theologisch interpreteren versus gewoon lezen.

[gravo]

gravo, ik daag je uit (...)Gravo, wij Maranatha-christenen proberen wel toebereid gereed te zijn voor de mogelijke opname hoor(...)

ben db bd,

Nu even serieus. Vertel mij nu eens heel concreet wat jouw "proberen toebereid gereed te zijn voor de mogelijke opname" inhoudt.
Wat bereid je dan voor, anders dan het 'normale christelijke leven' leven, waarin je Gods geboden houdt en in vrede met God en de mensen leeft? Wat dan nog meer?
Wat verbeelden we ons nu allemaal. We weten en zien toch niets, maar we geloven en verwachten Gods heerlijke toekomst daarom toch des te vuriger. Daar heb ik niets op tegen.

Ik denk dat Paulus er net zo vurig naar uitkeek, maar ik denk ook dat hij, met vele christenen van die begintijd, onder andere de schrijver van Openbaring, daar een misvatting over heeft gehad. Dat staat uiteraard niet in de Bijbel. Maar dat weet ik, omdat Jezus Christus tot nu toe nog niet is wedergekeerd. Elke christen meent misschien dat zijn tijd Zijn tijd is. Maar dat kan dus een verkeerde gedachte zijn.
Ik vind het wijs en verstandig om daarvan te leren. En dus niet te snel te concluderen dat onze tijd Zijn tijd is.

Ik verbied niemand om dat vurige geloof te koesteren en te onderhouden. Dat is niet onbijbels, maar wat maakt mij dat dan voor een andere, bijzondere christen, als ik dat doe. Wat ben ik dan meer dan een ander die er met goede argumenten anders over denkt?

Waarom wordt een geloof met een sterk eindtijdaspect altijd als een volstrekt andere, betere vorm van christelijk geloof beschouwd? Waarom wordt het zo op de spits gedreven? Waarom is het thema van het wereldeinde, de wederkomst, de eindtijd de enige keursteen die er toe doet? Waarom zijn kerken, theologen, klassieke vormen van christendom ook altijd "de vijand"? Omdat ze een geheel uitgewerkte theologie rond "de opname" te weinig onderbouwd vinden vanuit het geheel van de Bijbel? Geef ze eens ongelijk.

Wees eens concreet. Vertel me wat jij anders en beter doet, dan al die andere christenen.
Welke speciale handelingen rechtvaardigen jouw speciale positie binnen het geheel van de christenheid?

gravo

[ben db bd]

@ gravo; het klinkt een stuk serieuzer van jou als wat ik gewend ben en ik wil daar graag serieus op in gaan. Maar nu zit ik even zeer in tijdnood.
Als je de tijd hebt, zou je eens even de moeite moeten nemen om mijn laatste posting onder het topic 'als een vlinder .....' op het forum Geloofsgesprek te lezen. Daar vertel ik uit m'n hart waar ik nou zo bang voor ben inzake jouw vraag aan mij. Bij geval, zeg ik dan, want toeval kennen wij niet, toch?
Hier kom ik er ook wel op terug hoor, maar deze invalshoek is toch weer even anders.....

[Teus]

@Gravo, je post was niet aan mij gericht maar wil graag in het kort vertellen hoe ik als Maranatha-christen naar deze dingen mag kijken en hoe ik deze ervaar.

Je wordt een Maranatha-Christen, je bent het niet ineens, het is geen eigenschap, het is een groeiproces. Het hangt er van af wat je van God verlangt en wat God van jou verlangt en hoe je er mee om wilt gaan en waar je prioriteiten aan stelt, kortom, het gaat om de relatie met God.
Niemand verlangt uit zichzelf naar de Heere Jezus, er is nog zo veel aangenaams op deze wereld, we kunnen lang niet alles missen in ruil om bij Jezus te zijn. Alleen door de kracht van de heilige Geest krijgt een mens dat verlangen, als hij of zij een ontvankelijk hart heeft en de H.G. wil leren verstaan en de relatie wil versterken dan is uitzien naar Jezus onvermijdelijk.
Dit is m.i. ook de reden dat in zware kerken het niet zo leeft. Een relatie met Jezus is eigenlijk niet mogelijk, ja als je een "zeer geoefend kind van God" bent maar dan moet je 30 of 40 jaar bekering achter de rug hebben en dan nog......

Toen ik in mijn jonge jaren, inmiddels al weer een poosje geleden, verliefd meende te zijn op een meisje en het geluk had dat zij zich prettig voelde met mijn aanwezigheid, mocht ik mezelf best gelukkig prijzen.
Naar mate de tijd vorderde werd ons samenzijn steeds aangenamer en buitte de tijd uit die we maar tot onze beschikking hadden. Zowel mijn geliefde als ik zelf bemerkten dat we steeds minder lang, gezien de genegenheid tot elkaar, zonder elkaar konden.
We zochten daardoor dus ook naar gelegenheden om elkaar meer te ontmoeten, destijds was 3x per week zo´n beetje standaard. Aanbiedingen om op te willen passen waren uiteraard zeer plesant.
Zo waren we altijd bezig om te kijken en te zoeken naar gelegenheden die ons bij elkaar bracht.

Als God in een mensenleven komt dan geeft Hij door Zijn Genade,...... Zijn Liefde, Trouw en Nabijheid.
Als wij ons door de kracht van de Heilige Geest met een ontvankelijk hart op mogen stellen en wat God dan geeft mogen ervaren en steeds meer van Hem wilt dan brengt ons dat steeds dichter bij Hem. De genegenheid die daardoor ontstaat, om bij Hem te zijn, groeit uit naar een groot verlangen en gaat aan alles voorbij. Dit verlangen kun je niet vergelijken met het verlangen naar je partner, een ieder die Gods Liefde en aanwezigheid heeft ervaren zal dit beamen. Naar mate de tijd vordert wordt dit meer en meer en wil je dat Jezus komt opdat het dan niet meer ophoudt. Hier worden we aangevallen door satan op alle mogelijke manieren op plaatsen waar we hem niet verwachten om ons van God af te houden.
Dan ga je zoeken naar aanwijzingen gebeurtenissen die God geeft in Zijn Woord om te laten zien hoe nabij de komst van Zijn Zoon is. Om de zeer eenvoudige maar inhoudelijk zeer veel omvattende reden dat God wil dat we naar Zijn Zoon uitzien, Hem verwachten. Hij geeft dat verlangen zo graag omdat er zoveel vreugde in zit om naar Hem uit te zien.
God geeft Zijn Zoom Jezus ons als voorbeeld, Hij wilt dat we hem als onze Koning zien en Hem de eer geven omdat Hij betaald heeft. Daar gaat Gods hart naar uit en als ons hart is naar waar Gods hart is dan kan God niet anders dan met Zijn Liefde komen, daarom is het zo geweldig om naar de Opname, de komst van de Heere Jezus, uit te zien.
Hij geeft zelfs in Zijn Woord aanwijzingen, niet welk tijdstip je kunt zien dat Hij komt maar wel wat er moet gebeuren voordat Hij komt. Nu geeft God dat niet altijd als klip en klaar antwoord, nee Hij wil er om gevraagd zijn, er om gebeden worden , omdat Hij zo graag iets van Zichzelf mee wilt geven als je tot Hem komt.
Dus het is een logisch gevolg als je van iemand houdt ook graag bij hem of haar wilt zijn.
Het is ook logisch dat als je niets van God Zelf ervaren hebt ook geen verlangen hebt om bij Hem te zijn.
Er is toch iets niet in orde als je niet naar je geliefde verlangt en zegt “ach, het komt wel een keertje”?
Het wil natuurlijk niet zeggen dat er dan geen bekering is, er zijn oprechte Christenen die een lauw leven er op na houden en het Koningkrijk binnen mogen gaan maar het is een verschil of je met het hoofd omhoog zegevierend binnen gaat of met de hakken over de sloot.
Ook het verlangen naar de komst van de Heere Jezus is het voor mij groeien in geloof.

[ben db bd]

@ gravo, we raken wel off-topic lijkt mij, maar ik ben zeer blij met de bijdrage van Teus, omdat hij exact aangeeft waar het Geloof behoort te 'wonen': in het hart!
Geloof behoort niet primair een zaak van hoofd te zijn, maar van het hart.
Het Geloof kan zo gemakkelijk zoals ze vroeger zeiden 'een voet te hoog' zitten.

Geloven is ook een werkwoord; het verwacht actie van ons. Die actie bestaat uit het onderhouden van de relatie met onze Schepper. Hem zoeken, de dank van ons leven brengen, Hem de lof toezwaaien welke Hem toekomt.
In het kader van dit topic zou ik daar aan toe willen voegen lees veel in Zijn Woord in plaats van dat te bekritiseren. Zelf heb ik heel slechte ervaring met kritisch gedrag naar mijn Schepper en Zijn Woord toe. Daar straalt immers geen liefde en eerbied uit?! ik denk dat kritiek op de Allerhoogste onder rebellie valt, wetende dat Hij geen fouten kán maken, Hij is immers volmaakt.

Maar daar komt nog eens bij dat Hij uit liefde het meeste wat Hij geven kon, aan ons heeft gegeven om ons vrij te kopen van onze verdiende straf: Zijn Eigen geliefde Zoon.
Als we dat in ons hart opnemen, nou dan voelen wij ons toch ook warm worden van binnen?
Dan willen we toch één met Hem zijn?

[gravo]

@ gravo, we raken wel off-topic lijkt mij, maar ik ben zeer blij met de bijdrage van Teus, omdat hij exact aangeeft waar het Geloof behoort te 'wonen': in het hart!
Geloof behoort niet primair een zaak van hoofd te zijn, maar van het hart.
Het Geloof kan zo gemakkelijk zoals ze vroeger zeiden 'een voet te hoog' zitten.

Geloven is ook een werkwoord; het verwacht actie van ons. Die actie bestaat uit het onderhouden van de relatie met onze Schepper. Hem zoeken, de dank van ons leven brengen, Hem de lof toezwaaien welke Hem toekomt.
In het kader van dit topic zou ik daar aan toe willen voegen lees veel in Zijn Woord in plaats van dat te bekritiseren. Zelf heb ik heel slechte ervaring met kritisch gedrag naar mijn Schepper en Zijn Woord toe. Daar straalt immers geen liefde en eerbied uit?! ik denk dat kritiek op de Allerhoogste onder rebellie valt, wetende dat Hij geen fouten kán maken, Hij is immers volmaakt.

Maar daar komt nog eens bij dat Hij uit liefde het meeste wat Hij geven kon, aan ons heeft gegeven om ons vrij te kopen van onze verdiende straf: Zijn Eigen geliefde Zoon.
Als we dat in ons hart opnemen, nou dan voelen wij ons toch ook warm worden van binnen?
Dan willen we toch één met Hem zijn?

Je weet niet half hoezeer ik het met je eens ben.
Alleen berust de opmerking "In het kader van dit topic zou ik daar aan toe willen voegen lees veel in Zijn Woord in plaats van dat te bekritiseren" op een misverstand.
In de marge van echte theologische vakken, zoals dogmatiek en hermeneutiek, wordt ook kennis genomen van godsdienstige fenomenen die een "buitenkant" hebben, die zogezegd onderdeel zijn van de zichtbare werkelijkheid.

Kijk, dat is wat anders dan de onzichtbare dingen: God, opstanding, wederkomst, eeuwig leven, genade, rechtvaardiging, heiligmaking, dat zijn zaken van het hart, inderdaad. Daar heb je geloof voor nodig. "Ogen des geloofs" zei men vroeger van de kansel ietwat pathetisch.

Maar er is ook een buitenkant aan religie en godsdienst. En je weet het: wat we zien, kunnen we onderzoeken. Dat geldt bijvoorbeeld voor archeologie. Je moest eens weten hoe nieuwsgierig we zijn naar kleitabletten, potten, scherven, gebruiksvoorwerpen, graven of weet ik veel dat we allemaal uit het zand willen opgraven. Niet alleen rond de piramides van Egypte, maar wat dacht je van plaatsen als Nineveh, Horeb, de Sinaï, de Ararat, Babel, Jericho, Jeruzalem. Je voelt hem al: dat is interessant, die buitenkant. Kijk maar eens hoe belangrijk de Klaagmuur is geworden.

Maar er is nog meer buitenkant: boekrollen. Eindeloos in aantallen. Met Bijbelse boeken, met buitenbijbelse boeken. Bekende Evangeliën, onbekende Evangeliën. Compleet, incompleet. Soms snippers perkament of papyrus. En wat blijkt: dan wordt het echt schatgraven. Duizenden en duizenden handschriften zijn er, van complete rollen tot kleine flarden Bijbeltekst.

En dan begint het. Knippen, plakken, registreren, vergelijken (heel veel werk). Tot nu toe, hoop ik, haak je nog niet af. Dit is gewoon wetenschappelijk vakwerk. Fotograferen, rubriceren, documenteren, een mooie uitgave verzorgen. Duizenden boeken zijn er van in omloop.

De echte nieuwsgierigheid leidt echter ook tot opgetrokken wenkbrauwen: hoe langer de tijd voortgaat hoe groter ons archief namelijk wordt. Ze graven nog steeds, die archeologen. En ze blijven ook vinden. Vaak meer van hetzelfde, maar soms ook iets nieuws. Evangelie van Judas, Evangelie van Thomas. Dat blijken belangrijke geschriften te zijn, hoor. Vooral omdat ze nieuwe teksten leveren. Zo werden er in de loop van de laatste 100 jaar ook nieuwe versies van Bijbelteksten gevonden. Vandaar die wenkbrauwen.

En ja, vooral als er weer nieuwe verbanden gevonden worden in Bijbelteksten, dan steekt een wetenschapper natuurlijk zijn vinger wel eens op. Hebben we dat al die tijd wel goed vertaald? Klopt het wel, die Bijbeltekst zoals die nu voor ons ligt?
Er is meer informatie en dus wordt er doorgezocht naar de beste, meest originele versie van de Bijbel.

Dat heet, en nu denk ik dat ik bij het misverstand aankom: "historisch-kritische methode van Bijbelonderzoek". Een soort verzamelnaam voor dit type onderzoek, dat bestaande teksten confronteert met nieuwe teksten en dan een voorstel doet voor een andere lezing, een andere vertaling, een andere volgorde of soms met voorstellen om een stukje Bijbeltekst te vervangen, weg te laten of juist toe te voegen.
Wordt allemaal heel precies en navolgbaar gedocumenteerd. Je kunt heel exact weten waarom men dat voorstelt. Maar het kan wel behoorlijke impact hebben. Vergelijk maar eens een vertaling op basis van de Masoretische tekst (SV - King James en zo) met een vertaling die op de latere tekstkeuzen van wetenschappers als Nestle-Aland is gebaseerd.

Niemand is natuurlijk verplicht om zich daar iets van aan te trekken, maar zelf vind ik het een eerlijke zaak om me althans te verdiepen in de gronden waarop wetenschappers zo'n voorstel doen.

En dat heeft nou eens niets te maken met wat je er nog achteraan plakte: "kritisch gedrag naar mijn Schepper en Zijn Woord".

Het gaat hier niet om kritisch te zijn naar mijn Schepper, maar om, net als een laborant, heel kritisch door een microscoop te kijken. Kijk nog eens goed, wees niet te snel tevreden, blijf kritisch en alert. Je ziet zo wat over het hoofd.

God maakt weliswaar geen fouten, maar wij zitten wel met die bak nieuwe snippertjes tekst waar we een keus in moeten maken. Dat kun je toch niet wegpoetsen of negeren? Je moet er wat mee en dan kun je dat maar het beste zo zorgvuldig en kritisch mogelijk doen.

Ik zie het gewoon als uitgesteld werk van de vertalers van toen. We hebben nu meer informatie, gebruiken meer en soms zelfs eerdere handschriften en maken opnieuw de afweging over hoe de oorspronkelijke Bijbeltekst er uitgezien moet hebben. De vertalers van toen zouden het ook gedaan hebben, als ze zoveel duizenden handschriften op tafel hadden liggen. In die zin is het alleen maar verrijkend dat we nog zoveel meer kennis hebben opgedaan van de Bijbeltekst.

Het is weliswaar maar de 'buitenkant", maar op die stukjes papyrus staat wel de Bijbeltekst. Dan wordt het al gauw belangrijker dan het lijkt.

gravo

PS. Het oudste werkelijke snippertje NT-tekst dat we hebben is Papyrus52 (P52), een snippertje van Joh.18, ontdekt in Egypte. Het dateert van de eerste helft van de 2e eeuw.
FOTO

[ben db bd]

Je weet niet half hoezeer ik het met je eens ben.

nu ik het vermenigvuldigd heb met >2, moet ik dus wel een redelijk beeld van jouw eens zijn hebben, gravo.

Als 'Bijbelconsument' kan ik alleen maar hopen dat de grote Creator Zijn product heeft bewaard.
Als Hij dat niet heeft gedaan, dan heb ik gewoon pech, want net als bij een potje calvé pindakaas ben ik volkomen onbekwaam om op de inhoud de geringste invloed uit te kunnen oefenen of de ingrediënten te controleren op kwaliteit en oorsprong.
Proeven kan ik het wel, want onze lieve Heer heeft mij smaak gegeven. En kwaliteitsverval omdat het allemaal wat goedkoper moest worden, neem ik waarschijnlijk toch mogelijk waar. )*
Zo kunnen bekwame wijnproevers ook wel wat over de kwaliteit van wijn zeggen, zonder laboratorium.

'Alle Schrift is van God ingegeven' staat er ergens in de Bijbel. Daar was de Allerhoogste bij toen dat werd opgeschreven en dus kón Hij dat bewaken. Daar vertrouw ik ook op, wetende dat er nog nooit iemand beschaamd uit is gekomen, die op God betrouwde.

'Alle spreken over Boven, dat komt van beneden', zei Harry Kuitert 40 jaar geleden. Maar hij was nergens bij !! Het gevolg is toch o.a. dat ik net nog even een mail zat te lezen van een zeer hooggeplaatste dominee, waarin Gods Woord op schromelijke wijze werd geslachtofferd.
Lang geleden hoorde ik Harry al voor de radio zeggen dat we zijn boeken maar niet meer moesten lezen, want hij geloofde nu zelf helemaal nergens meer in. Triest hè?

gravo, als u bij de wetenschappelijke vorsers behoort, heeft u de Heere Zelf nodig om naar Waarheid met de manuscripten om te gaan en vals van waar te kunnen onderscheiden.
Men zegt dat er wel 20 000 fouten in de Bijbel staan. Maar die zijn vrijwel of geheel allemaal te weerleggen zoals u weet. Daar is best veel literatuur over ook. Die zult u allemaal wel kennen.
U zult zich ook verwonderd hebben over de betrouwbaarheid van de Bijbel zoals uit de 220 Dode Zeerollen bleek, waarvan minder dan 1 % verschilde met de Bijbel waarover wij nu beschikken. Verschillen welke meestal uit verschrijvingen of spellingfouten bestonden en uiteindelijk tot niet meer dan 5 nieuwe aanpassingen in het boek Jesaja leidden. (+ 8 reeds bekende uit andere manuscripten)

Dat aan de originaliteit van de evangeliën van Thomas en Judas zeer getwijfeld mag worden, is toch al wel een uitgemaakte zaak?
Maar nogmaals; het is niet mijn vak, ik verlaat mij op de Almachtige Zelf, dat Die Zijn Woord zorgvuldig bewaart, waar Hij u en uw Hem toegewijde collega's hopelijk heel dienstbaar ook voor kan gebruiken. (waar ik dan uiteraard grote waardering voor heb!)
Dat verlaten, daar ben ik toe gedwongen door mijn bouwvakker (in ruste) zijn (dat was de Here Jezus ook wellicht de helft van Zijn leven hè? , maar ook ooit bevestigd door prof. dr. Eta Linnemann haar getuigenis aangaande haar eigen leerstoel Schriftkritiek, nadat zij tot een levend geloof was gekomen en dus Goddelijk licht over haar duistere 'wetenschap' had verkregen.
Tot slot; ook de door velen verguisde Ben Hobrink zei dat de Nestle en Aland door de wetenschap als de beste weergave erkend wordt en de Textus Receptus de slechtste. Doch dat doet u rillen?

p.s. ad )*: dezer dagen bijna 10 jaar terug kreeg ik van een gepensioneerde notaris welke van zijn vrije tijd gebruik had gemaakt om theologisch af te studeren, t.b.v. een feestje het boek Da Vinci code. Dat was bedoeld als een roman, maar dat de Here Jezus bij Maria van Magdala een kind zou hebben verwekt is zelfs in bepaalde 'wetenschappelijke' discussies terecht gekomen. Dat 'proeft' voor mij heel kwalijk op grond van mijn relatie met mijn HEER hoor.

[ben db bd]

De protestantse kerk heeft een aantal Sola's aan de reformatie overgehouden waarvan het Sola Scriptura hier nog wel on-topic bemerking verdient, lijkt mij, vanwege de ingesloten beperking:

Omdat de grondtekst, waarvan de bewaking door de Allerhoogste zo opvallend is, vaak meerdere betekenissen in zich draagt en er steeds door onze vertalers slechts één als van toepassing verklaard is, zijn onze vertaalde Bijbels altijd armer van inhoud dan het origineel.
Als wij dus bij Sola Scriptura aan onze vaak van elkaar verschillende vertalingen denken, dan doen we de grondtekst mogelijk wel geweld aan.
Een terug-oriëntatie op de grondtekst moet ons dus meer boeien dan wat een bepaalde kerkleer er van heeft gemaakt. Dat kan uiteraard best wel eens pijnlijk zijn voor mijn kerk.

Voorts wijzen de schrijvers van het boek Wake Up! er op: 'dat men (de Joden) na ontvangst van de Tora bij de berg Sinaï voortdurend bleef zoeken om de algemene richtlijn van de Tora (in de 10 woorden vervat) toe te passen op steeds nieuwe omstandigheden.
Dat is een wezenlijk verschil met de vele postmoderne gelovigen, die liever de Bijbel aanpassen aan de nieuwe wereld en aan hun eigentijdse denken. Zij willen de Bijbel anders interpreteren dan de generaties ervoor. Dit wordt overigens één van de grote dilemma's van de kerken in de 21e eeuw.
Niet de Bijbel is dan de norm, maar de wereld waarin men leeft is de werkelijkheid, waaraan de Bijbelse interpretatie moet worden aangepast. Zo verandert die norm vanzelf mee.
In Israël was dit andersom! In elke volgende generatie zocht men ernaar het denken opnieuw aan te passen aan de Bijbelse norm en niet aan het denken van hun omgeving, ook al stonden zij daar niet los van. Alleen díé benadering werkt conserverend.'

[mona]

Deze vraag is vandaag binnengekomen in de vragenrubriek.
Ik heb 'm met veel aandacht gelezen.
Het gaat erover met welke 3 leesregels je de Bijbel moet lezen:

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/222 ... testament/

[Teus]

Deze vraag is vandaag binnengekomen in de vragenrubriek.
Ik heb 'm met veel aandacht gelezen.
Het gaat erover met welke 3 leesregels je de Bijbel moet lezen:

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/222 ... testament/

Volgens mij gaat er 1 opdracht aan vooraf, voordat je 1 regel moet hanteren.

We willen alles kunnen, de Bijbel uitleggen aan anderen, vertellen hoe een bekering in zijn werk gaat, verkondigen wat wel en niet mag, het verschil tussen genade en wet vertellen en wat echte liefde is, hele redeneringen houden we er op na dat een homo dood moet zonder dat we weten waar we het over hebben omdat het niet vanuit de Heilige Geest gaat.

Die ene opdracht is dat je je bekeerd en die ene regel is van uit Jezus Christus, door de kracht van de Heilige geest.
Nog nooit gelezen "Hoe kom ik werkelijk tot God" ja 1 keer, alleen een dominee van de ggin mocht antwoordt geven.......

[mona]

Nog nooit gelezen "Hoe kom ik werkelijk tot God" ja 1 keer, alleen een dominee van de ggin mocht antwoordt geven......

Ik snap niet goed wat je hier mee bedoelt? Staat die vraag in de vragenrubriek?

Natuurlijk kan je de Bijbel niet lezen zonder de kracht van de Heilige Geest. Maar dat heb ik op het forum al heel vaak gezegd, maar sorry dat ik dat niet nogmaals heb gezegd.

[ben db bd]

@ mona: zou ds. van de Geest de discussie voort durven zetten, denk jij?

ik ben het uiteraard helemaal met hem eens dat we moeten lezen vanuit onze relatie met de Heere Jezus, door Zijn Geest geleid, in liefde.
Maar ik durf ook de vraag te stellen waar eindigt die dominantie van de liefde in ons gezamenlijk kerkelijk functioneren?

Om mijn vraag heel concreet te maken: is dominee van de Geest persoonlijk bereid om - (gesteld dat ...) - mijn praktiserende, innig door liefde aangestuurde homoseksuele relatie als huwelijk in de kerk in te zegenen? Dat is puur een kwestie van cultuur! En als dat nu nog niet is, dan over 20 jaar wel. (dat is in de Bijbel aan te wijzen!)

Of zou hij mij om die vraag pastoraal beginnen te bepreken, i.p.v. ja of nee te zeggen?

(ik vertel graag van die dominee welke op CIP beweerde dat hij ook uit Openbaring preekt. Toen heb ik hem voor het forum gevraagd of hij samen met mij de eerste paar verzen uit Openb.20 zou willen lezen, voor wat daar volgens hem staat. Ruim twee meter discussietekst verder had ik nog steeds geen antwoord op mijn gesloten vraag!)

p.s.: eventueel benodigde aanhalingstekens weg gelaten.

[mona]

@ mona: zou ds. van de Geest de discussie voort durven zetten, denk jij?

Dat weet ik niet Ben, misschien kan je die vraag stellen in de reactiemogelijkheid van de vragenrubriek?

Maar ik durf ook de vraag te stellen waar eindigt die dominantie van de liefde in ons gezamenlijk kerkelijk functioneren?

Dit is een belangrijke vraag. Soms heb ik het idee dat de liefde boven het Bloed gaat.
Daar bedoel ik mee te zeggen dat sommigen/velen (niet alleen predikanten natuurlijk) zeggen dat de liefde alles bedekt. Maar daarmee is niet alles vergeven. Dat kan alleen door het Bloed.
Als menselijke liefde boven het Bloed (van Christus) wordt geplaatst, gaat het hopeloos fout. In een kerk waar alleen liefde wordt gepreekt, zou ik niet willen bivakkeren. Liefde bedekt, maar Bloed reinigt en maakt levend. Dat is immers essentieel! Daarom moeten die beiden te samen verkondigt worden: want God had de wereld zo lief, dat Hij Zijn Zoon gezonden heeft,en een ieder die in Zijn Zoon geloofd, wordt gewassen in Zijn Bloed.
Ik weet natuurlijks niets over ds vd Geest, en zijn prediking. Aangezien hij deelneemt aan het vragenpanel, mag ik verwachten dat hij achter een Bijbelse leer staat, waarin Gods geboden een belangrijke plaats hebben. Gods instellingen die Hij ons heeft gegeven om naar te leven, veranderen niet door tijd of cultuur.
Maar zo heb ik niet direct het antwoord van de dominee gelezen.
Wel zijn er een heel aantal cultuurgebonden zaken, die wel aan tijd onderhevig zijn.

Lees overigens nog even goed mijn reactie:

Deze vraag is vandaag binnengekomen in de vragenrubriek.
Ik heb 'm met veel aandacht gelezen.
Het gaat erover met welke 3 leesregels je de Bijbel moet lezen:

http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/222 ... testament/

Ik geef aan de vraag met aandacht gelezen te hebben, niet met instemming!

[ben db bd]

Gods instellingen die Hij ons heeft gegeven om naar te leven, veranderen niet door tijd of cultuur.
Maar zo heb ik niet direct het antwoord van de dominee gelezen.
Wel zijn er een heel aantal cultuurgebonden zaken, die wel aan tijd onderhevig zijn.

Dus behoeven we met elkaar maar een instelling waar we beweging> verandering> afschaffing van willen bereiken, gewoon cultuurgebonden te verklaren en 'de tijd' doet de rest voor ons, mona.

Dat is niet tegen jou bedoeld, doch tegen de glijbaan van onze kerk, waar de dominee een paar voorbeelden van gaf. De boodschap van de Bijbel is tijdloos, heb ik ooit geleerd.

Zelfs het 'cultureel gebonden' hoedje in de kerk stoelt op een wellicht vergeten principe, dat een bedekt hoofd een vrouw wil beschermen tegen geestelijke invloeden welke niet gunstig zijn. Als de Heere dat ooit als simpel middel heeft gegeven, wie zijn wij dan om dat te ontkennen of af te schaffen?

En neem nou haardrachten waar Gods Woord ook een mening over heeft: tegenwoordig neem je de idiootste en tegendraadste kapsels waar, tot aan kale bikkelharde skinheads toe. Volkomen losgeslagen van een ingetogen bescheiden houding!

Zelfs als op zondagmorgen de dames van de oudgereformeerde kerk mijn weg in ons kerkdorp kruisen, betrap ik mijzelf er op dat ik nog eens omkijk naar de zwarte doch tevens 'lekkere strakke kontjes in minirokje van vijf maten te klein.' Dan komen we inmiddels in aanmerking voor de boerka welke ons over enkele jaren verplicht opgelegd zal gaan worden van kalifaatzijde, weet ik dan.

[mona]

Dus behoeven we met elkaar maar een instelling waar we beweging> verandering> afschaffing van willen bereiken, gewoon cultuurgebonden te verklaren en 'de tijd' doet de rest voor ons, mona.

ik dacht zelf meer aan kleding van twee stoffen, broek/rok, een aantal dagen buitenshuis bivakkeren tijdens je "maandelijkse stonde', en al die regels.
Ook de kleding is veranderd, maar het gebod van zedig zijn en zedig kleden, (en je naaste niet in verleiding brengen, of prikkelen), blijft gewoon staan, ook al verandert de manier van kleden.

Een feit is dat er cultuurgebonden regels in de Bijbel staan.
Maar als er dingen veranderen, die tegen Gods geboden ingaan, dan is dat geen cultuurgebonden 'dingetje'.
Zijn geboden en richtlijnen zijn maatgevend en overstijgend, staan boven de cultuur. (van welk land dan ook).

[Teus]

Nog nooit gelezen "Hoe kom ik werkelijk tot God" ja 1 keer, alleen een dominee van de ggin mocht antwoordt geven......

Ik snap niet goed wat je hier mee bedoelt? Staat die vraag in de vragenrubriek?

In het verleden een keer, ik bedoel er mee te zeggen dat aan het belangrijkst voorbij gegaan wordt, en als dan het wezenlijke van het leven aan de orde komt wil men een antwoordt uit een bepaalde hoek, dan hebben ze zelfs God niet nodig.

Natuurlijk kan je de Bijbel niet lezen zonder de kracht van de Heilige Geest. Maar dat heb ik op het forum al heel vaak gezegd, maar sorry dat ik dat niet nogmaals heb gezegd.

Je hoeft je niet te excuseren Mona, het was niet direct aan jou gericht, ik weet beter.