1a2b3c schreef:Ik ontken niet dat de God met iedereen een andere weg gaat. Ik ga alleen niet concluderen dat de Geest in de één onwederstandelijk (meer sterker?) werkt dan in de ander, zodat de één wel tot geloof komt en de ander niet.
Volgens mij is de Bijbelse conclusie dat degenen die verloren gaan niet hebben gewild en geloofd, en niet dat de Geest minder krachtig in zo'n persoon heeft gewerkt. Degenen die verloren gaan hebben Hem weerstaan en die behouden zijn hebben dat (uiteindelijk) niet gedaan.
Er staat idd veel in de Bijbel over mensen die door de Geest geleid worden, maar dat gaat bijna altijd over gelovigen.
Die conclusie trek ik wel, omdat er teksten zijn die daarvoor aanleiding geven, zoals:
"niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekt"
en
"niemand kan tot Mij komen, tenzij het hem gegeven is door Mijn Vader"
en
"er geloofden zovelen, als er voorbestemd waren tot het eeuwige leven."
en
"Voorzeker, dit is het verbond dat Ik na die dagen met het huis van Israël sluiten zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven en zal die in hun hart schrijven. Ik zal hun tot een God zijn en zíj zullen Mij tot een volk zijn."
en
"U is het gegeven, de verborgenheden van het Koninkrijk Gods te verstaan; maar tot de anderen spreek Ik in gelijkenissen, opdat zij ziende niet zien, en horende niet verstaan."
en
"Het is u gegeven te verstaan de verborgenheid van het Koninkrijk Gods; maar dengenen, die buiten zijn, geschieden al deze dingen door gelijkenissen;"
en
"En daarom zal God hun een krachtige dwaling zenden, zodat zij de leugen geloven, opdat zij allen veroordeeld worden die de waarheid niet geloofd hebben, maar een behagen hebben gehad in de ongerechtigheid. Maar wij moeten God altijd voor u danken, broeders, die geliefd bent door de Heere, dat God u van het begin verkoren heeft tot zaligheid, in heiliging door de Geest en geloof in de waarheid."
1a2b3c schreef:Tja, toch is dat hoe veel mensen het ervaren.
Sinds wanneer is dat de norm? De ervaring van diegenen die het leerstuk van de verkiezing door de eeuwen heen verdedigd hebben, is dat dit nu juist de grond van hun geloofszekerheid is, nl. dat God "Die in u (ons) een goed werk
begonnen is, dat
voltooien zal tot op de dag van Jezus Christus." (Fil. 1:6) Dat hoort ook bij de verkiezing!
1a2b3c schreef:Gelukkig spreekt de Bijbel niet van een verwerping van eeuwigheid.
Als er een verkiezing is, is er ook een verwerping. Dat de Bijbel daar terughoudend over spreekt, heeft te maken met het feit dat de verkiezing nooit voorop komt (en mag komen) in de verkondiging, maar achteraf. Daarom zet iemand als Calvijn het ook achteraan in zijn Institutie en niet op de eerste bladzijden. Zo hoort het ook in de kerk/gemeente te functioneren: als iets om met verwondering en troost op te zien en ja, er zit ook huiver bij, want wie op zo'n grote zaligheid geen acht slaat, die is verworpen omdat hij het Woord van God verworpen heeft.
Helaas is het ook zo dat er sommigen zijn die beginnen met de uitverkiezing en daarmee helemaal vast lopen. Maar oorspronkelijk is het zo niet geweest en we moeten het misbruik van de verkiezing niet aangrijpen om het kind met het badwater weg te gooien. Daarom moet iemand, die nog niet weet of hij een kind van God is, zich niet afvragen of hij/zij uitverkoren is, maar of hij/zij in Christus al het heil gevonden heeft. Pas als op die vraag een bevestigend antwoord is gekomen, mogen we over de uitverkiezing nadenken. Dat hoort mijns inziens bij de vaste spijs.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)