Twijfel om te vertrouwen

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Marvinwelmoed
Verkenner
Verkenner
Berichten: 36
Lid geworden op: 05 feb 2020 09:17

Twijfel om te vertrouwen

Berichtdoor Marvinwelmoed » 12 jan 2021 10:11

Ik heb veel onzekerheid in mijn leven, zeker als gaat om van geloof.

Nu lees ik vaak over vertrouwen op God. Maar hoe kan ik nou vertrouwen op God, die ik niet ken.. Ik ken God niet in mijn hart. En hoe weet ik dat ik op het juiste vertrouw? Wat als ik van het pad afdwaal, omdat ik niet op het juiste vertrouw.

Ene kant voelt het dat ik niets te verliezen heb, want ik lig toch al verloren.. Maar aan de andere kant ervaar ik heel erg de angst om te vertrouwen.

Ik bid vaak op wijsheid etc. En als ik dan soms een tekst krijg, waarvan ik denk dat God tot mij spreek. Dan ervaar ik ook echt dat het tegen mij versteende hart weg kaatst. Het lijkt nooit binnen te dringen.

Ik wordt er moedeloos van. Soms denk ik van "laat ook maar".. Ik zou willen dat God me met alle overtuiging zou leiden. Dat ik niet meer twijfel.

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23542
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Twijfel om te vertrouwen

Berichtdoor Marnix » 12 jan 2021 14:13

Marvinwelmoed schreef:Ik heb veel onzekerheid in mijn leven, zeker als gaat om van geloof.

Nu lees ik vaak over vertrouwen op God. Maar hoe kan ik nou vertrouwen op God, die ik niet ken.. Ik ken God niet in mijn hart. En hoe weet ik dat ik op het juiste vertrouw? Wat als ik van het pad afdwaal, omdat ik niet op het juiste vertrouw.

Ene kant voelt het dat ik niets te verliezen heb, want ik lig toch al verloren.. Maar aan de andere kant ervaar ik heel erg de angst om te vertrouwen.

Ik bid vaak op wijsheid etc. En als ik dan soms een tekst krijg, waarvan ik denk dat God tot mij spreek. Dan ervaar ik ook echt dat het tegen mij versteende hart weg kaatst. Het lijkt nooit binnen te dringen.

Ik wordt er moedeloos van. Soms denk ik van "laat ook maar".. Ik zou willen dat God me met alle overtuiging zou leiden. Dat ik niet meer twijfel.


Misschien is je verwachting ook niet helemaal juist. Ik heb het idee dat je denkt dat als je God echt leert kennen, je in een keer van al je twijfels af bent, je in een keer met al je zonden en verslavingen breekt en vervolgens bij alles wat je doet precies weet wat God van je vraagt, waar Hij je naartoe wil brengen. Ik denk dat dat doorgaans niet heel realistisch is. Hij verandert je zeker maar vaak niet van het ene moment op het ander, je bent ergens naar onderweg en pas als je daar bent en je kijkt terug zie je duidelijk hoe dat proces is gelopen. Vertrouwen op God is juist vertrouwen dat Hij je daar naartoe brengt, dat Hij met je meegaat, je overeind helpt als je valt en je zo met vallen en opstaan mag leren om Zijn kind te zijn.

En om te leren op Hem te vertrouwen, je schreef het eerder zelf al eens, moet je minder bezig zijn met rechtvaardiging en meer met liefde. Want het begint met leren wie jij bent en wie God is en vooral, wie jij bent voor Hem. God liefhebben doe je door te leren dat Hij al lang van je houdt. Hij gaat je niet liefhebben als het je lukt om met je verslavingen te breken, als je eerst je zonden achter je kan laten, je voldoende bidt en in de Bijbel leest. Alsof Hij daaarop wacht, totdat jij goed genoeg je best hebt gedaan om Zijn liefde te verdienen. God houdt van je omdat Hij je heeft gemaakt, Hij heeft al lang gezegd: Je hoort bij mij. En wij kunnen liefhebben omdat God ons eerst heeft liefgehad. Maar ik heb het idee, corrigeer me als ik ernaast zit, dat je dat eerst moet leren, dat Gods liefde er in Jezus Christus al lang is, dat je die niet hoeft te verdienen. Als je dat leert groei je denk ik ook in je liefde voor Hem want dat zie je hoe liefdevol en genadig hij is, wat Hij al lang voor jou heeft gedaan. En mensen vertrouwen die van je houden en waar jij van houdt is een stuk eenvoudiger en natuurlijker dan wanneer die liefde er niet is. En dan ga je Hem volgen, beter begrijpen wat Hij zegt en meer Zijn leiding zien. Dan val je en weet je dat je op mag staan en het weer opnieuw mag proberen (in plaats van dat je het moedeloos weer opgeeft), dan zondig je, vraag je Hem om vergeving en weet je dat niets je van Zijn liefde kan scheiden (in plaats van dat je zegt: Zie, God wil niks van me weten).

Hoe denk je dat God naar je kijkt? Schrijf dat eens op. En wat zegt de Bijbel, wat zegt God er zelf over? Vergelijk dat eens.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Twijfel om te vertrouwen

Berichtdoor gravo » 13 jan 2021 17:31

Marvinwelmoed schreef:Ik heb veel onzekerheid in mijn leven, zeker als gaat om van geloof.

Nu lees ik vaak over vertrouwen op God. Maar hoe kan ik nou vertrouwen op God, die ik niet ken.. Ik ken God niet in mijn hart. En hoe weet ik dat ik op het juiste vertrouw? Wat als ik van het pad afdwaal, omdat ik niet op het juiste vertrouw.

Ene kant voelt het dat ik niets te verliezen heb, want ik lig toch al verloren.. Maar aan de andere kant ervaar ik heel erg de angst om te vertrouwen.

Ik bid vaak op wijsheid etc. En als ik dan soms een tekst krijg, waarvan ik denk dat God tot mij spreek. Dan ervaar ik ook echt dat het tegen mij versteende hart weg kaatst. Het lijkt nooit binnen te dringen.

Ik wordt er moedeloos van. Soms denk ik van "laat ook maar".. Ik zou willen dat God me met alle overtuiging zou leiden. Dat ik niet meer twijfel.

De kunst van het geloof is om juist wanneer er niets te zien is, wanneer je normaalgesproken zou twijfelen omdat het zo stil en zo leeg blijft, toch vol te blijven houden. Dat betekent soms wachten, verlangen, tegen-beter-weten-in blijven hopen.
Maar dat is wel de essentie.
Dat betekent niet dat ik je oproep om neerslachtig te worden, om het bijltje er bij neer te gooien, om hopeloos en onmachtig in totale apathie te vervallen.
Nee, juist niet.
Deze houding van constante verwachting, van verlangen, van uitzien en hopen op God, is de houding die je bij veel Bijbelse figuren terugziet en dat is altijd een houding vol vreugde en vrede in je hart. Je weet dat je het niet van mensen moet hebben, niet van jezelf, niet van goud, zilver of andere rijkdom. Je weet dat er maar één weg is en dat is de weg van geloof.
En juist die wetenschap, dat je op de juiste wacht, op de ware, dat geeft zoveel rust en blijdschap.
Juist dat ellenlange wachten, dat Abraham heeft gedaan, de profeten, het hele volk Israël (verwachtende de Messias), is de kern van onze godsdienst. Het geloof is een bewijs van de dingen die we niet zien.
In dat wachten wordt het geloof langzamerhand gevormd en geoefend.
Dat wachten wordt langzamerhand de levensstijl waarin we ons aan God verbinden.
En dit verwachtingvolle uitkijken naar Zijn komst vind ik ook een teken van het ware geloof. Het troost, het geeft vrede, rust en blijdschap en ook zekerheid. Zekerheid dat God er zal zijn.
Dan wordt het feit dat je niets ziet, niets ervaart, niets kan aanwijzen en ook niets bezit waarop je kunt pochen...een zegen!
Lege handen, maar een vervuld hart! Sola fide.

Zalig die niet gezien hebben en nochtans geloofd!

Wie op God wacht, naar Hem uitkijkt...bewandelt het pad van het geloof. Het vreemde en gelukkige besef ontstaat dat Gods afwezigheid helemaal geen probleem is. Dat we Hem niet zien, spoort ons juist aan om de weg van het geloof te blijven kiezen. Wie volhardt tot het einde, zal zalig worden. Wie gelooft, zal zalig worden! En dat geloof is door niemand weg te nemen, door niemand uit je hoofd te praten. Het is een zeker weten.
En wie zo op de weg van het geloof stapt, zal merken dat de diepste drijfveer niet meer is om God nu eens "in het echt" te zien of om iets concreets van Hem te merken, maar dat we steeds meer gedreven worden door de liefde tot Hem! En die liefde is sterker dan Zijn afwezigheid.
Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie, Gij zijt daar.

Het wachten op God vuurt de liefde aan. Zoals een bruid wacht op haar bruidegom. De ware! De omstandigheden doen niet ter zake.

De liefde is zelfs sterker dan de dood!
Al zou ik mijn hele leven hebben gewacht op God, maar Hem nooit merkbaar hebben ervaren, dan nog zou dat geloof genoeg zijn om zalig te leven en te sterven. Groot is uw geloof zegt Jezus tegen mensen die onophoudelijk zijn blijven geloven, ook als alles tegen zat.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gtn
Sergeant
Sergeant
Berichten: 363
Lid geworden op: 23 dec 2019 07:25

Re: Twijfel om te vertrouwen

Berichtdoor Gtn » 14 jan 2021 23:12

Waar ik zelf veel aan gehad heb is deze uitspraak over geloven in God:

Geloven is niet alleen op God vertrouwen als je Hem ervaart in je leven, maar geloven is juist dan op God vertrouwen wanneer je Hem niet ervaart in je leven!

Ik heb nog een tip voor je. De website geloofstoerusting.nl staan veel leerzame bijdragen. Zelf vind ik dat bijvoorbeeld ds PJ Visser echt heel nuchter en eerlijk, in gewoon Nederlands Gods Woord kan uitleggen.

Om een meer reëel beeld te krijgen van geloven in God, raad ik je deze video aan:

Leven in verbinding met Christus

https://youtu.be/qC7CwZ5qWAo


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten