De gemeente, een bijbelse opdracht

[Chaya]

@ Chaya
Onregelmatige kerkgang. Denk je daar echt aan, als je het over tuchtmaatregelen hebt? Lijkt me niet te doen.

Nee, dat zei ik niet. De tucht is er als er ernstige zonden plaatsvinden.
Een slordige kerkgang is in de eerste plaats voor jezelf niet opbouwend voor je geloof en ten tweede evenmin voor de gemeente.

Kerkgang is toch een beetje 's lands wijs, 's lands eer. De een voelt zich geroepen om 113 x per jaar in de kerk te zitten (52 zondagen x2 + Goede Vrijdag (+1), Pasen (+1), Pinksteren (+1), Hemelvaartsdag (+1), Kerst (+2), dankdag (+1), biddag (+1), Oudejaarsavond (+1), de ander komt af en toe. Of alleen 's morgens, of alleen Kerstavond. Tja.

Als je daar op gaat letten, dan heb je toch weer uiterlijkheden te pakken die je wilt inzetten voor je geestelijke oordeel.

Je hoeft niet elkaars kerkgangen te tellen, begin bij jezelf. Laat je je plaats leeg omdat het die vorige avond heel laat is geworden in de kroeg?
Of omdat er s'middags een voetbalwedstrijd op tv is?
In onze kerken is er gewoonlijk een morgen- en een avonddienst. In dit land kunnen we die in vrijheid bezoeken. Veel christenen in andere landen kijken hier met jaloersheid naar.

Ik blijf bij mijn advies: neem een positieve houding aan tegenover iedereen die op de een of andere manier is afgekomen op de kerkelijke gemeenschap, zowel pure insiders van geboorte, als de onregelmatige kerkgangers die geen definitief einde aan hun betrokkenheid hebben gemaakt.

Dat zeer zeker!

Hoe ga je dan tucht uitoefenen?
Ga je dan zeggen:
"Hé broer, wel mooi onze koffie opdrinken, maar verder zie ik je nooit....nou echt levend lid van de gemeente van Jezus Christus kan ik je niet noemen". En dat dan tegen de maagdelijke witte achtergrond van je eigen trouwe kerkgang? Welcome back.

Jij weet heel goed dat de tucht hiervoor niet is bedoeld en dat deze zo niet moet worden toegepast! Ik heb de indruk dat je het nu in het belachelijke wil trekken, ik hoop dat dit niet het geval is.

Artikel 32 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis:
Van de orde en discipline of tucht der kerk.

Intussen geloven wij, hoewel het nuttig en goed is dat die regeerders der Kerk zijn onder zich zekere ordinantie instellen en bevestigen tot onderhouding van het lichaam der Kerk, dat zij nochtans zich wel moeten wachten af te wijken van hetgeen ons Christus, onze enige Meester, geordineerd heeft. En daarom verwerpen wij alle menselijke vonden, en alle wetten die men zou willen invoeren, om God te dienen, en door deze de consciënties te binden en te dwingen, in wat manier het zou mogen zijn. Zo nemen wij dan alleen aan hetgeen dienstig is om eendrachtigheid en enigheid te voeden en te bewaren, en alles te onderhouden in de gehoorzaamheid Gods; waartoe geëist wordt de excommunicatie of de ban, die daar geschiedt naar den Woorde Gods, met hetgeen daaraan hangt.

[Yoshi]

Wanneer Bijbel als bijvoeglijk naamwoord gebruikt wordt rijzen mij de haren te berge.

Bij mij heeft het als bijvoeglijk naamwoord inmiddels nog minder betekenis als het woord 'respect' uitgesproken door een groep hangjongeren.

[3parels]

Helaas is het bittere realiteit dat er veel schijn-christenen zijn, de zgn bokken. Zij zijn door hun geboorte in de kerk beland, zijn meegegaan met een gelovige partner en zijn er blijven zitten. Zij gedragen zich wettisch en zijn tevreden met hun kerkgang en nette leven. Ze kunnen zich inzetten voor kerkwerk en zelfs in de kerkenraad zitten, maar ze kennen de liefde voor de Heiland niet. Ze zijn hypocriet en zullen stil vallen als je met hen probeert te praten over het echte leven met de Heere, de standaard zaken dat weten ze wel maar ze kunnen niet zeggen wat de Heere voor hun ziel deed. De kerk is een soort van hobby geworden. In tegenstelling tot de bokken die zich op een gegeven moment als ze volwassen zijn uit laten schrijven en zich niet meer laten zien. De laatste groep wordt vaak als een grote zorg gezien, maar deze zijn er tenminste eerlijk over en met hen zullen zeker gesprekken gevoerd worden. Maar met de bokken die zich goed voelen in de kerk, maar er onbekeerd kunnen blijven, daar is maar weinig oog voor. Maar zij zijn een net zo grote zorg voor de gemeente!! Misschien wel een grotere. Want wat kun je nu verwachten van een bok in de gemeente? Leven is er niet. Echt gebed zal er niet zijn door hen. Sterker nog, ze kunnen de schapen ernstig tekort doen. Zij kunnen zo dogmatisch zijn dat ze vasthouden aan zaken die het gemeenteleven tekort doen. Zij zijn een blok aan het been en zijn tevreden met hoe het nu gaat. Vraag niet te ver door, dan worden ze kregel.
Een schaap daarentegen heeft zorg over de gemeente. Verlangen naar het Woord, verlangen om te delen. Is niet tevreden met een uiterlijk goed leven, maar zal een levende band met de Herder kennen. In hun leven is er afhankelijkheid. De Geest spreekt daar. De hebben de Heere zo lief en zullen Hem veel grootmaken. Ze zullen zoeken naar herkenning bij gemeenteleden. Verlangen naar een Woord voor hen tijdens de preek. Dat is geen wettisch iets, maar een verlangen. Naar de kerk gaan wordt dan geen opgave, maar een genadegave.

Wat moeten we met het feit dat er schapen en bokken in de gemeente zitten? Bezig zijn of ons medekerkmens een schaap of een bok is? Natuurlijk is het goed om bezorgd te zijn om het zielenheil van je medemens. Zeker als je zelf de Heere kent gaat je dat zeker heel erg bezig houden. Dit tekstgedeelte staat dus allereerst in Bijbel om er zelf achter te komen in welke categorie je zit. En ook als je je al wel een schaap van de Goede Herder mag weten, blijf je vaak bokgedrag vertonen, heb je dus veel werk met jezelf. Maar als je de Heere kent ga je wel verlangen dit te delen met mensen, er over te praten, samen Hem groot te maken.
Wat ik erg moeilijk vind, is dat er weinig echte openheid is om over God te praten binnen een gemeente. Over algemene aangenomen dogma's en zorgen kun je altijd praten, maar de gesprekken over het tere leven met de Heere beperken zich tot de veilige plek, met man/vrouw, vriend/vriendin. Zelfs op huisbezoeken komt dit moeilijk ter sprake. Hierdoor wordt veel gemeenschap der heiligen gemist in de gemeente. Is er gelegenheid voor? Zijn er gebedskringen, bijbelstudiegroepen? Als er te weinig gelegenheid is, kunnen de schapen elkaar niet vinden en kunnen we de bokken niet bereiken. En als er wel gelegenheid is, waarom getuigen we dan niet van de hoop die in ons is? Want door te getuigen kunnen we de bokken bereiken en kunnen we gemeenschap krijgen met de schapen. Wij kunnen niet over de ziel van een ander oordelen. Zo kan iemand die inderdaad niet geregeld in de kerk zit, net zo goed wel een schaap zijn. Er zijn ook veel schapen die toch afgedwaald zijn, die de Herder opnieuw bij de kudde moet brengen. Dat oordeel moet je dus niet willen vellen. Dus ook niet iedereen dan maar voor een schaap aanzien. maar je houding tov alle gemeenteleden moet wel dezelfde zijn. Wanneer je mensen niet goed kent, weet je niks.
Mijn mening is dat je er vanzelf achter komt. Wanneer je met iemand in gesprek komt en deze gesprekken veel herkenning geven over het werk van de Heere. Dat deze gesprekken zoet zijn, waar je steeds naar mag verlangen, dat je de blijdschap in de Heere samen mag delen... dan mag je zeker aannemen dat dit een schaap is. Maar er zijn ook stillen in de gemeente, die weinig zekerheid hebben. Bij hen kun je minder delen, zij zullen minder over zichzelf vertellen, maar je merkt wel vaak de liefde voor de Heiland, er is geen weerstand, zij zullen vaak beamen wat de Heere in jouw eigen leven deed.
Kun je geen weerklank bij iemand vinden, dan betekent dit ook niet dat iemand een bok is. Want je weet niet wat er in de ziel leeft. En God heeft in zijn kudde zoveel verschillende schapen, met verschillende karakters. Dan kun je bidden om meer openheid.

Dus vel geen oordeel.... getuig zelf. Tegen alle mensen in je gemeente wanneer de kans krijgt. Mag de ander weten wat in jouw ziel leeft? 'En gij zult Mijn getuigen zijn!' 'Getuig van de levende Hoop die in u is!' Dat is voor alle gemeenteleden dan tot zegen.

[mohamed]

Wanneer Bijbel als bijvoeglijk naamwoord gebruikt wordt rijzen mij de haren te berge.

Bij mij heeft het als bijvoeglijk naamwoord inmiddels nog minder betekenis als het woord 'respect' uitgesproken door een groep hangjongeren.

Ja, het betekent vaak gewoon: 'doe wat ik zeg' en niks meer.

[mohamed]

Helaas is het bittere realiteit dat er veel schijn-christenen zijn, de zgn bokken. Zij zijn door hun geboorte in de kerk beland, zijn meegegaan met een gelovige partner en zijn er blijven zitten. Zij gedragen zich wettisch en zijn tevreden met hun kerkgang en nette leven. Ze kunnen zich inzetten voor kerkwerk en zelfs in de kerkenraad zitten, maar ze kennen de liefde voor de Heiland niet.

Leuk gevonden maar dat waren niet de bokken waar Christus het over had.

[3parels]

@ Mohamed
De bokken zijn allen die niet bij de kudde van de Herder horen, die kunnen net zo goed in de kerk zitten. Dus alle mensen die de Heere niet kennen en liefhebben zijn de bokken, in en buiten de kerk. In mijn stukje lijkt het inderdaad dat ik alleen de ongelovigen binnen de kerkmuren bedoel. In dit geval zijn het bokken die heel erg de schapen nadoen, maar geen liefde voor Herder hebben. Wel de eeuwige heerlijkheid willen maar niet Degene die daar heerst. De kerkelijke bokken.

[mona]

"Mona, zou jij het niet fijn vinden als je als zuster van de gemeente door andere gemeenteleden zou worden gezien en behandeld als een waarachtige en oprechte christin, die een levend lidmaat is van het lichaam van Christus?"
Als je daar "ja" op zou antwoorden, dan weet je vanaf nu precies hoe andere mensen op dit punt behandeld zouden willen worden.

Ja dat zou ik zeker fijn vinden.
Maar als mensen (nog) niet van mij weten dat Christus mijn Redder is, dan kan ik me voorstellen dat zij niet bij voorbaat doen alsof ik gered ben.
Ik zou dat ook niet graag willen.
Ik zou me heus erg ongemakkelijk voelen als mensen met mij gemeenschap der heiligen zoeken, (omdat ze denken dat ik gered ben) en ik ken Hem niet.
Moet ik dan doen alsof?

Ik zit in een kerk waar men er vanuit gaat dat iedereen die in de kerk komt, Christus kent.
Wij behoren allemaal tot de 'gemeente des Heeren'.
Alleen de vraag: Wie is de Heere Jezus voor jou? Of: vertel eens wat het offer van Christus voor jou persoonlijk betekent, dat zijn vragen die door de meeste mensen, die gelovig zeggen te zijn, ontweken worden. Die de ouderling ook niet op huisbezoek stelt.
Maar als je samen aan het Avondmaal zit, dan zijn dat toch juist heerlijke zaken om met elkaar over te praten?
Als daar geen ruimte voor is dan blijft er over wat 3parels zegt:

Dus vel geen oordeel.... getuig zelf. Tegen alle mensen in je gemeente wanneer de kans krijgt. Mag de ander weten wat in jouw ziel leeft? 'En gij zult Mijn getuigen zijn!' 'Getuig van de levende Hoop die in u is!' Dat is voor alle gemeenteleden dan tot zegen.

[mohamed]

@ Mohamed
De bokken zijn allen die niet bij de kudde van de Herder horen, die kunnen net zo goed in de kerk zitten. Dus alle mensen die de Heere niet kennen en liefhebben zijn de bokken, in en buiten de kerk. In mijn stukje lijkt het inderdaad dat ik alleen de ongelovigen binnen de kerkmuren bedoel. In dit geval zijn het bokken die heel erg de schapen nadoen, maar geen liefde voor Herder hebben. Wel de eeuwige heerlijkheid willen maar niet Degene die daar heerst. De kerkelijke bokken.

De strekking is mij duidelijk en hoewel ik ook geloof dat er 'bokken' in de kerk zitten denk ik toch dat Christus specifiek sprak over de bokken van zijn generatie en ik weet 100% zeker dat dit geen christenen waren. Het is duidelijk dat het diezelfden waren die demonen uitdreven in Christus' naam maar hem niet volgden en dat waren werkelijk geen (slechte) refo's, atheïsten, moslims of katholieken.

[MoesTuin]

Voor mij is er geen verschil tussen de kerk en de gemeente van Jezus Christus.

gravo

Voor mij wel, maar ik snap dat het soms moeilijk te zien of te herkennen is en voorzichtigheid ook geboden, maar het is een binnen de gemeente onderschat en te veel onbesproken of genegeerd fenomeen.
Het is al later in dit topic uitgelegd door 3 parels en Mona las ik en daar sluit ik me bij aan.

Beluister eens onder de volgende link van ds JH Velema

http://www.vragennaardeweg.nl/index.php?aflevering=11

en klik door naar het Thema "Afhaken kan"

Als je het geheel beluisterd is het je duidelijk.

[MoesTuin]

We kunnen beter bij onszelf ontdekken bij welke dieren we horen, de schapen of de bokken.
Het gaat erom hoe je je plaats als lid in de gemeente inneemt!
Doe je dat met getrouwheid en met inzet?
Laat je gemakkelijk je plaats leeg, blijf je misschien bij bepaalde predikanten weg, omdat ze te zwaar of te licht preken........


.........Tucht is vandaag de dag ook een besmet woord geworden, terwijl dat één van de hemelsleutels is. Als 1 lid in zonde valt, zijn er richtlijnen om hem er weer bij te laten horen.

Lees dit maar eens.....

http://www.rd.nl/kerk-religie/ds-quant- ... -1.1130062

uit het artikel : "”Bij krimp geen kramp. De tweede dienst onder de loep genomen” is de kop van zijn bijdrage.

„Men kan niet volhouden dat iemand die één keer per zondag ter kerke gaat, wanneer hij/zij daar niet van af te brengen is, niet welkom is in het Koninkrijk – voor zover dat hier op aarde door een kerkenraad te overzien is”,

[gravo]

Ja dat zou ik zeker fijn vinden.
Maar als mensen (nog) niet van mij weten dat Christus mijn Redder is, dan kan ik me voorstellen dat zij niet bij voorbaat doen alsof ik gered ben.
Ik zou dat ook niet graag willen.
Ik zou me heus erg ongemakkelijk voelen als mensen met mij gemeenschap der heiligen zoeken, (omdat ze denken dat ik gered ben) en ik ken Hem niet.
Moet ik dan doen alsof?

Ik zit in een kerk waar men er vanuit gaat dat iedereen die in de kerk komt, Christus kent.
Wij behoren allemaal tot de 'gemeente des Heeren'.
Alleen de vraag: Wie is de Heere Jezus voor jou? Of: vertel eens wat het offer van Christus voor jou persoonlijk betekent, dat zijn vragen die door de meeste mensen, die gelovig zeggen te zijn, ontweken worden. Die de ouderling ook niet op huisbezoek stelt.
Maar als je samen aan het Avondmaal zit, dan zijn dat toch juist heerlijke zaken om met elkaar over te praten?
Als daar geen ruimte voor is dan blijft er over wat 3parels zegt (...)

Mijn probleem zit 'm in de woorden die ik met rood heb aangegeven. Het gaat hier steeds om de inschatting die mensen maken ten aanzien van iemands geloof. Hoe echt en waarachtig het is. Het gaat dus om een oordeel aangaande iemands zielenheil en uiteindelijke bestemming, afgaande op wat men op dit moment ziet.

Dit soort inschattingen wekken altijd mijn wantrouwen. Nogmaals, tenzij iemand zich aan ergerlijke en openlijke zonden schuldig heeft gemaakt, is elk oordeel op dit punt volstrekt subjectief. En dat betekent niet alleen dat het slechts van een enkel individu afkomstig is, maar het betekent ook dat het vervuild is geraakt met allerlei vooroordelen en aannames die voortkomen uit gebruiken, gewoonten van toevallig die gemeente of kerk. Men is gewend om bijvoorbeeld 2 keer naar de kerk te gaan. Doet iemand dat niet, dan is dat een negatief kruisje achter degene over wie men een oordeel velt. Dat kan heel subtiel zijn, maar toch verkeerd. Ook kunnen meer mensen instemmen met het oordeel dat iemand onvoldoende vertelt over "wat het offer van Christus voor hem/haar persoonlijk betekent". Maar in al die gevallen is er geen enkele grond voor die persoonlijke of groepsgewijze inschatting.

We weten het eenvoudig niet. We zullen het nooit weten. Met algemeenheden wordt het ook niet duidelijker. Dus wat te doen?

Je kunt nu aannemen dat zo'n beetje alle mensen in de kerk nog onbekeerd zijn. Immers, wij zijn in zonden ontvangen en geboren. Dit is het model van veel bevindelijke kringen. Praktisch betekent dit dat er een zeer klein percentage tot de bekeerden zal gaan behoren. zeg maar, de dominee en een enkele ouderling of een oud vrouwtje. Dat kan alleen als je de voorwaarden (zeg maar, het filter) zeer zwaar maakt. Je moet van alles meemaken. Alles moet kloppen, want vanwege die eerste keuze (weinig ware gelovigen) mag dat getal niet te groot worden.
Vind ik persoonlijk een belachelijke oplossing.
Ten eerste vraag ik me af, waarom die mensen dan toch allemaal in de kerk zijn terechtgekomen.
Ten tweede vraag ik me af: als er dan zo weinig mensen zalig worden, wat stelt dan die verdienste van Christus voor? En Zijn Koninkrijk? Hoeveel beloften en hoofdstukken moeten we dan niet uit de Bijbel schrappen als dit waar is.

Ik pleit dus, praktisch gezien, voor de andere oplossing: mensen die in de gemeente / in de kerk aanwezig zijn (laat ik zeggen: op vrijwillige basis), die accepteer je als lid van de kerk, maar ook, zonder dat het tegendeel is gebleken, van het lichaam van Christus. Hij is een broeder of zuster in de volle betekenis van het woord. Ook al zegt hij/zij nooit iets over zijn innerlijke verhouding met God. Ook al babbelt hij/zij honderduit over zijn geloof. Ook al komt hij/zij onregelmatig in de kerk. Ook al is hij/zij rijk, arm, jong, oud, homo, hetero, man, vrouw, laag- op hoogopgeleid.
Zo hoort het. Er is een bepaalde gelijkheid nodig in de gemeente (buiten alle verschillen om). En die gelijkheid is er in Christus.
Als we in de praktijk dus toch twee soorten mensen op oneigenlijke gronden gaan onderscheiden, gaan we twee relaties met Christus invoeren. De goede en waarachtige relatie en de gemankeerde, mindere relatie. En dat allemaal op grond van vage aanwijzigingen, vermoedens enzovoorts. Zo scheuren wij het lichaam van Christus.

Heus ik weet dat er in een kerk/gemeente mensen zijn die in hun hart niet geloven. Maar kan ik daar een consequentie aan verbinden? Kan ik ze aanwijzen? Nee toch?
Misschien geloven ze nog niet.
Misschien durven ze niet te geloven
Misschien zijn er obstakels om te geloven
Misschien is het wachten op jou, als instrument in Gods handen, om hen tot het geloof te brengen.

Elk oordeel is maar een momentopname. Het gaat om het Laatste Oordeel. En laat dat oordeel nu net niet aan ons zijn.

Bijvoorbaat accepteer ik iedereen die ik ontmoet in de kerk/gemeente daarom als mijn broeder en zuster in Christus.
En om nog een stap verder te gaan: ik accepteer iedereen die zegt een volgeling te zijn van Jezus Christus als mijn broeder of zuster.
Ja, zelfs iemand uit de RKK. Evangelisch, Luthers, Orthodox, charismatisch, rechtzinnig, vrijzinnig, traditioneel, modern.

Nou vraag ik je: hoe ver wil je gaan als bevindelijk gereformeerd protestant.

gravo

[rotterdam]

Helaas is het bittere realiteit dat er veel schijn-christenen zijn,

Dus vel geen oordeel.... getuig zelf.

Wat wil je ? wel of niet oordelen ? Ik vat het niet.

[mona]

@Gravo:
Al eerder gaf ik aan het verwarrend te vinden.
Je deed er toen wat luchtig over, maar goed, ik meen het wel.
Ik vind dit een mooi onderwerp, belangrijk ook.

Je kunt nu aannemen dat zo'n beetje alle mensen in de kerk nog onbekeerd zijn. Immers, wij zijn in zonden ontvangen en geboren. Dit is het model van veel bevindelijke kringen

Ik kerk niet in een bevindelijke kring, maar we zijn wel in zonden ontvangen en geboren. Dat geloof je toch nog wel?
En helaas ja, in sommige kerken wordt er van uitgegaan dat er maar zelden iemand door God in de kraag wordt gegrepen. Daar ben ik het niet mee eens. God werkt echt in Nederland. Maar je moet het wel willen zien.
En de gelovigen in de bevindelijke kerken moeten ook gevoed worden, dus alleen een preek met een oproep tot bekering, of de weg tot bekering, is echt veel te mager. Dan groeien de gelovigen niet, wat schadelijk is voor de eer van God, maar ook voor de gemeente zelf.

Ik pleit dus, praktisch gezien, voor de andere oplossing: mensen die in de gemeente / in de kerk aanwezig zijn (laat ik zeggen: op vrijwillige basis), die accepteer je als lid van de kerk, maar ook, zonder dat het tegendeel is gebleken, van het lichaam van Christus. Hij is een broeder of zuster in de volle betekenis van het woord.

Zo hoort het.

Ik kan niet mee met jou visie, in die zin, dat iedereen een kind van God is, tenzij het tegendeel is bewezen.
Het gevaar daarvan is dan dat de inhoud van de preek vervlakt.
Ik zie het in onze kerk ook gebeuren.
Iedereen is een kind van God, dus de noodzaak om je te bekeren komt bijna nooit aan de orde. Dat is al een gepasseerd station.
En dat is een groot manco. Want we kunnen niet oordelen wie diep in zijn/haar hart God niet kent, maar we weten wel dat ze in de kerk zijn.
Als de noodzaak van bekering dan een onderwerp in de marge wordt, vind ik dat een grote nalatigheid!!
Dus of het zo hoort...

Elk oordeel is maar een momentopname. Het gaat om het Laatste Oordeel. En laat dat oordeel nu net niet aan ons zijn.

Je mag niet negatief oordelen en iemand buitensluiten, omdat je er dan naast kunt zitten.
Maar mag je wel positief oordelen en insluiten?
Evengoed kan je er dan ook naast zitten.
Daarom: als iemand niet getuigd van de hoop die in hem is (in woord en/of daad), kan je helemaal niets zeggen. Niet uitsluiten en niet insluiten.

[Teus]

Voor mij is er geen verschil tussen de kerk en de gemeente van Jezus Christus.

Dus volgens jou is een ieder die naar de kerk gaat behouden?

Dat is weer een heel andere vraag. Als ik een kerk binnenstap wordt men aangesproken met "Gemeente van onze Here Jezus Christus". Dat geldt voor iedereen volgens mij. Kijk, onder die kerkmensen zijn natuurlijk grote verschillen. De één rijdt een Ford Mondeo, de ander een Volkswagen Polo. De één is man, de ander vrouw. De één heeft grove zonden begaan, de andere is zijn hele leven vroom en fatsoenlijk geweest. De één gelooft onvoorwaardelijk, de ander twijfelt constant. De één is homo, de ander is hetero. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het is een illusie om te denken dat er een kleine deelverzameling van mensen in zo'n kerk of zaal aanwezig is, die precies hetzelfde zijn. Die precies hetzelfde geloven, denken, spreken en doen. En dat zou dan de zuivere pit zijn, de echte, werkelijke, ware en waarachtige Gemeente Van Jezus Christus.
Welnee Teus, gelovigen zijn onderling heel verschillend. Er zijn orthodoxe, charismatische, mystieke, moderne, evangelische, vrijzinnige, actieve en passieve gelovigen. De één heeft het strijk en zet over Openbaringen en Israël, de ander begint altijd over het Koninkrijk van God, weer een andere houdt zich bezig met klimaat, milieu en rentmeesterschap, een andere spelt een hele heilsorde uit van het innerlijke geloofsleven. Kortom, het kenmerk van de gemeente van Jezus Christus is dat zij bestaat uit allerlei verschillende mensen, met andere karakters, andere overtuigingen en andere vormen van geloof.
het is dus eerder zo dat de verzameling van mensen in een kerkgebouw zelf een deelverzameling is van een wereldwijde gemeenschap van gelovigen. Dat geeft pas een grote verscheidenheid aan mensen, achtergronden, denkbeelden en geloofsovertuigingen.

Dat we het vaak hebben over een kerk of over een gemeente, dat is niets anders dan een praktische aangelegenheid: je zult toch het een en ander moeten organiseren als je elke week zo'n bonte stoet van mensen bij elkaar wilt brengen om te zingen, te bidden en te lezen. Koffie-apparaten, een gebouwtje, enkele handige afspraken, financiële regelingen, takenverdelingen enzovoorts, enzovoorts. En o ja, ook nog een naam verzinnen voor je eigen groep (iets met "kerk" erin of "gemeente") Deze institutionalisatie is onvermijdelijk, maar niet het wezenlijke. Het wezenlijke is dat mensen samenkomen rond de naam van Jezus Christus.

En dan nu het minste probleem: volgens mij wil God dat niemand van deze mensen verloren gaat. Zoveel vertrouwen heb ik wel in Hem.
Maar ik kan het mis hebben, natuurlijk. Correct me if I'm wrong.

gravo

Ik ben van mening dat de vraag goed aansluit bij jou bewering.
Iemand die een lid van de gemeente van Christus mag zijn is behouden.
Als er volgens jou geen verschil is dan zijn kerkgangers volgens jou ook behouden. Lijkt me niet zo moeilijk.
Dat mensen je bij de Gemeente van Christus verwelkomen kan zijn, dan is er misschien de wetenschap dat iedereen behouden is of men denkt wellicht zoals jij.

Mooi hè dat God ieder mens verschillend gemaakt heeft, ieder mens is uniek.
God stelt daarom ook geen regel om bij Hem te komen, Hij zegt `Kom zoals je bent`
Hij verplicht ons niet eens om Hem te dienen, hij roept ons op om ons te bekeren.

Ik den niet dat er iemand is die de illusie heeft dat behouden mensen allemaal hetzelfde denken, spreken en doen. Wel geloven, dat doet ieder behouden mens, althans, geloven dat men behouden is.
Geloven houdt meer in dan te weten dat Jezus voor je gestorven is, God neemt met alleen dat geen genoegen. Hij wil meer, Hij wil een relatie. Raadpleeg mijn boek hierover als je meer wilt weten.

Je zegt “het kenmerk van de gemeente van Jezus Christus is dat zij bestaat uit allerlei verschillende mensen, met andere karakters, andere overtuigingen en andere vormen van geloof.”
Als dat het kenmerk is van de Gemeente van Christus, waarom heeft Jezus dan moeten lijden aan het kruis? Nee Gravo, het kenmerk van gelovigen is niet dat ze allemaal verschillend zijn, dat zijn ze dat klopt maar in Iemand zijn ze een, ze zijn Éen in Jezus Christus, dat is het wezenlijke kenmerk.

Zeker! God wil dat niemand verloren gaat, het gaat ook niet om ons, het gaat om Hem. God heeft er verdriet van als iemand onbekeerd sterft. Hij wil wel dat we erkennen en belijden dat we Hem gruwelijk veel verdriet aangedaan hebben. God kan niet met zonden om gaan, daar is Hij te Heilig voor. Dan pas kan Hij een relatie met ons hebben, het liefste wat Hij wil, een relatie met mensen, met jou en mij, Gravo.

Hij Heeft Zijn Zoon gegeven, Jezus Christus heeft door Zijn Dierbaar Bloed voor ons de weg vrij gemaakt. De enige Naam die onder de hemel gegeven is waardoor wij behouden kunnen worden.
Hij is voor jou gestorven Gravo, maar is Hij ook voor je opgestaan? Ben je met Hem opgestaan in een nieuw Leven?
Dan behoor je tot de Gemeente van Jezus Christus, dan wil je dat iedereen zover komt.

[Teus]

Ik kan niet mee met jou visie, in die zin, dat iedereen een kind van God is, tenzij het tegendeel is bewezen.

Ik ook niet, iedereen is verloren tenzij het tegendeel waar is. Niet bewezen is, want dan wordt het weer oordelen.

Het gevaar daarvan is dan dat de inhoud van de preek vervlakt.
Ik zie het in onze kerk ook gebeuren.

Misschien kun je uitleggen wat je hiermee exact wil zeggen?