godsvreze niet zoveel weet heeft kennelijk. Maar ik hoop dat ik me vergis.

Een predikant zei eens: Hoe dan gemeente? Hoe moet dat dan? Hoe moet dat als je geen voeten hebt om te gaan en geen handen om aan te nemen?

Hier zal wel binnen enkele minuten een antwoord op gegeven worden, in de trant van wat losse teksten, lukraak uit de Bijbel geplukt.

Maar ik kan het er helaas niet mee doen.

Maar hebben we dan geen handen en geen voeten? Of gebruiken we ze vaak niet goed? Godsvreze is goed maar het slaat soms ook door in angst. Angst omdat wij tekortschieten, het niet goed doen, niet goed genoeg zijn. Dat de heilige God ons, zondaren, niet zou zien en horen want wie zijn wij? En wat is het dan rijk om te horen wat genade is. Dat wij niets kunnen bijdragen maar Jezus alles heeft gedaan. “Als je Jezus volgt komt alles goed” is dan een beter credo dan “als ik naar mezelf kijk zijn er zoveel gebreken”. Dat zijn geen lukraak uit de Bijbel gehaalde teksten zonder enig verband. Het is de kern van het evangelie. Niets door ons en alles door Christus. Dat geeft zondige mensen een perspectief wat ze in zichzelf nooit zullen vinden. En het is het Bijbelse antwoord op de vraag: “Hoe kan dat dan want ik kn het niet”. Maar dat kan je dan niet afdoen als makkelijk, laagdrempelig, wat losse flodders uit de Bijbel, geloof voor kortzichtige juichende christenen of wat dan ook.

Als we dit niet geloven, wie staat er dan centraal? Christus en Zijn verlossende werk of de mens en zijn zwakheden?

[Chaya]

Maar hebben we dan geen handen en geen voeten? Of gebruiken we ze vaak niet goed? Godsvreze is goed maar het slaat soms ook door in angst. Angst omdat wij tekortschieten, het niet goed doen, niet goed genoeg zijn.

Je begrijpt het niet, het gaat niet over die angst.
Lees eens de geschiedenis van de eerste bekeerden, in Handelingen 2.
Toen de mensen in het geraakt werden, zeiden zij niet: nou, nu weten we wat we doen moeten, lopen dan maar.
Nee! Er staat: "Wat moeten wij doen mannenbroeders?"

En verderop, toen de stokbewaarder uit zijn benauwdheid werd gehaald, vroeg hij als eerste: "Heren, wat moet ik doen om zalig te worden?"

De Bijbel verkondigt geen lijdelijkheid, maar in het activisme schuilt een groot gevaar. Dat we menen dat we het zelf wel kunnen, zelf in actie kunnen komen en dus door onze werken de zaligheid wel zullen verdienen. We zijn toch vroom? We doen toch goed werk? We geloven toch?
God wacht niet tot wij in beweging komen hoor. Dat is een dwaalleer. Want een mens komt van nature echt niet in beweging.
Want dat zou inhouden dat wij het zouden moeten doen, terwijl de Bijbel ons leert dat de Heilige Geest eerst in ons hart werkzaam wordt.

Het actieve dat wij moeten doen is de Bijbel lezen, onze knieën te buigen, Hem vragen om Licht.
God is een volkomen Zaligmaker en niet zoals soms geleerd wordt in bepaalde kringen, dat het deels van ons moet komen, deels van Hem.
Dat is onbijbels!

Als we dit niet geloven, wie staat er dan centraal? Christus en Zijn verlossende werk of de mens en zijn zwakheden?

Als er gesproken wordt: IK doe dat en IK doe dat niet.... dan weet je wie er centraal staat, toch?

[benefietdiner]

maar wat weet jij eigenlijk van mijn geestelijk leven?

Veel

Een predikant zei eens: Hoe dan gemeente? Hoe moet dat dan? Hoe moet dat als je geen voeten hebt om te gaan en geen handen om aan te nemen?

Deze éne uitspraak al geeft al veel te kennen waar jij staat in je geestelijk leven.
Deze uitspraak, de door jou genoemde predikant, gaat over ‘het aannemen van Christus Jezus’.
Volgens de predikant en Chaya kun je Jezus als verlosser niet eigenhandig aannemen maar dat moet gegeven worden.
Dus……. één ding is duidelijk, Jij heb Christus Jezus niet aangenomen.
Dus……. is Christus Jezus jou gegeven of niet.
Over het laatste, ‘dat Christus Jezus jou gegeven is’ hoor Chaya daar over???
Ja ik denk het wel* maar dan alleen…… ter-nauwer-nood in nederigheid, bescheidenheid en onderdanigheid.
Je hebt het niet uit jezelf het moet steeds weer en opnieuw gegeven worden en zo niet....... dan ga je zelf weer aan het werk FOUT!!
*zit ik er veel naast? misschien meer ‘bekommerden in Christus’.

[Chaya]

Deze éne uitspraak al geeft al veel te kennen waar jij staat in je geestelijk leven.
Deze uitspraak, de door jou genoemde predikant, gaat over ‘het aannemen van Christus Jezus’.
Volgens de predikant en Chaya kun je Jezus als verlosser niet eigenhandig aannemen maar dat moet gegeven worden.
Dus……. één ding is duidelijk, Jij heb Christus Jezus niet aangenomen.
Dus……. is Christus Jezus jou gegeven of niet.
Over het laatste, ‘dat Christus Jezus jou gegeven is’ hoor Chaya daar over???
Ja ik denk het wel* maar dan alleen…… ter-nauwer-nood in nederigheid, bescheidenheid en onderdanigheid.
Je hebt het niet uit jezelf het moet steeds weer en opnieuw gegeven worden en zo niet....... dan ga je zelf weer aan het werk FOUT!!
*zit ik er veel naast? misschien meer ‘bekommerden in Christus’.

Dit topic heet: RECHTERFLANK CGK WIL BEHOUDEND BLIJVEN.

Al jouw bijdragen zijn niet anders dan een regelrechte aanval op het reformatorische gedachtengoed. En daar zijn er hier nog een paar van.
Dat jullie hier die ruimte krijgen, vind ik onbegrijpelijk. Maar dat heb ik al vaker gezegd.

Jij bent geen lid van de CGK, dus waar bemoei jij je sowieso mee???
Als je niets zinnigs te zeggen hebt, zwijg dan, want je verspreidt alleen maar stinkende vruchten.
Gelukkig weet je van mijn persoonlijk geloofsleven helemaal niets. En ik ben ook niet van plan om dat jou te vertellen.

[Marnix]

Je begrijpt het niet, het gaat niet over die angst.
Lees eens de geschiedenis van de eerste bekeerden, in Handelingen 2.
Toen de mensen in het geraakt werden, zeiden zij niet: nou, nu weten we wat we doen moeten, lopen dan maar.
Nee! Er staat: "Wat moeten wij doen mannenbroeders?"

En verderop, toen de stokbewaarder uit zijn benauwdheid werd gehaald, vroeg hij als eerste: "Heren, wat moet ik doen om zalig te worden?"

De Bijbel verkondigt geen lijdelijkheid, maar in het activisme schuilt een groot gevaar. Dat we menen dat we het zelf wel kunnen, zelf in actie kunnen komen en dus door onze werken de zaligheid wel zullen verdienen. We zijn toch vroom? We doen toch goed werk? We geloven toch?
God wacht niet tot wij in beweging komen hoor. Dat is een dwaalleer. Want een mens komt van nature echt niet in beweging.
Want dat zou inhouden dat wij het zouden moeten doen, terwijl de Bijbel ons leert dat de Heilige Geest eerst in ons hart werkzaam wordt.

Het actieve dat wij moeten doen is de Bijbel lezen, onze knieën te buigen, Hem vragen om Licht.
God is een volkomen Zaligmaker en niet zoals soms geleerd wordt in bepaalde kringen, dat het deels van ons moet komen, deels van Hem.
Dat is onbijbels!

In beide teksten gaat het om mensen voor wie het evangelie van Jezus Christus als Verlosser nieuw is. Ze kennen dit evangelie niet, weten wel dat ze gezondigd hebben. Dan is de vraag “Wat moeten we doen” heel begrijpelijk en logisch.

In beide gevallen hoeven de gelovigen niet lang na te denken over het antwoord. Het antwoord is niet iets mysterieus of iets mystieks.

Petrus geeft als antwoord:
Keer u af van uw huidige leven en laat u dopen onder aanroeping van Jezus Christus om vergeving te krijgen voor uw zonden. Dan zal de heilige Geest u geschonken worden(...)
‘Ook op nog andere wijze legde hij getuigenis af, waarbij hij een dringend beroep op zijn toehoorders deed met de woorden: 'Laat u redden uit dit verdorven mensengeslacht!'

Paulus geeft als antwoord:
'Geloof in de Heer Jezus en u zult gered worden, u en uw huisgenoten.'

Als er gesproken wordt: IK doe dat en IK doe dat niet.... dan weet je wie er centraal staat, toch?

Ik heb het nergens over “ik, ik” gehad. Genade is dat Jezus alles heeft gedaan en als je je afvraagt wat je moet doen om behouden te worden staat hierboven tweemaal het antwoord. Niets, je moet alleen geloven dat je niets hoeft te doen omdat Jezus alles heeft gedaan. Als mensen en kerken moeite hebben met dat Bijbelse antwoord en met verweren komen dat het zo makkelijk niet gaat, vraag ik me sterk af wie er dan centraal staat. En ik vraag me ook af waarom jij er moeite mee hebt want jij geeft als reactie op die vragen: “Hier zal wel binnen enkele minuten een antwoord op gegeven worden, in de trant van wat losse teksten, lukraak uit de Bijbel geplukt. Maar ik kan het er niet mee doen”. Terwijl het antwoord op de vragen die je hier stelt direct en zwart of wit er staan. Daar is niks aan losse flodders en lukraak bij elkaar geplukte teksten bij.

Waarom hebben sommige gelovigen zoveel moeite met dit antwoord? Vaak moet er dan toch wat van de mens bij. Meer beleving / doorleving, meer rouw, eerst breken met allerlei zaken voordat je kind van God mag worden... En dat mist dan ja want dan willen we zelf wat gaan bijdragen.

[gravo]

Ik vind dat Chaya, ondanks de soms pittige uitspraken die hij / zij doet, niet helemaal correct wordt behandeld door benefietdiner en in mindere mate ook door Moestuin. Het wordt allemaal heel persoonlijk en dat is niet goed. Dan verdwijnt de redelijkheid en de bereidheid om nog naar elkaar te luisteren.

Ik begrijp zeer wel het standpunt dat Chaya verwoordt. De gedachte dat het God is Die door Zijn welbehagen zowel het willen, als het werken in ons werkt (Fill. 2:12) is een Bijbels standpunt.
Ik ga er nu niet teveel op in. Maar mijns inziens kun je daar op zichzelf niet veel op afdingen. De gewraakte vragen van de predikant ('Hoe dan gemeente...' enz.) liggen in het verlengde van dit Bijbelse gegeven.

Waar wel kritiek op kan zijn is het feit dat mensen in de kerken die dit nogal benadrukken, zich maar al te gauw tevreden stellen met het noemen en voor waar houden van deze gedachte. Men spant zich in om deze gedachte keer op keer ter sprake te brengen, de waarheid daarvan te onderstrepen, andere te kapittelen als zij daar iets op af willen dingen (en dat kan wel, omdat er nog andere accenten in de Bijbel te vinden zijn), maar, en dat is het kritiekpunt....daar zelf totaal niet in verder komen. Dat ze de goede weg wel verwoorden en er veel over praten, maar dat zij deze weg niet bewandelen.
Want in de genoemde gedachte schuilt natuurlijk het gevaar dat je helemaal niets meer doet, niets meer durft, niets meer wil. Door steeds te benadrukken dat God alles moet geven wat hij van ons vraagt, kun je al snel in de sfeer geraken dat je dus moet wachten totdat Hij iets aan je wil geven. En dat leidt tot een doodse stilte in het geestelijk leven, tot een normalisering van het ontbreken van God in je leven(dat hoort er dan gewoon bij en is een teken van echtheid?) en uiteindelijk tot een lijdelijkheid en onverschilligheid die voortkomt uit pure onmacht:
Het moet, maar het gebeurt niet.
Velen gaan er hun hele leven onder gebukt. En dat heeft niets meer te maken met de vrucht op de verkondiging van het Evangelie. Je kunt niet je hele leven aan het begin van de weg blijven staan en alleen maar praten over die weg die voor je ligt. Dat is een arm en leeg geloofsleven (voorzover het überhaupt een geloofsleven genoemd kan worden).

Het misverstand bij de focus op Fill. 2:12 is de suggestie dat als God het dan is Die het willen en het werken in ons moet werken, dat het dan heel moeilijk, heel zeldzaam zal worden en dat het waarschijnlijk ook niet zal gebeuren! Als God Zelf er aan te pas moet komen, dan zou het opeens een bijna onvoorstelbare mogelijkheid worden? Die indruk krijg ik wel, wanneer zo benadrukt wordt dat we geen handen hebben om het aan te pakken.
Maar onze handen zijn helemaal niet zo relevant. Daar hangt het niet vanaf. God legt de zaligheid eenvoudig in onze handen, in onze woorden, in ons hart. Gods handelingen zijn voor ons ten allen tijde voldongen feiten!
De wezenlijke vraag is: legt God het eigenlijk wel in onze handen? Geeft Hij het nu uiteindelijk wel of niet?
En het antwoord daarop is heel eenvoudig, maar heerlijk: JA! Dat is de kern van het Evangelie! Bij God is niets de vraag.

Als we zouden denken dat het een onmogelijkheid wordt zodra we het van God afhankelijk maken, dan zou dat ongeloof en zeer onbijbels zijn! God moet alles in ons werken, maar dat is juist het mooie van Fill. 2....Hij doet dat ook!. De onmogelijkheid ligt aan onze kant. Maar die onmogelijkheid is voor God van nul en generlei betekenis. Laten we niet de nadruk leggen op onze onmogelijkheid, maar op Gods mogelijkheid! Als de Enige Instantie van Wie wij heil kunnen ontvangen het zou laten afweten....dan zou alles verloren zijn! Maar God heeft Zijn Zoon niet naar de wereld gezonden om alles verloren te laten gaan (Joh. 3:16). Hij laat Zijn Heerlijk Evangelie rondom de aarde verkondigen!

Het gaat in de praktijk mijns inziens alleen maar om de erkenning van de dingen die God allemaal doet! God doet niet niks. Hij zit niet stil! Hij laat ons niet wachten! Hij is niet karig met het werken in ons van zowel het willen als het werken! Hij doet dat constant en elke dag. Ook nu.
Wie wil kome, en neme het water des levens om niet.

Ik durf de stelling aan dat als je bij God wilt zijn, als je op Hem wilt vertrouwen, als je dorst hebt en als een hert naar het water verlangt.....dan is dat verlangen reeds de bevestiging dat God dat verlangen in je heeft gewerkt! En als je vervolgens met diepe eerbied en geloof het geschenk van Gods liefde, de verlossing door Zijn Zoon aanneemt en ontvangt, dan heeft God dit werk van geloof al in je gewerkt. God is niet ver weg.
Hand. 17:27 (BasisBijbel): "En Hij wil dat de mensen Hem zoeken. En als ze Hem zoeken, zullen ze Hem vinden. Want Hij is niet ver bij ons vandaan."

In de buurt van God is het allemaal niet meer zo ingewikkeld. In de buurt van God nemen de "kansen" niet af.
Wie van God hoort en verlangt naar God, is reeds door God bewerkt.
Het kleinste verlangen, de prilste vonk van liefde, het teerste gevoel voor Hem, het zwakste geloof...het is al ten volle Gods machtige genade en trouw die ons dan bereikt heeft. Dan is het gegeven! Dan ben je al door de Deur, dan bewandel je al de Weg, dan ben je al door de nauwe Poort, dan is er al eeuwige zaligheid, vreugde, verlossing, vergeving, zaligheid. Al had je maar een geloof als een mosterdzaad.............

En weet je wat de troost is van het feit dat het geloof zo kinderlijk eenvoudig is?
Dat je nu zeker weet dat er om je heen veel, veel meer ware gelovigen zijn dan je ooit voor mogelijk had gehouden! En dat je dat van elkaar mag erkennen, met elkaar mag vieren en daar met elkaar heel blij en dankbaar voor mag zijn. Dat je ogen open gaan voor alles wat God daadwerkelijk heeft gedaan en nog steeds doet. Dat je Gods kerk hoort en ziet groeien, ondanks de vele tegengeluiden!

Chaya en ik strijden nog al eens met elkaar. Maar ik hoop dat ik hier toch een lans heb kunnen breken voor de diepe waarheid achter haar standpunten, ook al ligt de karikatuur van dit denken soms op de loer.

gravo