Kinderdoop: graag jullie hulp

[rotterdam]

Nee. Neem in dit verband een voorbeeld aan de oudvaders. Ook zij verschilden.
Maar zij verdroegen elkaar.

Ja dat is waar maar wasten elkaar regelmatig de oren

[schaapje]

En hier een artikel over een boek die ook nog hoog op mijn lijstje staat om eens te lezen;
http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/a ... nend.dhtml

Na het lezen van dit artikel begrijp ik je reactie, maar ik kan je verzekeren dat ik het niet over dit soort kerkverlaters heb.
Trouwens het leek mij over het algemeen te gaan over charismatische pinsterkerken.

[Honesty]

Omdat je het mooi vind misschien, of omdat je het een goede traditie vind? Een zinvol ritueel? Omdat het van je verwacht wordt?

Allemaal redenen waarom mensen naar de kerk gaan, en toch hun hart niet aan de Heere willen geven.

Ik denk inderdaad dat de angst om niet meer deel te zijn van de groep en cultuur een grote rol speelt.
De symbolen van een cultuur of traditie bevragen is het begin van het einde.
Hoe dan ook, terug naar het topic zou ik graag opmerken dat de apostel de gelove beschrijft als iemand die ZICH bekleed heeft met Christus:

Want u allen die in Christus gedoopt bent, hebt zich met Christus bekleed.
28 Daarbij is het niet van belang dat men Jood is of Griek; daarbij is het niet van belang dat men slaaf is of vrije; daarbij is het niet van belang dat men man is of vrouw; want allen bent u één in Christus Jezus.
29 En als u van Christus bent, dan bent u Abrahams nageslacht en overeenkomstig de belofte erfgenamen.

Wederom een actieve vereenzelviging en geen waterdoop, want "zich bekleden met Chrisus" is natuurlijk ook geen letterlijk aantrekken van een kledingstuk.
En een baby kan zich nog helemaal niet bekeden, een baby kan zich alleen laten bekleden.
Een baby kan zich ook nog niet vereenzelvigen met iemand.
Maar het wederkerend werkwoord duidt er wel op dat de verantwoording bij ons ligt, dat wij ons bekleden met Hem.
Dus geen gestolen Jezus maar ook geen door de strot geduwde Jezus.
De begrippen die er worden verzonnen zijn duister en dubieus, er gaat geen liefde van uit.

[Johan100]

Net terug van vakantie, dus vandaar mijn late reactie.

Een tegenbeeld is niet "het omgekeerde van" of een "contrast". Het legt juist uit wat er (in dit geval) met de doop bedoeld wordt, anders was die vergelijking ook nooit gemaakt.

Jazeker wel, zoek de definitie maar eens op!

Was de kamerling soms een kind? Nee, de kamerling was een volwassene en voor een volwassene geldt dat van hem of haar verantwoording (een belijdenis) gevraagd wordt. Van een kind wordt zoiets nergens in de Bijbel gevraagd.

Klopt, er staat helemaal niets over baby's die gedoopt worden.

Paulus zou pas iets veranderen als hij opeens van een baby zou verlangen dat hij/zij kon spreken en daarbij het geloof zou kunnen belijden. In de Bijbel geldt altijd dat de ouders verantwoordelijk zijn zolang een kind nog niet tot zijn/haar verstand is gekomen. Dat is de natuurlijke orde van dingen die door God is ingesteld. Ook nu nog zijn wij verantwoordelijk voor het natuurlijke en geestelijke welzijn van onze kinderen, totdat ze zelf die verantwoordelijkheid over kunnen nemen.

Paulus doopte helemaal geen baby's.
Nu praat je eigenlijk het doopformulier na. Het zal waar zijn dat ouders verantwoordelijk zijn voor de kinderen, maar dat zegt niets over doop voor geloof.

De doop symboliseert het ondergaan van het oude leven en het opkomen in een nieuw leven. Daar moet dus eerst geloof/wedergeboorte voor nodig zijn, want anders symboliseert het niets, maar plaatst men de doop voor het geloof en ik weet niet wat de Bijbelse betekenis daar dan van is.

Je zegt dat de symbolisering afhankelijk is van de dopeling. Daarmee is die symbolisering subjectief: de dopeling moet iets meebrengen het water in en dan zegt het pas iets. Maar ik geloof niet dat de betekenis van de doop afhankelijk is van de mens: ik geloof dat de doop iets is waarmee God iets zegt en daarmee symboliseert de doop sowieso iets, zelfs al kan de dopeling nog niets zeggen of belijden. De dopeling is ook passief bij de doop: je wordt gedoopt als teken van wat God doet (het Evangelie!) en dus niet: "je legt een mooie getuigenis af en de doop symboliseert je getuigenis", zoals dat in veel evangelische kringen gebeurt.

Ik zeg volgens jou dat dat de symbolisering afhankelijk is van de dopeling. Ik moest even denken wat je daar mee bedoelde, maar je maakt het te ingewikkeld, terwijl het eigenlijk zo eenvoudig is.
Het gaat niet om de symbolisering, maar het gaat om de wedergeboorte (dat je bij Christus hoort) en dat de doop een 'zegel' is van de doop met en door de Heilige Geest.
Maar jij zegt dat ieder die naar de kerk gaat bij een verbond hoort en alle baby's gedoopt moeten worden. Dat komt o.a. bij Origenes en Augustinus? (het mystieke) vandaan, die snel de baby's wilde laten dopen om de 'erfzonde' af te wassen.

Misschien hebben evangelische kerken ook wel goede punten.

[Johan100]

@ Elbert e.a.
Beluister als je interesse en tijd hebt (als je het nog niet beluisterd hebt) het debat eens over de doop: http://www.refoweb.nl/nieuws/1306/broed ... over-doop/

en lees het antwoord op deze vraag eens: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/213 ... e-en-doop/

In het antwoord op de vraag wordt weer iets anders beweert door dezelfde persoon (in dit geval ds. v.d. Brink) dan dat hij tijdens het debat beweert.
Er is toch totaal geen duidelijkheid wat betreft de doop? Er is geen consensus, maar dat wisten we al. (ondanks dat kan er hopelijk toch eenheid in verscheidenheid zijn).
Maar als één en dezelfde persoon twee verschillende dingen beweert...lijkt het er op dat men het eigenlijk niet zo goed weet..
Begrijp me goed..het is niet zo dat ik bewust verkeerdheden aan het opsporen ben, maar ik haal dit er zó uit.
Ik kan trouwens de ds. zelf ook om een uitleg vragen in de vragenrubriek.

[elbert]

Jazeker wel, zoek de definitie maar eens op!

Als je zoekt op ἀντίτυπον in het Grieks, dan wordt dat vertaald (bijv. in het Engels) als:
- figure (beeld)
- a thing resembling another (iets wat op iets anders lijkt)
- its counterpart (tegenhanger)
- something in the Messianic era which answers to the type (iets in het Messiaanse tijdperk dat beantwoordt aan het beeld).
Bron: https://www.blueletterbible.org/lang/le ... G499&t=KJV
Het gaat dus niet om een tegenstelling, wel om een tegenhanger, waardoor in een beeld duidelijk wordt waar het om gaat.

Klopt, er staat helemaal niets over baby's die gedoopt worden.

En toch trek jij juist op basis van deze tekst uit Hand. 8 conclusies over baby's. Merkwaardig. Dat zou je juist niet moeten doen.
De reden waarom baby's gedoopt worden, vindt niet zijn grond in de geschiedenis van de kamerling, maar op grond van andere teksten in de Bijbel, met name het gegeven dat als de ouders tot de gelovigen gerekend worden, dat ook voor de kinderen geldt.

Paulus doopte helemaal geen baby's.

Waar staat dat?
Er staat dat Paulus huisgezinnen doopte. Bijvoorbeeld dat van Stefanus (1 Kor. 1:16). Ik zou graag van je willen weten of je kunt bewijzen dat deze Stefanus uit Korinthe geen kleine kinderen had.

Ik zeg volgens jou dat dat de symbolisering afhankelijk is van de dopeling. Ik moest even denken wat je daar mee bedoelde, maar je maakt het te ingewikkeld, terwijl het eigenlijk zo eenvoudig is.
Het gaat niet om de symbolisering, maar het gaat om de wedergeboorte (dat je bij Christus hoort) en dat de doop een 'zegel' is van de doop met en door de Heilige Geest.

Het is inderdaad eenvoudig, maar toch maak je het moeilijk.
Je zegt dat "de doop een 'zegel' is van de doop met en door de Heilige Geest."
Dat zou ik je zo na kunnen zeggen, alleen denk ik dat je het zo niet bedoelt.
Je bedoelt denk ik: "de doop is een 'zegel' van de mijn doop met en door de Heilige Geest."
Kortom: de doop zegt volgens jou alleen iets als je persoonlijk kunt zeggen dat je wedergeboren bent. De doop is dus volgens jou een puur subjectief gebeuren: pas als ik iets zeg, spreekt de doop, anders niet.
Maar ik zeg dat de doop altijd iets te zeggen heeft, zelfs bij mensen die wel gedoopt zijn, maar niet geloven en verloren gaan.
Dan nog is de doop een teken van de doop met en door de Heilige Geest. In dat geval niet voor hen persoonlijk (helaas!), maar niettemin spreekt de doop dan nog steeds. Ananias en Safira waren ook gedoopt. Simon de tovenaar ook. Was hun doop soms ongeldig? Nee, hun doop was geldig en sprak nog steeds van Gods redding voor zondaren. Alleen leefden ze niet volgens hun doop.

Maar jij zegt dat ieder die naar de kerk gaat bij een verbond hoort en alle baby's gedoopt moeten worden.

Ik geloof inderdaad dat iedereen die tot de gemeente behoort, ook gedoopt hoort te zijn. Overigens niet om de reden die je noemt:

Dat komt o.a. bij Origenes en Augustinus? (het mystieke) vandaan, die snel de baby's wilde laten dopen om de 'erfzonde' af te wassen.

Nee, daar komt het niet vandaan. Kun je precies aangeven wanneer de christelijke kerk begonnen is met de doop van baby's? Graag een jaartal en de reden ervoor. En ook graag het verzet van de volgens jou bijbelgetrouwen in die tijd die zich er heftig tegen verzetten. In al mijn discussies met evangelischen over dit onderwerp heb ik daar geen enkel bevredigend antwoord op gekregen. Er was namelijk geen discussie over de kinderdoop. Die werd gewoon altijd al gepraktizeerd.

Misschien hebben evangelische kerken ook wel goede punten.

Dat geloof ik graag, alleen niet op dit punt. Als ik bij een opdraagdienst kom (en dat doe ik wel eens), word ik er alleen maar verdrietig van, omdat de rijkdom van de doop erin ontkend wordt en men uit verlegenheid maar iets aanmoddert met de kinderen van de gemeente.

[Arco]

Waar staat dat?
Er staat dat Paulus huisgezinnen doopte. Bijvoorbeeld dat van Stefanus (1 Kor. 1:16). Ik zou graag van je willen weten of je kunt bewijzen dat deze Stefanus uit Korinthe geen kleine kinderen had.

Een beetje flauwe redenatie. Uit de HSV:
Ik heb echter ook nog het huisgezin van Stefanas gedoopt. Verder weet ik niet of ik nog iemand anders gedoopt heb.

De samenstelling van het huis(gezin) wordt niet vermeldt. Bewijzen dat er wel of geen kinderen bij waren, dat is hieruit niet te halen.

[elbert]

Een beetje flauwe redenatie.

Het is flauw als er iets beweerd wordt (nl. dat Paulus geen baby's gedoopt heeft) en er geen enkel Schriftbewijs bij gegeven wordt. Dan kun je deze vraag van mij verwachten, die ook zeker niet flauw is, want die vraag is weldegelijk relevant.

De samenstelling van het huis(gezin) wordt niet vermeldt. Bewijzen dat er wel of geen kinderen bij waren, dat is hieruit niet te halen.

Het gaat me niet eens zozeer om de vraag wat de samenstelling van het huisgezin is, als wel om de vraag waarom hier uberhaupt het woord oikos (huis) gebruikt wordt. Waarom deze term die inclusiviteit veronderstelt?
Daar zijn 2 mogelijke antwoorden op:
A. Is dat omdat in dit specifieke geval het om allemaal volwassenen zou gaan die ook allemaal individueel geloven, zoals de tegenstanders van de kinderdoop beweren?
In dat geval moet je heel wat bij deze tekst veronderstellen:
- 1. Je veronderstelt (zonder enige onderbouwing) dat het om allemaal volwassenen gaat
- 2. Je veronderstelt dat het gebruik van oikos hier alleen te verantwoorden is omdat het alleen in dit specifieke geval (ook hier weer: zonder onderbouwing) om alleen volwassenen gaat
- 3. Je veronderstelt dus dat Paulus hier ruimere bewoordingen kiest (oikos, huisgezin, collectief) dan eigenlijk verantwoord is (individueel als norm).

Ik denk dat je bij deze veronderstellingen kunt zeggen dat je eigen dogmatische vooroordeel dan de bijbeluitleg bepaalt.

Dan kies ik toch voor de simpelste oplossing, nl:
B. Of is dat omdat het de gewoonste zaak van de wereld is dat een heel huisgezin gedoopt wordt als het hoofd van het gezin gelooft, zoals dat in de klassieke oudheid gebruikelijk was?
De vraag stellen is hem beantwoorden volgens mij, omdat uit de vroegste christelijke bronnen al duidelijk is dat het tweede gebruikelijk was.

[Arco]

Het is flauw als er iets beweerd wordt (nl. dat Paulus geen baby's gedoopt heeft) en er geen enkel Schriftbewijs bij gegeven wordt. Dan kun je deze vraag van mij verwachten, die ook zeker niet flauw is, want die vraag is weldegelijk relevant.

Nou goed, ik vind je redenatie flauw, vooral omdat ik van jou scherpere reacties gewend ben.

Het gaat me niet eens zozeer om de vraag wat de samenstelling van het huisgezin is, als wel om de vraag waarom hier uberhaupt het woord oikos (huis) gebruikt wordt. Waarom deze term die inclusiviteit veronderstelt?
Daar zijn 2 mogelijke antwoorden op:
A. Is dat omdat in dit specifieke geval het om allemaal volwassenen zou gaan die ook allemaal individueel geloven, zoals de tegenstanders van de kinderdoop beweren?
In dat geval moet je heel wat bij deze tekst veronderstellen:
- 1. Je veronderstelt (zonder enige onderbouwing) dat het om allemaal volwassenen gaat
- 2. Je veronderstelt dat het gebruik van oikos hier alleen te verantwoorden is omdat het alleen in dit specifieke geval (ook hier weer: zonder onderbouwing) om alleen volwassenen gaat
- 3. Je veronderstelt dus dat Paulus hier ruimere bewoordingen kiest (oikos, huisgezin, collectief) dan eigenlijk verantwoord is (individueel als norm).

Ik denk dat je bij deze veronderstellingen kunt zeggen dat je eigen dogmatische vooroordeel dan de bijbeluitleg bepaalt.

Ik veronderstel niet zo veel, alleen dat de samenstelling van het huisgezin niet benoemd wordt. Dus het kan net zo goed dat er kinderen bij horen, of dat er alleen volwassenen erbij horen. Wie weet waren de kinderen van Stefanus al volwassen? Het staat er niet zo hard.

Daarom stel ik dat deze tekst niet pleit voor of tegen de kinderdoop. Een tekst met onvoldoende grondslag voor deze discussie.

Dan kies ik toch voor de simpelste oplossing, nl:
B. Of is dat omdat het de gewoonste zaak van de wereld is dat een heel huisgezin gedoopt wordt als het hoofd van het gezin gelooft, zoals dat in de klassieke oudheid gebruikelijk was?
De vraag stellen is hem beantwoorden volgens mij, omdat uit de vroegste christelijke bronnen al duidelijk is dat het tweede gebruikelijk was.

Dat het een gewone zaak was dat een huisgezin gedoopt werd, als het hoofd werd gedoopt, dat ontken ik niet. De vraag is echter of daar kinderen ook gedoopt werden. In de Didache staan er uitdrukkelijke instructies voor dopen, waaronder de instructie dat de dopeling twee of drie dagen gaat vasten. Dat kan je toch niet voorstellen bij zuigelingen?

[elbert]

Ik veronderstel niet zo veel, alleen dat de samenstelling van het huisgezin niet benoemd wordt. Dus het kan net zo goed dat er kinderen bij horen, of dat er alleen volwassenen erbij horen. Wie weet waren de kinderen van Stefanus al volwassen? Het staat er niet zo hard.

Daarom stel ik dat deze tekst niet pleit voor of tegen de kinderdoop. Een tekst met onvoldoende grondslag voor deze discussie.

Ik kom toch tot een andere conclusie. De Bijbel is heel precies in de verwoording en grossiert juist niet in het losjes omgaan met woorden. Dus als de Bijbel een term gebruikt die inclusiviteit veronderstelt, dan getuigt het van vooronderstelling bij de lezer als hij daar een bepaalde exclusiviteit uit wil halen.
Als in het oude testament over het huis van Israel of het huis van Jakob gesproken wordt, moet je dan nagaan of daar wel of niet kinderen bij horen? De vraag stellen is hem beantwoorden, toch? In principe horen ze daar natuurlijk gewoon bij. De huisteksten in het nieuwe testament moeten we dan ook niet anders behandelen dan de huisteksten uit het oude testament.

In de Didache staan er uitdrukkelijke instructies voor dopen, waaronder de instructie dat de dopeling twee of drie dagen gaat vasten. Dat kan je toch niet voorstellen bij zuigelingen?

Bijbels gezien is het geen verplichting om te vasten voor de doop, dus ook niet voor zuigelingen. Ik zie de instructie uit de Didache dan ook als een goede gewoonte, die niet verplicht kan worden gesteld als daar praktische bezwaren (zoals bij zuigelingen) voor zijn. Uit andere vroegchristelijke bronnen weten we dat zuigelingen gedoopt werden.

[Arco]

Ik kom toch tot een andere conclusie. De Bijbel is heel precies in de verwoording en grossiert juist niet in het losjes omgaan met woorden. Dus als de Bijbel een term gebruikt die inclusiviteit veronderstelt, dan getuigt het van vooronderstelling bij de lezer als hij daar een bepaalde exclusiviteit uit wil halen.
Als in het oude testament over het huis van Israel of het huis van Jakob gesproken wordt, moet je dan nagaan of daar wel of niet kinderen bij horen? De vraag stellen is hem beantwoorden, toch? In principe horen ze daar natuurlijk gewoon bij. De huisteksten in het nieuwe testament moeten we dan ook niet anders behandelen dan de huisteksten uit het oude testament.

Helemaal eens om termen in het Oude Testament en het Nieuwe Testament gelijk te schakelen. Alleen dat is nog wat anders dan hoe we die woorden moeten opvatten. Ik ben het eens dat als je stelt dat kinderen in principe meegeteld worden onder de term "huis". Maar daarmee is niet gezegd dat die kinderen ook meetellen in het dopen. Als er staat "met heel zijn huis", terwijl er elders staat dat men zich moet bekeren en zich moet laten dopen (Hand. 2:38), dat dan de kinderen ook gedoopt moeten worden. Er wordt, volgens mij door Paulus, gesproken over de verantwoordelijkheid van ouders over hun kinderen. Daarmee kan je stellen dat kinderen inclusief zijn in het "huis", maar niet persé als dopeling.

Bijbels gezien is het geen verplichting om te vasten voor de doop, dus ook niet voor zuigelingen. Ik zie de instructie uit de Didache dan ook als een goede gewoonte, die niet verplicht kan worden gesteld als daar praktische bezwaren (zoals bij zuigelingen) voor zijn. Uit andere vroegchristelijke bronnen weten we dat zuigelingen gedoopt werden.

Eens, dat het vasten voor het dopen niet in de Bijbel wordt gesteld. Kan jij mij andere vroegchristelijke bronnen laten zien waaruit blijkt dat zuigelingen gedoopt werden?

[naamloos]

Ik kom toch tot een andere conclusie. De Bijbel is heel precies in de verwoording en grossiert juist niet in het losjes omgaan met woorden. Dus als de Bijbel een term gebruikt die inclusiviteit veronderstelt, dan getuigt het van vooronderstelling bij de lezer als hij daar een bepaalde exclusiviteit uit wil halen.
Als in het oude testament over het huis van Israel of het huis van Jakob gesproken wordt, moet je dan nagaan of daar wel of niet kinderen bij horen? De vraag stellen is hem beantwoorden, toch? In principe horen ze daar natuurlijk gewoon bij. De huisteksten in het nieuwe testament moeten we dan ook niet anders behandelen dan de huisteksten uit het oude testament.

Ik kom toch tot een andere conclusie. Regelmatig lees je in de bijbel ''allen'' terwijl bij verder lezen blijkt dat je ''allen'' niet zo letterlijk moet nemen.
Elkana ging ''met heel zijn gezin'' het jaarlijkse offer brengen. Lees je door dan staat er dat Hanna met Samuël thuis bleef.
Zo kun je lezen dat bij een veldslag iedereen uitgeroeid werd, mannen vrouwen kinderen tot de beesten toe. Maar, wie van hen overgebleven waren ...
Bij 'precies' lezen zijn er beesten die wel 3 x dood zijn gegaan bij de 10 plagen in Egypte.

Daarom moet je alles wat over de doop gaat meenemen in de afweging van wel of geen kinderdoop.
Als je de huisteksten wilt gebruiken moet je daar zéker op inzoomen, en dan kun je er niet omheen dat er bij het verhaal van de stokbewaarder duidelijk bijstaat dat hij blij was dat hij met heel zijn huis gelovig was geworden. Waarom dat negeren bij andere huisteksten?
Losjes lezen met de directe en grote context van de bijbel in je achterhoofd lijkt me heel wat beter dan je vastbijten op een bepaald woord.
Helemaal als je in daardoor in tegenspraak komt met veel andere bijbelgedeeltes, en die zijn er maar zat.

[elbert]

Ik kom toch tot een andere conclusie. Regelmatig lees je in de bijbel ''allen'' terwijl bij verder lezen blijkt dat je ''allen'' niet zo letterlijk moet nemen.

Juist, bij verder lezen. Maar dat is dus inclusief de context. Bij het huisgezin van Stefanus kun je niet zeggen dat je verder kunt lezen. Dan moet je op de betekenis van het woord zelf afgaan en niet op basis van je vooronderstellingen.
Inderdaad, je moet de hele Bijbel meenemen. In de Bijbel wordt met huis altijd alle leden van dat huis bedoeld, wie er ook deel van uitmaakt, tenzij de uitzondering erbij vermeld wordt. Als die uitzondering er niet bij vermeld wordt (zoals bij Stefanus), kun je er gevoeglijk van uitgaan dat iedereen in dat huis erbij gerekend wordt.
Hetzelfde geldt voor het woord "volk". Daar gaan we ook niet uitpluizen of daar nou wel of niet kinderen bij horen. Natuurlijk horen de kinderen bij een volk. Hetzelfde geldt voor het woord "gemeente".
Alleen bij "huis" gaan sommigen de kinderen uitsluiten omdat dat niet in hun dogma past.
Als we het toch over de grote context van de Bijbel hebben, dan geldt voor het eerste driekwart van de Bijbel (het OT) dat de kinderen met de volwassenen worden inbegrepen bij het volk van God. In het laatste stukje (het NT) staat nergens vermeld dat dat opeens niet meer zo zou zijn en dat ze de tekenen die daarbij horen, opeens niet zouden mogen ontvangen (de doop). Dat zijn bedenksels uit de 16e eeuw.

[dalethvav]

Ik kom toch tot een andere conclusie. Regelmatig lees je in de bijbel ''allen'' terwijl bij verder lezen blijkt dat je ''allen'' niet zo letterlijk moet nemen.

Juist, bij verder lezen. Maar dat is dus inclusief de context. Bij het huisgezin van Stefanus kun je niet zeggen dat je verder kunt lezen. Dan moet je op de betekenis van het woord zelf afgaan en niet op basis van je vooronderstellingen.
Inderdaad, je moet de hele Bijbel meenemen. In de Bijbel wordt met huis altijd alle leden van dat huis bedoeld, wie er ook deel van uitmaakt, tenzij de uitzondering erbij vermeld wordt. Als die uitzondering er niet bij vermeld wordt (zoals bij Stefanus), kun je er gevoeglijk van uitgaan dat iedereen in dat huis erbij gerekend wordt.
Hetzelfde geldt voor het woord "volk". Daar gaan we ook niet uitpluizen of daar nou wel of niet kinderen bij horen. Natuurlijk horen de kinderen bij een volk. Hetzelfde geldt voor het woord "gemeente".
Alleen bij "huis" gaan sommigen de kinderen uitsluiten omdat dat niet in hun dogma past.
Als we het toch over de grote context van de Bijbel hebben, dan geldt voor het eerste driekwart van de Bijbel (het OT) dat de kinderen met de volwassenen worden inbegrepen bij het volk van God. In het laatste stukje (het NT) staat nergens vermeld dat dat opeens niet meer zo zou zijn en dat ze de tekenen die daarbij horen, opeens niet zouden mogen ontvangen (de doop). Dat zijn bedenksels uit de 16e eeuw.

Er is geen enkele huistekst die opgevoerd kan worden als bewijstekst dat er ook kleine kinderen, laat staan baby's gedoopt zijn.

1. Lydia:
Van Lydia weten we niet eens of ze getrouwd was, laat staan of ze kinderen had en, als ze die al had of ze nog thuis woonden of dat één van haar (veronderstelde) kinderen klein dan wel baby was.

2. Stokbewaarder:
Van de stokbewaarder staat zelfs dat Paulus en Silas het woord spraken "tot allen die in zijn huis waren" (Hand.16:32). Er is niet zoveel voorstellingsvermogen voor nodig om tot de conclusie te komen dat daar geen baby's bij waren. Vooral als je even verder leest waar vervolgens staat dat de stokbewaarder met al zijn huis "aan God gelovig geworden was" (vs 34).

3. Cornelius:
Hand. 10:44-47:
44 Terwijl Petrus deze woorden nog sprak, viel de Heilige Geest op allen die het Woord hoorden.
45 En de gelovigen die van de besnijdenis waren, zovelen als er met Petrus waren meegekomen, waren buiten zichzelf dat de gave van de Heilige Geest ook op de heidenen uitgestort werd,
46 want zij hoorden hen spreken in vreemde talen en God grootmaken. Toen antwoordde Petrus:
47 Kan iemand soms het water weren, zodat deze mensen, die evenals wij de Heilige Geest ontvangen hebben, niet gedoopt zouden worden?
Hoorden de baby's /kleine kinderen de woorden waardoor de H.G. op hen viel? En gingen de baby's / kleine kineren in vreemde talen spreken? De context geeft juist aan dat er géén baby's / kleine kinderen bij waren toch?

4. Stefanus:
Was Stefanus überhaupt getrouwd? En zo ja, had hij (kleine kinderen / baby's) in huis? Eigenlijk dezelfde als bij Lydia.

Om aan te geven hoe slecht de huisteksten als "bewijs" opgevoerd kunnen worden zou je bij een rechtbank eens moeten proberen om met dergelijke "bewijzen" een zaak in jou voordeel moeten zien te beslechten.
Tien tegen één dat je geen enkele kans maakt. Waarom zou op exegetisch gebied een dergelijk eisegetisch bewijs dan ineens wél hout snijden?

[naamloos]

Juist, bij verder lezen. Maar dat is dus inclusief de context. Bij het huisgezin van Stefanus kun je niet zeggen dat je verder kunt lezen. Dan moet je op de betekenis van het woord zelf afgaan en niet op basis van je vooronderstellingen.

Nee, dan pak je de andere huisteksten erbij, zoals die van de stokbewaarder. En je vergeet de rest van de bijbelse boodschap niet!
Trouwens, het gebeurd meer dat er in de directe context iets niet staat waar op een heel andere plaats in de bijbel aanvullende info wordt gegeven, wat dan weer een ander licht op de zaak geeft.

Inderdaad, je moet de hele Bijbel meenemen. In de Bijbel wordt met huis altijd alle leden van dat huis bedoeld, wie er ook deel van uitmaakt, tenzij de uitzondering erbij vermeld wordt. Als die uitzondering er niet bij vermeld wordt (zoals bij Stefanus), kun je er gevoeglijk van uitgaan dat iedereen in dat huis erbij gerekend wordt.
Hetzelfde geldt voor het woord "volk". Daar gaan we ook niet uitpluizen of daar nou wel of niet kinderen bij horen. Natuurlijk horen de kinderen bij een volk. Hetzelfde geldt voor het woord "gemeente".
Alleen bij "huis" gaan sommigen de kinderen uitsluiten omdat dat niet in hun dogma past.

Omdat het niet bij héél veel andere bijbelteksten past. De bijbel leert uitdrukkelijk (op talloze plaatsen) dat we door geloof ingeënt/ingelijfd worden, niet door geboorte: wat uit het vlees geboren is, is vlees.
Niet-gelovigen dopen, dát zou juist een uitzondering zijn. Dat doe je alleen maar als het er bij vermeld wordt, en dat is niet het geval.

Als we het toch over de grote context van de Bijbel hebben, dan geldt voor het eerste driekwart van de Bijbel (het OT) dat de kinderen met de volwassenen worden inbegrepen bij het volk van God. In het laatste stukje (het NT) staat nergens vermeld dat dat opeens niet meer zo zou zijn en dat ze de tekenen die daarbij horen, opeens niet zouden mogen ontvangen (de doop). Dat zijn bedenksels uit de 16e eeuw.

Ja logisch, de bijbel is een Joods boek, en Joodse ouders krijgen Joodse kinderen. (de proselieten niet meegerekend)
En God heeft nou eenmaal het Joodse volk uitverkoren. Let wel, geen uitverkiezing ten eeuwige leven: want niet hij is een Jood die het in het openbaar is; maar híj is Jood die het in het verborgene is, en dát is besnijdenis, die van het hart is, naar de geest, niet naar de letter.

God is in het geheel niet verplicht om in het geestelijke net zo te handelen als in een natuurlijke zaak. Door geboorte behoren de Israëlieten tot het natuurlijke volk van God, door wedergeboorte-geloof behoren Jood en heiden tot het geestelijke volk van God.