mohamed schreef:Waarom hoor ik je nooit over de joden die christenen eerst vervolgden? Dat is ook geschiedenis hoor.
Binnen het Judaïsme is het onteren van Christelijke religieuze symbolen een oude religieuze plicht. Spugen op het kruis, en voornamelijk op het Kruisbeeld, en spugen wanneer een Jood een kerk passeert, is vanaf ongeveer de 2e eeuw voor vrome Joden een verplichting geweest.
Deze barbaarse houding van minachting en haat voor Christelijke religieuze symbolen is in Israël toegenomen. In de jaren 1950 werd er in Israël een serie postzegels uitgegeven die vertegenwoordigd waren met foto’s van Israëlische steden. Op de afbeelding van Nazareth, was er een kerk en op zijn top een kruis – bijna onzichtbaar, wellicht de grote van een millimeter. Desondanks, maakten de religieuze partijen, gesteund door velen bij het Zionistisch “links,” er een schandaal van en de postzegels werden snel teruggetrokken en vervangen door een bijna identieke serie waarvan het microscopische kruis werd weggelaten.
Daarna was er de lang uitgetrokken strijd over de Christelijke invloed in de elementaire rekenkunde. Vrome Joden maken bezwaar tegen het internationale plus teken aangezien het een kruis is, en in hun opvatting kan het kleine kinderen beïnvloeden zich te bekeren tot het Christendom. Een andere “verklaring” zou kunnen zijn; dat het dan moeilijk is om hen “te leren” op het kruis te spugen, als zij er tijdens hun rekenkundige oefeningen aan gewend raken. Tot aan het begin van 1970 werden er twee verschillende reeksen van rekenkundige boeken gebruikt in Israël. Eén voor de seculiere scholen, die een omgekeerd “T” teken gebruikten. In de vroege jaren 70 “bekeerden” de religieuze fanaten de Arbeiders Partij voor het grote gevaar van het kruis in de rekenkunde, en vanaf die tijd, werd op alle Hebreeuwse basisscholen (en nu ook op vele middelbare scholen) het internationale plus teken verboden.
Om misverstanden te voorkomen, dit heb ik niet verzonnen. Je kunt het lezen in het boek “Jewish History, Jewish Religion” over de Joodse haat en verachting jegens niet-Joden. De auteur is Professor Israel Shahak is een Israëlisch burger, voormalig concentratiekamp gevangene tijdens WOII, en de oprichter van Israëls Mensenrechtenbond.