Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor benefietdiner » 25 jul 2021 08:24

Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

In de Wachter Sions, het kerkblad van de Gereformeerde Gemeente In Nederland schrijft C. Dubbeld over ‘geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal’.

C. Bubbeld https://twitter.com/dubbeld_c?ref_src=t ... r%5Eauthor

C. Dubbeld schreef:

Als we spreken over geestelijke inbrekers denken we vooral aan zaken waarbij de eerste oorzaak buiten ons ligt bijvoorbeeld bij satan of wereld.
Dat ligt echter anders bij geestelijke diefstal.
Wat is geestelijke diefstal? Geestelijke diefstal is een ons denkbeeldig toe-eigenen van geestelijke weldaden, zonder dat ze ons eigendom zijn. Het werk van God de Heilige Geest wordt ingebeeld of besproken, zonder dat dit werk daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, zonder dat we de beginselen van het geestelijke leven bezitten.
We plegen hierdoor zelfbedrog maar ook geestelijke diefstal. We doen onszelf schade aan.

Ook In het leven van Gods kinderen kan geestelijke diefstal plaatsvinden. Er is één die zichzelf rijk maakt en niet met al heeft en een die zichzelf warm maakt en heeft veel goed (spreuken 13 vers 7). We menen kennis te hebben aan bepaalde oefeningen in het leven der genade terwijl dit niet het geval is.

Bedenk daarbij wat je steelt moet je teruggeven.
Wat baat het ons om te denken naar binnen te gaan en eeuwig buiten te staan?
In het leven van Gods kinderen geeft een zich toe-eigenen van wat men niet gekregen heeft vaak dorheid raadsels duisternis en het ergste de verberging van Gods aangezicht.


Kun je geestelijk inbreken en diefstal plegen zo vraag ik mij af?

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23540
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor Marnix » 25 jul 2021 10:24

Uiteindelijk bezit je dan niets, je doet alleen alsof je iets wel bezit. Kan je spreken van diefstal als iemand denkt je auto te hebben gestolen en moet die dan iets teruggeven als hij gewoon nog op je oprit staat? Ik denk dat de beelden niet zo kloppen. Je hebt hooguit meer aanzien maar dat is een luchtbel die vanzelf knapt.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Gebruikersavatar
BladeStraight
Luitenant
Luitenant
Berichten: 739
Lid geworden op: 13 okt 2014 14:45

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor BladeStraight » 25 jul 2021 11:49

De term lijkt me inderdaad ongelukkig gekozen in dit specifieke verband. Wat wel bekend is, is dat men de glorie en eer van God kan "roven". Wanneer de mens zichzelf op de eerste plaats zet, en niet God, steelt hij als het ware de plaats die Hem toebehoort.

Overigens heb ik even op de twitter gekeken en ben ik wederom gesterkt in mijn visie dat het beter zou zijn als ambtsdragers zich niet publiekelijk zouden mengen in politieke zaken.
“You contribute nothing to your salvation except the sin that made it necessary.”
― Jonathan Edwards

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor gravo » 25 jul 2021 19:56

benefietdiner schreef:(...) Geestelijke diefstal is een ons denkbeeldig toe-eigenen van geestelijke weldaden, zonder dat ze ons eigendom zijn.(...)

Bovenstaand citaat van C. Dubbeld, dat werd aangehaald in de openingspost, verbaast me niets.
Het is de onophoudelijke waarschuwing die in de GGiN aan iedereen wordt gegeven. En die waarschuwing houdt direct verband met de zeer eigen en radicale theologie die het kerkverband in stand houdt.

Zoals bekend is deze kerk in 1953 ontstaan uit een twist binnen de Gereformeerde Gemeenten over "het aanbod van genade". In zekere zin hebben de predikanten die zich later verenigden in de GGiN de leeruitspraken van de Ger. Gem. uit 1931 zeer radicaal en zonder enige reserve toegepast. Daardoor werd de breuk onontkoombaar. Vanuit de Ger. Gem. gezien zou je kunnen zeggen dat de aanvaarding van die leeruitspraken uiteindelijk tot consequentie heeft gehad dat de kerk scheurde.

Ik zal hier niet de hele kwestie van het aanbod der genade oprakelen. Ik wil het alleen houden bij de daarmee verwante waarschuwing die boven is vermeld.

In de praktijk van het kerkelijke leven binnen de GGiN zijn alle kerkgangers er heilig van overtuigd dat zij onbekeerde mensen zijn en dat zij levend in hun doodstaat geheel en al rechtmatig naar de hel zullen gaan als zij sterven.

Dat concluderen zij niet alleen op grond van de leer omtrent de erfzonde, waardoor iedereen die geboren wordt aan de verdoemenis onderworpen is, maar zij krijgen dit ook bevestigd door de verkondiging, waarin de onmogelijkheid om zelf iets aan die staat te veranderen een constante is. Niet door iets te doen (door de werken), en ook niet door iets te wensen of te verlangen (door de wil). Onze wil is immers ook verdorven.

Maar is de verkondiging dan niet in staat om een mens van dood levend te maken?

Hier wreekt zich het steeds terugkerende onderscheid tussen uitwendig en inwendig. Je kunt nog zoveel naar de kerk gaan, Gods Woord kan nog zo vaak en zo streng of zo indringend worden verkondigd, maar die uiterlijke verkondiging op zondag vanaf de kansel is slechts een uitwendige roeping, die op zichzelf niet de kracht heeft tot een waarachtige bekering en tot het levend maken van een geestelijk dood mens. Het uitwendige is niet genoeg. God moet zelf als eerste een ingreep in ons leven doen. Inwendig! In ons hart! Elk eigen initiatief (bijvoorbeeld gebed, Bjjbel lezen, eventuele emotionele reacties op de prediking, mijn zonden overdenken en opbiechten of andere "geestelijke" handelingen) kan allemaal schijn zijn, omdat het niet uit God wordt geboren, maar alleen maar uit mijn eigen hart voort komt. Dat onderscheid moet je kunnen maken.
Op dit punt doet de genoemde waarschuwing steeds zijn werk.

Mensen zitten dus in de kerk met de volgende zekerheden:

1. Ik ben onbekeerd, ik moet nog bekeerd worden anders ga ik voor eeuwig verloren.
2. Ik kan zelf helemaal niets veranderen aan deze doemstaat. Ook al zou ik m'n best gaan doen of al zou ik dit heel graag willen.
3. Elke ervaring, emotie of handeling kan een werk van God zijn, maar het kan ook uit mijn eigen hart voortkomen. Dus wat nu?

Welke zekerheid grijp je dan aan? De grootste fout zou zijn om je te vergissen door te denken dat God je aan het veranderen is, terwijl het in feite niet zo is en je jezelf maar iets inbeeldt. Het beste kun je dus al die geestelijke zaken die in je hart opkomen (punt 3.) wantrouwen, want het is beter om met een aanvaarde schuld naar de hel te gaan, dan met een ingebeelde hemel.
De zekerheid waar je altijd op terug kunt vallen is dan ook dat wat bij punt 1. en 2. al is vermeld. Een vicieuze cirkel.

Duidelijk is dat hier een onontwarbare psychologische en theologische knoop gelegd is in het leven van "gelovigen".
Immers, hun grootste zekerheid is dat ze geen gelovigen zijn.
Alles, maar dan ook alles wat er in het leven op dit vlak gebeurt kan op twee manieren worden uitgelegd. To be or not to be, that's the question.

Zijn er dan helemaal geen gelovigen in de GGiN volgens de GGiN?

Jazeker, dat zijn de dominees en een enkele ouderling. Zij kunnen wél zeggen dat ze waarachtig bekeerd zijn. Zij hebben precies dát doorleefd en ervaren wat zij verkondigen over het werk van God in het hart. Het echte werk, het inwendige werk! Zij zijn de ingewijden, de dragers van geheime kennis. Zijn zijn de electi, de uitverkorenen. Alleen zij kunnen de toehoorders, de auditori zeggen wat echt is en wat niet echt is. Hun is genadig overkomen wat iedereen zo nodig heeft, maar op eigen kracht niet kan krijgen. Zij zijn de gelukkigen, de zaligen.

Uitgebreid wordt steeds ingegaan op welke vele, vele stappen van genade-ervaringen, worstelingen en bekommeringen daarbij kwamen kijken. Eindeloze lijsten van kenmerken worden genoemd. Als je ook maar iets bij jezelf mist dat ben je er nog niet. De dominee heeft ontelbaar veel manieren om te zeggen dat het nog niet echt is. Slechts bij hoge uitzondering wordt er een broeder of zuster aan de kring van ware gelovigen toegevoegd. Dat moeten dan op geestelijk gebied wel volmaakte kopieën zijn van de reeds in het pantheon opgenomen gelovigen.

Voor het overgrote merendeel van de kerkgangers blijkt uit de opsommingen en kenmerken die zij vertellen, dat eigenlijk niemand kan voldoen aan wat zij nodig achten voor een waarachtige bekering.

Zo ontstaat niet alleen een stringent onderscheid tussen zaligen en verdoemden in de kerk (een enkeling versus de velen), maar zo ontstaat ook een welhaast onoverbrugbaar machtsverschil tussen deze twee. Er is een echte massa damnata. In de wereld uiteraard, maar ook in de kerk!
In de praktijk vertaalt zich dat, gedreven door alomtegenwoordige angst en huiver, in een werkelijk grondeloze bewondering voor en aanbidding van deze predikanten die als mannen Gods volledig boven elke kritiek zijn verheven. Zij lijken nog de enige reddingsboei te zijn voor het reddeloze kerkvolk.
De predikanten kunnen zich andersom ook van alles veroorloven. Zolang ze zich maar hullen in die vreemde, door God gewerkte genadestaat. Zij stralen een vreemd, zeldzaam licht uit, een onbereikbaar hemels verschijnsel.
De vervreemding die rond deze weinige ware gelovigen hangt en die als een magneet werkt op het bange kerkvolk, uit zich dan weer in zeer eigenaardig gedrag van de dominees, in hele vreemde preek- en gebedsstemmen (klagelijk, mompelend, snikkend, hortend en stotend, met lange luide uithalen). Ze worden alle als tekenen van echtheid erkend. Luister maar eens naar een kerkdienst uit de GGiN.
Vaak zijn deze mannen ook heel dominant, heel streng en invloedrijk op geestelijk, sociaal, economisch en politiek gebied, tot ver in het privéleven van de gelovigen.

In de grond van de zaak bedienen deze predikanten het kerkvolk met niets anders dan angstige toekomstbeelden en waarschuwingen. Zij hebben het volk volledig in de greep, omdat de zekerheid dat iedereen verloren zal gaan nooit en nergens wordt opgeheven. Zij staan immers met lege handen. God zal moeten ingrijpen. Niemand kan er iets tegenin brengen als God dat bij het merendeel niet doet.

Het zwart van de kleding die wordt gedragen is een verwijzing naar de buitenste duisternis waarvan iedereen in de kerk weet dat hij of zij er ooit rechtvaardig naar heengezonden wordt.

Zeg niet dat theologische uitspraken geen effect hebben.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
irmo
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1282
Lid geworden op: 23 aug 2012 19:05
Locatie: Granada, Spanje

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor irmo » 26 jul 2021 00:40

Ben je klaar met hakken Gravo? Wat een stereotypen lees ik hier, ik had wel wat meer van je verwacht. Leuk al die mooie woorden die jij kent, maar nog steeds onzin.

Gebruikersavatar
meribel
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3825
Lid geworden op: 24 jan 2011 14:15

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor meribel » 26 jul 2021 06:08

Was het maar onzin

Het is een treurige bedoening

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor gravo » 26 jul 2021 07:28

irmo schreef:Ben je klaar met hakken Gravo? Wat een stereotypen lees ik hier, ik had wel wat meer van je verwacht. Leuk al die mooie woorden die jij kent, maar nog steeds onzin.

Een te gemakkelijke reactie. Ik heb al eerder gezegd dat mijn sympathie ten volle ligt bij de bevindelijk gereformeerde christenen. Het zijn in merendeel vrome, eenvoudige en zeer vriendelijke mensen. Maar ze leven echter in een zeer hard theologische regime. Een geheel dichtgetimmerde theorie waaruit ontsnappen onmogelijk is.
De eenvoudigste manier om dit te toetsen is hen persoonlijk de vraag te stellen of zij een kind van God mogen zijn of niet. Niemand zal dat bevestigen. Want op het moment dat iemand dát van zichzelf zou zeggen, komen zijzelf theologisch in de knel en wordt ook de structuur en de bestaansreden van dit kerkgemeenschap aangetast.
Mijn oordeel is dat er zeer veel oprechte christenen in de GGiN aanwezig zijn. Maar mijn kritiek is dat zij daarvan geen bevestiging of getuigenis durven of mogen geven. Ik verwijt dat de theologen die de deur op slot hebben gedaan en de sleutel hebben weggegooid.
De gesloten deur is de gedachte dat het genadeverbond wordt beheerst (!) door de uitverkiezing. En de sleutel is de Bijbelse waarheid dat het Evangelie een kracht Gods is tot behoud van wie gelooft.
Er is in de harten van de te beklagen kerkgangers geen ontsnappen aan de ondergang. Want zij worden gedwongen om elk geloof dat in hun hart werkt te wantrouwen en als onvoldoende of onecht te verwerpen.

God zal al deze mensen overigens genadig opnemen. Daar ben ik niet bang voor. Maar wee degenen die zoveel blokkades en verhinderingen hebben opgeworpen.

Nogmaals, vraag het zelf op de man af. Natuurlijk verdedigen zij hun kerk en hun dominee. Maar op de vraag of zij bekeerd zijn (dat is toch de term waarmee het staat of valt) zal het antwoord uitblijven of ontkennend klinken. Dat stemt mij droevig. Want nergens wordt zo indringend tegen gewaarschuwd dan dit, dat je van jezelf zou zeggen bekeerd te zijn. Precies de inhoud van de tekst van Dubbeld.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor benefietdiner » 26 jul 2021 08:37

Gravo wat je zegt is de waarheid over de Gereformeerde Gemeenten in Nederland.

Het kan niet anders of je kent door den door dit kerkverband en je wijst de knelpunten precies aan waarom deze mensen zo in het donker blijven zitten.

Ook is het jou en mij duidelijk waarom C. Dubbeld het stukje in de Wachter Sions heeft geplaatst en toch………

Ik ben opgegroeid in de Ger.Gem.in Ned. Ik kerkt nu in veel andere denominaties en daar kom ik mensen tegen die toch wel enigszins overeenkomsten hebben die C. Dubbeld noemt.

Ik heb het wel eens tegen jou gezegd. Mensen die zeggen Jezus te hebben aangenomen en verder kunnen door leven in zonden. (Jezus de kastanjes uit het vuur te laten halen). Je reageerde er nogal scherp op die uitdrukking van mij.

Maar…… mensen die gemakkelijk zeggen in Christus te zijn en het in de praktijk van hun leven niet te laten zien, want ach ja……. Jezus is voor hun gestorven en je kunt die zonden toch niet kwijt raken dus……. enz.

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor Chaya » 26 jul 2021 09:06

benefietdiner schreef:Kun je geestelijk inbreken en diefstal plegen zo vraag ik mij af?

Jawel.
Bekeringsverhalen kunnen soms makkelijk verteld worden, maar weet de Heere er vanaf?
We kennen allemaal wel een of meer voorbeelden van mensen, die uiteindelijk door het mandje vielen.
Het was niet waar.
De ouderen kennen de term "Overwinteren en overzomeren" waarschijnlijk wel.
Nu wil men dat niet meer horen.

Bekering is onmogelijk zonder de genade van de Heere Jezus. Het is een gave van God, die voortkomt uit de wedergeboorte van je hart. Bekering op eigen, menselijke kracht is onmogelijk. De Heere Jezus zegt in Johannes 15:5: ‘Zonder Mij kunt u niets doen.’

gravo schreef:Maar is de verkondiging dan niet in staat om een mens van dood levend te maken?

Grijp een dode eens bij de hand en kijk eens of hij gaat staan.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
hans0166
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1466
Lid geworden op: 28 dec 2012 15:30

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor hans0166 » 26 jul 2021 09:31

Chaya schreef: De Heere Jezus zegt in Johannes 15:5: ‘Zonder Mij kunt u niets doen.


volgen mij gaat het daar niet over een uit de mens onmogelijke bekering.

Gebruikersavatar
irmo
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1282
Lid geworden op: 23 aug 2012 19:05
Locatie: Granada, Spanje

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor irmo » 26 jul 2021 14:38

gravo schreef:Een te gemakkelijke reactie. Ik heb al eerder gezegd dat mijn sympathie ten volle ligt bij de bevindelijk gereformeerde christenen. Het zijn in merendeel vrome, eenvoudige en zeer vriendelijke mensen. Maar ze leven echter in een zeer hard theologische regime. Een geheel dichtgetimmerde theorie waaruit ontsnappen onmogelijk is.
De eenvoudigste manier om dit te toetsen is hen persoonlijk de vraag te stellen of zij een kind van God mogen zijn of niet. Niemand zal dat bevestigen. Want op het moment dat iemand dát van zichzelf zou zeggen, komen zijzelf theologisch in de knel en wordt ook de structuur en de bestaansreden van dit kerkgemeenschap aangetast.
Mijn oordeel is dat er zeer veel oprechte christenen in de GGiN aanwezig zijn. Maar mijn kritiek is dat zij daarvan geen bevestiging of getuigenis durven of mogen geven. Ik verwijt dat de theologen die de deur op slot hebben gedaan en de sleutel hebben weggegooid.
De gesloten deur is de gedachte dat het genadeverbond wordt beheerst (!) door de uitverkiezing. En de sleutel is de Bijbelse waarheid dat het Evangelie een kracht Gods is tot behoud van wie gelooft.
Er is in de harten van de te beklagen kerkgangers geen ontsnappen aan de ondergang. Want zij worden gedwongen om elk geloof dat in hun hart werkt te wantrouwen en als onvoldoende of onecht te verwerpen.

God zal al deze mensen overigens genadig opnemen. Daar ben ik niet bang voor. Maar wee degenen die zoveel blokkades en verhinderingen hebben opgeworpen.

Nogmaals, vraag het zelf op de man af. Natuurlijk verdedigen zij hun kerk en hun dominee. Maar op de vraag of zij bekeerd zijn (dat is toch de term waarmee het staat of valt) zal het antwoord uitblijven of ontkennend klinken. Dat stemt mij droevig. Want nergens wordt zo indringend tegen gewaarschuwd dan dit, dat je van jezelf zou zeggen bekeerd te zijn. Precies de inhoud van de tekst van Dubbeld.

gravo


Tja. Nu zou ik hier een heel verhaal tegenover kunnen zetten waarom ik deze ervaringen totaal niet herken.Maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in. Laat maar, ik vind het best wel kwetsend wat je zegt eigenlijk.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor gravo » 26 jul 2021 16:02

irmo schreef:Tja. Nu zou ik hier een heel verhaal tegenover kunnen zetten waarom ik deze ervaringen totaal niet herken.Maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in. Laat maar, ik vind het best wel kwetsend wat je zegt eigenlijk.

Dat laatste kan ik me goed voorstellen. Het is bijzonder kwetsend voor jezelf en voor je directe omgeving die je heeft grootgebracht om te beseffen hoezeer de ultra-orthodoxe klem waarin je zit, je afgesloten heeft van de kern van het Evangelie.
De kern van het Evangelie is dat de diepste duisternis, de grootste onmogelijkheid, de zwaarste schuld en de grootste zonde toch geen belemmering is voor God die het verlorene zoekt. Ik doe niets af aan de zonde- en schuldenlast die de mens van nature met zich meetorst. Maar het is voor mij een teken van grote ketterij, ongeloof en valse leringen als in de gemeente van Christus alleen het eerste wordt beleefd (dat wij zondaren zijn en onmachtig tot enig goed werk), maar nooit het tweede (dat wij door geloof in Christus verlost zijn van die zonden en die schuld).
Als dat er niet is, dan is de godsdienst ijdel en wordt het kennelijk om een andere reden gepraktiseerd. Als de kerk met evenveel ongeloof verloren gaat als de wereld, waarvoor is Christus dan gestorven? De boom draagt geen vrucht.

Ik constateer dat met grote droefenis, maar ik leg de oorzaak eerst en vooral neer bij een tot in de uitersten doorgevoerde theologische logica rond het thema uitverkiezing.
Want het gaat er bij mij niet in dat mensen van deze snit ongelovig zouden zijn, dat ze geen geestelijke ervaringen zouden hebben, dat God hen, omwille van de gedachtenknopen die hen worden opgelegd, voorbij zou gaan.
Voor mij kan de doodsstaat van de mens niet realistisch mogelijk verkondigd worden. Ik kan voor een groot deel meegaan in de gereformeerde opvattingen over de uitverkiezing. Zeg maar, zoals Calvijn dat beschrijft. Maar met de leeruitspraken van 1931 heeft zich een machinerie in werking gezet, waarbij een koude logica (waar God Zelf Zich aan lijkt te moeten houden) alle warmte, kracht en dynamiek uit de verkondiging heeft weggehaald. Het heeft een godsbeeld opgeroepen dat geen enkele ruimte meer laat voor liefde en barmhartigheid, toch de kern van God en van het Evangelie. Men heeft zich neergelegd bij de vermeende realiteit dat er slechts weinig mensen zalig worden, ja zelfs in eigen kring zullen het er maar een paar zijn Is dat Bijbels? Ging Paulus met dit gevoel en met deze boodschap op zijn zendingsreizen?

De Bijbel heeft het tot schaamte van vele geestelijke leidslieden met zoveel woorden gezegd: het is mogelijk dat mensen door hen verhinderd worden, dat de toegang wordt geblokkeerd, dat er zware lasten worden opgelegd. Dan wordt het het werkzame bestanddeel van Gods toewending naar ons, Zijn liefde, niet gehoord, gezien of gevoeld.
Die ernstige waarschuwing komt nu eens niet af op de toehoorders, maar op de geestelijke voormannen.
Maar tot nu toe glijdt die kritiek van hen af als druppels van een eend. En ondertussen is men tevreden met het feit dat zich geen geloof in de gemeente aandient. En als het zich aandient, dan moeten we het eerst maar eens aankijken. Het kan best weer opnieuw een vergissing zijn.

Natuurlijk kun je hierover niet verder willen praten. Dat staat je vrij. Maar het gaat hier wel om een grote groep mensen die een godsdienst praktiseert (niet op basis van eigen keus maar door geboorte) waaruit geen enkele troost geput kan worden. Zeker, ze zullen houden van de vaste patronen van kerk en gemeenschap. Van de orde, van de rust, van de gewoonten, van het eigene, van elkaar. Ik doe daar niets aan af. Maar wat er aan ontbreekt, het enige nodige, dat is ook een zaak van gewoonte geworden. Dat we onbekeerd zijn en blijven. Dat we nog geen genade hebben ontvangen. Dat het niet normaal is als je iets over je eigen geloofservaringen te berde wilt brengen.
Weet je wat voor mensen je hiermee kweekt? Onverschillige mensen, die in de overlevingsmodus gaan. Die zich vanwege de enorme spagaat waarin ze verkeren maar het liefste bezig houden met de uiterlijkheden van kerk, werk en gezin en om die reden ook iedereen buiten eigen kring veroordelen. Die geloven in hun kerk, in hun dominee, in hun leefwijze, in hun leer.
Maar niet in Jezus Christus. Want dat kan daar niet. Dat mag daar niet. Dat gebeurt daar niet. Tenminste, niet echt, niet waarachtig.
Mijn vraag: als het niet in de gemeente van Christus gebeurt, waar dan wel?

Maar de mensen die God echt zoeken, voor wie het geen gewoonte is, die dit alles wel serieus nemen en verlangen naar rust in hun hart, die kunnen er niet mee leven. Dat is een grote pastorale nood. En die uit zich van tijd tot tijd in mensen die toch met stille tranen of met harde woorden vertrekken. En dan nagewezen worden.....en het verwijt krijgen dat ze zeker op een makkelijke manier willen geloven. Tevreden met het feit dat de eigen gemeenschap tenminste nog vol ongelovigen zit, zoals het hoort. Dan sluit de kring zich. Dan sluit de kring hen uit.

Zo langzamerhand vraag ik me met deze GGiN kerkverlaters af: waarom zouden wij als christenen langer met dergelijke ongelovigen een ongelijk span vormen?
Er schuilt ook een gevaar in om je teveel in te laten met mensen die wel het hoogste en het zwaarste woord hebben over kerk, geloof en de dingen van God, maar zelf geen geloof hebben.

Voor de goede orde, ik roep niemand op om onderlinge banden met mensen op te schorten. Maar mijn advies zou wel zijn om afscheid te nemen van het radicale leer-systeem en van de predikanten die het labyrint waarin mensen verdwalen in stand houden.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
Lydia63
Sergeant
Sergeant
Berichten: 357
Lid geworden op: 02 mei 2021 15:51

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor Lydia63 » 26 jul 2021 16:30

gravo schreef:Dat laatste kan ik me goed voorstellen. Het is bijzonder kwetsend voor jezelf en voor je directe omgeving die je heeft grootgebracht om te beseffen hoezeer de ultra-orthodoxe klem waarin je zit, je afgesloten heeft van de kern van het Evangelie.
De kern van het Evangelie is dat de diepste duisternis, de grootste onmogelijkheid, de zwaarste schuld en de grootste zonde toch geen belemmering is voor God die het verlorene zoekt. Ik doe niets af aan de zonde- en schuldenlast die de mens van nature met zich meetorst. Maar het is voor mij een teken van grote ketterij, ongeloof en valse leringen als in de gemeente van Christus alleen het eerste wordt beleefd (dat wij zondaren zijn en onmachtig tot enig goed werk), maar nooit het tweede (dat wij door geloof in Christus verlost zijn van die zonden en die schuld).
Als dat er niet is, dan is de godsdienst ijdel en wordt het kennelijk om een andere reden gepraktiseerd. Als de kerk met evenveel ongeloof verloren gaat als de wereld, waarvoor is Christus dan gestorven? De boom draagt geen vrucht.

Ik constateer dat met grote droefenis, maar ik leg de oorzaak eerst en vooral neer bij een tot in de uitersten doorgevoerde theologische logica rond het thema uitverkiezing.
Want het gaat er bij mij niet in dat mensen van deze snit ongelovig zouden zijn, dat ze geen geestelijke ervaringen zouden hebben, dat God hen, omwille van de gedachtenknopen die hen worden opgelegd, voorbij zou gaan.
Voor mij kan de doodsstaat van de mens niet realistisch mogelijk verkondigd worden. Ik kan voor een groot deel meegaan in de gereformeerde opvattingen over de uitverkiezing. Zeg maar, zoals Calvijn dat beschrijft. Maar met de leeruitspraken van 1931 heeft zich een machinerie in werking gezet, waarbij een koude logica (waar God Zelf Zich aan lijkt te moeten houden) alle warmte, kracht en dynamiek uit de verkondiging heeft weggehaald. Het heeft een godsbeeld opgeroepen dat geen enkele ruimte meer laat voor liefde en barmhartigheid, toch de kern van God en van het Evangelie. Men heeft zich neergelegd bij de vermeende realiteit dat er slechts weinig mensen zalig worden, ja zelfs in eigen kring zullen het er maar een paar zijn Is dat Bijbels? Ging Paulus met dit gevoel en met deze boodschap op zijn zendingsreizen?

De Bijbel heeft het tot schaamte van vele geestelijke leidslieden met zoveel woorden gezegd: het is mogelijk dat mensen door hen verhinderd worden, dat de toegang wordt geblokkeerd, dat er zware lasten worden opgelegd. Dan wordt het het werkzame bestanddeel van Gods toewending naar ons, Zijn liefde, niet gehoord, gezien of gevoeld.
Die ernstige waarschuwing komt nu eens niet af op de toehoorders, maar op de geestelijke voormannen.
Maar tot nu toe glijdt die kritiek van hen af als druppels van een eend. En ondertussen is men tevreden met het feit dat zich geen geloof in de gemeente aandient. En als het zich aandient, dan moeten we het eerst maar eens aankijken. Het kan best weer opnieuw een vergissing zijn.

Natuurlijk kun je hierover niet verder willen praten. Dat staat je vrij. Maar het gaat hier wel om een grote groep mensen die een godsdienst praktiseert (niet op basis van eigen keus maar door geboorte) waaruit geen enkele troost geput kan worden. Zeker, ze zullen houden van de vaste patronen van kerk en gemeenschap. Van de orde, van de rust, van de gewoonten, van het eigene, van elkaar. Ik doe daar niets aan af. Maar wat er aan ontbreekt, het enige nodige, dat is ook een zaak van gewoonte geworden. Dat we onbekeerd zijn en blijven. Dat we nog geen genade hebben ontvangen. Dat het niet normaal is als je iets over je eigen geloofservaringen te berde wilt brengen.
Weet je wat voor mensen je hiermee kweekt? Onverschillige mensen, die in de overlevingsmodus gaan. Die zich vanwege de enorme spagaat waarin ze verkeren maar het liefste bezig houden met de uiterlijkheden van kerk, werk en gezin en om die reden ook iedereen buiten eigen kring veroordelen. Die geloven in hun kerk, in hun dominee, in hun leefwijze, in hun leer.
Maar niet in Jezus Christus. Want dat kan daar niet. Dat mag daar niet. Dat gebeurt daar niet. Tenminste, niet echt, niet waarachtig.
Mijn vraag: als het niet in de gemeente van Christus gebeurt, waar dan wel?

Maar de mensen die God echt zoeken, voor wie het geen gewoonte is, die dit alles wel serieus nemen en verlangen naar rust in hun hart, die kunnen er niet mee leven. Dat is een grote pastorale nood. En die uit zich van tijd tot tijd in mensen die toch met stille tranen of met harde woorden vertrekken. En dan nagewezen worden.....en het verwijt krijgen dat ze zeker op een makkelijke manier willen geloven. Tevreden met het feit dat de eigen gemeenschap tenminste nog vol ongelovigen zit, zoals het hoort. Dan sluit de kring zich. Dan sluit de kring hen uit.

Zo langzamerhand vraag ik me met deze GGiN kerkverlaters af: waarom zouden wij als christenen langer met dergelijke ongelovigen een ongelijk span vormen?
Er schuilt ook een gevaar in om je teveel in te laten met mensen die wel het hoogste en het zwaarste woord hebben over kerk, geloof en de dingen van God, maar zelf geen geloof hebben.

Voor de goede orde, ik roep niemand op om onderlinge banden met mensen op te schorten. Maar mijn advies zou wel zijn om afscheid te nemen van het radicale leer-systeem en van de predikanten die het labyrint waarin mensen verdwalen in stand houden.

gravo


Beste Gravo, ik lees met veel belangstelling jou berichten.
Maar ik heb toch 'n vraag aan jou, ben jij zelf 'n gelovige? ik bedoel geloof jij dat Jezus de "Christus" is, en dat hij is opgewekt uit de doden?
Dat was mij niet helemaal duidelijk uit andere berichten die ik van je las.
Mijn plan met jullie staat vast - spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor gravo » 26 jul 2021 16:36

benefietdiner schreef:Gravo wat je zegt is de waarheid over de Gereformeerde Gemeenten in Nederland.

Het kan niet anders of je kent door den door dit kerkverband en je wijst de knelpunten precies aan waarom deze mensen zo in het donker blijven zitten.

Ook is het jou en mij duidelijk waarom C. Dubbeld het stukje in de Wachter Sions heeft geplaatst en toch………

Ik ben opgegroeid in de Ger.Gem.in Ned. Ik kerkt nu in veel andere denominaties en daar kom ik mensen tegen die toch wel enigszins overeenkomsten hebben die C. Dubbeld noemt.

Ik heb het wel eens tegen jou gezegd. Mensen die zeggen Jezus te hebben aangenomen en verder kunnen door leven in zonden. (Jezus de kastanjes uit het vuur te laten halen). Je reageerde er nogal scherp op die uitdrukking van mij.

Maar…… mensen die gemakkelijk zeggen in Christus te zijn en het in de praktijk van hun leven niet te laten zien, want ach ja……. Jezus is voor hun gestorven en je kunt die zonden toch niet kwijt raken dus……. enz.


Benefietdiner, ik heb hetzelfde gevoelen. Ik heb ook vragen bij veel evangelische geluiden, waarbij de noties van verzoening, vergeving, schuld en zonde eigenlijk geheel en al achter het gordijn verdwijnen, omdat met leeft met een soort garantiebewijs dat in de kast ligt: ik heb Jezus (aangenomen), ik geloof, ik ben gered, dat is allemaal al lang geregeld.
En vervolgens heeft men tijd om aan allerhande "belangrijkere" dingen aandacht te geven: heiligmaking, de wederkomst, de eindtijd, wonderen en genezingen, spectaculaire successen en allerlei christelijke activiteiten die vaak erg lijken op wereldse festiviteiten.
Alsof Jezus een feest heeft georganiseerd waar we aan mee mogen doen. Gewoon lekker jezelf zijn.

De kern van het christelijk geloof is Jezus Christus, Middelaar Gods en der mensen. Jezus Christus en Die gekruisigd! Alles draait om de verzoening die nodig was om als mens voor God te kunnen bestaan. De tragiek van de mens, zijn zonden, zijn schuld, zijn onmacht en onverbeterlijkheid leidt tot het lijden en sterven van Jezus. Omdat Hij onze plaats inneemt. Dat offer, die zelfverloochening, die daad van liefde en trouw is de blauwdruk geworden voor alle christenen. Wij zijn niet goedkoop gered, maar door het bloed, door een offer.

Maar mijn reactie op de GGiN tekst ging toch vooral over de achterliggende, even kwalijke praktijk in dat kerkverband. Daar is het niet het party-christendom dat het zicht ontneemt op het werk en de betekenis van Jezus Christus, maar veelmeer het godsbeeld dat zo statisch en onbewegelijk is geworden dat zelfs de tranen die Jezus geschreid heeft, de liefde Die Hij tentoongespreid heeft, de vriendelijkheid waarmee Hij mensen heeft genodigd en geholpen, geheel en al in de koude doofpot van een logische uitverkiezingsleer is terechtgekomen. Hier wordt wel veel over zonde en schuld gesproken en dat gaat ook iedereen aan, maar zodra het over de verlossing gaat, over de kruisverdiensten, over het offer en de verzoening, over het nieuwe leven dat Christus heeft aangebracht door Zijn lijden, sterven en opstanding, dan is het opeens op niemand van toepassing, behalve op de man die het zo mooi vertellen kan. Zalig worden is een juridisch doolhof geworden, een bijna onbegaanbare weg vol hindernissen, terugslagen en vergissingen. Het gaat om de kleine lettertjes uit een contract. Niet meer om een Vader die op de uitkijk stond om zijn verloren zoon in de armen te sluiten.
Alle genade is van de genade af. Alle boodschap is uit de boodschap geschrapt. De vele geestelijke weldaden van Gods kinderen worden als hemelse cadeaus wel met kleurrijke woorden en gebaren geschilderd. Het kan niet op, maar...er zijn helemaal geen kinderen Gods in de zaal, dus er wordt aan niemand iets uitgedeeld. Onuitgepakt neemt de predikant ze weer mee, om er in de middagdienst weer volop over uit te weiden.
Jaar in, jaar uit.

Nou ja, je snapt het.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
Lydia63
Sergeant
Sergeant
Berichten: 357
Lid geworden op: 02 mei 2021 15:51

Re: Geestelijke inbrekers en geestelijke diefstal.

Berichtdoor Lydia63 » 26 jul 2021 17:00

gravo schreef:
De kern van het christelijk geloof is Jezus Christus, Middelaar Gods en der mensen. Jezus Christus en Die gekruisigd!


Nogmaals mijn vraag Gravo geloof Jij dat God Jezus heeft opgewekt?
Dat kan ik niet opmaken uit jou berichten.
Mijn plan met jullie staat vast - spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven.


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten