Ongelovige vrienden en famillie

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

HeleenW

Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor HeleenW » 03 mei 2022 17:57

Hoi Forumleden van Refoweb,

De laatste maanden, jaren, ben ik erg gegroeid in mijn geloof. Ik mag weten wie Jezus is, ik mag in hem geloven. Over een aantal weken hoop ik ook belijdenis te gaan doen. Maar bij die woordelijke belijdenis is het ook mijn wens om belijdenis ''met mijn handen'' te doen, oftewel ook actief mijn geloof te belijden. Ik heb veel vriendinnen en familieleden die niet gelovig zijn, die mij zelfs ''gek'' vinden omdat ik wel geloof.
Maar ik hou van ze, en wil dat ze gered worden! Maar ik kan hen dat niet opdringen. Behalve gebed, want dat is nummer 1, zou ik ze graag ook wat meer vertellen, persoonlijke getuigenis geven, etc. Maar, hoe doe je dat bij totaal ongelovige mensen?
Ik mag ze niet voor het hoofd stoten, maar ik moet er wel iets over zeggen. Zouden jullie tips hebben?

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor Marnix » 03 mei 2022 20:09

HeleenW schreef:Hoi Forumleden van Refoweb,

De laatste maanden, jaren, ben ik erg gegroeid in mijn geloof. Ik mag weten wie Jezus is, ik mag in hem geloven. Over een aantal weken hoop ik ook belijdenis te gaan doen. Maar bij die woordelijke belijdenis is het ook mijn wens om belijdenis ''met mijn handen'' te doen, oftewel ook actief mijn geloof te belijden. Ik heb veel vriendinnen en familieleden die niet gelovig zijn, die mij zelfs ''gek'' vinden omdat ik wel geloof.
Maar ik hou van ze, en wil dat ze gered worden! Maar ik kan hen dat niet opdringen. Behalve gebed, want dat is nummer 1, zou ik ze graag ook wat meer vertellen, persoonlijke getuigenis geven, etc. Maar, hoe doe je dat bij totaal ongelovige mensen?
Ik mag ze niet voor het hoofd stoten, maar ik moet er wel iets over zeggen. Zouden jullie tips hebben?


Herkenbare vraag. Zoek vooral gelegenheid om er niet ongelegen over te vertellen. Als er gepraat wordt over wat je gelooft, wat je zekerheid of geluk geeft, wat je drijfveren zijn en zo is het helemaal niet vreemd om te getuigen van je houvast. Het is een belangrijk deel van wie je bent dus als mensen in je geinteresseerd zijn zullen ze het niet raar vinden als je dit vertelt. Daarnaast kan je zoals je zegt ook getuigen met je daden, door er voor anderen te zijn, ze te helpen, lief te hebben. Als ze die dingen zien gaan ze vanzelf vragen stellen. Probeer te getuigen, niet gelijk te overtuigen. Niet van “je moet in God geloven want anders” maar draag uit dat als je in Hem gelooft, dat werkelijk gelukkig maakt. Dan ontstaat er vanzelf ook belangstelling en komen er vragen.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Broeder
Sergeant
Sergeant
Berichten: 266
Lid geworden op: 10 feb 2022 17:02

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor Broeder » 03 mei 2022 21:51

Een spannende vraag die hopelijk niet deze mooie fase in je leven overschaduwt. Ongeloof zul je altijd tegenkomen en je zal altijd in de minderheid zijn. Zo hoort het te zijn, dus maak je daar ook maar niet druk over.

Hoe ik persoonlijk wil omgaan met ongelovigen: vriendelijk, respectvol en met een glimlach. Niet met verbeten blik en strakke kaken. Mijn advies aan jou is dan ook: laat je leven een getuigenis zijn, spreek vrijmoedig over je geloof, maar nooit met de intentie om anderen te overtuigen. Het werkt averechts en uiteindelijk ligt het toch niet in jouw handen of mensen tot geloof komen.

Gebruikersavatar
meribel
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3825
Lid geworden op: 24 jan 2011 14:15

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor meribel » 03 mei 2022 23:15

Wees gewoon een goede vriend

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor Marnix » 04 mei 2022 07:09

meribel schreef:Wees gewoon een goede vriend


Een goede vriend willen zijn houdt in dat je in je geluk wil delen. Ik denk dat daar juist die vraag vandaan komt: hoe vertel ik over de bron van mijn geluk, over God.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Lalage
Generaal
Generaal
Berichten: 8204
Lid geworden op: 13 sep 2002 15:39
Locatie: Amersfoort
Contacteer:

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor Lalage » 04 mei 2022 07:22

Nodig ze uit voor je belijdenis! Dat zullen ze vast interessant vinden.
En verder, wees gewoon jezelf. In het reformatorische geloof is toch voorbestemd wie gered wordt en wie niet, daar kan jij toch niks aan veranderen.

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor benefietdiner » 04 mei 2022 07:35

Lalage schreef:In het reformatorische geloof is toch voorbestemd wie gered wordt en wie niet, daar kan jij toch niks aan veranderen.
Dat leert het reformatorische geloof inderdaad maar wel achteraf.
Dus de intentie zoals je het nu formuleert als reactie op de topicstarter is onjuist.

Gebruikersavatar
meribel
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3825
Lid geworden op: 24 jan 2011 14:15

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor meribel » 04 mei 2022 09:03

Marnix schreef:Een goede vriend willen zijn houdt in dat je in je geluk wil delen. Ik denk dat daar juist die vraag vandaan komt: hoe vertel ik over de bron van mijn geluk, over God.


Nee hoor dat mag wel hoor maar dat hoef je niet te vertellen daar kan je gewoon naar leven

En verder wat lalage zegt! Als je denkt dat jezelf ook maar enig invloed heb maak je jezelf te groot. Voor bidden en verder gewoon goed doen voor de mensen om je heen en wie je tegenkomt

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor Marnix » 04 mei 2022 09:15

meribel schreef:Nee hoor dat mag wel hoor maar dat hoef je niet te vertellen daar kan je gewoon naar leven

En verder wat lalage zegt! Als je denkt dat jezelf ook maar enig invloed heb maak je jezelf te groot. Voor bidden en verder gewoon goed doen voor de mensen om je heen en wie je tegenkomt


Ja precies, dat delen kan mondeling en het kan door je daden en ik ben het met je eens (dat gaf ik in mijn eerste reactie ook aan) dat je dat in eerste instantie dat door daden mag doen. Wat wel kan is dat dat vervolgens leidt tot vragen omdat mensen je daden zien en nieuwsgierig worden naar je drijfveren, of je troost en zekerheid zien in lastige tijden en daarnaar gaan vragen. Dan kan je ook met woorden er wat over vertellen.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor Marnix » 04 mei 2022 09:16

Lalage schreef:Nodig ze uit voor je belijdenis! Dat zullen ze vast interessant vinden.
En verder, wees gewoon jezelf. In het reformatorische geloof is toch voorbestemd wie gered wordt en wie niet, daar kan jij toch niks aan veranderen.


Dat is wel wat kort door de bocht want mij is altijd geleerd dat dit je als christen niet van te verplichting ontslaat om in woorden en daden te getuigen van Hem.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor naamloos » 04 mei 2022 10:04

Ik vind het altijd nogal ongemakkelijk worden als mensen zeggen 'leef er gewoon naar, dan krijg je vanzelf wel vragen'.
Dat klinkt mij in de oren alsof het zo uitzonderlijk is om je naaste lief te hebben, echt iets voor christenen.
Er zijn gelukkig heel veel seculiere liefdevolle behulpzame mensen die liefde aan hun naaste bewijzen.
Als je hen vraagt waarom ze dat doen dan blijkt dat ze zich betrokken voelen bij de nood, het wel en wee van hun naaste.
Dat vind ik zelf een veel beter antwoord dan 'omdat het moet van God' of 'uit dankbaarheid' of zoiets.
@Elbert noemde dat in het topic 'de meeste mensen deugen' cultuurchristendom, en dat zou oppervlakkig zijn want christenen doen het uit liefde voor God. Zo ben je dan als christen toch altijd net weer wat beter dan wannneer je maar een seluliere bent.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

ajl
Generaal
Generaal
Berichten: 6327
Lid geworden op: 28 mei 2007 16:12

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor ajl » 04 mei 2022 10:54

meribel schreef:Nee hoor dat mag wel hoor maar dat hoef je niet te vertellen daar kan je gewoon naar leven

En verder wat lalage zegt! Als je denkt dat jezelf ook maar enig invloed heb maak je jezelf te groot. Voor bidden en verder gewoon goed doen voor de mensen om je heen en wie je tegenkomt


Dat is geen bijbels standpunt. Natuurlijk kan je door het tonen van liefde en goede daden laten zien dat je een leerling van Christus bent ( Johannes 13,35), maar het is een taak/plicht van een Christen om het Evangelie te verkondigen en verantwoording af te leggen van de hoop die in je is 1 Petrus 3:15 Het OT en het NT geeft vele plekken weer dat een christen de plicht om te getuigen van de Goede Boodschap. Zie Handelingen 13:47, Marcus 16:15, Handelingen 20:24, Psalm 105:1, 2 Tessalonicenzen enz.

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor Marnix » 04 mei 2022 10:59

naamloos schreef:Ik vind het altijd nogal ongemakkelijk worden als mensen zeggen 'leef er gewoon naar, dan krijg je vanzelf wel vragen'.
Dat klinkt mij in de oren alsof het zo uitzonderlijk is om je naaste lief te hebben, echt iets voor christenen.
Er zijn gelukkig heel veel seculiere liefdevolle behulpzame mensen die liefde aan hun naaste bewijzen.
Als je hen vraagt waarom ze dat doen dan blijkt dat ze zich betrokken voelen bij de nood, het wel en wee van hun naaste.
Dat vind ik zelf een veel beter antwoord dan 'omdat het moet van God' of 'uit dankbaarheid' of zoiets.
@Elbert noemde dat in het topic 'de meeste mensen deugen' cultuurchristendom, en dat zou oppervlakkig zijn want christenen doen het uit liefde voor God. Zo ben je dan als christen toch altijd net weer wat beter dan wannneer je maar een seluliere bent.


Daar valt nog wel een en ander over te zeggen:

- Allereerst denk ik dat er best een hoop vooroordelen richting christenen zijn (je moet vanalles, je mag niks etc) waardoor mensen het onderwerp "christelijk geloof" liever vermijden. Als je door je gedrag die vooroordelen kan wegnemen zullen mensen eerder geneigd zijn er vragen over te stellen.
- Het is helemaal waar dat er meer mensen zijn die liefdevol en behulpzaam zijn. Dat is geen concurrentie of zo. En die mensen zullen ook vragen krijgen over wat hun drijfveren zijn en door hun handelen meer de mogelijkheid krijgen om daarover te vertellen. Dus waarom zou je je daar ongemakkelijk bij voelen?
- "Het moet van God" of "uit dankbaarheid" zijn inderdaad slechte antwoorden. Het gebod is om elkaar lief te hebben dus het goede antwoord is: Ik doe het uit liefde voor de ander. We geloven dat we liefhebben omdat God ons liefheeft, dat maakt het fundament iets anders maar je doet het uit liefde. Nogmaals, waarom zou je daar ongemakkelijk bij voelen?

Je verdraait het hier naar iets egoïstisch, waarbij je je uiteindelijk zelf beter zou gaan voelen dan de ander maar volgens mij is dat totaal niet terecht. Ik snap je punt want er zijn cultuurchristenen die er zo mee omgaan, maar die hebben van het evangelie dan niets van begrepen. Je hebt een schat ontdekt, iets wat je leven waarde geeft, zekerheid geeft, wat geluk en vreugde geeft en dat wil je graag delen met anderen. Natuurlijk wil je ze helpen, er voor ze zijn. Maar is het nou zo vreemd dat je mensen ook graag zou willen vertellen dat er een God is die van ze houdt, dat Jezus redt en mensen een nieuw, beter leven geeft?
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor naamloos » 04 mei 2022 13:39

Marnix schreef:- Allereerst denk ik dat er best een hoop vooroordelen richting christenen zijn (je moet vanalles, je mag niks etc) waardoor mensen het onderwerp "christelijk geloof" liever vermijden. Als je door je gedrag die vooroordelen kan wegnemen zullen mensen eerder geneigd zijn er vragen over te stellen.

Eens, al vind ik dat je dat ook gerust kunt zeggen. Dat doen we met andere dingen toch ook, ik wel in ieder geval.

Marnix schreef:- Het is helemaal waar dat er meer mensen zijn die liefdevol en behulpzaam zijn. Dat is geen concurrentie of zo. En die mensen zullen ook vragen krijgen over wat hun drijfveren zijn en door hun handelen meer de mogelijkheid krijgen om daarover te vertellen. Dus waarom zou je je daar ongemakkelijk bij voelen?


Ik voel me daar ongemakkelijk bij omdat het impliceert dat naastenliefde iets uitzonderlijks is terwijl het gewoon elke dag om je heen gebeurt door allerlei soorten mensen. Zo klinkt het een beetje als dat het alleen voorbehouden is aan christenen. (Niet dat ik jouw daarvan verdenk, absoluut niet.)
Volgens mij zijn mensen helemaal niet zo verbaasd dat ze vragen gaan stellen als ze naasteliefde zien.
Veel eerder krijg je vragen als ''geloof je echt dat de wereld in 7/24 geschapen is, in een sprekende slang en al die wonderen?
En uiteraard zie ik seculieren niet als concurentie. Eerder vind ik dat ze miskent worden, alsof alleen christenen aan naastenliefde doen.

Marnix schreef:- "Het moet van God" of "uit dankbaarheid" zijn inderdaad slechte antwoorden. Het gebod is om elkaar lief te hebben dus het goede antwoord is: Ik doe het uit liefde voor de ander. We geloven dat we liefhebben omdat God ons liefheeft, dat maakt het fundament iets anders maar je doet het uit liefde. Nogmaals, waarom zou je daar ongemakkelijk bij voelen?


Omdat atheisten of agnosten het ook gewoon uit liefde en compassie voor de ander doen.
In het genoemde topic is dat volgens @Elbert maar een oppervlakkeige liefde, dat vind ik best veroordelend en heel onterecht.
En als ik voorbeelden noemde wist hij er telkens wat negatiefs bij te bedenken over hun motieven of een eventueel bijoogmerk ofzo.
Ik zou het topic nog eens even door moeten lezen, maar in ieder geval had ik het een heel vies smaakje van in mijn mond.

Marnix schreef:Je verdraait het hier naar iets egoïstisch, waarbij je je uiteindelijk zelf beter zou gaan voelen dan de ander maar volgens mij is dat totaal niet terecht. Ik snap je punt want er zijn cultuurchristenen die er zo mee omgaan, maar die hebben van het evangelie dan niets van begrepen. Je hebt een schat ontdekt, iets wat je leven waarde geeft, zekerheid geeft, wat geluk en vreugde geeft en dat wil je graag delen met anderen. Natuurlijk wil je ze helpen, er voor ze zijn. Maar is het nou zo vreemd dat je mensen ook graag zou willen vertellen dat er een God is die van ze houdt, dat Jezus redt en mensen een nieuw, beter leven geeft?


Nou nee, egoistisch zou ik het niet noemen, eerder nogal hoogmoedig.
Alleen (echte) christenen weten wat waar en goed is en de rest heeft het niet begrepen.
En verder ga ik er maar vanuit dat cultuurchristenen en 'echte' christenen geen van beide 100% zuivere goddelijke liefde leveren.
In de praktijk zie ik meer vriendelijke humanitaire seculieren dan christenen die overlopen van naasatenliefde.
Ze zijn vaak te druk met allerlei regels, en te doen wat van hen verwacht wordt. En dat voelt best wel eens onecht aan, dat hebben mensen zo door.
En uiteraard heb ik er niets op tegen te delen wat je geluk, vrede en vreugde geeft.
En als christenen gaan zeggen 'dat gun ik jou ook' dan zeg je daarmee al dat die ander dat niet heeft.
Als christenen gaan vertellen hoe het 'echt' zit zijn zij degene die de waarheid in pacht hebben. (en laten we het dan maar niet hebben over het enige echte eigen gelijk van christenen onderling)
Als christenen gaan vertellen dat Jezus wil redden van de zonden, dan zeg je daarmee dat ze zondaar zijn. (ze horen zoiets als 'je bent een crimineel')
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Ongelovige vrienden en famillie

Berichtdoor Marnix » 04 mei 2022 14:53

naamloos schreef:Eens, al vind ik dat je dat ook gerust kunt zeggen. Dat doen we met andere dingen toch ook, ik wel in ieder geval.

Ik voel me daar ongemakkelijk bij omdat het impliceert dat naastenliefde iets uitzonderlijks is terwijl het gewoon elke dag om je heen gebeurt door allerlei soorten mensen. Zo klinkt het een beetje als dat het alleen voorbehouden is aan christenen. (Niet dat ik jouw daarvan verdenk, absoluut niet.)
Volgens mij zijn mensen helemaal niet zo verbaasd dat ze vragen gaan stellen als ze naasteliefde zien.
Veel eerder krijg je vragen als ''geloof je echt dat de wereld in 7/24 geschapen is, in een sprekende slang en al die wonderen?
En uiteraard zie ik seculieren niet als concurentie. Eerder vind ik dat ze miskent worden, alsof alleen christenen aan naastenliefde doen.

Omdat atheisten of agnosten het ook gewoon uit liefde en compassie voor de ander doen.
In het genoemde topic is dat volgens @Elbert maar een oppervlakkeige liefde, dat vind ik best veroordelend en heel onterecht.
En als ik voorbeelden noemde wist hij er telkens wat negatiefs bij te bedenken over hun motieven of een eventueel bijoogmerk ofzo.
Ik zou het topic nog eens even door moeten lezen, maar in ieder geval had ik het een heel vies smaakje van in mijn mond.


Ik zie dat niet als oppervlakkige liefde maar ik snap niet zo waarom je een soort concurrentiemodel op het gebied van liefde creëert. Je naaste liefhebben is een opdracht voor christenen, dat is gewoon terug te vinden in de Bijbel. EN dat is geen moeten of zo, dat komt als het goed is uit je hart waarin God woont. Maar als anderen God niet kennen en ook hun naaste liefhebben is er op dat punt toch geen concurrentie? Het is allemaal liefde, uiteindelijk komt het zelfs allemaal vanuit dezelfde bron. Dus waarom zou het feit dat christenen hun naaste liefhebben het idee wekken dat ze een soort alleenrecht op die liefde hebben, waarom ga je de ene vorm van liefde tegenover de andere vorm stellen of de ene vorm schetsen als exclusiever dan de andere vorm? Het enige wat je als christen ook wil is de bron van die liefde bekend maken aan anderen.

Nou nee, egoistisch zou ik het niet noemen, eerder nogal hoogmoedig.
Alleen (echte) christenen weten wat waar en goed is en de rest heeft het niet begrepen.
En verder ga ik er maar vanuit dat cultuurchristenen en 'echte' christenen geen van beide 100% zuivere goddelijke liefde leveren.
In de praktijk zie ik meer vriendelijke humanitaire seculieren dan christenen die overlopen van naasatenliefde.
Ze zijn vaak te druk met allerlei regels, en te doen wat van hen verwacht wordt. En dat voelt best wel eens onecht aan, dat hebben mensen zo door.
En uiteraard heb ik er niets op tegen te delen wat je geluk, vrede en vreugde geeft.
En als christenen gaan zeggen 'dat gun ik jou ook' dan zeg je daarmee al dat die ander dat niet heeft.
Als christenen gaan vertellen hoe het 'echt' zit zijn zij degene die de waarheid in pacht hebben. (en laten we het dan maar niet hebben over het enige echte eigen gelijk van christenen onderling)
Als christenen gaan vertellen dat Jezus wil redden van de zonden, dan zeg je daarmee dat ze zondaar zijn. (ze horen zoiets als 'je bent een crimineel')


Uiteraard hebben christenen iets wat niet-christenen niet hebben en dat is een relatie met Christus en door Hem met God. Daarom heet je "christen", omdat je Christus volgt. En als je dat doet doe je dat omdat je gelooft dat Hij leeft, dat God bestaat. En als je dat gelooft zou het heel raar zijna ls je dat niet aan anderen mag vertellen omdat ze dan het gevoel zouden krijgen dat ze misschien wel iets missen, iets nog niet weten wat jij wel weet. Ik gun mensen die God niet kennen dat ze Hem gaan leren kennen en daarmee wil ik inderdaad zeggen dat die ander iets nog niet heeft. Wat is anders het idee van de opdracht om mensen tot volgelingen van Jezus te maken? Dat gaat toch om doen wat Hij vraagt maar ook om te vertellen wie Hij is?

Ik vind het zo vreemd dat je dit telkens schetst alsof je dan een soort hoogmoedswaanzin hebt, een gevoel van superioriteit ten opzichte van de ander terwijl dat zo haaks staat op hoe ik dat ervaar.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten