Janvanverweg schreef:de reformatoren zaten met een ander probleem; de babiedoop was er en was norm. maar de RKK leer dat de doop zalig zou maken kon er niet bij hen in. hoe dan toch de bestaande praktijk verklaren? welke grond is er voor de babie doop als de rkk grond ondeugdelijk is?
dankzij het geloofs automatisme van de rkk (doop maakt zalig) was het volk kerkelijk. althans in naam. de gedachte van de volkskerk nam de reformatie ook over en daar kwam o.a. geloofsvervolging uit voort omdat het volk een moest zijn. ik kan me voorstellen dat in het zoeken naar antwoorden een link naar het joodse volk gelegd wordt. eerst was er israel en nu de kerk; Gods heilsplan gaat voort. dat klinkt logisch. zeker in een tijd en omgeving waar iedereen gelovig was; kerk en staat waren aardig met elkaar verweven en vulden eelkaar aan. de kerk trouwt en de staat vertaalt de bijbel of betaalt de dominee salarissen (duitsland). hoe kan de kerk een ware volkskerk zijn als niet het gehele volk erbij hoort.
Als we historisch van alles aan elkaar gaan knopen, denk ik dat ik ook wel zoiets kan doen met het anabaptisme. Ik citeer even iets wat
eerder in deze discussie gesteld is:
Dan valt allereerst op dat in grofweg de eerste 1500 jaar van onze jaartelling niemand beweert dat de afwijzing van de kinderdoop teruggaat op de discipelen van Jezus. Vanaf de tijd van de Reformatie is er de overtuiging dat er in de eerste eeuw alleen volwassenen gedoopt werden, na de belijdenis van hun geloof in Jezus als verlosser. Menno Simons stond aan het begin van een stroming die ook vandaag nog bestaat.
Nou valt de tijd, waarin de Reformatie en het anabaptisme opkwamen, samen met wat anders. Of beter gezegd: het staat binnen de context van iets. Na de Middeleeuwen volgde immers de Renaissance. In de Middeleeuwen werd er sterk theocentrisch gedacht, en ook sterk collectief. (Er zijn uiteraard nog veel meer dingen te noemen. Zoals: het ging om het leven na dit leven, en niet om het hier en nu.) Vanaf de Renaissance zie je dat er de anthropocentrische weg wordt ingeslagen. Dat maakt het denken tevens individualistischer. Het gaat om jouw ontplooiing als mens. Het humanisme kwam op. Authenticiteit werd belangrijk.
Nu, het anabaptisme heeft dat Renaissance-denken - wellicht onbewust - toegepast op de doop van mensen. De Renaissance heeft een nieuwe wijze van denken verschaft, en het anabaptisme paste dat dan toe.
Janvanverweg schreef:en dan nog over het vermeende idividualistische tegen de gezins mentaliteit.
Waarom zou de individualistische benadering een neutralere zijn dan de collectieve? Heb je je dat al eens afgevraagd? Ik denk dat je de invloed van culturele denkbrillen niet moet onderschatten. Reken maar dat die ingrijpend kunnen zijn!