Nina schreef:Triest Chaya, ik kan me voorstellen dat het je allemaal erg bezig houdt. Wat pijnlijk allemaal.
Ja het is zeker pijnlijk. Niet alleen voor mij.
Nina schreef:Ikzelf heb grote moeite met dit hele vraagstuk......
Uhh, ik denk dat je dit in het verkeerde topic heb gezet.
Nina schreef:eel wijsheid toegewenst Chaya!
Dank je wel!
pindas83 schreef:Ja dat is wel problematisch. Ik neem aan dat je de weg naar ouderling en/of predikant wel hebt genomen of bij huisbezoek je zorg hebt geuit?
En hoe wordt daar mee omgegaan?
Uiteraard. Dit komt niet out of the blue hoor, maar het lijkt wel of de negatieve ontwikkelingen sneller op elkaar volgen en tot een soort climax gaan leiden binnenkort.
We krijgen elk jaar huisbezoek en ze zijn niet altijd blij met mij.
Omdat ik vind dat de prediking te evangelisch is geworden en de Wet - en daarmee ook de noodzaak tot bekering en smeken om Genade - is ondergesneeuwd.
Daarmee wordt het zondebesef minder.
pindas83 schreef:Het heeft m.i. veel te maken met een generatie die openlijk vragen stelt bij bestaande dogma’s en regels van de kerk. Waarom zus, waarom zo? Kan je uitleggen waarom we doen zoals we doen?
Nee absoluut niet! Ik heb zelf volwassen kinderen (niet alle meer in onze kerk) en wij spreken hier vaak over.
pindas83 schreef:Als het antwoord dan is: ja zo doen we het namelijk al honderd jaar, dus nu ook, dan komt daar onbegrip en onvrede uit voort.
Dat heb ik nog nooit gezegd, omdat dit ook nooit zo tegen ons werd gezegd, vroeger. Mijn ouders maakten zich er niet altijd af met zo'n diooddoener. Mijn vader maakte zich vaak juist kwetsbaar, wij kinderen zagen hoe hij worstelde met bepaalde principes. (bijvoorbeeld, dat wij op zondag niet mochten rijden, schaatsen en zwemmen!. Als je ouders kil NEE zeggen en daarom, raak je als kind gefrustreerd.
Maar mijn vader wilde de Heere niet bedroeven en dan durfden wij dat ook niet natuurlijk. Dat is geen bangmakerij, maar diepe eerbied.
Ik weet dat het in bepaalde boeken in het belachelijke wordt getrokken en trouwens, hier op het forum ook vaak gebeurd.
Verschrikkelijk als je met zoveel frustraties zit, op je volwassen leeftijd. Probeer dat eens in dat perspectief te zien en de liefde en zorg van je ouders te begrijpen, daar word je ouder voor, EN milder als het goed is.
Maar goed, terug naar het onderwerp. Mijn opa was ook CGK en hij overleed vlak voordat de 2e wereldoorlog uitbrak en hij beschreef in een brief hoe donker hij die tijd toen vond. Ook kerkelijk! Hij is ook een aantal jaren ouderling geweest. Ik heb gedeeltes van onze kerkelijke administratie gelezen en dus ook sommige k.r. verslagen. Dan zie je toch echt dat het zo veranderd is.
De diepe ernst die er toen was, mis ik nu wel.
Het is ook een heel andere tijd geworden, dat weet ik. En opgeven zit niet in mijn aard, dus ik zal tot het laatste blijven bidden en strijden.
In dezen heb ik vaak fijn gesproken met ereunao, die hier ook mee worstelde.
Ik mis hem. Hij laat echt een lege plaats na op dit forum. Ik was het inhoudelijk ook niet altijd met hem eens, maar dat hoeft ook niet. Als je elkaar herkent in de hartenzaken, vallen die verschillen vanzelf weg.
)
