Gereformeerde Gemeenten in Nederland

[Bambi]

Met historische one-lyners die zo lekker vertrouwd klinken en aan het veilige gevoel van vroeger als kind doen denken, komt een mens er ook niet.
In elke kerk zitten 'ware gelovigen' zelfs buiten de kerk.
En ook daar kun je niet in het hart kijken, wat zich daar afspeelt.

[mealybug]

Zelfs in de nabijheid van de Heere Jezus was er soms twijfel, geloofsaanvechting, angst, ongeloof.

Is er nu werkelijk nog nooit een bijbelstudie of preek geweest over de twijfel, het verraad en zelfs het verloochenen van Jezus VOOR de uitstorting van de heilige Geest , tegenover de blijdschap, het volharden, de zekerheid en uiteindelijk de marteldood als ultieme beproeving van het ware geloof der discipelen NA de uitstorting van de heilige Geest?
Waarom is en blijft dit zo'n enorm onderbelicht facet in de gereformeerde prediking?

[Chaya]

Met historische one-lyners die zo lekker vertrouwd klinken en aan het veilige gevoel van vroeger als kind doen denken, komt een mens er ook niet.
.

Nee, maar die oneliners hebben nog niets aan waarde ingeboet, wat mij betreft.

In elke kerk zitten 'ware gelovigen' zelfs buiten de kerk.

Ja dat is waar, maar dit topic heeft nu eenmaal een naam van een bepaald kerkgenootschap.

En ook daar kun je niet in het hart kijken, wat zich daar afspeelt.

Nee precies, daarom zei ik eerder:

mijn gevoel kan me bedriegen, dus daar moeten we niet op afgaan.

Is er nu werkelijk nog nooit een bijbelstudie of preek geweest over de twijfel, het verraad en zelfs het verloochenen van Jezus VOOR de uitstorting van de heilige Geest , tegenover de blijdschap, het volharden, de zekerheid en uiteindelijk de marteldood als ultieme beproeving van het ware geloof der discipelen NA de uitstorting van de heilige Geest?
Waarom is en blijft dit zo'n enorm onderbelicht facet in de gereformeerde prediking?

Zoals Gravo elders terecht zegt: het gaat niet over vóór of na.
Wij leven na.
En mogen troost en bemoediging putten uit elk Bijbelgedeelte of dit nu O.T. of N.T. is.
De mensen zijn hetzelfde wat dat betreft.

Waarom is en blijft dit zo'n enorm onderbelicht facet in de gereformeerde prediking?

Dit blijft helemaal niet onderbelicht, maar alles wordt in het juiste perspectief geplaatst.
Ook anno 2015 worden christenen gemarteld, met pek overgoten en in brand gestoken, ze moeten zich bekeren tot een andere religie, zo niet, volgt er straf en uitsluiting.
Allemaal NA de uitstorting van de H.G.

[alexander91]

@ Ghaya: Wees eens eerlijk over je gevoel: hoeveel hoop is er als er van de 1000 mensen welke wekelijks gehoorzaam de samenkomst bezoeken, slechts een handjevol bekeerd zijn? Elke bekeerde is er een, maar zou God van de 1000 mensen die op de deur kloppen, er meer dan 90% wegsturen? Als ik de evangelien lees, dan leer ik niet zo'n God kennen, maar een God die Zijn genade overvloedig schenkt. In sommige kerken worden de uitzonderingsgevallen tot de algemeen geldende regel verheven.

@Alexander: mijn gevoel kan me bedriegen, dus daar moeten we niet op afgaan. Ook weet ik niet of er een handjevol bekeerd zijn.

Tuurlijk kan je gevoel je bedriegen. Maar moet je het dan maar wegstoppen, en alleen maar ingeprente spreuken uiten? Nee, absoluut niet. Net als de profeten in het OT hun grootste zorgen en twijfels uiten richting God (en God beantwoorde hen; lees eens het boek Jeremia en zie wat hij tegen God durft te zeggen), moeten/mogen we dat vandaag ook nog doen. We kunnen ons gevoel niet voor Hem verbergen, dus waarom voor de naaste? Het gevoel volgt het geloof; dus zeg me nu eens eerlijk wat jouw gevoel ingeeft bij mijn vraag. Er is geen "goed" of "fout" antwoord hierop.

En of er een handjevol bekeerd zijn of niet kun je heus lokaal wel duidelijk krijgen. Ik weet niet in welke kerk je zit, maar je zult vast wel eens een Avondmaal hebben bijgewoond. Hoeveel op hoeveel is dan de kwestie. Wat maak jij typisch mee? In mijn ervaring binnen mijn kerkgenootschap gaat typisch zo'n 90% aan aan het Avondmaal. Laten we dat als maat voor de bekering nemen even, want niet aangaan is volgens mij een zonde (en vreemd genoeg is deze extreem onderbelicht tov de uitzondering van hij/zij die onwaardiglijk aangaat). Er zijn andere topics op dit forum waarin wat cijfers zijn te vinden over de orthodoxere kerken. Het interessante is dat in plaatsen waar veel christenen wonen/kerken groot zijn, de percentages zakken, en ik denk dat een gedragspsycholoog deze trends heel makkelijk kan verklaren. Zet een grotere groep mensen bij elkaar, en je krijgt meer conflicten en groepsvorming (verschillende kerkjes) gebasseerd op kleinere overeenkomsten van de leden. Orthodoxie is een luxe-probleem wat de oorzaak vindt in het vlees van ons mensen, en geen Bijbelse richtlijn. Als het groepje uitdunt, blijken veel principes vaak minder belangrijk te worden. Het is dus heel logisch dat de GG en GGiN in sommige gebieden weer toenadering zoeken (daar waar de kerken kleiner zijn/geen predikanten zijn), terwijl in andere gebieden (waar de kerken uitpuilen) de oeroude vetes nog steeds worden uitgevochten.

God stuurt niemand weg, dat wordt niet beweer in de GGiN, wel dat er een bekering moet plaatsvinden, de wereld met al zijn begeerlijkheden vaarwel gezegd wordt en er alleen plaats voor de Heere is.

Deze algemene woorden betwist niemand lijkt me, en kan ieder uitspreken. De interpretatie ervan kan echter een wereld van verschil betekenen. Is de legging een begeerlijkheid van de wereld die vaarwel gezegd moet worden? Aangezien het soms zelfs onderwerp is in een preek, is het er wel een binnen de GGiN...(wat overigens raar is, want de legging bedekt meer dan geen legging...)
En daarnaast betekent het vaarwel zeggen tegen de zonde, niet het afsluiten van de wereld. De eerste christenen gingen de wereld in, het gevaar en de tegenslag tegemoet. Christenen van nu hebben de neiging samen te klompen, verdedigingswerken op te bouwen...ja zelfs niet-christenen hun christelijke wetten op te leggen.
Gaf Christus ook toe aan de wereldse begeerlijkheden toen hij wijn dronk op het bruiloftsfeest?
Bekeren betekent niet meer zondigen. Als iets zonde is, dan is het wel het goede nalaten. Bekeren betekent dus niet alleen maar minder doen, maar juist andere dingen doen. Dus tegen de menselijke drang in om iedereen je eigen cultuur op te leggen.

En bij deze mensen gaat dat tezamen met een nauw leven.
En soms angst om zich bij dat volk te rekenen. Dat is eigen schuld en wordt niet ingegeven door dominee hoor.

Je beweert dus dat bv het doorstaan van een indringend gesprek (ter toelating aan de Avondmaalstafel) met de ambtsbroeders geen enkele drempel vormt voor de simpele gelovige die zich niet goed in woorden weet uit te drukken?
De schuld ligt bij alle mensen, bij elk individu zelf, maar een herder mag zich niet ontrekken van zijn verantwoordelijkheid. Dat schept blinde vlekken, en leidt uiteindelijk tot zeer onwenselijke uitwassen.

Er blijven hardnekkige misverstanden, waarschijnlijk gedeponeerd door diegenen die ernstig zijn teleurgesteld of gefrustreerd.
Er zitten niet alleen mensen die vanwege hun geboorte en doop erin zijn gekomen.
En ik weet zeker dat de Heere daar werkzaam is en dat velen geroepen worden, net zoals uit allerlei andere kerken.

Cijfers liegen er niet om. In ultra-orthodoxe kerken is het percentage mensen dat zich "officieel" gered weet (i.e. aan het Avondmaal deelneemt) significant lager dan in andere kerken. Als je dit eerlijk onder ogen durft te zien, dan moet je in een van beide kampen mensen teleurstellen: ofwel 90% van alle mensen die aangaan doen dit valselijk, ofwel veel mensen in de ultra-orthodoxe kerken zijn wel bekeerd, maar worden tegengehouden door de keuring. Bedenk je dat het niet (alleen) de kracht van ons mensen is dat we op zondag ons begeven naar de gemeentelijke samenkomst. Daar zit al zoveel werk van God in.

En is het nu zo vreemd om zo te denken? Wie zich bekeerd weet, wat heeft de wereld dan nog te bieden?
De blijdschap die alle verstand te boven gaat, stijgt ver uit boven elke kick die uit aardse genoegens wordt gehaald.

Als ik de Bijbel zo doorlees, dan zie ik nauwelijks gelovigen die na de bekering geen fout meer maken (bv (en het zijn niet de minsten): Mozes, David, Salomo, Petrus, Paulus). Zoals Paulus al aangeeft blijft het kwade ons bij, ook al proberen we het goede te doen. Het vlees blijft prikkelen. Als we dat niet eerlijk erkennen, is dat een glijbaan de zonde in. Een christen leeft in voortdurende afhankelijkheid, juist omdat hij te maken blijft houden met zijn vlees. Onze biologische basisbehoeften blijven bestaan, omdat we met een bekering niet ineens een ander zenuwstelsel krijgen en geen last meer hebben van hormonen.

Misschien ken je dat oude gedicht wel:
Weg wereld, weg schatten, gij kunt niet bevatten, hoe rijk ik ben.

En dan wordt er door velen met een bepaald medelijden of dedain naar de kerkgangers gekeken, och, treurig toch. Maar wie kan meten hoe deze mensen zich van binnen voelen?

Er is medelijden omdat deze mensen hun binnenste gevoelens niet meer durven te uiten. Zoals ik al zei: men durft alleen nog maar cliche-matige termen/zinnen te bezigen. Het geloof in eigen woorden beschrijven wordt al heel snel als eigengereide godsdienst gezien, en in die weg wordt je van de Avondmaalstafel weggebonjourd.

Ik heb nieuwjaarsdag nog met een oude man gesproken, hij bleek ook uit dit kerkverband te komen, maar dacht je dat dat belangrijk is? Welnee, ik hoorde dit pas later van zijn dochter.
Als je een fijn geestelijk gesprek met iemand mag hebben, aan wie dit ten deel gevallen is, daar kan geen preek tegenop. Dat ligt zo teer.

Hoezo ligt dat teer? De bekering is toch iets krachtigs? Wat bedoel je hiermee?

Waren de discipelen altijd "rijk" en vrolijk?
Zelfs in de nabijheid van de Heere Jezus was er soms twijfel, geloofsaanvechting, angst, ongeloof.

Nee, bij de discipelen kwamen alle emoties aan bod (droevigheid, maar ook(!) vrolijkheid). Goed dat je het aankaart. Neem nu eens een Petrus. Eerst was hij de vrome. Hij zou Christus beschermen en Diens eer verdedigen met zijn leven. Allemaal mooie vrome woorden... maar wat speelde er van binnen? Hoe stond het met zijn woorden toen Christus gevangengenomen was? Toen kwam de werkelijke Petrus aan het licht (en bedenk dat Christus hem al een plek had toegezegd in de hemel ("ik ga heen om uw plaats te bereiden...")). Geloof en bekering wordt niet duidelijk uit de woorden die wij spreken of welke ervaringen wij weten te verhalen. Dat is een verhulde vorm van heil zoeken in je (aangeleerde) verstand en (ervaren) gevoelens. Christus en Zijn Offer zijn voldoende. Wij kunnen en mogen daar niets aan toedoen, hoe graag we dat ook van nature willen. Wij zijn mensen gewend: als iets gratis is, dan zit daar een luchtje aan. Bij mensen wel, maar bij God niet. Hij schenkt werkelijk uit vrije genade.

[mealybug]

Dit blijft helemaal niet onderbelicht, maar alles wordt in het juiste perspectief geplaatst.
Ook anno 2015 worden christenen gemarteld, met pek overgoten en in brand gestoken, ze moeten zich bekeren tot een andere religie, zo niet, volgt er straf en uitsluiting.
Allemaal NA de uitstorting van de H.G.

Schelpje, ga je alsjeblieft eens verdiepen in Petrus voor en na ("als gij eenmaal bekeerd zult zijn", zei Jezus tegen hem)
Als een christen zich niet bekeert tot een andere religie, en om die reden gedood wordt, zal hij toch zeker het eeuwige leven hebben?

[Samanthi]

gravo schreef:
Ik begrijp die aardse drijfveer wel: "Uw hoop, uw kudde woonde daar..."
Maar kan men God er nog wel dankbaar zijn of Hem liefhebben? Dat blijft de vraag.
gravo

En aan wie stel je die vraag Gravo?

Hier een zin uit een meditatie van ds. Kersten:

Nog zijn we in het heden der genade; nog in de welaangename tijd, de dag der zaligheid. Moge de verkondiging van Hem, Wiens naam Wonderlijk is, u dienen om u te overreden van uw ellendestaat, opdat gij door Zijn armoede zoudt rijk worden ter zaligheid.

Wat spreekt hier uit volgens jou, alleen maar ellende, of toch nog hoop?

Sorry ik zie hier geen nodiging in en alleen maar hoop als je in je ellende staat bent, maar de Heere roept: O alle dorstigen komt tot de wateren, gij die geen geld hebt komt koopt en eet.
Wijn en melk zonder prijs.

Die nodiging gaat tot iedereen en niet als je je ellende staat kent dan mag je door Zijn armoede rijk worden

[gravo]

Wat me nog niet lekker zit is de opmerking van Alexander91. Waarschijnlijk omdat ik het ook wel eens ben met zijn kritiek. Alexander9 stelt dat we niet moeten uitsluiten dat er veel meer gelovige mensen in de GGiN zijn, dan wij denken.
Ik denk dat hij een punt heeft en een terechte nuancering geeft van mijn post.

We moeten erg oppassen om onze terecht kritiek op dit kerkverband één op één te koppelen aan de werkelijkheid van God.
Je ziet dat wel vaker. Dan is men tegen alles wat de kerken ooit hebben gedaan of gezegd. De hele kerkgeschiedenis wordt op de mestvaalt gesmeten en dat koppelt men dan aan grove zonden, waardoor men zeker weet dat God niet aanwezig is geweest in al die voze religie.

Maar dat is nu net de vraag. Misschien is er wel veel meer genade in harten uitgestort, dan wij op het eerste gezicht zouden zeggen, wanneer we zo'n kerk als de GGiN onder de loep nemen. De leer deugt niet (geen welmenend aanbod van genade, om het even theologisch te zeggen), de sacramenten komen er bekaaid af (zeer strikte voorwaarden voor doop en avondmaal), de prediking is eenzijdig, het leven te wettisch, de kerk te gesloten en de discussies te miezerig om over te praten. Bovendien heeft men behoorlijk met scherp geschoten in de richting van de GG synodaal. Weinig verheffend, om het zacht uit te drukken.

Allemaal waar. Ik heb me ook wel eens zeer kritisch uitgelaten over de manier waarop de uitverkiezing werkelijk als een citroen wordt uitgeperst om elke zure druppel ervan maar te kunnen smaken, terwijl de overvloed van Gods genade, de zoete smaak van de gunnende ruimte en de gulheid van de Geest vaak ondergaan in veel onverstaanbaar gemompel, sombere gezichten en abominabel orgelspel.
Allemaal waar...,

maar...

zou het God kunnen tegenhouden om deze mensen toch lief te hebben? Zou een al te menselijke omgang met de Bijbel (te eenzijdige accenten en een weinig blijmoedig geloofsleven) God werkelijk van gedachte doen veranderen? Zou het een gewichtige reden kunnen zijn om Zijn genade niet uit te delen? Zijn die zonden te veel en te zwaar?
ik denk het niet. Uiteindelijk hebben we met God te maken. Wat Hij wil, zal gebeuren. En dat moet dan maar een enorme troost en opluchting zijn. Als we het niet meer van God kunnen verwachten, van wie dan wel?

Dan is de manier waarop iemand zijn godsdienst inricht misschien meer ons probleem dan Zijn probleem. Dan is er wellicht veel meer geloof, dan wij vermoeden.
Het neemt niet weg dat we gewoon erg kritisch mogen zijn, want de marginale positie die het kerkverband altijd heeft ingenomen zegt ook iets over de openheid en de toegankelijkheid (niet best dus). En ik zou ook niemand aanraden om zijn theologie en zijn gemeente op dezelfde wijze op te bouwen als de GGiN.
Maar om te denken dat wij met onze kritiek God buiten kunnen sluiten..., dat zou een groot misverstand zijn. Dan denken we te klein van God. Iets dergelijks heb ik ook geantwoord aan mealybug in een ander topic. God bewandelt wegen die wij niet kennen.

Met dank aan Alexander91 voor de nuance.

gravo

[Atro]

Sorry ik zie hier geen nodiging in en alleen maar hoop als je in je ellende staat bent, maar de Heere roept: O alle dorstigen komt tot de wateren, gij die geen geld hebt komt koopt en eet.
Wijn en melk zonder prijs.

Die nodiging gaat tot iedereen en niet als je je ellende staat kent dan mag je door Zijn armoede rijk worden

In werkelijkheid komt het evangelie tot iedereen die zich onder de bediening van het Woord begeeft. Als de Bijbel opengaat spreekt de Heere. Dat wordt ook in de Gereformeerde Gemeente in Nederland beleden en voorgestaan. Uitwendig komt het tot iedereen, maar inwendig zal het zijn uitwerking vinden door het werk van Gods Geest. Dat staan ze niet alleen in het genoemde kerkverband voor, maar net zo goed in de andere gereformeerde kerken (o.a. Gereformeerde Gemeente, Oud Gereformeerde Gemeente, Hersteld Hervormde Kerk, Christelijke Gereformeerde Kerken enz.)

In de nodiging zit Bijbels gezien een zekere spanning. Enerzijds is het ruim en anderzijds is het voor onze beleving wellicht smal. "Allen die vermoeid en belast zijn", "verbokenen en verslagenen van hart", "Niemand zoekt God", "Niemand komt tot Mij, tenzij de Vader hem trekke". Dat zijn allemaal Bijbelse lijnen, net als te komen en te kopen zonder prijs het Ene nodige in leven en sterven.
Dan staat de Bijbel zelf in jullie optiek ook een voorwaardelijk aanbod van Genade voor.
En mijn inziens staat Gods Woord dat ook voor. Namelijk de kennis aan de ellende.
De Heere werkt in een weg van recht en gerechtigheid. Geen genade door recht. Er moet plaatsgemaakt worden voor de Zaligmaker. De Heere komt eerst te overtuigen in een mensen leven van zonden, gerechtigheid en oordeel. Arme en ellendige schepsel moeten wij worden, voordat Christus tussen kan treden. Hij is gekomen om zondaren het leven te schenken, zijn wat dat dan al geworden? Verstandelijk weten we het wellicht, maar ook zielsbevindelijk? In de schuld moeten we komen, voordat Christus het leven kan schenken. Is dit onbijbels? Zo ja, waarom dan?

Dan ligt er voor mij troost in het citaat. Waarom? Omdat het een afgesneden zaak is van onze kant. Onmogelijk ooit met God Drie-enig in het reine te komen, maar wat bij de mens onmogelijk is dat is mogelijk bij God. O, wonder van genade! Dat te mogen zien en dat te mogen leren. Het kan nog!

[mealybug]

In de schuld moeten we komen, voordat Christus het leven kan schenken. Is dit onbijbels? Zo ja, waarom dan?

Omdat dit element van voorwaardelijkhied bij geen enkele bekeringsgeschiedenis vermeld wordt in de bijbel?
Lydia, de moorman, Cornelius, ik lees er nergens iets over, jij wel?
Geloof is de voorwaarde, niet schuld.
Desalniettemin heeft hij die zich bekeert wel degelijk berouw over zijn zonde, natuurlijk.
Maar het is geen voorwaarde .

[mohamed]

Schuld geen voorwaarde voor bekering? Daarin vergis je je, want Jezus heeft het in de gelijkenissen steeds over het kwijtschelden van schuld.

'Als we zeggen dat we nooit gezondigd hebben, maken we hem tot een leugenaar en is zijn woord niet in ons.' (1 Joh 1,10)

[Samanthi]

altro schreef
In de nodiging zit Bijbels gezien een zekere spanning. Enerzijds is het ruim en anderzijds is het voor onze beleving wellicht smal. "Allen die vermoeid en belast zijn", "verbokenen en verslagenen van hart", "Niemand zoekt God", "Niemand komt tot Mij, tenzij de Vader hem trekke". Dat zijn allemaal Bijbelse lijnen, net als te komen en te kopen zonder prijs het Ene nodige in leven en sterven.
Dan staat de Bijbel zelf in jullie optiek ook een voorwaardelijk aanbod van Genade voor.
En mijn inziens staat Gods Woord dat ook voor. Namelijk de kennis aan de ellende.

Dat staat er: niemand zoekt God,(...) tenzij dat de Vader hem trekke staat er eveneens.
Maar alle gij dorstigen komt tot de wateren staat er ook, wie worden er genodigd? allen die geld uitgeven voor wat gen brood is en voor wat niet verzadigen kan.
Dus niet mensen met enige overtuiging of weet ik het wat.

Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden, zondenkennis is geen voorwaarden ook geen teken van geestelijk leven, denk maar aan Kaïn of Achab, Judas. Nee alleen het bloed van Jezus Christus reinigd van alle zonden.

Zondenkennig is geen station die je moet passeren, ellende verlossing en dankbaarheid ook niet, ze zijn er alle drie of er is er niet een.
Je mag deze niet uitelkaar trekken.
Lydia, haar hart werd geopend, de stokbewaarder werd wakkergeschud.
Levi werd geroepen toen hij in het tolhuis zat.

[Samanthi]

Schuld geen voorwaarde voor bekering? Daarin vergis je je, want Jezus heeft het in de gelijkenissen steeds over het kwijtschelden van schuld.

'Als we zeggen dat we nooit gezondigd hebben, maken we hem tot een leugenaar en is zijn woord niet in ons.' (1 Joh 1,10)

Het is (vaak) een middel, maar geen voorwaarde, zie mijn vorige posting.

[Atro]

Omdat dit element van voorwaardelijkhied bij geen enkele bekeringsgeschiedenis vermeld wordt in de bijbel?
Lydia, de moorman, Cornelius, ik lees er nergens iets over, jij wel?
Geloof is de voorwaarde, niet schuld.
Desalniettemin heeft hij die zich bekeert wel degelijk berouw over zijn zonde, natuurlijk.
Maar het is geen voorwaarde .

Wordt dit nergens genoemd in de Bijbel?

Kom herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.

Zal dit buiten de schuld omgegaan zijn? Zou dat überhaupt kunnen? In dit vers (Matth. 11:28) zit toch een aardige "voorwaardelijke bijzin". Alleen als je vermoeid ben en alleen als je belast ben (!)

Keert weder, gij afkerige kinderen! Ik zal uw afkeringen genezen. Zie, hier zijn wij, wij komen tot U, want Gij zijt de HEERE, onze God! (Jeremia 3:22)

We moeten terugkeren tot God, daartoe roept Hij op. Alleen ben ik dan wel een afkerig kind? Zou hier geen kennis zijn over hun afgekeerde houding tegenover God? Als ik het vervolg van de tekst lees, dan komen ze tot Hem. Dus ze wisten dat ze afkerig waren (!)

En die melaatse die de Heere Jezus om reiniging vroeg. "Indien Gij wilt, gij kunt mij reinigen".
Zou deze melaatse zijn ziekte niet hebben gevoeld? Waarom vroeg hij dan om reiniging?

[mealybug]

Wordt dit nergens genoemd in de Bijbel?

Kom herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.

Zal dit buiten de schuld omgegaan zijn? Zou dat überhaupt kunnen? In dit vers (Matth. 11:28) zit toch een aardige "voorwaardelijke bijzin". Alleen als je vermoeid ben en alleen als je belast ben (!)

Keert weder, gij afkerige kinderen! Ik zal uw afkeringen genezen. Zie, hier zijn wij, wij komen tot U, want Gij zijt de HEERE, onze God! (Jeremia 3:22)

We moeten terugkeren tot God, daartoe roept Hij op. Alleen ben ik dan wel een afkerig kind? Zou hier geen kennis zijn over hun afgekeerde houding tegenover God? Als ik het vervolg van de tekst lees, dan komen ze tot Hem. Dus ze wisten dat ze afkerig waren (!)

En die melaatse die de Heere Jezus om reiniging vroeg. "Indien Gij wilt, gij kunt mij reinigen".
Zou deze melaatse zijn ziekte niet hebben gevoeld? Waarom vroeg hij dan om reiniging?

Iemand die christen is (geworden), is dat stadium al voorbij, lijkt me.
Is bovendien totaal iets anders dan Jeremia's tekst tegen het ongehoorzame volk der israelieten.
(Maar goed die tekst schijnt wel vaker misbruikt te worden voor dat doeleinde)

[Atro]

Dat staat er: niemand zoekt God,(...) tenzij dat de Vader hem trekke staat er eveneens.
Maar alle gij dorstigen komt tot de wateren staat er ook, wie worden er genodigd? allen die geld uitgeven voor wat gen brood is en voor wat niet verzadigen kan.
Dus niet mensen met enige overtuiging of weet ik het wat.

Geloof in de Heere Jezus Christus en gij zult zalig worden, zondenkennis is geen voorwaarden ook geen teken van geestelijk leven, denk maar aan Kaïn of Achab, Judas. Nee alleen het bloed van Jezus Christus reinigd van alle zonden.

Zondenkennig is geen station die je moet passeren, ellende verlossing en dankbaarheid ook niet, ze zijn er alle drie of er is er niet een.
Je mag deze niet uitelkaar trekken.
Lydia, haar hart werd geopend, de stokbewaarder werd wakkergeschud.
Levi werd geroepen toen hij in het tolhuis zat.

En wie zijn die dorstigen dan, Samanthi? Ben ik en ben jij dorstig naar het Levende Water van nature? En waarom ben je dan dorstig? Omdat het leven hier op aarde je dorst niet meer stillen kan? En waarom dan niet? Zijn de banden afgesneden? Is de waterbron van de zonde voor je gedempt?

Maar waarom heeft een mens Jezus bloed nodig? Het reinigt van alle zonden, maar waarom zouden wij van zonden gereinigd moeten worden? Wat zijn zonden? Heb ik die dan?
Als er geen kennis aan de ellende is, is er ook geen plaats voor de verlossing, en al helemaal niet voor de dankbaarheid! God is een God van recht en gerechtigheid. Zijn eer moet vervuld worden, de schuld moet voldaan worden. Niet dat wij dat kunnen voortbrengen, maar zijn we er verlegen onder? Dan zal er een roepen geboren worden om de Christus! Dat Hij tussen mag en zal treden ...

Het evangelie is niet voor rechthebbende of doe-het-zelvers, maar voor arme verloren zondaren die nergens meer op kunnen pleiten. Die zichzelf alleen nog maar kunnen aanklagen. Daar krijgt de Christus waarde! Daar komt God aan Zijn eer!
Dan wil ik het niet uit elkaar trekken, want in Christus is er alleen leven en redding. De ellendekennis is niet zaligmakend. Maar laten we zalig worden toch een Godswonder blijven. Onmogelijk, maar mogelijk bij en door God!