BladeStraight schreef:Begrijpelijk, aan de andere kant is het echter ook begrijpelijk dat een nieuwe gemeente niet zomaar iemand kan opnemen die nog onder censuur staat in een andere kerk. Dat moet worden opgelost, en de meest eenvoudige weg daartoe lijkt me het advies van de nieuwe kerkenraad op te volgen en dus bij de voormalige gemeente schuldbelijdenis te doen.
Is dit een perfecte oplossing? Nee. Het vergt kracht om iets te slikken en een mogelijk onrecht te accepteren. Maar is dat niet ook de weg die Christus ons wijst?
BladeStraight schreef:Er is de mogelijkheid om stille censuur bij de classis te brengen, zodat ook het optreden van de kerkenraad zelf getoetst wordt.
Ik ben het verder met je eens dat je menselijke instituties moet zien als dat: menselijk. Dus zijn deze feilbaar. Uiteindelijk gaat het om de relatie tussen de mens en God, en niet de mens en de kerkenraad. Echter, het is niet onbijbels om te zien dat er een bepaalde structuur ook ter regering van een gemeenschap is, met daarbij horende regels (die overigens ook op de Bijbel zijn gebaseerd).
Het is in dit geval alleen complexer omdat die mensen van kerkverband zijn geswitched en omdat ze aangeven in de tuchtprocedure verkeerd behandeld te zijn door de kerkenraad. En die twee hebben ongetwijfeld ook met elkaar te maken, ze zijn niet voor niets voor teruggekeerd naar hun oude kerkverband. Er is dus sprake van een vertrouwensbreuk en het is dan te makkelijk om als nieuwe gemeente dat niet serieus te nemen. Als die vertrouwensbreuk er niet was geweest wat het een heel andere situatie geweest.
Los daarvan, het gaat hier om de "sleutels van het koninkrijk der hemelen". Ik wil dat voorbeeld iets proberen door te trekken. Volgens mij zijn die sleutels van een poort. Niet van tal van poorten, het is er 1. En die sleutel die de verschillende kerkenraden hebben is gelijk. Het is dus volgens mij niet zo dat als de een die deur voor iemand op slot draait, ook alleen die persoon hem weer van het slot kan halen. Dat klinkt misschien als "wat doorslaan in het voorbeeld" waar het me om gaat is dat er situaties kunnen zijn dat de ene gemeente iemand onder censuur heeft geplaatst en een andere gemeente die censuur weer op kan heffen. En als we weten dat de KR een procedurele functie heeft hoeft dat ook niet ingewikkeld te zijn. Je hoort aan wat er gebeurd is en je hoort het getuigenis, de belijdenis en als iemand belijdt schuld te hebben maar te weten dat er vergeving is in Christus, kan je dan als kerkenraad nog zeggen: Mooi maar ga dan maar naar die andere kerkenraad, die moeten de censuur weer opheffen, de poort weer voor je open doen? De KR hoeft toch alleen te kijken hoe God naar iemand kijkt en als Hij hem aanneemt kan de KR daar alleen in volgen? En al helemaal niet als er met die andere KR een vertrouwensbreuk is omdat men niet vertrouwelijk met je om is gesprongen. Stille censuur komt uiteindelijk van God en niet van een kerk en wordt ook door Hem weer opgeheven, niet door een kerk want de vergeving komt van Hem. En als je dan ook een schuld bij een persoon snap ik dat je daar ook vergeving aan moet vragen maar deze persoon heeft geen schuld bij zijn oude kerkverband.
