@yoshi, ik heb even daarvoor aangetoond dat het niet vanaf het begin zo gedaan werd. Die spelletjes doe ik niet aan mee.
Honesty schreef:
Wikipedia zegt dit:
Het anabaptisme ontstond in Zürich. De leider van de Reformatie in Zürich, Ulrich Zwingli, sprak zich in 1523 in een studiekring uit voor de volwassendoop. Maar toen bleek dat de stadsraad van Zürich om politieke redenen niet van de kinderdoop af wilde (kinderdoop betekende tevens inschrijving in de stadsregisters) herzag Zwingli zijn standpunt.
Dat vervolgens deze anabaptisten (die wellicht ook politiek gemotiveerd en doorgeschoten waren in hun standpunten) vervolgd werden vind ik een groot probleem.
De gemeente zou vervolgd worden, en niet zelf gaan vervolgen.
Ik kan het nauwelijks bevatten dat christenen andere christenen in het openbaar levend zouden verbranden en verdrinken of levenslang opsloten wegens een overtuiging.
Ja, het is inderdaad te bizar voor woorden dat zoiets gebeurt is. Niet te bevatten idd.
Net afgekeerd van de dwalingen uit de middeleeuwse Kerk en de stap was blijkbaar te groot om de doop ook weer op een Bijbelse manier toe te passen.
Calvijn en Luther en Zwingli hebben wel getracht dit te corrigeren en kwamen er blijkbaar ook niet helemaal uit, omdat ze zowel voor als tegen de kinderdoop geschreven hebben. Er werd i.i.g. wel nauw op gelet dat ouders zelf wel gelovig waren als voorwaarde om de kinderen te kunnen laten dopen, terwijl het de eeuwen daarvoor gebruikelijk was om iedere baby te dopen, wat tegenwoordig ook weer geschiedt.
Nu we het toch over de hervormers hebben.
Hier een citaat van Luther:
Maarten Luther:
- ‘Ik zou hen die zich willen laten dopen helemaal onderdompelen, zodat het de betekenis illustreert’.
- ‘Zonder persoonlijk geloof moet niemand gedoopt worden. Wanneer we niet zeker zijn dat jonge
kinderen zelf geloven, kunnen we naar mijn mening de doop uitstellen. Het is zelfs beter helemaal
geen kinderen meer te dopen, zodat we de doop niet door deze poespas en allerlei trucs belachelijk
maken en de toorn van de gezegende majesteit van God oproepen’
(Preek voor de derde zondag na Epifanie).
Zwingli:
Zwingli onderschreef ook dat de betekenis van de doop afhankelijk was van geloof
(Werken, vol. 4, blz. 191); hij vond dat de doop uitgesteld zou moeten worden tot de
‘jaren des onderscheids’(Vadian 2, blz. 231).
‘Niets’, zei hij, ‘doet mij op dit moment meer verdriet dan dat ik kinderen moet dopen, want ik weet
dat het niet goed is’ (Quellen 4, blz. 184).
Met prijzenswaardige eerlijkheid geeft hij toe dat ‘wanneer ik er echter mee zou moeten stoppen,
ik bang ben dat ik mijn prebend (salaris) zal kwijtraken’.
Calvijn schreef:
Johannes Calvijn:
“ Er bestaat geen twijfel over dat onderdompelen de praktijk was van de eerste gemeente” .
"Zelfs het woord “dopen” duidt het onderdompelen aan; en het is zeker dat onderdompeling in praktijk
was bij de primitieve gemeente" (Joh. Calvijn, Instituten, Boek IV, Hoofdst. XV, Art. 19).
“Aangezien Christus de discipelen opdracht geeft om onderricht te geven vóór de doop en wil dat
niemand dan gelovigen tot de doop worden toegelaten, lijkt het erop dat wij de doop niet juist
bedienen; er moet eerst sprake van geloof zijn” (Harmony of the Gospels, vol. 3 blz. 386, een
commentaar op Matth. 28).
De doop volgt als het ware op geloof en daarom vindt die ook later plaats. Maar ten tweede, wanneer
de doop bediend wordt aan iemand zonder geloof, waar het per slot van rekening het zegel van is, is
het zowel goddeloos als een enorme polariteit” (Commentaar over Handelingen, vol. 1, blz. 362)
Ik ben het er mee eens.
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.