Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
janneke7337 schreef:Een predikant die na de zegen hard wegliep en z'n microfoon aan liet staan.
Hij moest erg nodig plassen, en dat hoorde je door de hele kerk heen, inclusief aahh ooh zuchten en geklater
schelpje3 schreef:He, hoe kan dat nou? Dat ding zit toch ingeplugd?
Bij ons vergat dominee dat ding een keer af te clipsen, zodat hij de stekker met kracht eruit trok, dat gaf een hoop geknetter.
schelpje3 schreef:He, hoe kan dat nou? Dat ding zit toch ingeplugd?
Bij ons vergat dominee dat ding een keer af te clipsen, zodat hij de stekker met kracht eruit trok, dat gaf een hoop geknetter.
Pcrtje schreef:Een vrij gezette vrouw zakte tijdens het bidden door haar stoel. Zelfs de dominee had het moeilijk zijn lachen in te houden.
Pcrtje schreef:Een vrij gezette vrouw zakte tijdens het bidden door haar stoel. Zelfs de dominee had het moeilijk zijn lachen in te houden.
Toen Spurgeon eens merkte dat zijn opa veel verdriet had vanwege het oppervlakkige en ergerlijke leven van één van zijn gemeenteleden, liet de kleine Spurgeon het er niet bij zitten. Regelrecht liep hij naar het café waar deze steevast te vinden was en zei met opgeheven vinger: ‘Wat maakt gij hier, Elia? Zitten met de goddelozen; u als kerkmens, u breekt het hart van uw dominee. Ik schaam me voor u…’
Op school zaten de beste leerlingen op de voorste rij, maar dat betekende dat men het verst van de kachel verwijderd was. Daarom ging Spurgeon steeds minder zijn best doen om maar dichtbij de kachel te kunnen zitten. Regel werd toen de meester hierachter kwam: de beste van de klas mag het dichtst bij de kachel zitten.
Spurgeon zette zich in voor het zondagsschoolwerk, en dat ging hem goed af. Dat was James Vinter ook opgevallen. Deze man gaf leiding aan een bond voor lekenpredikers, die ten doel had jonge mannen in de omgeving uit te zenden om het Woord te bedienen. Zo konden de vele kleine gemeenten toch een preek horen, daar ze geen eigen predikant konden betalen. Deze Vinter vroeg aan de 16-jarige Spurgeon om een andere jongeman te begeleiden die ergens moest preken. Eenmaal onderweg bleek dat de ander hetzelfde van Spurgeon dacht. Er zat niets anders op: Spurgeon moest zijn eerste preek houden. Hij koos voor de tekst: ‘U dan, die gelooft, is Hij dierbaar’ (1 Petrus 2:7)
Met de komst van Spurgeon floreerde de gemeente in zeer korte tijd. Nu zaten er 1500 mensen opeengepakt in de kerk. Het was zo benauwd in de kerk dat Spurgeon eigenhandig de ramen bovenin het gebouw stuksloeg.
’s Zondags maakte Spurgeon gebruik van de koets om naar de Tabernacle te gaan, de reis duurde zo’n driekwartier. Toen Spurgeon hierover werd aangesproken, zei hij: ‘Maakt u zich geen zorgen over mijn twee paarden. Het zijn Joden, ze zijn nog onder de wet en houden strikt de sabbat.’
Toen Spurgeon meer wilde weten over de olijfboom ging een vragenbriefje naar het Natural History Department of the British Museum. Ze waren daar zo enthousiast met de brief, dat ze de moeite namen vier pagina’s vol te schrijven over de eigenschappen van de boom.
Jvslooten schreef:Toen Spurgeon eens merkte dat zijn opa veel verdriet had vanwege het oppervlakkige en ergerlijke leven van één van zijn gemeenteleden, liet de kleine Spurgeon het er niet bij zitten. Regelrecht liep hij naar het café waar deze steevast te vinden was en zei met opgeheven vinger: ‘Wat maakt gij hier, Elia? Zitten met de goddelozen; u als kerkmens, u breekt het hart van uw dominee. Ik schaam me voor u…’
Op school zaten de beste leerlingen op de voorste rij, maar dat betekende dat men het verst van de kachel verwijderd was. Daarom ging Spurgeon steeds minder zijn best doen om maar dichtbij de kachel te kunnen zitten. Regel werd toen de meester hierachter kwam: de beste van de klas mag het dichtst bij de kachel zitten.
Spurgeon zette zich in voor het zondagsschoolwerk, en dat ging hem goed af. Dat was James Vinter ook opgevallen. Deze man gaf leiding aan een bond voor lekenpredikers, die ten doel had jonge mannen in de omgeving uit te zenden om het Woord te bedienen. Zo konden de vele kleine gemeenten toch een preek horen, daar ze geen eigen predikant konden betalen. Deze Vinter vroeg aan de 16-jarige Spurgeon om een andere jongeman te begeleiden die ergens moest preken. Eenmaal onderweg bleek dat de ander hetzelfde van Spurgeon dacht. Er zat niets anders op: Spurgeon moest zijn eerste preek houden. Hij koos voor de tekst: ‘U dan, die gelooft, is Hij dierbaar’ (1 Petrus 2:7)
Met de komst van Spurgeon floreerde de gemeente in zeer korte tijd. Nu zaten er 1500 mensen opeengepakt in de kerk. Het was zo benauwd in de kerk dat Spurgeon eigenhandig de ramen bovenin het gebouw stuksloeg.
’s Zondags maakte Spurgeon gebruik van de koets om naar de Tabernacle te gaan, de reis duurde zo’n driekwartier. Toen Spurgeon hierover werd aangesproken, zei hij: ‘Maakt u zich geen zorgen over mijn twee paarden. Het zijn Joden, ze zijn nog onder de wet en houden strikt de sabbat.’
Toen Spurgeon meer wilde weten over de olijfboom ging een vragenbriefje naar het Natural History Department of the British Museum. Ze waren daar zo enthousiast met de brief, dat ze de moeite namen vier pagina’s vol te schrijven over de eigenschappen van de boom.
Wauw, die plottwist´s van jou zijn echt sterk! Je zou filmscripts moeten gaan schrijven o.i.d.mealybug schreef:Mooi verhaal hoe die man baptist werd.
Vooral ook de liefde waarmee hij daarna andersgelovigen zoals niet-baptisten bejegende.
(Vergelijk dat met wat de rkk, luther en calvijn deden met geloofsdopers; brandstapel en verbannen!)
Daar ging tenminste iets vanuit.
Terug naar “[Religie] - Algemeen”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 13 gasten