Ze waren wat aan de late kant omdat ze verderop moesten parkeren.
Gelukkig was de dienst nog niet begonnen, dominee nam net plaats achter het katheder, ze schoven in de achterste rij.
Maar wat ging er het raar aan toe.
En gaandeweg bekroop bij hen het gevoel dat ze niet bij de goede bijeenkomst zaten.
Welk huisnummer had jij doorgekregen, vroeg vader.
Uhh,
Enfin, ze hadden de cijfers verwisseld of iets dergelijks, ze moesten een tiental huizen verderop zijn.
Later bleek dat ze bij één of andere christelijke vereniging hadden gezeten, dus de avond begon keurig met gebed en het zingen ener Psalm, dat wel.








Je moet je toch gaan afvragen als dominee wat er mis is als je gehoor altijd in slaap valt... Onlangs was er een man uit de gereformeerde gemeente bij ons in de kerk (kleine, behoudende Pinkstergemeente, sorry, maar anders is het verhaal ook niet duidelijk), omdat zijn dochter weleens bij ons komt en hij wilde zelf weleens kijken wat ze nou bij ons aantrekkelijk vond... Zijn commentaar na de dienst was: "ik ben voor het eerst niet in slaap gevallen onder een preek..." Dit was een groot compliment dus...

