mona schreef:De doop is een teken van de afwassing van de zonden, van het gestorven en begraven en het opgestaan zijn met Jezus Christus in een nieuw leven.
Het laat iets zien aan de zichtbare en onzichtbare wereld. Het laat zien dat men overgezet is van het rijk der duisternis naar het koninkrijk van de Zoon van God.
Inderdaad, dat ben ik met je eens. Alleen: wat bedoel je er
precies mee? Bedoel je dat eerst voor 100% zeker moet zijn dat de persoon die gedoopt wordt, een wedergeboren christen is die 100% zeker nooit afvallig kan worden? In dat geval kun je helemaal niemand dopen.
Dat is dus niet het geval. De doop is een zichtbaar teken van de afwassing van de zonden en ieder die uit de wereld geroepen is om tot Gods zichtbare gemeente te behoren (en daar dus ook zichtbaar toe behoort), komt dit teken toe.
Dus:
- De doop is een
zichtbaar teken.
- Wie
zichtbaar tot de gemeente behoort, komt dit teken toe.
Zo simpel is het dus. Onder de zichtbare leden van de gemeente behoren ook de kinderen van de gelovigen.
Het zou kunnen zijn, dat iemand die zichtbaar tot de gemeente behoort, onzichtbaar niet een wedergeboren christen is. Dat kan helaas. Maar de zichtbare tekenen komen tot de zichtbare leden van de gemeente. Zichtbare tekenen geven geen 100% zekerheid over de onzichtbare werkelijkheid van mensen. Daar zijn ze ook niet voor bedoeld. Ze zijn bedoeld om het geloof van de gemeenteleden te versterken, niet om een stempel van goedkeuring te geven over iemands staat.
mona schreef:Waar in de Bijbel zie jij dat God iets belooft aan degene gedoopt wordt?
Ik zou het anders willen zeggen. Degenen tot wie de belofte komt (nl. de gelovigen en hun nageslacht, Hand. 2:39) behoren gedoopt te worden. Dus omdat ze iets beloofd is, worden ze gedoopt. Die belofte is de belofte van de Heilige Geest (zie ook vers 38). Dus: omdat de belofte ons en onze kinderen toekomt, komt ons ook de doop toe. Want de doop is een teken van die belofte.
mona schreef:Ik denk dat er heel veel ouders zijn die dit wel hebben verwacht, maar waarvan de kinderen de kerk desondanks toch vaarwel hebben gezegd. Ondertussen zijn ze wel gedoopt als zijnde een gelovige.... Maar het bleek bij nader inzien toch niet waar te zijn geweest.
Ja, inderdaad, dat komt voor. Hetzelfde geldt voor volwassenen die gedoopt zijn en die later de kerk vaarwel hebben gezegd. Dus wat is je punt? Het tijdstip van je doop geeft geen garantie, noch de volwassenheid van de gedoopte.
Je uitspraak "het bleek bij nader inzien toch niet waar te zijn geweest", waar slaat dat op? Op de doop, of op de belijdenis van de mensen bij die doop? Is het niet het laatste? De doop, als teken van God, is altijd waar.
mona schreef:Wat heeft de doop dan voor waarde gehad? Waar heeft deze doop dan voor gestaan?
Deze doop staat nog steeds als een huis: nl. dat God uitspreekt dat Hij de God van de gedoopte wil zijn. Dat blijft onverkort het geval. Maar de doop heeft twee kanten: wie deze God van zijn/haar doop verwerpt, verwerpt ook zijn eigen redding. Daarom zegt Paulus ook in 1 Kor. 10:2 dat het hele volk Israël wel gedoopt was in Mozes in de wolk en in de zee, maar dat God in het merendeel van hen geen welgevallen gehad heeft, omdat ze Hem niet geloofd hebben. Die les ligt er voor ons ook nog steeds. De doop zegt dat God je Redder is uit de slavernij van de zonde, maar ook dat je Hem moet volgen naar het Beloofde Land. Anders kom je alsnog om.
mona schreef:Hoe vaak wordt er niet gezegt dat men iemand niet te snel de handen op moet leggen.
Het opleggen van handen in 1 Tim. 5:22 slaat hoogstwaarschijnlijk op het aanstellen van ouderlingen of diakenen. In deze context dus niet relevant voor de doop.
mona schreef:En men doet dat wel bij een baby, in de hoop/verwachting dat dat ze het geloof gaan bevestigen. Laten we eerst afwachten of er geloof is gekomen!
Je bent dus niet van verwachten, maar van afwachten? Ik geloof toch echt meer in het eerste.
mona schreef:Er staat niet voor niets in de Bijbel: wie gelooft zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden. Zegt de Heere Jezus deze zin per ongeluk in deze volgorde?
Het gaat hier niet om volgorde, maar om orde. Jezus zegt dit om aan te geven wat het belangrijkste is, nl. geloof. Want Hij vervolgt met "wie niet geloofd zal hebben, zal verdoemd worden". Het wordt nog duidelijker als je bedenkt dat de werkwoorden in de aoristus staan, wat op een afsluiting doelt: "wie geloofd
zal hebben en gedoopt
zal zijn".
Dus niet: "wie gelooft en daarna zich laat dopen". Als dat er zou staan, zou ik je gelijk moeten geven, maar dat staat er niet.
mona schreef:hiervoor zou ik graag een Bijbelse onderbouwing zien.
Matth. 28:20
Ga dan heen, onderwijs al de volken,
hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen.
Hand. 2:38 En Petrus zei tegen hen: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen.
enz.
In deze verzen wordt de christelijke gemeente opgedragen om te dopen en is het ook de gemeente die het bevel van bekering en geloof vergezeld doet gaan met het bevel om gedoopt te worden. Het is de gemeente, die dan ook doopt.
mona schreef:Filippus zegt tegen de kamerling: Zo u met heel uw hart gelooft, is het geoorloofd. (om u te laten dopen)
Ik zie hier geen verwijzing in naar het feit dat juist Filippus de Kamerling oproept om zich te laten dopen.
Nee, de kamerling vraagt er zelf om, om gedoopt te worden.
Werkelijk? Hoe wist die kamerling überhaupt dat er zoiets als een doop bestond? Is het niet omdat Filippus hem daar eerst over verteld heeft? Of heeft die kamerling dat zelf verzonnen? Nee, de vraag van de kamerling is een
reactie op de verkondiging van het Evangelie, geen actie.
mona schreef:Maar goed, stel nu dat er iemand belijdenis van het geloof wil doen, en hij meld zich op belijdenis catechisatie, zeg je dan ook: je mag geen belijdenis doen, want je bent niet door de kerk zelf opgeroepen?
Hier geldt hetzelfde voor: hoe weet die persoon:
- dat er een kerk is?
- dat er zoiets als belijdeniscatechisatie is?
- dat hij zelf belijdenis wil doen?
Is het niet omdat hij daarvoor al de roepstem van het Evangelie gehoord heeft die (uiteindelijk) via de kerk tot hem/haar gekomen is?
mona schreef:Zo heb ik het niet bedoelt, en nu ik het nalees kan ik me voorstellen dat je het zo hebt opgevat.
Ik bedoelde dat iemand tot zijn verstand is gekomen als hij voor het gegeven onderwijs ook de verantwoording kan dragen.
Het onderwijs zelf moet inderdaad zo vroeg mogelijk beginnen.
In de christelijke kerken die de kinderdoop praktiseren, valt het zelf verantwoording dragen voor de doop (en het onderwijs erbij) samen met het doen van belijdenis. Doop en belijdenis horen dan ook helemaal bij elkaar, dat hebben we gemeen met degenen die de kinderdoop afwijzen. Het verschil van mening zit hem in de vraag wanneer de doop bediend mag worden en van wie het initiatief tot de doop komt: van God uit, of van de mens uit.
mona schreef:Maar ik begrijp het wel, want als de ouders hun kindje laten dopen, wordt er veronderstelt dat de ouders gelovig zijn. Maar wie bepaalt dat? Hoe zie je dat? Mag de levenswandel getoetst worden? Kunnen alle ouders een getuigenis geven van Gods werk in hun leven? Gaan alle ouders die hun kindje laten dopen ook aan het Avondmaal? Dat mag mijns inziens dan verwacht worden.
Dus gaan alle doopouders aan het Avondmaal. Dat is dan ook vereiste. Want alleen gelovige ouders mogen hun kindje laten dopen. (zie hierboven
Omdat de doop een zichtbaar teken is, dient ook de toetsing zichtbaar te zijn. Dus gaan we uit van het openbaar belijden van het geloof. Daarom dienen ook alleen belijdende ouders hun kind te laten dopen. En als ze niet belijdend zijn, dienen ze dat te worden! In principe betekent belijdende ouders zijn, ook dat ze ook aan het avondmaal gaan. Hoe kunnen ze anders belijdende leden worden genoemd?
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)